Een hele maand diejeet hoe is dat?

“Het gaat best goed Ollie,” zei mijn vrouw gisteren, “je eet al een hele maand diejeet Ollie.” Ja, dat wist ik wel ik bedoel dat het al een hele tijd is.

Wild

In het begin kreeg ik sneks.
Nou niet meer.
Ik werd er helemaal wild van in mijn kop dan moest ik rennen en de dag erna was ik nog wilder en de dag erna was ik geladen met een boze eenerzjie.
Diejeet maakt dat ik niet boos in mijn kop meer ben.
Dus dat is goed.
Ik moet het nog een tijd blijfe eete en dan mag ik wat erbij, om te probeere, ik moet wel mezelf blijfe.

Allergies

Dus dat heb ik nou, dat ik in mijn kop ook aan het feranderen ben. Ik heb feel minder jeuk maar nog wel wat dat ik meer was en krab, en dan heb ik onrust en soms blijft dat ook na de jeuk. Ja dan hap ik soms eerlijk waar. En daarom speel ik nou ook zo feel maar ook weeges het is gewoon fijn om iets saame te doen.
Misschien ben ik straks helemaal rustiger maar ik blijf wel allergies dat is foor je hele leefe zei de dokter.

Gewoon

Het eete is gewoon dat heb ik eigenlijk graag. Een paar dagen geleden dacht ik bleg en toen kreeg ik een beginnetje van mijn vroyw haar vinger en toen kon ik weer eete.
De brokjes blijf ik eete dat is ook weeges nog wat onrust in mijn kop. Dan is kraake met je tanden fijn dat heb ik tenminste.

Misschien heb ik ook onrust in mijn kop weeges de dingen van froeger van de straat maar mijn vrouw zegt van eerst het diejeet Ollie en dan kijken we ferder. Dus zo gaat het nou. Ik heb elke ochtend feel eenerzjie het is ook een beetje onrust maar eerlijk waar als ik ga rennen en springen en rollen dan wordt het minder en daarna kan ik lekker liggen dat is ook belangrijk.

Noot

Ollie eet Hills ZD

Hoe Bert straatcontroleur werd (10)

Het idee dat een katerman, recht van lijf en leden, iets met zijn tijd van leven moest doen, had ik van Tim geleerd, de kleine rode kater die voor Bert bij me woonde.

Nacht

Tim was een moeilijke kater, twee jaar toen hij hier kwam en dan al een PTSS waardoor hij soms aanviel. Lang verhaal kort, hij ontwikkelde zich tot knuffelkater met gebruiksaanwijzing. En daar kwam ook iets anders bij.
In die tijd sliep ik nogal slecht. Onrustig. Te licht. Er waren nachten waarin ik wakker schrok en me bang voelde, niet wetende waardoor, dus evenmin hoe ik het moest verhelpen.

In de nacht is zoiets vanzelf moeilijker.
Al in de eerste weken veranderde er in zulke nachten iets. Tim voelde aan dat er iets met me was. Hij sprong dan op het bed, liep tot dichtbij mijn gezicht en keek me aan. Alert.
Het troostte me, gezien te worden.
Ik was niet alleen.
Dan aaide ik Tim en zei dat ik in orde was, waarna we alletwee weer rustig werden.
Zo werd Tim mijn slaapcoach. Iets dat juist hij, met zijn specifieke gevoeligheid, heel goed kon doen.

Rust

Toen Bert kwam, had ik door de jarenlange steun eigenlijk geen slaapcoach meer nodig. Gelukkig maar, wat Bert had ’s nachts op zijn beurt weer extra aandacht nodig.
Bert had andere kwaliteiten. Hij keek graag naar de straat en ik zag dat mensen in de straat naar hem opkeken. Er leek een vorm van contact te zijn. Bert keek intens naar beneden, en dan had hij een streng gezicht.
Van de weeromstuit werd het rustiger in de straat, daar zorgde hij wel voor. Hij moest niets hebben van gekke dingen. Geen lachen en praten onder het raam, nee dankubeleefd en nou doorlopen graag, zei het toeziend oog van Bert.
Juist Bert, met zijn intens kijken, met zijn behoefte aan rust en stilte en veiligheid, werd een uitstekende straatcontroleur.

Talent

Nu ben ik benieuwd wat Ollie voor dagbesteding gaat vinden. Het is waarschijnlijk te vroeg, want zijn voedselallergie zorgt nog voor wat ongemak. Hij is een kater vol energie, en ik vermoed met veel talenten. De straat is nog steeds rustig, en ik slaap nog steeds heel redelijk, dus Ollie mag kiezen wat hij later wil worden. Als hij maar gelukkig is.

Mila en het tentje en de mossel

Lieve allemaal, buiten is er zo heel veel regen van de wolken en de zon is er niet zo heel vaak meer. Ik denk dat ze zon ook een beetje vakanzie heeft. Mezelf vind het niet zo heel erg want ik hou ook heel erg van dutjes doen. En die kan je oferal doen.

Meestal als ik ergens een warm plekje heb gevonden dan ga ik heerlijk droome. Meestal droom ik ofer mijn liefe Keverkuikentje. Hij is mijn furkeer en de mooiste katermans ooit. Ik droom dan dat we saame aan de picknick zitten. En dan is het niet alleen wij tweetjes. In het begin wel maar er komen stees meer vriendjes bij die ook warm bij de picknick willen zijn. Nu is de picknick binnen wegens het vele regen en de kou.

Tentje

Bij Kever thuis is er een tentje dat hij gemaakt heeft. In dat tentje liggen allemaal dekens en warme dingen zodat iedereen een plekje heeft. Als ik bij Kever aankom dan doe ik eerst eefe een HAP naar mevrouw Kever omdat ik weet dat ze dat stiekem fijn vind. Het is wel een zachte hap zodat het geen pijn doet want dat wil ik niet.
Daarna loop ik door naar Kever en geef ik hem een zacht kopje. Meestal krijg ik een neusje van Kever en doet hij mijn haartjes weer netjes met een borsteltje. Dat is zo heel erg lief voor een echte katermansje. Voordat ik de tent in ga mauw ik eefe wat ik allemaal mee heb genomen want zo hoort dat. Iedereen die komt neemt meestal iets mee en als dat een keer niet lukt geeft dat helemaal niks want er is genoeg.

Hapje

Zelf vind ik het fijn als ik zo heel veel kan geefe want dat doe ik graag. Ik geef graag staafjes aan Kever en ik geef graag hapjes aan mevrouw Kever. Ik maak graag soepjes klaar voor degene die een soepje wil. Ze zijn wel gewoon uit een zakje en ze zijn op gewone temperatuur. Dat is omdat ik niet met vuur mag spelen want dat is zo heel erg gefaarlijk. Voor de andere die willen heb ik ook moes bij want dat smakt ook zo heel erg lekker weg en er zijn ook likwitsneks en andere soorten vleesjes. Dus iedereen kan pakken waar die zin in heeft. Na het smikkelen en smullen doen we kletsen. Mauwen ofer het leefe en wat erbij hoort. De ene mauwt ofer een muissmaak moes en de ander weer ofer dat er veel te weinig aan staaf is, dat het staafje groter en meer mag zijn.

Het is zo reuze gezellig in de tent. Iedereen is er en alles smaakt zo lekker. Het is warm en knus wanneer mijn neusje iets anners oppikt. Het is komt niet van een achterwerk af als je dat denkt. Nee het is een geur die ik ken. Ik moet eefe denke wat dat voor een geur is. Het is eete. Is het moes, nee. Is het een likwitsnek, nee. Ik snof nog eens een keertje en weer ruik ik het maar nu sterker. Het is een vis geur! Mijn neusje beweegt in het rond opzoek naar de vis. Ik ruik het links van me en ik draai meteen naar links. Daar is de geur inees niet meer. Nou ruik ik het rechts van me dus ik draai meteen rechtsom. En nou is die geur daar inees weer weg. Het zit weer aan de linkerkant en daarna gaat de geur weer naar de rechterkant.

Maauw

Ik kan het bijna niet volgen zo snel dat de geur van links naar rechts gaat. Ik mauw inees heel hard ‘stop!’ tegen de geur. En op het moment dat ik wil fraage wie er vis heeft meegebracht ruik ik de vis recht voor mijn neus. Mijn vrienden om me heen vervagen en de tent verdwijnt maar de visgeur is er nog. Opeens ben ik niet meer bij Kever thuis maar in mijn eigen huis en in mijn eigen mand die op de krabpaal ligt. Ik doe mijn ogen open en word verrast met een stuk echte mossel en wat stukjes vis! Er is geen mevrouw Kever maar mijn eigen vrouw met verse mossels en vis.
Ik lag te dromen over Kever en de picknick toen ik inees verrast werd met een echte vis en mossel. Die mossel at ik zo heel snel op. Mijn vrouw heeft nog foto’s kunnen maken maar ik was echt zo heel snel want vis en mossels vind ik het aller lekkerst. Bram vond dat maar niks, die zei altijd dat het taaie dingen waren. Nou ik vind mossels niet taai en super lekker.

Picknick

Zullen we dan nu een echte picknick houden bij Kever in zijn tentje? Iedereen mag iets meenemen als je wilt het hoeft niet want er is altijd genoeg! Mevrouw Kever ik geef alvast een HAP! Ik ga vast naar de speesjaale winkel voor soepjes.
Ik wens jullie een fijne week met een mooie picknick. Ik tetter nog stees mee voor freede en ik geef iedereen een zacht neusje.

Pootgetekend, mienister van zachte zaake,

Milamuis

pee ess: de mossel was super de duper lekker!!

Minnie denkt aan Kersemus

Ik zat op de uitkijk fensterbank kontroole te doen. En toen zag ik een van die tweebeners van de overkant naar buiten lopen met lichtjes in z’n handen. Miauw, wat zou die gaan doen? Dus ik ging er eens goed foor zitten. Hij ging de lichtjes aan de buitenkant van zijn raam ophangen. En in het midden kwam een afbeelding van de Kersemusman.
Oh ja dacht ik bij mezelf. Katteklaas en Pietje Waf en Pietje Mauw zijn weer terug naar Spanje dus dan is het bijna tijd voor Kersemus. Hebben jullie feel gehad dit jaar? Ikke heb allemaal noepies gekregen. Paar dozen natfoer. En wat suuper duuper lekkere likwitsneks. Dan weet je toch weer waarom je het hele jaar een liefe poes bent geweest ahum hihi.

Kersemusboom

Terwijl ik daar zo aan dacht dommelde ik een beetje in slaap. Lekker dromen van muisjes en fooguls. Tot ik wakker schrok. Ja hou het goed vast! Nee niet laten vallen! Ja zo gaat het goed. Miauw dacht ik versuft wat is dat nou allemaal weer buiten? Dus ik wreef eefe met mijn pootje in mijn oogjes zodat ik het goed kon zien. Met nageltjes in natuurlijk want als ik dat met nageltjes uit zou doen dan weet ik zeker dat ik niet goed zie.
Maar goed het gedoe buiten dus. Het waren twee tweebeners die een kersemusboom door de straat aan het slepen waren. Ik kon het niet ruiken zo door het raam heen maar deze leek me wel een echte. Frau heeft geen echte. Dat vind ze gedoe en ze is er fan oofertuigd dat ik dan de hele boom kaal knabbel. Miauw haha dat zou ik toch nooit doen. Ben toch geen eekhoorn. Hoogtens zou ik er een klein beetje aan sabbelen ofzo.
Toen ik dat alles zo buiten zag gebeuren bedacht ik me hoe laat is het? Mijn kattebuikje deed nog niet knor dus Frau zou nog niet thuis komen. Nou dan moest ik mijn gedachte maar even goed onthouden. Ik sprong van de fensterbank op grote mensenmand. Legde mijn kopje op een van m’n foorpootjes en ging nog een beetje ferder slapen.
Zo heb ik nog wel eefe gelegen tot dat ik de poort hoorde. Miauw! Frau komt thuis. Hmm wat was die gedachte ook alweer die ik van mezelf moest onthouden? Was het iets met brokjes? Nee. Iets met muisjes dan? Nee, ook niet. Oh wacht ff ik weet het al.

Saame

Mauw mauw Frau mauw! Ikke wil iets met je bespreken. Ze keek me aan en aaide me oofer mijn koppie. Wat is er dan lieve Minnie? Wil je snoepjes? Eh ja dat ook mauwde ik maar dat is niet wat ik wilde zeggen. Ik liep naar de kamerdeur en weer terug. Kom eens mee! Dus ik liep de trap op naar het raam en gelukkig liep ze achter me aan. Dat is soms nog wel een dingetje hoor om je mensen te laten begrijpen wat jij wilt zeggen of doen.
Maar deze keer snapte ze me. Ik sprong in de fensterbank en wees met mijn foorpootje naar het raam van de buurman aan de ooferkant. Kijk hij heeft lichtjes hangen. En een kersemusman ding. Wanneer ga jij alle spullen uit de berging halen en neerzetten? Frau moest lachen. Ik wist niet dat jij zou dol op kersemus was Minnie. Miauw ja wel een beetje. Dan zijn er zachte lichtjes aan en jij zit op de bank met een zachte deken en ikke daar boofe op. En meestal hoef je dan ook geen brokjes te furrdienen foor een tijdje dus dan zijn we fijn saame.

Freede

Ze keek me aan. Vind je stiekem de ballen in de boom en de dingetjes in het kerstdorpje ook niet leuk? Volgens mij ging je daar vorige kerst mee aan het pootballen. Mauw wie ikke? Dat zou ik toch nooit doen hihi. Ze aaide me weer over mijn koppie. Jij en ik weten allebei beter he lieverd. Maar geeft niks hoor jij mag gewoon kat zijn van mij. Mew mauwde ik en jij gewoon tweebener. Toen furrtelde ze me dat ze de spullen pas ging neerzetten als mensenopa er ook was. Ommedat het leuker is om met zijn tweeen te doen. Ahum mauwde ik. Haha ja ok Minnie met zijn drieeen, jij als opzichter. Ik gaf haar een kopje en kroop op schoot.
Nou dit was het weer voor deze keer. Ik blijf nog altijd keihard tetteren foor Freede!

Pootje van Minnie

Lucky en zijn nieuwe ferhaal over Krullieland

Hoi lieve allemaal, deze keer heb ik niet super veel spannende dingen meegemaakt in de tuin want ik ben niet zo vaak buiten geweest. Daarvoor was wel een reden natuurlijk. Het is niet dat ik niet naar buiten mocht, maar ik wilde het liever niet. Kijk, ik ben natuurlijk een kat en de meeste katten, daar ben ik geen uitzondering op, houden van warmte. Ik ben zeker wel te porren voor een warm mandje of een zachte plaid waar je jezelf helemaal in kunt rollen zodat je het lekker warm krijgt en ook warm blijft.

Warm

Sterker nog, mijn vrouw heeft zo’n blinkend ding met een dop erop en daar doet ze soms warm water in. Zachte zak erom en het is me toch lekker warm om daar tegenaan te gaan liggen. Eigenlijk is het ding voor haar maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het niet gebruiken kan. We delen het gewoon, dat is prima. Zij aan de ene kant er tegenaan en ik aan de andere kant.

Tuin

Maar goed, op de dag voordat ik de vorige blog had geschreven en deze naar mevrouw Olliebert verstuurde, zag mijn tuin er ’s morgens ineens heel anders uit dan anders. Ik vond dat best wel vreemd om eerlijk te zijn want dat hadden we hier nog niet eerder meegemaakt. Het is zoiets als Kever pas ook vertelde: de seizoenen komen en gaan en dan verandert er steeds wat. Toen we hier in Krullieland kwamen wonen, was het warm en scheen de zon veel. Er waren toen nog veel bloemen en blaadjes aan alle bomen en struiken maar ook die verdwenen langzaamaan toen het herfst werd. Dat kende ik nog wel van waar we eerst woonden natuurlijk. Er was hier zelfs een dag een super harde woei (nou denk ik dat ze die Bert noemden toen maar dat was beslist toch niet mijn sterrenvriendje Bert zeker die hard zat te blazen?) en toen vielen er super veel blaadjes naar beneden. Het sneeuwde blaadjes noemde mijn vrouw dat. Bij mijn blogvriend Japie was er ook al zo’n storm op visite gekomen maar die had weer een andere naam.
Maar wat later viel er andere sneeuw. Echte sneeuw dus. In de nacht was er al aardig wat gevallen maar ik slaap eigenlijk altijd op zolder in een mandje en had dat nog niet gezien. Toen ik ’s morgens naar beneden kwam, was heel mijn tuin wit. Echt helemaal dus. Alle struiken, het lekkere gras, de stoep…echt alles zag er ineens heel anders uit. Dat was heel mooi en bijzonder om te zien maar ik ging niet naar buiten hoor. Mij niet gezien want dan krijg je ijskoude pootjes. Mijn vrouw moest die dag brokjes gaan verdienen en had heel dikke sokken aangedaan en nog extra meegenomen. Dan weten jullie dus wel hoe koud het is.

Binnen

Ik heb, samen met de rest want die bleven ook lekker bij de warme plaat liggen, eieren voor mijn geld gekozen en ben binnen gebleven. Toen alle witte vlokken weer weg waren, leek het trouwens ineens wel lente want toen waren er een paar super warme dagen. Soms snap ik er niet veel meer van maar toen ging ik wel weer buiten. Even kletsen met konijntje Jip en het spoor volgen van mijn nieuw verworven kattenvriendje dat steeds in de tuin komt. Dat is ook belangrijk om te doen. Uiteraard sla ik geen enkele keer een bezoek aan de buurman over want zijn tuin is ook interessant. Een beetje stout ben ik wel een keertje geweest. Mijn mensen stonden op het punt om te gaan en ik zat op de trap. Toen deed mijn man de voordeur open en schoot ik naar buiten. Meteen weg natuurlijk. Dat zal ze leren om weg te gaan zeg. Ik was wel snel weer thuis en omdat ze blij waren dat ik zelf teruggekomen was, kreeg ik ook lekkers. Dat is toch een prima deal zeker?
Hier in de straat komen steeds meer lichtjes bij alle huizen en ook in de tuin. Dat heeft te maken met dat het over een paar weken al Kerst is maar ik moet zeggen dat ik dat zeer gezellig vind en alles ziet er nu beter uit met al die lampjes. Ik heb intussen ook een nieuwe slaapplek gevonden op de bank. Daar liggen veel kussens en een warm deken waar ik lekker in, op of zelfs onder kan gaan liggen. Ik raad het iedereen aan om dat te doen. En zeker samen met je mens of mensen. Dat is ook nog veel gezelliger ook!

Knuffels van Lucky
PS bij de volgende blog is het al bijna kerst. Ik hoop dat iedereen dan lief voor elkaar is, maar dat kan en mag nu natuurlijk ook al want dat is heel erg belangrijk!