Tegen mijn zin in moest ik onder ogen zien dat het op de slaapkamer een chaos was geworden. Stapeltjes boeken die omvielen, een te vol geladen stoel met kleding, handdoeken die overal en nergens lagen, nee, dat kon niet langer zo.
Er moest een kast komen.
“Sorry Bert,” zei ik bij voorbaat tegen zijn argeloze gezicht, want ik ging die kast zelf in elkaar zetten.
Spanning
Het viel tegen.
Het bouwpakket hout bleek groter dan ik had verwacht. En ook zwaarder en logger, want twee trappen op, waar ook nog van alles op stond, het was een worsteling. Pas later dacht ik aan iets praktisch als beneden uitpakken.
De kast in elkaar zetten lukte heel aardig. Bert lag op het bed en keek belangstellend toe. Toen kwam ik bij iets dat de spanning heette en dat aan de achterkant moest worden bevestigd.
Kan best zonder dacht ik en zette de kast neer.
Die zakte zowat in.
Het moest dus mèt. Wat niet lukte en toch moest.
Het duurde even eer de kast fatsoenlijk stond.
Toen had Bert al een toevlucht beneden gezocht.
Ik legde er een kussen in, want op Facebook had ik foto’s gezien wat katten die graag in de kast slapen. Dat kon nou ook hier.
Oplossing
Misschien hing er nog wat negatieve energie op de slaapkamer, want die nacht bleef Bert liever beneden. De nacht erna ook.
De dag erna riep ik hem overdag naar boven en ik zag hoe hij langs de kast sloop, een lage rug, hij vond het eng.
Dus ik prees hem uitvoerig: “Wat een dappere katerman ben je toch!” Aaien. Knorren. Aaien. “Hè hè,” zuchtte ik plaatsvervangend alle spanningen weg. Het bleef een beetje moeilijk maar het ging. Uiteindelijk besloot Bert de kast te negeren. Ik vond het een goede oplossing.
Nacht
Maanden later, het kan ook een jaar of langer zijn geweest, werd ik midden in de nacht wakker door een hard geluid.
BONK.
Even later: BONK.
Ik zat rechtop. “Bert?” Het licht aan.
Ja, Bert.
Hij keek me vragend aan, wat of ik wilde weten, en dat hij net zo lekker aan het spelen was, met in en uit de kast springen.
“Alles in orde hoor Bert,” zei ik.
Licht weer uit.
BONK.
Hallo mevrouw Bert,
Ik zie het voor me want dat spelen ’s nachts in de slaapkamer is de reden dat Figo al ruim een half jaar niet meer in huis slaapt maar in de garage. Hij springt overal op en in in huis en ik doe geen oog dicht. Als ik de slaapkamerdeur dicht doe krabt hij er de hele tijd aan. Nu heeft hij een mooi kattenhuis in de garage en ik heb het gevoel dat hij het niet echt erg vindt. Toch blijf ik het jammer vinden dat hij niet meer bij mij in de slaapkamer ’s nachts kan.
Misschien kom het ooit wel weer eens.
Lieve groet mevrouw Figo
Ja hou goede moed mevrouw Figo, het kan best op een dag weer veranderen en dan is er opeens een gezellige katerman op of bij het bed. Ik snap wel dat het te onrustig is ’s nachts, een mens wil ook slapen en dat gaat niet samen met een overenthousiaste katerman,
mevrouw Bert
Hoi Mevrouw Bert,
Owh heerlijk dat Bert uiteindelijk in de kast aan het spelen was, zie het ook helemaal voor me.
Moest echt even glimlachen toen ik het las!
Als bij mijn vriend een kledingkast open staat/stond dan kieperde Tommy de kleding eruit en ging rustig in de kast liggen rondkijken alsof er niks aan de hand was.
groetjes van Annelieke(deeltijdbaasje van Tommy)
Dat is ook verrassend van Tommy, hij oogt altijd zo lief en rustig op de foto, maar daar past best een eigen wil bij en een eigen visie op hoe een kledingkast ingericht dient te zijn, katervriendelijk dus, en hij heeft een punt,
mevrouw Bert
Lieve mevrouw Bert,
Dank voor de mooie herinnering aan Bert. Ik vind het elke keer weer fijn om zijn foto te zien.
Ja, dat wennen aan dingen… hier is Kever bijna een jaar bang geweest voor de spiegel van de nieuwe klerenkast. Dus hingen we er een laken overheen. En ineens was de angst voorbij.
Gelukkig dat Bert na een tijdje in en uit de kast durfde te springen. Ook al was dat dan ‘s nachts 😉
Mevrouw Kever en co.
lieve mevrouw Kever en co, wat merkwaardig, opeens is het bang weg- en hoe zoiets kan, is het raadsel. Misschien gewenning. Of een verplaatsing van gevoelens. Of het rook eindelijk gewoon. Eigenlijk vond ik het springen ook geweldig, temeer daar hij nooit op het aanrecht wilde of durfde.
mevrouw Bert
Hoi mevrouw Bert,
Zo leuk om te lezen…….zie het helemaal voor me 🤣
Alleen al het zwoegen om de kast in elkaar te krijgen onder het toezicht van Bert.
Gelukkig dat hij goed in elkaar stond toen Bert besloot te gaan bonken.
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘