Kever heeft een mening over erfaren tijgers

Hier maak ik muziek aan de stoel.

Als Pokon stiekum mijn tuin in komt gaat hij vaak speelgoed dat in mijn gras ligt, er liggen kleine balletjes, twee speelmuisjes, mijn plestik dobbelstenen en twee grotere ballen die eigenlijk voor hondjes zijn, Pokon pakt iets in zijn mond, gooit het in de lucht en springt omhoog om het te fangen, of hij tikt tegen een balletje aan zodat het wegrolt en rent er achteraan.

Twaalf

Ikzelf doe dat soort dingen niet, nau ja: heeeeeeel soms doe ik zoiets, maar ik heb veel leukere spelletjes in mijn tuin die ik liefer doe, het zijn spelletjes voor als je wat auder bent en geen jonge katermans zoals Pokon, ik ben ongefeer twaalf jaaren, net als mijn Milamuis, en daarom kan ik al hele biesondere spelletjes doen, waar je veel erfaring en ferstand voor noodig hebt.

Tuin

Zo kan ik keihard rondjes rennen over mijn gras met doorgezakte feering, zo noemt mijn man dat, dat is als je je pooten korter maakt zodat je met je buik bijna over de grond gaat, daardoor heb je minder weerstand van de lucht en kan je harder rennen, probeer het maar eens!, ik kan ook door mijn hele tuin rennen en erbij tetteren, dat doe ik met gewone pooten, ferder heb ik een spel dat ik op een stoel spring en er weer af, en dan spring ik op een andere stoel en er weer af, en zo ga ik door, dat is de Stoelendans, die we toen met ⭐️ Oscar op het feest hebben gedaan.

Mijn liefelingsspel in mijn tuin is dat ik onder een stoel ga zitten en er aan krab, eerst keihard, zo van RENG RENG RENG, en daarna ga ik muziek maken, net als op de spieraal, mijn vrouw roept dan Welja, sloop jij de boel maar weer!, dat komt omdat ze niets begrijpt van kunst, maar heel soms helpt ze mee met muziek maken: ik krab aan de onderkant en zij aan de bofenkant, en dan spelen we een duuet.

Natuurlijk speel ik ook met mijn mensen in mijn tuin, met grassprieten of met die balletjes die dus in het gras liggen, of mijn vrouw gooit een kouwstik in hele kleine stukjes in het gras en die ga ik zoeken, maar nau heeft mijn vrouw zomaar een nieuw spel voor me gemaakt.

Tauwtje

Ze fond ergens een tauwtje, het tauwtje is van een biesonder spul dat heet leeeer, het ruikt heerlijk en het foelt ook fijn aan, mijn vrouw heeft er knopen in gemaakt en daarna liet ze het aan mij zien, ik fond het meteen fantasties!, mijn vrouw (of mijn man, dat kan ook) beweegt dat tauwtje door het gras of over de teegels en ik bijt het tauwtje en ren er achteraan, zooo heee en ik word zo entoesjast dat ik mijn vrouw fandaag per ongeloos krabte!, maar dat geeft niets zegt ze, ze is blij dat ik het spel zo leuk find, en we spelen het elke dag.

En weeten jullie wat zo gaaf is?, we kunnen dat spel ook binnen spelen, daar ferstopt het tauwtje zich soms onder het kleed, of het kruipt zomaar ineens om de hoek van de bank, nau ja!, het is echt keispannend, het is een ingewikkeld spel dus je moet er goed bij nadenken, maar dat kan ik, iedereen kan het spel spelen, maar het is spesjaal voor slimme, dappere en erfaren tijgers die geen twee meer zijn, dus het past presies bij mij!

***

Ik stuur iedereen die iemand mist zachte kopjes, en ik tetter zoals altijd voor vreede!

Joep kijkt terug en vooruit

Vorig jaar rond deze tijd was ik net vier maanden oud en had ik binnen in m’n eigen huis nog zóveel te ontdekken dat ik helemaal geen belangstelling had om naar buiten te gaan. Buiten, dat was voor mij alles wat ik in de tuin zag vanuit de vensterbank, net voordat ik ging slapen. Want dat deed ik als beebiekitten heel graag. Dutjes, spelen, knuffelen, ontdekken. En eten natuurlijk.

Te jong

Ik had geen idee van wat tweebeners ‘seizoenen’ noemden want als de zon scheen ging ik daar lekker in liggen, ik keek naar de blaadjes die door de tuin waaiden, probeerde de regendruppels van het raam te likken en heb toen ik veilig op de arm van Senior even in de tuin was zelfs sneeuwvlokken gevangen. En ik vond ‘t eigenlijk best heel leuk om buiten te zijn. Dat wilde ik ook wel vaker, maar m’n personeel zei dat ik nog te jong was om alleen op stap te gaan. En dan kwam er ook nog iets over meisjespoezen en kittenallimentatie achteraan maar daar begreep ik helemaal niks van, dus dan ging ik maar weer spelen. Of slapen, of door het huis rennen…

Weiland

Intussen zijn we vijf maanden verder en heb ik m’n katerlijkheid bij m’n eigen lieve dierendoktermeneer achtergelaten in ruil voor een chippie, een slaapfeestje en een katerig gevoel toen ik thuis weer uit m’n reismand stapte. Dat moest wel een geweldig feest zijn geweest, alleen jammer dat ik me er helemaal niets meer van kon herinneren.
Maar toen het dit jaar dus echt voorjaar werd mocht ik eindelijk naar buiten. Eerst nog heel voorzichtig alleen in de achtertuin, samen met m’n personeel. Maar al snel leerde ik over het tuinhek te springen zonder in de sloot terecht te komen en ontdekte ik dat het lange achterpad een fantastische racebaan was om als een echte Joep Verstappen keihard overheen te rennen. En de schutting met horizontale planken was een prima klimrek om m’n evenwicht op te leren bewaren. Of om op het schuurdak te komen, want daarvandaan had ik het beste uitzicht van de buurt.
‘t Duurde daarna niet lang meer voordat ik de weg naar ‘t weiland ontdekte en kennis maakte met de buurkatten, die ik sindsdien vriendelijk goeiedag mauw als we elkaar tegenkomen. Behalve dan tegen die grote zwart-witte kater, aan wie ik m’n tweede onvrijwillige zwemles te danken heb. Hij en ik zijn nog steeds geen vriendjes want hij blaast naar me in ‘t voorbijgaan. Ik denk dat hij gewoon bang is dat ik boos op ‘m ben, maar dankzij hem heb ik inmiddels wel m’n snorkeldiploma en m’n slootvisvangpas gehaald. Misschien moeten we gewoon ’s een keer de tijd nemen om rustig met elkaar in gemauw te gaan, want ik geloof echt niet dat ’t een kwaaie is.

Zomer

‘t Wordt m’n tweede zomer dit jaar, maar de eerste waarin ik heerlijk buiten kan zijn. En dat is echt kattastisch want de temperaturen zijn nu al aangenaam, zelfs als het bewolkt is of regent. Maar wanneer de zon schijnt heb ik ‘t helemaal naar m’n zin. Dan zoek ik een lekker plekje in de tuin en als ‘t me te warm wordt ga ik onder ‘t afdak in de schaduw liggen. Lekker dutten of een beetje om me heen kijken, af en toe een grote bromvlieg uit de lucht meppen, luisteren naar de vogeltjes en niet te vergeten, de dagelijkse wasbeurten. Want nu ik zoveel buiten ben moet ik m’n vacht, en zeker m’n poten, vaker schoonmaken dan toen ik nog gewoon een huiskittenkater was. Maar ik heb ‘t er graag voor over…
Sinds kort heb ik ontdekt dat het niet alleen heerlijk is om overdag buiten te zijn, maar ook ‘s nachts. Dat heb ik geleerd van mijn Drentse vriend Zorro, die wel ‘s vertelde dat hij naar buiten loopt als z’n personeel gaat slapen. Lekker in de tuin genieten van de frisse lucht en de stilte. En vooral dat laatste leek mij ook wel wat, want als m’n personeel gemiddeld een heel bos per nacht in stereo omzaagt wordt ‘t voor mij als lichte slaper toch best wel moeilijk om m’n rust te pakken.

Dienst

Dus voordat ik tegen middernacht naar buiten ga eet ik nog een hapje, lebber wat uit m’n waterbak, mauw m’n personeel welterusten en dan ga ik in m’n tuin zitten om, als ‘t helder weer is, op m’n gemak naar de sterren te kijken die naar me knipogen en fonkelen. En dan knipoog ik terug naar allemaal, maar nog ‘s extra naar die sterren waarvan ik van naam ken…
Daarna ga ik de buurt- en tuin inspectie doen. Die dienst is ‘s nachts een stuk rustiger, omdat er dan heel weinig verkeer en tweebeners op straat zijn. Soms kom ik een buurkat tegen en dan lopen we al mauwend over onze belevenissen van die dag een eindje met elkaar op. Omdat m’n buurkatten allemaal een stuk ouder zijn dan ik weten ze mooie plekjes te vinden die ik zelf nooit ontdekt zou hebben, en mauwen ze door in welke huizen de aardige tweebeners wonen. Maar ik weet dankzij hun nu ook bij welke huizen ik een eind uit de buurt moet blijven.
Na een tijdje samen gaan we dan ieder weer onze eigen weg, want net als ik zijn m’n buurkatten ook allemaal lekker op zichzelf, zeker ‘s nachts.

Terug

Wanneer de zon opkomt ga ik terug naar m’n eigen tuin om op de dekenkist voor ‘t raam te dutten tot ik hoor dat m’n personeel wakker is. Soms duurt het even voordat ze doorhebben dat ik ‘t tijd vind voor m’n ontbijt, maar als ik te lang moet wachten voordat de achterdeur open gaat dan is een zacht mauwtje genoeg om die deur heel snel open te krijgen.
Het is ons vaste ochtendritueel tegenwoordig, bij binnenkomst krijgt m’n personeel kopjes en ik krijg aaien en knuffels terug. Zij vertellen dat ze me gemist hebben en blij zijn dat ik weer thuis ben, en ik mauw tegen hun dat ik honger heb.
Ook daarom hebben we geen kattenluik in de deur, want dit is elke keer weer een heerlijk moment om samen de nieuwe dag te beginnen. Maar wat belangrijker is, m’n etensbak wordt direct daarna gevuld met overheerlijk natvoer. Daar kan ‘s nachts écht geen rauwe muis of dikke bromvlieg tegen op. Ik eet liever thuis.

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep.

Opeens was ik weer bang

Aan de mannen in de straat ben ik nou een beetje gewend en het gaat best goed behalve als ze herrie maken, dan blijf ik weg uit de fensterbank. Maar mijn vrouw zegt dat ik het heel goed doe en dat ik een dappere katerman ben en daar heb ik steun aan.

Spul

Voor mij is steun belangrijk als er iets gebeurt dat moelijk voor me is. Dat komt ik heb angstklachten. Dus dat ik gauw bang ben, dan foel ik al het moeilijke van vroeger weer in me en dan durf ik niks meer. Toen ik hier pas woonde heb ik een tijdje spul genomen tegen bangzijn, het was Bach Rescue Remedy en toen op een dag wilde ik het niet meer dus toen was het klaar.
Alleen het bang zit nog in mij en soms komt het naar boofe.

Bonk

Het gebeurde een paar dagen geleden. Ik lag gewoon op het krukje bij de werktafel van mijn vrouw te doezelen, dat is dat je gezellig wakker bent en toch een beetje in de slaap al, en toen opeens was er bonk bonk op de foordeur.
Nou ik zat meteen rechtop.
Mijn vrouw ook. Zij houdt ook niet van bonk.
Ze liep naar het raam en riep WAT? naar beneden. Toen had ik vanzelf nog meer spanning. Zo roept ze anders nooit.

Taksie

Het was een man dat hoorde ik. En het bang in mij kwam naar boofe en het bang zei: Bert het is de man van de taksie je moet mee je moet naar de dokter en daar wordt het heel erg. Dus ik van het krukje af en hop achter de gordijnen, ik hoorde dat mijn vrouw naar beneden ging ze ging vast zeggen van we komen zo.
En toen ze terugkwam in de kamer zei ze wel van Bert het was een postbode maar ik wist gewoon straks grijpt ze me en dan moet in in die reiskorf en in de taksie, nou ik hou me stil.
Ze zei nog van ik heb mijn pyjama toch al aan maar ik wist dat maakt niks uit.

Het moeilijke was weeges het bang had ik heel hard knuffels nodig maar ik durfde ze niet te halen. Dat is bang. Dat het leefe opeens moeilijk in je gefoel.

Gewoon

Pas toen het afond werd was ik weer gewoon. Ik kon goed eete. We lagen saamen op het matje en toen kreeg ik heel feel knuffels en liefe woordjes. En ik was niet meer bang.

Leootje doet een interfiew in hooge sfeere

Ajooo Allemaal!

Leootje hier!
Jullie rieporter fan het niews uit de stat fan Den Haag en het dorrep fan Vinkel!
Hier tuis is het freemt druk.
Fré is de heele tijt beeseg met haar kleeding.
Se laat het eene na het andere sien, ze prutst aan haar haare en se oefent met meek-úp.
De groote tweefoeters doen..
Anders.
Of nau ja.. niet anders maar.. ik weet het niet.
Ze zijn altijt wel froolek met se twee maar nu nog een beetje ekstera en se segge dat se daage telle.

Broertje

En ik denk dat ik se heb hoore praate oofer een broertje derbij.
Heel eerlek gesegt wil ik niet een broertje derbij hoor!
Ik font Simon al heel feel gedoe derbij en dat istie nog steets!
As tie de zoomies heeft dan ben ik me plekkie op me stoel niet seeker!
Weeges hij loop die heele stoel met mij derin omfer!
Dus ik hou se in me gaatje weeges Tiga en Chester hebbe ook geseg fan nee we wille geen broer derbij, het is nou al feelste druk.
Dus ik maak me daar wel sorrege oofer.
Maar ik ben een egte rieporter dus ik set me sorrege opzij en ik ga gewoon door met me werrek en dat is het interfiewe fan de bewooners fan het Katshuisch.

Dees keer interfiew ik Anna.
Ome Jan fertelde me dat se in der ‘hoogere sfeere’ is en ik hoop stiekem dat se me gaat fertelle dat sij óók weet hoe de kleur neegen ruik op de planeet fan Anubis weeges ik weet dat as ik ketnip heb!
En mesgien heef se wel ketnip!

Het kan natuurlek ook weer so sijn dat ik iets denk en dat het dan weer heel anders wordt.
Dat gebeurt me elleke keer naamelek.

Anna

Leootje: Ajoooo Anna!
Lus u ook kettisfektiejons?
Ik heb nog een sakje fan Ome Jan meegekreege, deele saame?
Anna:
“Nou vooruit, eentje dan hi hi”

Leootje:
Hoe ben u hier terechtgekoome en wat is er met u aan de poot?
Anna:
”Ik ben hier ruim anderhalf jaar geleden geland.
Mijn twee voorpootjes staan krom, daarom was een carriere als hoofd van de afdeling marketingmuis voor mij niet weggelegd.
Overigens trok het zakenleven me sowieso al niet.
Ik ben namelijk geraakt.
Geraakt door Bastet.
Ik liep laatst van een vogel zijn linkervleugel los te peuteren toen ik een stem hoorde.
Die zei me mijn nagels in te trekken en de vogel los te laten.
Ik zag de vogel, die ik toch erg vakkundig om het leven had gebracht weer tot leven komen.
SERIEUS! Ik zag de vleugels weer aan het beestje groeien en de vogel was gevlogen.
In de lucht zag ik opeens duizenden vogels vliegen.
Het was een prachtig gezicht.
De stem zei me dat door mijn actie de katten in de buurt voor altijd zouden worden voorzien met overheerlijke vogels, mits ik mijn leven in dienst zou stellen van Bastet.
Het was Bastet die me had toegesproken.
Tja, wat kan je doen.
Ik had gezien wat zij met die vogel kon dus stemde ik in.
Sindsdien ben ik in hogere sferen.

Leootje:
Dit sijn inderdaad andere hoogere sfeere as wat ik dacht…
Bastet.. dat is toch de kattengodin die ons leerde hoe de tweefoeters te dresseren sodat se alles foor ons doen?
Ehhehem…
Wát fint u fan het daagelekse leefe in het Katshuisch?
Anna: “Het is prima. Ik mediteer een beetje, voorspel eens een iets en knap af en toe een uiltje in de zon. Niet dat ik echt een uil knap natuurlijk.
Maar ik lig dan even lekker in de zon.
Zoals Bastet het ons voordeed, het is goed voor een kat om in de zon te liggen.”

Leootje: Wat is een goede gewoonte fan de tweefoeters die hier ront-loope?
Anna:
“Dat ze me laten mediteren en mijn oogjes schoon maken.
Daar komt een troep uit. Ik zie het als de reiniging van mijn lichaam.
Want ik was me er wel eentje voordat ik gered werd.
Samen met mijn zusje Saskia.
We waren schijnbaar zo niet geliefd dat we gedropt zijn in een park in Emmeloord.
Daar hebben we samen gezeten onder een bankje, moederziel alleen.
Bastet heeft toen een tweevoeter op ons afgestuurd om ons te redden.”

Leootje: Wat fint u minder en sau moete ferandere?
Anna: “Wat ik vind is niet belangrijk. Ik doe alles vanuit liefde, zoals Bastet het zou willen.
En dan eet ik maar een vogeltje of muisje minder af en toe.
Als ik Bastet daar blij mee kan maken dan kom ik nog goed weg toch.
Moet er niet aan denken wat er met ons gebeurd was als Bastet die tweevoeter niet op ons pad had gestuurd, dan waren we er misschien wel niet meer.
Kijk, lopen is met kromme voorpootjes niet je-van-het.
Dat doet pijn! En omdat we al ouder zijn kunnen ze er ook niets meer aan doen.
Maar gelukkig heeft Bastet pijnstilling uitgevonden.

Leootje: Ik kan het tog niet laate.
Heeft u een meening oofer de sietuwaazie tusse Caroline, Rob en Koning Joop?
Anna: “Ik weet er uiteraard alles van maar het is niet mijn taak om hier een mening over te hebben. Ik mediteer voor alle drie en ik hoop dat Bastet voor een goede afloop zorgt.
Meer kan ik niet doen. Tussen ons gezegd en gezwegen; ik vind het spannend!!!!”

Leootje: Wie is uw liefelings meedebewooner en waarom?
Anna: “Al Bastets kittens zijn waardevol.
Maar voor mijn zusje Saskia koester ik een diepe affectie.
Ze heeft het niet makkelijk gehad nadat we gedumpt waren.
Ze was zo bang.
Steeds meer zie ik haar genieten en dan dank ik Bastet op mijn blote achterpoten dat we nu in het Katshuisch zijn.”

Leootje: Fint u het goet als ik foor me follegende interfiew uw moederpoes Arianne fraage ga stelle? En as ik moederpoes Arianne interfiew, wat sou u dan fan haar wille weete wat u nog niet weet fan haar?
Anna: “Maar natuurlijk. Gezonden door Bastet dat mens.
Weet u, ze is voor mij een open boek. Met veel plaatjes erin.”

Leootje:
Heeft u nog heele mooie groote footoos fan u eige sodat we allemaal goet kunne sien hoe fantasties u deruit siet?
Anna: “Jazeker! Toevallig afgelopen week gemaakt.
Ik heb mijn nieuwe zomerse gewaad aan. Mooi toch?”

Leootje:
Dankuwel Anna foor uw oopenhartege antwoorde op me fraage.
Het is een interfiew geworde om nooit te fergeete.
Ik heb nog één fraag:
Kan u assebief aan Bastet fraage of we der égt een broertje bij krijge?
Ik hoop het niet eerlek gesegt.

Simon

Anna:
“Leootje, ik kan Bastet best vragen wat er gaat gebeuren, maar zij zegt dat wat gebeuren moet, toch zal gebeuren.. En het gebeuren is rood.
Het gebeuren heeft iets met een poot..
Ik zie… Ik zie Bastet wijzen naar onze Moederpoes.
Alsof zij hier meer van weet. Wellicht word je wijzer bij haar”

Leo:
Nou daar ben ik mooi klaar mee.. wat gebeuren moet zal gebeuren en het is rood??
Wat een orakel die Anna.
Ik moet en sal derachter koome of het waar is wat se segt!

Follegende week interfiew ik de tweefoeter fan het Katshuisch want Anna befestigte wel mijn fermoede dat sij meer weet fan dit alles!
Ik hou me ooge en me oore oope (as ik niet slaap) en ik hoop follegende week tot een
ont-knoo-ping fan dit groote raatsel te koome!

Heel feel liefs fan Leootje!!
Tot follegende week!
Kan iemand de kettisfektiejons eefe doorgeefe assebief?
Ik ben heel erreg toe aan een snekkie..

Mila had een ferstop plan

Lieve allemaal, van me eigen wil ik iedereen bedanken voor de liefe feeliezietaazies. Vorige week ben ik twaaluf van mij jaren geworden. Ik kreeg heel veel kriebels en knuffels maar ook lekkere sneks en snoepjes. Ik kon niet kiezen in welke ik nou het beste vond want het was allemaal even fijn. Als nieuwe mienister van zachte zaake vind ik dat daar geen verschil in is omdat het allemaal zachte dingen zijn.

Leeftijd

Nou was ik op mij verjaardag een beetje ondeugend want ik vind dat je leeftijd niet uitmaakt van hoe jij je foelt. Als jij je een jonge katermansje of poesemeisje foelt dan is dat helemaal prima al ben je misschien seeniejoor van je leeftijd. Nu dat ik twaaluf ben merk ik nog stees helemaal niks van mij jaren in mij aktief leven.
Me eigen houdt heel veel van aktief bezig zijn maar ook van rustig aandoen. Dat rustige is meestal na het eten omdat ik dan aan mij leefeswerk denk dat ik net zo mooi wordt als mama Loes.

Ondeugend

Eefe terug naar mij ondeugend want dat was ik. Het was op mij verjaardag en mij vrouw was er natuurlijk ook. Zij zorgt altijd voor alle sneks en kadootjes als iemand van zijn of haar jaren is. Dat is megalief en nou dacht ik iets leuks.
Ik foelde van binnen alles kriebelen alsof je een snek pakt terwijl je dat eigenlijk niet mag hebben. Het was in de middag en de zon was er ook. Ik was buiten in de tuin de tjek aan het doen die Bram ook altijd deed. Dat hoort zo als je taken overneemt van elkaar. Ik zag een verdwaalde slak en die heb ik eefe de weg naar de overkant van de straat gewese want hier is geen plek voor een slak. Ik hoorde mijn vrouw binnen en ik had al kriebels in mij lijf want ik wist dat ze voor mij verjaardag kwam.
Dus ik vlug eefe denke en toen wist ik het, ik ga mezelf ferstoppe!!

Stil

Alle kriebels gingen door mijn leefeswerk heen. Eerst in mij kop en toen naar mijn buik. Oooo zo dadelijk kom mij vrouw mij zoeke en dan ben ik ferstop.
Waar ga ik me ferstoppen? Dacht ik. Ja, daar!! Ik zag een hele grote struik van ze eigen staan en dat was de perfekte plek. Dus ik met al mijn kriebels in mij lijf hup zo de struik in! Ik deed eefe rondkijken of ik helemaal in de struik was en dat was zo. Op de achtergrond hoorde ik ‘Waar is onze spooky poekie?’ Dat is ze, dat is mij vrouw. Nou moest ik heel stil zijn want daar was ze. ‘Ergens in de tuin’ zei mijn Ooma. Ze kwam stees dichterbij en ik moest echt heel erg stil zijn van me eigen.

Pss pss Mieltje? Klonk het. Het was mijn vrouw die me aan het roepen was. Ik bleef zitten waar ik zat en ik deed helemaal niks. Het was zo spannend dat ik mij motor bijna aanging zette. Inees zag ik haar voor de struik maar zij had mij nog niet gezien.
Mieltje, waar ben je meisje? Hoorde ik heel dichtbij. Nou moest ik alles op alles zetten om echt heel stil te zijn. Ik wilde haar verrassen met een sprong uit de struik maar dat mislukte want mijn vrouw liep van de struik af naar de andere kant. Klein lief meisje kom je kriebels halen? Mieltje? Pss pss. Ik sloop de struik uit naar haar toe. Ze had niks in de gaten. Langzaam liep ik haar naar toe en daar kwam het: MIEW! Inees een harde mauw, zo hard dat mij vrouw schrok. Daar ben je! Ondeugend meisje, je liet me schrikken. Mij motor ging meteen draaien en ik moest gewoon kopjes geefe aan de plant. Ik had haar verrast en ze schrok! Het was gelukt en nou was ik heel ondeugend geweest. Ik ging heel veel kriebels halen bij mij vrouw en ook knuffels. Ze pakte me op in de ik-knuffel-je-de-hele-dag houding. Dat doet ze soms en dan houd ze me heel stevig vast en plant ze allemaal kusjes overal. Zelf vind ik dat helemaal niet erg omdat ik juist van kriebelen en knuffelen hou. Voor mij verjaardag kreeg ik anti haarbal snoepjes van vitakraft van haar en ik mocht aan de meloen likken want dat vind ik ook lekker.

Vietaal

Het was een fijne en spannende verjaardag met mij ferstop plan. Ik heb in de avond mij fagt weer schoongemaakt en met Ooma tv gekeken. Ook heb ik met mijn manspersoon op de computer gezeten voor wat rees spelletjes. Ik was de bijrijder en mijn manspersoon ging keihard reesen overde weg met de auto. Me eigen foel me nog stees jong en vietaal en helemaal zacht.

Ik mauw een woordje voor freede mee en ik mauw voor onze liefe sterren. Ik geef een zacht kopje voor wie het gebruiken kan.
Poot getekend,
mienister van zachte zaake Milamuis

PS: Het is geen sneeuw wat er in de tuin ligt. Het is zout omdat ooma denkt dat dat werkt voor onkruid. Nu weet je ook waarom ik de slak aan de overkant van de struik heb gezet.