En nou woon ik in een freemd huis

Ik zat dus in het asiel dagen lang en dat kon ik geeneens. Hoe het gaat dat zal ik uitleggen. Ik kwam er van de straat en toen moest ik meteen aapart en net toen ik dacht ik snap het toen moest ik op de kattenkamer.

Grote kater

Dat was moeilijk ik zag het meteen. Er was een grote kater die de baas wilde zijn. En hij kwam dan op mij af en dan blazen nou en zijn poten keihard en ik terug blazen en ook met poote doen en het gebeurde de hele tijd en ik verloor echt waar. Ik had toen al spanningen.
Toen moest ik uit de kattenkamer, ik kreeg eefe verderop een verstopplaats en daar zat ik dan. Ik kreeg eete. En ik had een bak. En soms knuffels.
Maar ik zat er gewoon en ik wist niet hoe moet het ferder met mij. Terug in de kattenkamer nee. Terug naar straat nee.

Spanning

Nou en toen kwam de vrouw van Bert en ze froeg of ik mee naar huis wilde. Ze had ook sneks bij zich. En ze zei dat ik een lief katertje was en ik hoorde het niet goed want ik had sneks, maar ik voelde wel ik wil mee.
Hier in huis heb ik meteen alles bekeken. Ik wist niet wat het was en nog niet. Dus soms was het moeilijk, een freemd huis. Dan kreeg ik nog meer spanningen.
En toen opeens moest ik naar de dokter en in het korfje en ik wilde niet maar ik moest toch en toen ik terug was toen had ik heel feel echt heel feel spanningen en ik dacht straks doet ze het weer en daarom was ik ook bang.
De vrouw van Bert zei dat ik te veel had meegemaakt voor een katermannetje en dat is waar. Dus ik lig nou oferdag vaak op de slaapkamer daar ben ik veilig. En dan weer naar beneden. Ik wil ook knuffels fan binnen weet ik dat is goed.

Wennen

Maar echt eerlijk waar ik kon geeneens goed asielkater zijn en ik ben nou huiskater geloof ik dat is ook al moeilijk. Ik heb spanningen en ik ben bang maar als de vrouw van Bert zegt van Ollie ik hou nou al fan je, dan is dat een raar gefoel maar wel fijn.
Dit is mijn ferhaal. Ik doe mijn best om te wennen.

In het hart

Hier is mevrouw Bert, om even een woordje te schrijven. Wat een tijd heb ik achter me liggen en wat een tijd is het nog steeds nu. De dag dat Bert een ster werd, veranderde mijn leven. Leren leven met verdriet is ook leren begrijpen hoe heerlijk Bert en ik het al die jaren samen hadden. En ook wat hij me allemaal gegeven heeft aan liefde en gezelligheid en saame-zijn.
Daar was hij vooral goed in toen hij ouder was. Als jongere jongen lag zijn interesse vooral in elke dag spelen, vooral lintje onder de lap kon hij goed. Hij had veel oerkracht in zijn poten zitten, dat herinner ik me goed.

Ontwikkeling

Hoe langer ik over zijn leven nadacht, hoe meer zijn ontwikkeling me verwonderde. Toen hij bij me kwam wonen, was zijn achtergrond zozo gweest. Zwerven. Opgelapt. Weer zwerven. Ziekenboeg. Dan hier veel spanningen en veel moeten spelen. Angstklachten.
Maar we hadden elkaar nodig, hij mij om een thuis te leren voelen en ik hem voor de troost, want ik had nog veel verdriet om Tim. En op de een of andere manier, hoe weet ik nog niet, is uit dat begin een sterke en stabiele liefde gegroeid. Hoe dat kon, ga ik in het boek vertellen.

Boek

Wat ik de afgelopen tijd ook heb geleerd, is wat een bijzondere vrienden hij had. Ze staken hun helpende pootjes naar me uit in de tijd erna. En ze vertelden me keer op keer hoe bijzonder Bert voor hun persoonlijk was geweest. Dat verlegde mijn aandacht naar het heerlijke uit zijn leven. Daar gaat het om. En dat wil ik gaan bewaren in een boek, dat duurt nog even, maar het komt. Dan ga ik het vanzelf melden dus opgeven hoeft niet.

Zo leer ik weer iets bij. Verdriet mag er zijn, rouw hoort erbij, maar ik mag en wil ook kijken naar al die vreugde en liefde die er was, en dat voelen. Daar gaat het uiteindelijk om.

Saame

Nu is er ook een nieuwe website, genoemd naar het beste en mooiste woord van Bert en zijn vrienden: saame. Alles van zijn eigen website is meeverhuisd dus dat blijft bewaard. Of nou ja, bijna alles. Wie een abonnement had op de berichten-service, moet dat hier opnieuw doen. Nieuwe site, immers. Het is een technisch iets.

Op deze website is er ook ruimte voor Ollie, die sinds kort bij me woont. Voor hem is dit allemaal nieuw. We doen het dus voorzichtig aan, stap voor stap, zo komen we ook verder.

Wat ik nog wilde zeggen

Hier liggen we saame op mijn matje, en ik knorren natuurlijk

Wat ik nog wilde zeggen dat is dat ik als huiskater zijnde een superfijn leefe heb gehad en ik weet dat dit mijn laatste blog is weeges ik ga straks ofer de Regenboogbrug. Mijn vrouw heeft me alles uitgelegd.

Tim

Ze heeft uitgelegd dat er daar katers en poezen op me wachten, zeker weete Tim, dat is de kater die hier voor mij woonde. Tim heeft erfoor gezorgd dat mijn vrouw en ik elkaar vonden en ik weet dat hij mij straks gaat helpen. En ze zei van Tim is een kleine katerman en je kunt op hem bouwen, hij helpt je met alles. En Amore is er ook, hij is een kater om fijn tegenaan te liggen. En dan zie je ook Joop en Fien en Maische die hebben hier ook gewoond. En mijn vrouw zei ook fan Bert, daar achter de Regenboogbrug, daar heb je je gezond weer terug en dan kun je alles weer.
Want eerlijk waar de laatste tijd kon ik steeds minder. En ik kon weer moeilijker eete en ik wilde alleen op mijn witte kussen hangen Als ik me eefe goed voelde, ging ik op de foto dus daar stond ik alteit goed op.

Ik vond het allerfijnste van mijn leefe:

dat ik een thuis had echt een huis dat ook foor mij was en dat ik alles mocht oferal op de bank had ik kussens en dekentjes en ik had een doos met open stukken en dat ik op bed mocht slapen en in de kast en oferal gewoon, ik woonde hier gewoon ook en ik foelde me veilig, ik was een kater met een thuis.

dat ik als ex-asieljongen met angstklachten van mijn vrouw durfde te gaan houden en zij van mij en was voor alteit dat wist ik, dat we zo veel knuffels hadden en zo veel gezelligheid, van samen op mijn matje liggen en dat ze dan van alles in mijn vacht zei, ik verstond het nooit weeges ik was dan aan het spinnen maar ik foelde het van binnen het was allemaal liefde, en ik leerde dat ik dat kon erfaren,
en ik kon ook heel feel liefde aan haar geven, dat had ik in me, en ik zorgde ook voor haar,
we hoorden bij elkaar, dat wist ik gewoon.

en ik had de zon om in te slapen en ik was Controleur Vensterbank ik maakte dat de straat veilig was, en ik keek ook in de boodschappentas voor de controle, ik telde ook mee.

dat ik op Faceboek mocht en allemaal vrienden en vriendinnen kreeg en ook dat ik Loesje ontmoette, de mooiste en liefste poes en we kregen verkering en we meelden en we zagen elkaar elke dag op feesboek, ik fond het geweldig, ik werd er gelukkig van. En ik weet achter de Regenboogbrug daar wacht Loesje ook op mij.

Saame

En toen werd ik langzaam ziek, ik moest naar de dokter steeds weer en ik deed eerlijk waar mijn best maar mijn leefes-enerzjie raakte langzaam op. En wat Bolle had gezegd, snapte ik toen, van je leeftijd dat is je tijd van leefe. Ik had zeventien jaar, twee maanden en 24 dagen.
Als je leef-tijd op is dan ga je ofer de Reegenboogbrug, zo gaat het en ik weet dat daar Tim en de anderen op me wachten om me te helpen en later komt mijn vrouw ook, dat heeft ze gezegd en dan zijn we weer saame, dus dan is het goed.

Mila en het mandje

Lieve allemaal, wat waren er allemaal liefe woordjes over de oolimpies gimmen. Zelf had ik niet eens zo heel erg in de gaten dat het oolimpies was. Maar ik denk dat ik wel blijf beweege omdat niet alleen erg leuk is maar ook zo heel erg goed voor je gezond zijn en of je dit nou binnen of buiten doet dat maakt niet uit. Wat daarna zo heel erg belangrijk is, is dutten. En dat kan je werkelijk overal doen.

Het beste

Wat een ontdekking was het om al die liefe dutplekjes te zoeken en te vinden! Zelf had ik niet eens zo heel erg door dat er zoveel plekjes zijn om te dutten, maar ik denk dat het gewoon iets is waar je op moet letten. Soms is het een zacht kussentje op de bank wat je dan nodig hebt of gewoon een hoekje van de vloer waar dan net de zonnestraale zijn.
Het kan ook zo zijn dat je een warm bed fijner vind waar de dekens lekker zacht zijn of dat je op de zolder een geheim plekje hebt wat zo heel erg feilig is. Wat daarna zo heel erg belangrijk is, is natuurlijk het kiezen van het beste plekje.

Eerst ging ik op mijn vrouws oude bed want die is meega groot en die heeft hele super zachte dekens op bed. Er lag zelf een speesjaal dekentje voor mij. Het is van flies en het is zo heel erg super zacht. Eigenlijk was dat dekentje van Bram want Bram vond dat de allerfijnste deken in de hele wereld. En weet je wat nu zo heel erg mooi is? Op dat dekentje staan allemaal flinders in alle kleuren en mijn vrouw heeft het aan zijn beste vriend Kever gegeven. Nu heeft mijn Kever dat speesjaale dekentje en ik ben zo heel blij dat Bram nu ook bij hem is. En er zit ook een beetje van mijn geur aan voor Kever.

Mand

Maar op dat dekentje kon ik niet echt mijn draai in finde. Toen ben ik naar de zolder gegaan. Daar heb ik verschillende plekjes en een daarvan is op tafel naast de naaimasjien. Dat is zo gekoome doordat mijn vrouw daar eerst altijd van die lekker geurende wiewzakjes maakte voor ons en voor andere katten. Daar wilde ik altijd bij zijn voor de gezellig maar ook voor de wiew. Ik hou van wiew en ik word er altijd heel blij van. Maar dat was ook niet het fijnste dutplekje dus daar bleef ik niet zo heel erg lang.

Ik dacht eerst zo van ga ik nog snekken voor dat ik een nieuw plekje ga uitzoeken of ga ik gewoon ergens anders dutten. Met mijn gedachtes zo heel erg op de snek moest ik eerst eefe een kleine snek halen en dan opzoek gaan naar de volgende dutplek. En toen zag ik zo iets heel zachts en dat was de mand van Toby. Daar lag een zacht mandje in waar Toby weleens op ging liggen. Nou daar wilde ik ook wel eefe op liggen. Toby vindt het nooit erg als ik bij hem lig of als ik op zijn mandjes ga liggen en dat vind ik zo heel erg lief van hem. Hij mag ook in mijn mandje liggen op de zolder als hij dat wil. Daar doen we nooit zo heel erg moeilijk over.

Friende

En hoe langer ik zo in zijn mandje lag hoe meer ik merkte hoe moe ik was van alles. Ik had zo heel veel oolimpies gimmen gedaan en ik was het hele huis doorgegaan opzoek naar de fijnste dutplek. Tussendoor nog even een snek en een bak bezoek voordat ik weer verder ging.
En toen ik daar zo lang dacht ik aan al onze friende die zo ziek zijn geweest zoals Tica en Bertje. Er is niks aan als je zo ziek bent of je moet de hele dag bij de dokter zijn. Thuis is het fijnst en zeker wanneer alles zo heel erg gewoon en feilig is, waar je je roetiene hebt en gewoon je leefe. Ik geef jullie extra zachte kopjes voor heel veel beterschap en voor iedereen die het kan gebruiken.

Voor nu ga mijn oogjes echt dicht doen en wensen dat iedereen weer van ze gezond is. Dat er overal freede is en dat iedereen liefde voelt. Poot getekend, mienister van zachte zaake, Milamuis
Toen ik deze blog aan het maken was kreeg ik het verdrietige nieuws dat Tica van mevrouw Ceciel een ster geworden is. Ik wens Tica een zachte feile reis naar regenboogland en de familie van Tica heel veel steun en kopjes en neusjes. Ze zijn voor troost en misschien helpen ze een beetje.

Minnie weet dat ze (ook) snel is

Als ik dit miauw dan is Max Verkatten aan het reesen in zijn autootje. Wat een snelle kater is dat zeg. Miew ikke durf echt zo hard niet te rijden hoor. Laat mij maar lekker Purresident zijn. Tuurlijk ben ik soms ook wel een circuspoesje die gekke capriolen uithaalt, maar zo hard gaan vind ik toch wel een beetje eng hihi.
Voor nu denk ik liever niet aan morgen. Want weten jullie wat er morgen in de middag gaat gebeuren? Dan is het weer tijd voor mijn APKat. Oh de horror. En dan wordt het ook niet superwarm dus de kans dat de tuindeur openstaat en ik daardoor kan ontsnappen is ook niet aanwezig.

Purresident

En nu denken jullie hoe ontsnap je dan want volgens mij hebben we op een foto van jou wel eens een hordeur gezien. Ja miauw dat klopt! Maar ikke heb dus ontdekt dat stt als je je nageltje er een beetje tussen frikt je dan als je een beetje goed je best doet die hordeur open kunt krijgen.
Dit werkt het beste als je mens de deur gewoon ff snel dicht heeft gedaan. Helaas voor mij zag ze het mij een keer doen en doet ze nu steeds de hordeur goed dicht. Of nou ja dat denkt ze hihi. Want als ik haar een beetje afleid dan doet ze hem meestal toch weer ff gauw gauw dicht.
Je moet natuurlijk wel een goed scherp en enigzins lang nageltje hebben om dit te kunnen doen of proberen. En een beetje kracht in je pootjes. Dus ik denk dat een kitten dit niet gaat lukken. Nou raad ik een kitten sowieso aan om gewoon lekker binnen bij je mens of mensen te blijven. Als je zo klein nog bent dan moet je nog zoveel leren. Voor je het weet sta je op de grote weg en wat doe je dan. Of je komt een grote boze kater tegen in de steeg en wat doe je dan. Keihard mew roepen? Nee kittens, blijf maar gewoon binnen. Luister voor deze keer maar goed naar deze wijze oude poes die ook nog eens toefallig Purresident is.

Ik denk trouwens dat ik ook maar gewoon thuis blijf en niet ga ontsnappen. Vind de witjas niet leuk maar bij Frau vind ik het wel super leuk. En ik weet natuurlijk niet wat ik buiten tegenkom. Thuis heb ik mijn fijne mand en lekkere noepies en elke avond lekker natfoer. En oh ja dat is ook zo. Als witjas geweest is en ik heb goed meegewerkt dan krijg ik een lekker noepie daarvoor. Miauw misschien als ik een beetje goed onderhandel dan krijg ik wel meer dan een noepie.

Vakansie

Er is ook nog iets anders aan de hand. Want 1x per jaar is Frau een tijdje niet aan het brokjes furdienen. Vakansie noemen die tweebeners dat. En dat heeft zij dus nu. Ze furdient dan wel brokjes alleen hoeft ze er eventjes niks voor te doen. Ook niet vroeg opstaan voor eventjes. Dat wordt lekker lang uitslapen saame! Oh. Ik hoor dat ze zegt dat we dat echt niet elke dag gaan doen. Nou ja daar heeft ze wel een beetje gelijk in. Is ook zonde van je dag. Enne mijn fensterbank controles gaan natuurlijk gewoon door. Dat is een altijd baan. Als ik dat niet doe dan kan het zomaar ineens furrkeerd gaan in de straat en dat kan natuurlijk niet. Ik bedoel stel je voor dat er dan ineens 10 kraaien midden op straat gaan zitten. Of dat er een hondje ergens gaat plassen waar dat niet mag.

Kopje

Ik wil in deze blog ook eefe stil staan bij Bertje, en dat Tica ofer de Regenboogbrug is. Heel feel sterkte foor jullie allebei! Ikke denk aan jullie en stuur een lief kopje. Daarnaast blijf ik natuurlijk mee tetteren voor vrede!

Pootje van Minnie