Als iets dit huis kenmerkt, dat is het de aanwezigheid van papier, in alle soorten en maten. Het gaat van kleine opschrijfblokjes tot kranten en tijdschriften tot planken vol boeken en dan zijn er nog hier en daar stapeltjes.
Heerlijk, papier.
Krant
Bert leek er ook van te houden; dat merkte ik als we samen de krant lazen. Die spreidde ik uit over het tapijt in de huiskamer en dan knielde ik ervoor, met Bert al snel naast me. Aan hem las ik dan een bericht voor en we overlegden of we het ermee eens waren.
Het gebeurde ook, dat ik de krant las tijdens het avondeten – ik ben een eetlezer – en dat Bert, eerder klaar dan ik, over de krant wandelde.
Heen.
En terug.
“Hè Bert,” zei ik dan.
Bert keek dan vriendelijk even wat er was, zich van geen kwaad bewust.
Soms sliep hij op de krant.
Soms at hij wat brokjes van de krant.
Scheuren
Een middag zat ik aan mijn werktafel toen ik uit de kamer een geluid hoorde dat meteen ongewenst was: KRRR.
Het scheuren van papier.
Meteen kijken: wat? Wat?
Bert bleek met een pootje de krant te hebben gescheurd. Hij keek naar mij, ik keek terug en hij scheurde verder.
Het was duidelijk dat hij er plezier in had. Die aandacht waarmee hij zijn nagel door het papier haalde. Keer op keer.
En toen kwam het vervolg. Op de gescheurde krant liggen. Rollen. Naar mij kijken.
“Goed zo,” zei ik. Natuurlijk, want een kater van twaalf jaar die een hobby vindt, die moedig je aan.
Hobby
Vanaf die middag zorgde ik ervoor dat Bert een krant had om mee te scheuren. Zijn voorkeur was een wat rijpe krant, dus die er al even lag, en die voor-verfrommeld was en dan weer plat gestreken met de hand. Dat deed ik soms als hij ongeduldig zat te wachten om met zijn hobby te kunnen beginnen.
Tijdschriften scheurde hij alleen met extra aanmoediging.
Boeken nooit.
Het enige minpuntje aan de hobby was dat ik de gescheurde krant opruimde. Ik ben geen Hausfrau, maar ik heb grenzen voor de hoeveelheid snippers papier die op het tapijt liggen. Dan was Bert altijd ontstemd, maar een nieuwe krant maakte veel goed, gelukkig.
Hallo mevrouw Bert,
Ik heb eens een kater, Terka, gehad en die was ook gek op papier scheuren. Hij was vooral gek op wat de post gebracht had en dat moesten we dus ook altijd veilig wegleggen. Solo ging altijd boven op de krant liggen als mijn man die aan het lezen was op de keukentafel. Ik vond dat altijd zo’n fijn gezicht en ik heb er vaak nog heimwee naar. Figo kijkt niet om naar papier het doet hem niks.
Wat mooi dat u samen met Bert de krant las ik zie het gewoon voor. Ja die lieve wijze Bert wat wordt hij gemist.
Lieve groet mevrouw Figo
hallo mevrouw Figo, dat zijn mooie herinneringen, elke kater weer een eigen voorkeur waar het de krant betrof, en wie weet waar Figo nog toe komt. Bert was 12 toen hij de krant ontdekte, dus wie weet. Ik mis hem ook, er zit een gat in mijn hart,
mevrouw Bert
Hoi Mevrouw Bert,
Zo leuk om te lezen dat Bert dol was op papier scheuren, Tommy doet dat nooit die snapt niet eens wat hij met papier zou moeten doen.
Het enig wat hij zou gaan doen is er bovenop liggen omdat het prima ligt. Hihihi!
Maar Bert maakt er een hobby van om van papier heuse kunstwerken te maken, mooi hoor!
Groetjes van Deeltijdbaasje van Tommy!
dat deed Bert ook mevrouw Tommy en dan een beetje verliggen en kraken het was een eigen soort gezelligheid voor hem, dat ervaart Tommy vast ook zo voor zichzelf,
groetjes van
mevrouw Bert
Dag mw.Bert.
Mijn trio bij de Regenboog brug toonde geen enkele interesse in papier scheuren.
Maar Aiydan en Rannoch des te meer!
In het begin was alles wat ze onder hun poten konden krijgen in no time in stukken of hadden kartel randje.
Alles moest ik weg leggen.
Gelukkig is mijn boeken kast wel veilig.Daar blijven ze van af.
Nu is het voornamelijk Rannoch die als grootste hobby papier en karton ” kunst” maken heeft.
Ik kan nu wel wat op de salon tafel laten liggen.
Dat is winst.
Keuken rol of toilet papier in nog in een kastje.
En sinds ik hem kartonnen dozen geef gaat het een stuk beter.
Soms een verse doos en hij kan zijn gang weer gaan.
in de kamer een doos en in de gang een doos.
Het geeft rommel,maar dat is snel genoeg opgeruimd.
En dat heb ik liever dan elke kaart of brief in stukken scheuren!!
dag mevrouw Rannoch en Aiydan, wat een actieve jongens en wat een enthousiasme en ook wat een begaafdheid om kunt te maken. Ik zeg inlijsten en exposeren, al is dat met de dozen natuurlijk weer wat moeilijker. Misschien willen ze ook met kleur werken, al begrijp ik wel dat daar snacks tegenover horen te staan,
met groetjes,
mevrouw Bert
Lieve mevrouw Bert,
Ja, dat is nog eens een hobby: papierscheuren!
Heerlijk dat Bert er zo content mee was, en dat hij ook een voorkeur had voor wélk papier en hoe dat er uit moest zien.
Hier lag Bolle altijd graag languit op de krant die ik aan het lezen was. Dus legde ik een eigen stuk voor hem neer. Maar als hij doorhad dat ik dat niet las verschoof hij snel naar de “echte” krant 😉
Popje scheurde graag keukenrollen aan flarden, en hij snipperde ook graag karton.
Dank voor weer een prachtige herinnering aan Bertje. En fijn dat hij zo bij de blog blijft horen.
Mevrouw Kever en co.
lieve mevrouw Kever en co,
wat een papier-liefhebbers, elk weer op een eigen manier, en Popje aan de keukenrol. Die heb ik ook eens aan Ollie aangeboden, maar hij kon er niks mee. Misschien was het merk verkeerd, zoiets is natuurlijk persoonlijk,
mevrouw Bert
Hoi mevrouw Bert
Wat een heerlijk verhaal!!!
Samen de krant lezen……gezellig!
En dan tot de ontdekking komen dat de krant scheuren toch wel heel leuk is maar dan wel een gelezen krant……..geweldig!!
Hier gaan ze steevast op de reclame liggen als ik ze wil napluizen maar het scheuren hebben ze nog niet uitgevonden.
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘
Dat scheuren kan best nog komen, als maar eentje het met een nageltje ontdekt, volgen de anderen vast vanzelf. En dan kunnen ze een scheurfeest houden, dat is vast ook gezellig,
mevrouw Bert