Categorie archieven: Lucky

Lucky ontmoet een poes in Krullieland

Hoi lieve allemaal, vorige keer had ik toch verteld over dat ik uit de tuin geweest ben he? Nou, dat heb ik in de tussentijd weer een paar keer gedaan maar het is best koud en soms valt er miezerregen dus dan zie je mij ook niet zo veel en zeker niet heel lang buiten hoor. Dan is het binnen een stuk beter vertoeven moet ik zeggen. Ik kan vanaf binnen ook veel zien en dan zit ik lekker boven de warme plaat dus dat is aan echte aanrader met koud weer. Gisteren was er hier zelfs sneeuw, maar daarover vertel ik later meer.

Vensterbank

Vorige week lag ik een keertje rustig te doezelen op de bank in de kamer. Nieuwe gebruikte bank noemen ze het ding hier maar ik moet zeggen dat je er prima op kunt relaxen. Maar goed, ineens zei mijn vrouw iets over Dropje…tenminste dat dacht ik toch. Wat denken jullie dat ze toen deed? Ze pakte me pardoes op van de bank en zette me op het zachte kleedje op de vensterbank. Nu ja zeg, ik schrok er zelfs een beetje van want als ze me oppakken dan is het meestal omdat je in de mand moet naar de witte jas maar dat was deze keer niet het geval gelukkig. Dat zou me ook verbaasd hebben want mijn man was er niet en beter nog, het blik op wielen stond er niet. Nu weet ik niet waar de witte jas hier woont maar jullie denken toch niet echt dat ik op de fiets meega natuurlijk.

Tuin

Maar goed, ik werd dus op dat kleedje gedropt. Op zich niks mis mee maar ik snapte even niet zo goed waarom dat was. Tot ik in de tuin keek want mijn vrouw zei dat ik dat toch even moest doen. Eventjes begreep ik er helemaal niks meer van want ik dacht ineens Dropje te zien in de tuin. Dat kon alleen helemaal niet want vlak van tevoren was ik nog op zolder geweest en daar lag Dropje te slapen op het grote bed. Helemaal warm in een plaid gewikkeld en daar kom je niet zomaar heel snel uit en ik had haar dus ook helemaal niet voorbij zien komen in de kamer. Dus ik kijk nog maar eens keertje goed naar buiten en wat denken jullie? Zit er zomaar een vreemde poezel uit Krullieland in onze tuin! Ze zat rustig rond te kijken en ik heb de hele tijd gekeken wat ze aan het doen was. Ik heb haar gezien (mijn mensen denken dat het een poes is, ik weet natuurlijk allang of dat zo is hoor) en zij zag mij. We hebben een poosje naar elkaar zitten staren en kijken en toen ging ze weer weg.
De volgende dag is poes weer teruggekomen. Alleen was ik toen ook buiten. Ik vond het wel heel erg spannend maar mijn mensen hoorden me zachtjes miauwen en hebben ervoor gezorgd dat ik weer naar binnen kon. Ik ben niet echt bang voor nieuwe katten maar ik moet natuurlijk wel even wennen. Misschien kan ik haar de volgende keer wat snekkies aanbieden, wat denken jullie? In plaats van een poezel die op mij lijkt zoals Hannes in ons andere huis, hebben we er dus nu eentje die op Dropje lijkt. Dat is toch ook wel heel bijzonder zeker!

Spannend

Als jullie goed op de foto kijken, zien jullie ook meteen van die rare heuveltjes met grond in de tuin. Ik wist niet goed wat dat voor dingen waren en dacht misschien dat poezel er woest had staan graven. Nee, zeiden mijn mensen. Dat heeft een mol gedaan. Een wat, dacht ik? Mollen, die kende ik nog niet maar die zie je niet vaak zeggen mijn mensen want die wonen onder de grond. Dat lijkt me nogal donker persoonlijk om eerlijk te zijn maar voor mollen is dat het beste zeggen ze hier.
In mijn tuin komen ook veel vogeltjes maar er hangt ook voer voor ze zodat ze lekker kunnen smullen. Ik heb musjes gezien, meesjes en zelfs een klein vogeltje met een staartje dat recht op zijn lijfje stond. Dat heet een winterkoninkje dus hier is het dan nu ook winter zeker? Egeltjes zoals we in het vorige huis hadden zijn er (nog) niet maar misschien komen die ook nog wel. Ik zou dat wel gezellig vinden. Maar goed, er zijn veel beestjes hier dus dat vind ik super leuk en zeker ook spannend!

Veel knuffels van Lucky

PS speciaal bericht voor Japie: er zitten hier ook muizen. Heel dikke zelfs dus misschien wil hij een keertje mee komen vangen?

Lucky over het leven in Krullieland

Lieve allemaal, zoals ik vorige keer al zei zijn hier dingen anders maar ook hetzelfde als waar we eerst woonden. Ik vind het persoonlijk als katermans erg fijn dat er veel dingen hetzelfde zijn, want dat is toch belangrijk. Ik houd erg van veel van hetzelfde, mijn mensen noemen me daarom wel eens een gewoontedier. Ik weet niet precies wat dat is want ik ben toch per slot van rekening gewoon een katermans maar het klinkt zeker niet slecht. Ze zeggen dat ik van alle dagen hetzelfde doen en krijgen houd en dat is denk ik ook zo. Ik vind daar niks mis mee want ritme en regelmaat zijn belangrijk in een kattenleven. In een mensenleven trouwens ook.

Huis

Wat anders is, is natuurlijk het huis. We hebben nog steeds evenveel verdiepingen maar het is natuurlijk een ander huis en de meeste kamers zijn gewoon op de begane grond. Die met dat trapje daar naartoe natuurlijk. En het is in een ander land maar dat maakt voor ons niks uit. Miauw verstaan ze hier ook wel en ze verkopen ook snacks voor katten in de winkel. De kamers zijn anders, de een is wat groter dan de ander maar onze spullen en die van onze mensen staan er wel allemaal en dat is fijn. Er is een nieuwe (nu ja, oude nieuwe) bank gekomen maar die is ook prima om op te liggen want onze plaids en mijn trappelkussen liggen er ook weer op. En die ruiken al helemaal naar mij natuurlijk.

Tuin

Wat ook anders is, is natuurlijk de tuin. Deze was eerst ook zeker niet klein maar nu is deze supergroot. We hebben een tuin aan de voorkant en eentje aan de achterkant van het huis. Ik ben al op beide plekken geweest trouwens maar nu het zo koud is, kom ik veel minder vaak buiten natuurlijk. Ik houd namelijk (zoals de meeste katten denk ik toch wel) meer van warmte dan van kou. Konijntje woont wel buiten maar die kan er goed tegen want die heeft inmiddels weer een superdikke winterjas aangedaan. Ze ziet er nu heel wollig en zacht uit zeggen mijn mensen.
Maar goed, die tuin dus. Aan de voorkant is een trap en heel soms, als mijn mensen bijvoorbeeld gaan kijken of er wat in de brievenbus zit of als ze iets gaan weggooien in de container, mag ik even mee. Dan kom ik nog niet verder dan de trap hoor want dat is al erg spannend. Dit is trouwens ook zo’n trap waar je doorheen kunt kijken, net als in huis. Dat is reuze handig moet ik zeggen.

Avontuur

Ik mag af en toe in de achtertuin maar meestal zijn mijn mensen daar dan ook. Alleen pas had ik daar wel een groot avontuur beleefd moet ik zeggen. Mijn man was eventjes buiten maar hij had niet gezien dat ik ook meegelopen was. En toen ben ik uit de tuin gegaan om verder te verkennen. Ik ben niet zo heel ver geweest maar mijn mensen waren me wel kwijt. Logisch ook want ik was zo druk met verkennen overal dat ik niet eens wat terug miauwde toen ze me riepen. En toen moesten mijn mensen dus even weg en was ik niet binnen. Ze waren erg bezorgd hoorde ik later maar ik wilde ze toch heus niet ongerust maken.
Toen mijn man terugkwam (gelukkig was dat al heel snel) zat ik netjes bij de voordeur op hem te wachten en kon ik weer binnen. Ik ben daarna wel meteen boven in een warm mandje gaan liggen en heb mijn avontuur aan Molly verteld. Mijn mensen weten nu dat ik het huis zelf terug kan vinden en ook waar ik naar binnen kan. Ze vertrouwen me nu dat ik alleen naar buiten kan en mag maar ze hebben wel liever dat ik niet zover weg ga. Dat laatste beloof ik maar even niet want het is allemaal zo spannend en er is nog zoveel te ontdekken buiten.

Knuffels van Lucky

Lucky vertelt meer over Krullieland

Lieve allemaal, hier ben ik weer met het vervolg op mijn blog over alle belevenissen in Krullieland. Ik had vorige keer beloofd wat te vertellen over de eerste dagen dat we hier waren.

Je moet weten, hier heeft het huis drie verdiepingen. Dat is eigenlijk niet anders dan waar we eerst woonden maar toch ook weer wel. De verdieping waar je binnenkomt, heet begane grond natuurlijk maar je moet eerst buiten wel een trapje op om daar te komen. Als je uit het raam kijkt naar buiten, dan ligt daar alles lager. Als ik de tuin in kijk, ligt het gras lager en ook de planten en struiken maar de stoep aan de achterkant ligt wel lekker hoog. Dat is handig want dan kun je veel zien als je daar zit.
Er is ook een muurtje naast dat een perfecte uitkijkplek vormt. Jullie snappen het natuurlijk al, daar heb ik al gezeten. Niet meteen de eerste dagen al toen we hier waren want dat vonden mijn mensen te spannend. Ik niet natuurlijk want ik ben nog altijd een verkenner.

Spannend

Maar goed, de eerste dagen dat we hier waren mochten we op de zolder. Gewoon om even lekker rustig alles te kunnen besnuffelen en een beetje te wennen aan het huis. De zolder dat is dus de verdieping boven de begane grond in dit geval. Ik hoor jullie al zowat denken, waar is dan de derde verdieping? Nou, daarvoor ga je dus een trap af naar beneden en dan ben je in de kelder. Daar kom ik nu inmiddels iedere dag wel een keertje en het is daar een beetje koud soms maar wel heel spannend.
Kijk, de eerste dag dat we aankwamen was het al donker en liet mijn man ons op zolder. Molly en ik samen dus. Dropje kwam vrij snel daarna en zij mocht ook op zolder. Moos kwam daarna nog en hij heeft een eigen kamer gekregen. Dit was omdat hij waar we eerst woonden niet zo goed kon opschieten met Dropje. Dat heb je nu eenmaal wel eens dat je grotere vriendjes bent met een andere kat of juist helemaal niet. Moos was bang voor Dropje maar dat is overigens nu wel over. Hij loopt nu gewoon op de begane grond in alle kamers. En soms gaat hij ook op zolder of samen met mij in de kelder kijken. Dat vindt hij wel oké. Ook prettig want nu zit hij niet meer onder de bank. Wat trouwens niet meer kan want we hebben een andere bank en daar passen we geen een van allen meer onder. Die is dus anders dan eerst.

Trap

Op zolder staat van alles wat onze mensen nog moeten opruimen maar dat is niet erg. Zo hadden ze bijvoorbeeld eerder deze week een nieuw kast gekocht, zo eentje met veel stof eromheen. Dat is helemaal geweldig want daar kun je natuurlijk in liggen. Na een paar dagen had ik het eerlijk gezegd wel een beetje gezien op zolder. De zolder is best groot en bestaat uit twee delen maar we mogen nog alleen maar op de plek komen waar spulletjes staan. Aan de andere kant is het koud en moet eerst het dak goed gemaakt worden. Ik ben er wel al een keer geweest natuurlijk, dat snappen jullie wel maar ik kan me daar zo goed verstoppen dat mijn mensen me echt niet meer kunnen vinden dus dat is geen goed idee als het er zo koud is.
Ik ben na een paar dagen zolder stilaan maar eens gaan kijken wat er verder hier allemaal te beleven is. Er was een deur die open stond met een trap naar beneden. Mijn mensen waren daar ook dus dat leek me veilig en ik ben naar beneden gegaan, pootje voor pootje. Of liever gezegd, tree voor tree. Het is zoiets dat ze een open trap noemen dus dat kan wel spannend zijn maar ik moet je zeggen, ik vind het fijn. Dan kan ik namelijk, waar ik ook zit, gewoon alle kanten opkijken en dat is reuze handig. Als ik ergens halverwege op de trap zit, kan ik naar buiten kijken naar de straat. Dat is erg leuk. Het is er niet zo heel druk maar er is altijd wel iets te beleven. Soms komt er een auto of fiets voorbij maar ik heb bijvoorbeeld ook al paardjes met een koetsje gezien.

Kamers

Zo ben ik stilaan verder gegaan naar alle andere kamers in huis. Ik kwam Moos ook steeds tegen en nu ga ik brokjes eten op de kamer van Moos. Hij krijgt dezelfde als ik maar het natvoer dat hij eet, nou daar vind ik dus niks aan. Dus ik heb wat geoefend met zielig kijken en met Molly afgesproken dat we samen op ons superzieligst miauwen als we wat lekkers willen. Dus nu krijgen we mousse…dat klinkt chique he? En het is super lekker.
Ik moet zeggen, het is hier zo gek nog niet. Mijn mensen brengen steeds wat lekkers mee van de grote dierenwinkel die hier is en dat vind ik wel oké. Op een van de foto’s ben ik al buiten…hoe dat zit, vertel ik later. En ik zal ook eens op een rijtje zetten wat er hier nu anders en wat er eigenlijk precies hetzelfde is als eerst. Dat is voor een katermans zoals ik wel belangrijk om te weten en Molly vindt altijd hetzelfde ook fijn. En ik luister netjes naar haar want Molly is slim en weet alles dus dat komt allemaal goed hier.

Knuffels van Lucky

Lucky woont nou in Krullieland

Hoi lieve allemaal, hier ben ik weer op de blog! Omdat onze liefste vriend Bert een ster geworden is, zijn we een poosje niet op de blog geweest en dat snappen we ook heel goed dat het hoofd van mevrouw Bert daar helemaal niet naar stond toen.

Ze heeft me echter een mailtje gestuurd of ik weer wilde gaan vertellen over mijn avonturen en alles wat met de verhuizing en ons nieuwe huis te maken heeft. Dat wil ik zeker graag doen maar ik wil vooral ook even zeggen dat we lieve Bert heel erg missen. Hij is nu bij Loes en steeds als we vlinders zien, moeten we aan hen denken en weten we dat ze weer samen zijn, zoals dat ook hoort! Nu woont Ollie bij mevrouw Bert en hij is al heel dapper aan het worden. We willen graag vriendjes met hem zijn maar op zijn tempo natuurlijk want het is allemaal erg spannend en nieuw voor hem nu.

Krullieland

Maar goed, ik moet eerst eens even denken waar ik moet beginnen met mijn verhaal natuurlijk. Toen ik de vorige blog schreef, woonden we nog in ons ‘oude’ huis, Niet dat het per se een oud huis te noemen was maar zo noemen mensen dat dan als je ergens anders naartoe gaat verhuizen. Omdat we naar een ander land zijn gegaan, moesten we een extra prik halen want anders mag je daar als katermans, als poezendame trouwens ook, niet in en vooral niet buiten komen denk ik. En dat laatste daar ben ik het natuurlijk niet mee eens want als een huis een tuin heeft, dan moet je die natuurlijk ook verkennen. Die hoort erbij en ik blijf een ware verkenner. We zijn verhuisd naar het oosten, naar Duitsland. Daarvoor hebben mensen een paspoort maar wij als dieren ook hoor. De mensen praten hier anders maar dat is niet erg. Ik denk dat alle andere katten die er wonen ook gewoon miauw roepen. Misschien met een Duitse tongval maar dat geeft niet. Met snacks in de poot maak je immers ook hier snel vrienden. Omdat al onze krullievriendjes ook in Duitsland wonen, noemen we dit land nu Krullieland.

Het is maar even dat jullie dat weten, mocht je je anders afvragen waarom we die naam gebruiken.
We zijn dus allemaal een keertje extra naar de witte jas geweest in Nederland maar daar hoeven we nu niet meer naartoe. Ik allang blij en met name Dropje ook maar weet je wat we nu gehoord hebben? Dat ze hier ook witte jassen hebben en dat onze man zelfs al met onze boekjes daar geweest is. Iets met aanmelden zei hij geloof ik. Nou, ik ga deze dierenarts ook gewoon bijten als het me niet zint. Ik ben niet echt snel boos maar ik wil gewoon niet daar naartoe. Ze zullen meteen weten dat Lucky hier nu woont en zich niet zomaar gewonnen geeft. Ik denk niet dat we er al snel naartoe hoeven dus dat scheelt weer.

Molly

Als je dus naar een ander huis gaat, dan moet je soms met de auto. Misschien als het niet ver weg is, kunnen je mensen ook met de fiets of te voet gaan maar dat was in ons geval niet mogelijk. Molly en ik zijn als eerste met het blik op wielen meegegaan. Ook dat heeft mijn man geweten hoor. Ik liet me gewoon rustig oppakken en in die mand proppen maar daarna had hij oordopjes nodig denk ik. Molly gaf geen kik onderweg maar ja, zij is dan ook een dappere poezendame die zich niet laat kennen. Ik als kater vond dat ik protest moest aantekenen en dat heb ik dus ook gedaan. Ik heb werkelijk heel de weg daar naartoe gebruld en was doodmoe toen ik aankwam.
O nee, wacht even. We moesten een brug over en het water was heel diep en dat vond ik wel interessant, toen was ik even stil. Maar niet voor lang. We mochten in het nieuwe huis naar zolder, daar stonden bakken klaar, lekker eten en water en we kregen een snack. Er staan ook nog allemaal spulletjes van ons zoals mandjes en er is een bed waarop je lekker zacht en warm kunt liggen. Je snapt wel dat we dat al gedaan hebben natuurlijk. Je eigen spulletjes hebben in een vreemde omgeving is wel fijn hoor. Dat is toch belangrijk dat je wat vertrouwds hebt. Molly dook meteen achter wat dozen, ik had dorst van het schreeuwen maar goed, we waren er toch. Ik kom inmiddels als heuse verkenner allang beneden in huis maar dat is eigenlijk niet precies beneden. Hoe dat zit, leg ik volgende keer uit. En Dropje heeft trouwens dat zachte bed tot haar bezit gemaakt. Wel slim van haar en ze ligt lekker zacht en warm op twee plaids. Hoezo een prinses?

Dropje en Moos

Volgende keer meer over de eerste dagen in huis en over Dropje en Moos want die zijn pas na Molly en mij gearriveerd. We hadden wel een mooie mand geleend die van onze sterrenvriend Otis is geweest maar alle vier tegelijk mee… dat zagen mijn mensen niet zo zitten. Dus zijn we apart gegaan maar ook met de anderen is alles goed gegaan hoor! Knuffels van Lucky en de rest

Lucky en Janneke het konijntje

Hoi lieve allemaal, deze keer had ik een andere blog gepland maar mijn vrouw wilde dat ik wat aanpassingen deed omdat er wat verdrietigs gebeurd is hier. Ze heeft ook gelijk hoor en ik wil dat natuurlijk wel even met jullie delen.

Een paar dagen geleden leek konijntje Janneke hier niet zo fit te zijn. Dat heb je wel eens als konijntje, maar ook als kat natuurlijk. Ik denk dat jullie dat ook wel kennen dat je wel eens een mindere dag hebt. Maar goed, ze keek alert uit haar oogjes, wilde geaaid worden en at ook gewoon snoepjes. En de dag daarna, dat was echt heel erg schrikken, is ze toch ineens een sterretje geworden.

Zusjes

Haar zusje Jip zat bij haar, zodat ze niet alleen was om op weg naar de regenboogbrug te gaan. Ik hoop dat ze daar konijntje Kimmie weer ontmoet heeft en ik denk wel dat de poezels die een ster geworden zijn haar daar geholpen hebben. Maar we zijn er wel erg verdrietig van want ze zou ook gewoon mee zijn gaan verhuizen net als wij allemaal en in het nieuwe huis mocht ze ook in de grote tuin rennen en spelen. Konijntje Jip is nu eenzaam en zit wat voor zich uit te staren maar voor haar is ook erg verdrietig want zij is haar zusje kwijt. Ik ben al een paar keer bij haar gaan kijken zodat ze niet heel de tijd alleen is. Zij is wel gezond maar ja, alleen is ook maar alleen he.
Goed, ik had natuurlijk al een andere blog klaarliggen dus ik wil naast dit verdrietige nieuws ook nog even wat anders vertellen. Ik zei de vorige keer al dat het slim was om met warm weer in of onder een struik te gaan liggen omdat je daar schaduw hebt en het best koel is. Nou, ik vermoed dat beide kattendames dat ook gehoord hebben of dat mijn mensen de blog voorgelezen hebben want wat denken jullie? Kom ik buiten met dat superwarme weer om onder de struik te gaan liggen en ligt Molly uitgerekend daar. Op mijn plekje! Nu ja, zij mag er natuurlijk ook liggen hoor maar zij ligt meestal in een van de huisjes dus ik was wel erg verbaasd. Ik heb nog een poosje gewacht maar ze stond niet op dus ik ben uiteindelijk maar onder een andere struik met veel bladeren en takken gaan liggen. Toen ze een tijdje later wel opstond, kroop Dropje op dat plekje. Het is een populaire spot, dat is wel duidelijk.

Buiten

We mogen de laatste tijd ook ’s nachts buiten maar dat heeft ook zijn nadelen. Zegt mijn vrouw want wij zien vooral voordelen natuurlijk. Het is dan veel koeler en je kunt op jacht gaan en lekker rennen. Dat is overdag natuurlijk veel te warm. Juist in dat jagen ziet mijn vrouw een nadeel maar wij eigenlijk niet. Ze weet niet precies wie de dader is maar ik heb gezegd dat Molly het meeste buiten blijft en zo verdenkt ze mij niet meteen meer maar er zijn de laatste week nogal wat muisjes gevonden die het er niet levend afgebracht hebben. Dat vindt mijn vrouw wel sneu voor de muisjes zelf maar het zit ook in onze natuur dat wij ze vangen zegt ze dan. Dat hoort er soms gewoon bij. Ik geloof dat mijn vriend op de blog Kever zelfs wel eens ratjes vangt maar die heb ik hier nog niet gezien of gevonden. Het ritselt regelmatig in de struiken dus we denken dat vriend egel ook weer terug is. Die lust ook wel een muisje op zijn tijd trouwens.
Dikke spinnen vang ik trouwens ook en mijn vrouw zegt dat er bij het nieuwe huis libellen zijn en nog veel ook. Nu wil ik daar toch wel graag naartoe om alles te gaan ontdekken. Heel misschien zijn we er met de volgende blog al. Zwaaien jullie voor nu mee naar Janneke en alle andere sterretjes?

Knuffels van Lucky en de rest