Lucky over het leven in Krullieland

Lieve allemaal, zoals ik vorige keer al zei zijn hier dingen anders maar ook hetzelfde als waar we eerst woonden. Ik vind het persoonlijk als katermans erg fijn dat er veel dingen hetzelfde zijn, want dat is toch belangrijk. Ik houd erg van veel van hetzelfde, mijn mensen noemen me daarom wel eens een gewoontedier. Ik weet niet precies wat dat is want ik ben toch per slot van rekening gewoon een katermans maar het klinkt zeker niet slecht. Ze zeggen dat ik van alle dagen hetzelfde doen en krijgen houd en dat is denk ik ook zo. Ik vind daar niks mis mee want ritme en regelmaat zijn belangrijk in een kattenleven. In een mensenleven trouwens ook.

Huis

Wat anders is, is natuurlijk het huis. We hebben nog steeds evenveel verdiepingen maar het is natuurlijk een ander huis en de meeste kamers zijn gewoon op de begane grond. Die met dat trapje daar naartoe natuurlijk. En het is in een ander land maar dat maakt voor ons niks uit. Miauw verstaan ze hier ook wel en ze verkopen ook snacks voor katten in de winkel. De kamers zijn anders, de een is wat groter dan de ander maar onze spullen en die van onze mensen staan er wel allemaal en dat is fijn. Er is een nieuwe (nu ja, oude nieuwe) bank gekomen maar die is ook prima om op te liggen want onze plaids en mijn trappelkussen liggen er ook weer op. En die ruiken al helemaal naar mij natuurlijk.

Tuin

Wat ook anders is, is natuurlijk de tuin. Deze was eerst ook zeker niet klein maar nu is deze supergroot. We hebben een tuin aan de voorkant en eentje aan de achterkant van het huis. Ik ben al op beide plekken geweest trouwens maar nu het zo koud is, kom ik veel minder vaak buiten natuurlijk. Ik houd namelijk (zoals de meeste katten denk ik toch wel) meer van warmte dan van kou. Konijntje woont wel buiten maar die kan er goed tegen want die heeft inmiddels weer een superdikke winterjas aangedaan. Ze ziet er nu heel wollig en zacht uit zeggen mijn mensen.
Maar goed, die tuin dus. Aan de voorkant is een trap en heel soms, als mijn mensen bijvoorbeeld gaan kijken of er wat in de brievenbus zit of als ze iets gaan weggooien in de container, mag ik even mee. Dan kom ik nog niet verder dan de trap hoor want dat is al erg spannend. Dit is trouwens ook zo’n trap waar je doorheen kunt kijken, net als in huis. Dat is reuze handig moet ik zeggen.

Avontuur

Ik mag af en toe in de achtertuin maar meestal zijn mijn mensen daar dan ook. Alleen pas had ik daar wel een groot avontuur beleefd moet ik zeggen. Mijn man was eventjes buiten maar hij had niet gezien dat ik ook meegelopen was. En toen ben ik uit de tuin gegaan om verder te verkennen. Ik ben niet zo heel ver geweest maar mijn mensen waren me wel kwijt. Logisch ook want ik was zo druk met verkennen overal dat ik niet eens wat terug miauwde toen ze me riepen. En toen moesten mijn mensen dus even weg en was ik niet binnen. Ze waren erg bezorgd hoorde ik later maar ik wilde ze toch heus niet ongerust maken.
Toen mijn man terugkwam (gelukkig was dat al heel snel) zat ik netjes bij de voordeur op hem te wachten en kon ik weer binnen. Ik ben daarna wel meteen boven in een warm mandje gaan liggen en heb mijn avontuur aan Molly verteld. Mijn mensen weten nu dat ik het huis zelf terug kan vinden en ook waar ik naar binnen kan. Ze vertrouwen me nu dat ik alleen naar buiten kan en mag maar ze hebben wel liever dat ik niet zover weg ga. Dat laatste beloof ik maar even niet want het is allemaal zo spannend en er is nog zoveel te ontdekken buiten.

Knuffels van Lucky

Kever heeft een mening over folwassen worden

Ollie en mevrouw Olliebert doen het heel goed SAAME, ze leeren elkaar steeds beeter kennen, en Ollie leert te fertrauwen dat alles goed is, dat is best moeilijk als alles een beetje nieuw is, dat weet ik nog van mezelf.

Aalert

Toen ik net hier kwam wonen liep ik fooral mijn vrouw de hele dag achterna, ik was altijd bij haar omdat ik bang was dat zij (of mijn man) stiekum weg zau gaan en ik alleen achter zau blijfen, dat was me al een keer gebeurd en dat wilde ik niet nog een keer, zeker niet nau ik net een eigen famielie en een eigen huis had gekregen, ik had mijn mensen noodig!, ik sliep niet omdat ik de hele tijd aalert moest zijn.

Dat kon ik natuurlijk niet folhauden, een kat moet toch slaapen, dus ik sliep wel een beetje maar alleen als mijn mensen ook sliepen, ik tsjekte wel steeds of mijn mensen er nog waren en of ze me nog lief fonden, dat deed ik door spieraal te speelen of zachtjes te tetteren of aan het dekbed te krabben, gelukkig waren mijn mensen er altijd en zeiden ze elke keer dat ze me de allerliefste Kever fonden.

Nacht

Mijn vrouw roept dat ik dat stukje over de nacht niet in de ferleeden tijd hoef te schrijfen, omdat het nau net lijkt alsof ik mijn mensen niet meer wakker maak, en dat doe ik folgens haar nog wél, elke nacht vijf of zes keer, ja inderdaad maar daar kan ik toch niets aan doen??, de nacht duurt zoooo lang en dan foel ik me eensaam en klein en bangig, soms foel ik me helemaal alleen op de weereld en heb ik knuffels noodig om me weer feilig te foelen.

Oferdag

Maar oferdag is er best heel veel feranderd, dat komt omdat ik dingen heb geleerd, ik weet nu meer over het leefen en over gefoelens, en daardoor durf ik soms helemaal nieuwe dingen te doen.

In de zomer ben ik oferdag buiten in mijn tuin, daar heb ik het keidruk, maar als het kauder wordt ben ik meer binnen, in de forige jaaren ferfeelde ik me en was ik een beetje mopperig omdat ik de zon miste, ik snapte niet goed waar mijn zomer was gebleefen, elke dag hoopte dat het misschien toch weer zomer was geworden en was ik sipjes dat dat niet zo was, ik wist niet wat ik binnen kon doen en daarom toeterde ik de hele tijd naar mijn mensen foor aandacht en knuffels en snekkies, soms deeden we een spelletje maar daar was ik altijd in fijf minuuten klaar mee en dan begon ik me weer te ferfeelen, nau en zo duuren de herfst en de winter lang hoor!

Binnnen

Dit jaar snap ik ineens hoe het werkt: mijn zomer is weg, nau komt er herfst en daarna winter, het is kaud en het kan ook veel reegenen of er komen witte flokken of het friest, mijn mensen kunnen daar niks aan doen dus ik moet het aksepteeren, dat is best moeilijk maar ik kan het!, ik ga wel naar buiten, alleen niet zo lang, en als ik binnen kom eet ik wat brokjes, knuffel met mijn mensen, speel met de veer of met de muisjes en kruip dan in één van mijn heerlijk warme kersmusmanden in de slaapkamer en ga lekker slaapen.

Mijn mensen waren helemaal ferbaasd, mijn vrouw zag al op tegen de herfst en de winter, fanwege mij, en nau heb ik zomaar ineens een ontwikkeling doorgemaakt, zo noemt ze dat, zelf zie ik het zo: ik weet nu uit erfaaring dat de zomer weg is en foorlopig niet terug komt, hoe hard ik ook toeter, zo is het leefen nau eenmaal, dus ga ik lekker dutten in de slaapkamer, ook al zijn mijn mensen in de woonkamer, en dat durf ik best want ik weet ook dat mijn mensen me altijd lief finden, dat foel ik in mijn hart en dat hoef ik niet steeds te tsjekken.

Folwassen

Ik ben zelfst-andig geworden, zo heet dat, ik ben een grote katermans die alles kan wat hij moet kunnen, zelfs in een andere kamer zijn dan mijn mensen, hoe finden jullie dat?!, mijn vrouw zei dat ze heel erg trots op me is, en dat ben ik zelf ook wel een beetje, maar eerlijk is eerlijk: de nacht is te lang om zelfst-andig te zijn, dan word ik altijd weer beebiekitten Keefje die knuffels en aandagt noodig heeft en daarom zijn mensen wakker moet maken, maar oferdag ben ik folwassen geworden.

****
Ik stuur mevrouw Door heeeeel veel beeterschapskopjes, en ik denk aan Doerak, hij krijgt een ooperaatsie aan zijn oogen en dat is moeilijk, zullen we als vrienden allemaal om hem en Bliksem en zijn mensen heen gaan staan om ze te helpen?, en natuuuuurlijk tetter ik gewoon weer door voor vreede!!

Joep voelt dat het kouder en natter is

Brrr, wat was het de afgelopen dagen frisjes… En er hingen zelfs wolken in m’n weiland, op m’n achterpad en in m’n straat. En weet je wat het gekke was? M’n vacht werd er hartstikke nat van, terwijl het helemaal niet regende…

Thuis

Als ik ‘s morgens thuis kom is ‘t eerste wat ik doe altijd eventjes m’n stiletto’s bijscherpen op m’n krabpaal naast de bank. Vaste prik, en m’n personeel weet dat. Daarna is ‘t tijd voor heel veel knuffels, lieve woordjes en aaien, en dan knabbel ik een paar brokjes weg en slobber wat water, want na een nachtdienst lust ik altijd wel even wat.
Maar deze week kreeg ik alleen maar lieve woordjes terwijl ik m’n nagels in de krabpaal aan het bijslijpen was. M’n personeel was nog te slaperig om door m’n natte vacht, koude poten en dito oren wakker te willen worden. En ik wist gelijk dat het nog veels te vroeg was voor m’n personeel om op te blijven, en m’n ontbijtje kon ik op dat moment dan ook nog wel even op m’n buik schrijven. En dat terwijl ik net terugkwam van m’n nachtdienst! Maar zij hier zeiden dat ‘t nog steeds ‘midden in de nacht’ was, en dat ze terug naar bed gingen om verder te slapen.

Warm

Ik snapte daar werkelijk niks van. Alle tuinen waren al gecontroleerd, het achterpad en de straat aan de voorkant van m’n huis waren weer helemaal veilig en in plaats van dat m’n personeel juichend naar buiten rende omdat ik weer goed werk had gedaan, liepen ze nog slaapdronken door de gang terug naar de grote-mensen-mand om weer diep onder ‘t dekbed te duiken en verder te gaan snurken…
Maar daar heb ik de afgelopen week iets op gevonden.
Op ‘t moment dat ze zich omdraaiden om terug te lopen naar de slaapkamer, racete ik ze in de donkere gang op topsnelheid voorbij, sprong in hun mand, maak een koprol en wreef me aan alle kanten droog op ‘t onderlaken, om vervolgens diep onder ‘t dekbed te kruipen om lekker op te warmen. En toen was m’n personeel ineens wél helemaal wakker zodra ze in hun mand stapten…

De eerste keer dat ik dat van de week deed maakte m’n personeel best wel even een hoop herrie toen ze die nattigheid van de wolken uit m’n vacht voelden, en werden er pogingen gedaan om me onder ‘t dekbed vandaan te halen om me met een handdoek af te drogen. Maar ja, ik had de punten van m’n nageltjes bij binnenkomst net bijgevijld hè, en die had ik lekker stevig in het dikke matras geslagen. M’n vacht droogde vanzelf wel…
Ik heb heerlijk liggen slapen die nacht, en toen ik wat later m’n kop onder het dekbed uitstak omdat ik hoorde dat m’n voorraadkast open ging, ben ik op m’n dooie gemak naar de keuken gewandeld voor m’n ontbijt. Want dat is altijd een goed moment om de dag te beginnen. ‘k Vond wel dat m’n personeel een beetje slaperig achter hun bakje koffie zat, en ik hoorde iets over handdoeken die in de wasmachine moesten. Maar ach, huishoudelijke taken zitten niet in mijn arbeidsovereenkomst, en al had ik een pootje willen meehelpen, dan moesten ze toch echt eerst even wachten tot ik m’n ontbijt achter de kiezen had.

Goed idee

Eigenlijk vond ik het best wel een goed idee, al mauw ik ‘t zelf, om af te drogen en op te warmen in de personeelsmand, dus toen ik de nacht erna weer door de wolken had gelopen tijdens m’n nachtdienst wist ik precies wat me te doen stond zodra de achterdeur open ging.
Klokslag half zeven liep ik naar binnen, kreeg wat aaien en een heleboel lieve woordjes en begon m’n nagels te scherpen aan de krabpaal naast de bank. Daarna liep ik met m’n staart omhoog naar m’n brokjesbak en begon te knabbelen, alsof er niets aan de poot was. Maar ik had net twee brokjes op toen ik m’n voorraadkast open hoorde gaan. M’n stenen etensbak werd gevuld met de inhoud van een zakje natvoer, en kat-kat-kat, wat rook dát lekker! Ik mocht de saus die aan de rand van het zakje zat aflikken, en dat smaakte naar meer. M’n brokjes zijn heerlijk, maar m’n natvoer is nóg heerlijkerder.

Droog

Toen ik m’n bakje helemaal leeggegeten en schoongelikt had keek ik de kamer rond. ‘t Was opvallend stil in ‘t donker, en tot m’n verbazing was m’n personeel ook nergens meer te bekennen. Ze zouden toch niet…
Zo snel als een lichtflits rende ik de gang door naar de slaapkamer en sprong op de mensenmand, precies tussen de twee bulten die onder ‘t dekbed lagen. Ik kreeg gelijk een handdoek over me heen, en m’n personeel begon me zachtjes droog te aaien. Met een volle buik had ik geen puf meer om te mauwen dat ik dat helemaal niet wilde, en eigenlijk was ‘t ook best wel lekker. Ik voelde ‘t laatste restje kou van buiten helemaal uit m’n vacht trekken, en ik had moeite om m’n ogen open te houden.

Dus als ik nu ‘s morgens weer ‘s met een natte vacht thuis kom, laat ik me lekker in een handdoek wikkelen en zachtjes droog aaien. Da’s een veel beter plan dan mezelf afdrogen aan het onderlaken en ‘t dekbed, en zo kan m’n personeel zich ook nog een beetje nuttig maken voordat we weer met z’n allen in slaap vallen.

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

De bank is stuk door mij

Ik speel elke dag en als ik me sterk foel dan speel ik lang, en nou vooral met muis aan de hengel. Soms ook met een lintje. Maar die muis dat is het spannendste en ik kan er steeds meer mee.

Wat ik kan

  • helemaal in de licht springen met alle poote los van de grond en dan pak ik met een voorpoot de muis en dan spring ik ferder
  • keihard rennen en dan neem ik een aanloop van de trap fan beneden en dan BAM op de bank, en terug naar de andere kant van de kamer en weer terug
  • op een kussen springen als de muis daar uit piept ik pak de muis, ik rol door en ofer me eigen heen en ik heb de muis dus ik heb dan gewonnen
  • en ik kan ook op mijn meubel springen daar ligt de muis, en helemaal bofenaan kan ik ook alleen dan moet ik eefe langer zitten en kijken hoe doe ik dat
  • en ook kan ik muis onder de doos door, dat is graven en rollen,
  • het is iets anders dan muis in de doos, dat is aksie in een doos,
  • soms doe ik ook muis uit de pantoffel dat is klein en gezellig maar je moet wel weete wat je doet en dan weet ik
  • Dus ik kan heel goed speele, dat is mijn mening en het is gewoon zo.

De bank

Alleen de bank is nou stuk. En ik heb het gedaan. Weeges steeds de muis van de bank halen en dan met mijn poote en mijn nagels.
“Wacht even Ollie,” hoorde ik thuis en toen ging mijn dekentje van de bank en eronder was het kussen helemaal stuk. Er kwam van alles uit waarfan ik dacht wat is dat. Ik wilde dus meteen mijn poote erin steken maar dat mocht niet. Ik moest wachten tot het weer gemaakt was. Ze deed er een hoes omheen. Toen was de bank weer gewoon en ik kon weer met de muis en dat deed ik.

Mijn mening

Het is helemaal niet erg als iets stuk gaat in huis, dat weet ik nou. Ik speel weer muis ofer de bank en in de doos en fan alles, maar soms hoor ik ook weer “Ollie wacht even,” en dan wacht ik, want ik find ook saame leefe is meer dan saame spelen, je moet ook naar elkaar luisteren.

Bert gaat op stofzuig-les (5)

Hoe rustig en gezellig het huiselijk leven van Bert en mij ook was, af en toe kwamen er toch moeilijkheden, kleine en grote. Ik leerde om te gaan met de nachten waarin Bert plotseling op bed sprong, daar in slaap viel en hard snurkte om er onverwacht op te houden. Maar er was ook een groter probleem ontstaan en daarvoor moest er iets gebeuren, wist ik.

Gevoelig

Bert had angstklachten, dat betekende snel en lang bang, en daarna tijd nodig om weer een nieuw evenwicht te vinden. Ik was daar bezorgd over. Hij nam wel Bach Rescue Remedy, maar gevoelig bleef hij voor alles dat onverwacht was. Ook geluiden.
Al in de eerste weken had ik ontdekt dat de stofzuiger hem grote angst aanjoeg.
De oplossing was eenvoudig, vond ik. Dan stofzuig ik toch niet. Geheel in de stijl van een jaren ’50 huisvrouw schuierde ik het tapijt. Ja, dat kostte tijd. Maar het was vrijwel geruisloos en ik had de indruk dat Bert het ook gezellig vond, gezien het toezicht dat hij al snel uitoefende.

Stof

Schuieren bleek evenwel niet mijn sterkste huishoudelijke kwaliteit te zijn. Geleidelijk begon ik steeds meer te niezen. Dan keek Bert verstoord op.
Nu leef ik in een huis vol oude boeken dus een stofje hier of daar, dat verdroeg ik best. Alleen de opbouw van stof in het tapijt, dat werd te veel.
Het raam wat vaker openzetten, hielp niet.

Online verdiepte ik me in modellen stofzuigers die en stil waren en voorzien van een allergiefilter, en niet te duur en ook leuk om naar te kijken.
Het bleek dat Bert reden had om bang te zijn voor mijn huidige model, dat was een soort fabrieksstofzuiger. Die bracht ik naar de schuur.

Doos

Toen de grote doos met inhoud arriveerde, ging Bert op stofzuigerles. De eerste dag wennen aan de doos. Snoepje erop: positieve associatie.
Tweede dag, het apparaat uit de doos. Bert vond het griezelig. Maar de snoepjes deden weer hun werk. Derde dag, ermee bewegen en zo ging het geleidelijk verder, tot ik de laatste stap durfde te zetten: stofzuigen. Bert was ook in de huiskamer. Hoe zou dit gaan?
Ik was bang dat hij bang zou zijn en wat dan, welke stofzuiger kon dan wel, of moest ik speciaal-borstels komen voor het schuieren, en waar dan, ik piekerde op crediet.

Bert verrastte me.
Tijdens het stofzuigen vertoonde hij nauwelijks angst. Wel keek hij afkeurend naar mij, dat ik zoiets stoms deed als stofzuigen. Ik geloof nog steeds, dat ik hem daarom even tegenviel. Maar in de loop der tijd vergaf hij het me, misschien ook omdat ik minder nieste, wat hij bepaald hinderlijk had gevonden, zo’n abrupt geluid uit mij. Maar ook dat had hij me  elke keer weer vergeven, omdat Bert nu eenmaal een vergevingsgezinde katerman was.
Na de stofzuigerlessen was het huiselijk leven weer wat gewoner geworden, voor ons alletwee.  Al schuierde ik soms nog, voor de gezelligheid, Bert stelde zoiets op prijs, dat wist ik zeker.