Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Waarom ik soms heel erg netjes ga zitten

netjes Mijn mening is dat je baasis als huisdier zijnde goed moet zijn. Dus dat je knuffels en liefe woordjes krijgt, en lekker eete en een hobbie en dat je oferal mag slapen waar je wilt. Dat is je baasis. Maar er is ook iets anders.

Het gefoel

Soms wil ik een kunstje doen, dan heb ik het gefoel ervoor.
Ik kan tongslingeren.
Ik kan best goed papier scheuren, maar dat is eigenlijk een hobbie en geen kunstje, eerlijk is eerlijk. Ook spelen met de veter of een lintje is geen kunstje ook al lukt dat elke keer en ik win ook steeds.

Netjes

Mijn beste kunstje is netjes zitten. Dus dat mijn voorpoote presies naast elkaar staan, daar gaat het om. En dan rechtop zitten en mijn kop goed houden en dan ga ik zo op de foto, wegens dat ik nooit zomaar een kunstje doe.
Ik wil er ook mee op de foto.

Skooren

Folgens mij was ik niet zo toen ik hier kwam woone en dat is jaren geleden. Ik kwam uit het asiel en daar zorgen ze heel goed voor iedereen en ook voor mij, maar het is daar niet zo dat ze denken nou gaan we deze asielkaterman een kunstje leren.
Daar is het asiel niet voor, dat snap ik ook wel.
Dus toen ik hier kwam, kon ik geeneens een kunstje en ik wist niet eens dat zoiets bestond.
Toen leerde ik mijn vrouw beter kennen en zo is het gekomen. Een keer zat ik netjes gewoon uit mezelf en toen riep ze: “Dat is een kunstje, Bert.” Meteen kreeg ik compliementen en liefe woordjes. De keer erna ook. En weer.
Nou eerlijk waar zo begon ik het te snappen. En nou find ik het ook leuk om een kunstje te doen. Maar alleen voor thuis en voor de fotoo en zeker weten alleen als mijn gefoel zegt: Bertje nou eefe wat meer compliementen en liefe woordjes gaan skooren.
En het lukt altijd!!

Als je een oudere katerman aan het worden bent

ouder Gisteren zei Loesje het zomaar opeens dat ze nou 15 jaar gaat worden, en ik ook, dus dan ben ik een seeniejor katerman. Het is in de zomer dat ik verjaardag heb maar als je 14 bent zoals ik dan ben je geen kitten meer.

Als ik zie wat mijn jongere katerman-vrienden allemaal doen, dan foel ik me al moe worden, eerlijk waar.

Ze klimmen op het dak en ze lopen over de schutting en ze vallen geeneens, ze zijn atleeties en afontuurlijk, en ik lig liefer op mijn krant te slaape
Ze zijn heel lang wakker en ik heb dan al ik weet niet hoefeel dutjes gedaan
Ze drinken water uit de tuin of waar het ook is en ik heb mijn eigen schaal thuis, ik heb liefer alleen wat ik ken en snap dat fertrouw ik

Dan weet je dat je een oudere katerman bent.
Slaape, eete en ook veel knuffels dat is belangrijk in mijn leven.

Een geluk

Mijn vrouw zegt, Bert ouder worden is een geluk en het is mijn geluk als je ouder mag worden. Ik snap het niet helemaal maar het is wel goed.
Wat ik aan mezelf merk van ouder worden is dat mijn vacht minder netjes is, de form van mijn lichaam is anders geloof ik en soms heb ik een lodder uit mijn oog en ik ben gefoeliger voor alles. En wat ik ook heb is dat mijn vrouw soms heel intens naar me kijkt van hoegaathetmethem en ik weet gewoon dat ze dan aan de dokter denkt, dat mag best alleen ik ga dan niet meer mee.

Poosietief

Zelf doe ik gewoon wat ik te doen heb in mijn leefe. De straat controleren, dutjes zoveel als ik nodig heb, knuffels en samenzijn en eete wat ik lekker vind, en ik heb mijn hobbie met de krant scheuren. En ik heb verkering met de mooiste poes van Feesboek en zij is ook seeniejor net als ik, dat zei ik al. Dus het leefe als oudere katerman vind ik poosietief.

Lucky over jarig zijn en over zijn cadeau

jarig Hoi allemaal, daar ben ik weer, Lucky. Als jullie dit lezen, is het Tweede Paasdag. Ik weet niet precies wat dat betekent maar ik weet wel dat mijn mensen nu al een paar dagen allebei thuis zijn en dat vind ik erg gezellig. Dat noemen ze dan een lang weekend. Van mij mogen alle weekenden lang zijn want dan kunnen we veel samen knuffelen en omdat het mooi weer is, staat de deur ook op het haakje en kunnen we makkelijk naar buiten. Niet meer door het luik dus dat is nog handiger ook. Dropje snapt het inmiddels wel maar ik vind dat ding nog steeds niks.

Jarig

Ik wil deze keer vertellen over jarig zijn. Als je jarig bent, is dat een speciale dag. Tenminste, dat zeggen ze hier. Ik vind het een dag zoals elke andere dag maar ik heb wel extra knuffels gekregen en een cadeautje. Ook heeft de post meneer kaartjes gebracht die speciaal voor mijn verjaardag zijn, dus dat is toch wel bijzonder natuurlijk. Ik ben op paaszaterdag 7 jaar geworden. Dat betekent dat mijn rode zusje Ginger ook jarig is. Dat kan niet anders, want wij horen bij hetzelfde nestje. Zij heeft mij een verjaardagskaart gestuurd en ik heb er ook eentje voor haar gemaakt en opgestuurd. En mijn vrouw zegt dat er op Snuitjesboek ook berichtjes gekomen zijn, allemaal voor mij!
Ik vind het vooral fijn aan mijn verjaardag dat mijn mensen er nu ook zijn. Omdat ik dit jaar in het weekend jarig ben, is iedereen thuis en dat vind ik het leukste van allemaal. Mijn woefer vriend Khumba is ook jarig geweest, precies 1 dag na mij! Dat kan ik dan goed onthouden omdat het dicht na elkaar is. Dat we met Pasen jarig zijn, is toevallig, zegt mijn vrouw. Dit is niet ieder jaar op dezelfde dag, dus hoe dat kan begrijp ik niet goed. Mijn mensen weten dus ook niet precies wanneer dat ieder jaar is maar daarvoor kunnen ze op de kalender kijken. Dat is dan wel weer handig. Ik snap er niks van dat ik dan een ander jaar niet met Pasen jarig ben maar ik kan dan wel gewoon mijn verjaardag vieren hebben ze gezegd. Goed plan want ik vind het leuk dat er kaartjes en berichtjes komen van mijn vriendjes. Vriendjes hebben is nu eenmaal leuk want dan weet je dat je samen bent. Mijn vrouw leest alle berichtjes voor en laat ze ook aan mij zien!

Denkmand

jarig Nu is mijn ervaring met verjaardagen verder wel dat het ook gewoon een dag is waarop ik dezelfde dingen doe als anders hoor. Ik slaap veel, ga in mijn denkmand liggen (daarin val ik na een poosje nadenken ook gewoon in slaap) en als het mooi weer is, kan ik ook nog buiten spelen. Ik heb al wel met Molly gerend in de tuin maar het is nog best koud. Ik voel me niet anders dan op andere dagen hoor, ook al zeggen ze dat ik nu een jaartje ouder ben. Dat is toch raar? Ik ben toch niet sinds gisteren of vorige week ineens veel ouder? Ik voel me nog gewoon dezelfde Lucky hoor, niks veranderd. Ook al ben ik dan nu 7. Dat is nog niet zo oud denk ik, mijn zus Dropje en mijn mama Molly zijn meer jaartjes maar zij zijn op een andere dag jarig. Zo werkt dat nu eenmaal want anders zou iedereen op dezelfde dag een feestje hebben. Op mijn feestje zijn trouwens al veel vogels gekomen, maar die blijven wel in de tuin, dat is slim van ze. Mijn poezel vriendjes hebben allemaal een andere leeftijd maar dat is niet erg, het zijn lieve vriendjes.

Kleed

Ik heb ook een cadeautje gekregen maar dat is me toch iets bijzonders. Dat is een zacht kleed om op te liggen maar ze kunnen er ook een soort mandje van maken als ze het jarig anders in elkaar zetten. Ik moet zelf nog even bedenken welke vorm ik het beste vind. Nu denken jullie misschien, als het een mandje is geworden dan past Lucky er niet meer in. Ik zal je zeggen, dat past wel maar ik vind de versie als deze plat is geloof ik toch het beste want dan kan ik er languit op gaan liggen, precies zoals ik zelf wil!

Nu ik dit schrijf, weet ik dat vriendjes Woezel en Fons allebei naar de witte jas geweest zijn maar nog niet hoe het ermee gaat. Duimen jullie mee dat alles goed is? En woefer Khumba heeft au aan zijn poot. We hopen natuurlijk dat hij weer snel beter wordt, veel leeuwen kan wegjagen en van zijn bot en alle andere cadeautjes die hij gekregen heeft kan genieten. Hij is net als ik erg verwend maar dat mag natuurlijk ook op een speciale dag!

Knuffel van Lucky

Toen hoorde ik het weer de foogels waren er

foogels
Het is nou weer lente met elke dag zon, en alles is presies zoals ik fijn vind. Elke ochtend krijg ik knuffels, een snek en dan doe ik een dutje voordat ik begin aan de controle van de straat begin. Maar gisteren wilde ik net gaan liggen en toen hoorde ik iets.

Wat ik hoorde was een raar geluid. Het kwam uit de straat. Ik hopte meteen in de vensterbank om te kijken. Nee, niet uit de straat.
Uit de lucht.
De foogels waren terug.

Ze roepen

Ik woon in een kleine straat, aan de eene kant zie ik een grote straat met altijd veel autoos, aan de andere kant kan ik niet zien wat er is maar ik zie nog net daar houdt mijn straat op. Aan de oferkant staan ook huizen, hoger dan mijn huis is. Maar het is ook zo dat de slaapkamer geen vensterbank heeft waar ik in kan, dus ik weet het niet helemaal zeker.
Ik weet wel zeker dat de foogels er zijn. Ze gaan door de lucht heen en weer, ze roepen iets en ik weet niet wat, en dan gaan ze aan de oferkant zitten.
Heel erg soms zitten ze op mijn huis, dan kan ik ze niet zien maar ik weet dat ze er zijn.

Onder de tafel

Nou ben ik een katerman met ferantwoordelijkheid. Ik doe de controle van de straat, en dat kan ik maar grote autoos moet mijn vrouw doen en als de glazenwasser komt dan ga ik onder de tafel zitten dat is ook te moeilijk voor me.
Dus ik doe mijn best. Ik ben ook eerlijk ofer wat ik kan en wat ik niet kan.
En zo gaat het goed, alleen weet ik niet wat ik met de foogels moet.

Iets in mij zegt: Bertje, je moet kijken en ik kijk ook. Dat is het oer in mij.
Iets in mij zegt ook: Bertje je bent huiskater en je doet de straat al dus de lucht dat hoeft niet.

En dan kijk ik weer en daarna moet ik een dutje doen, tot ik ze weer hoor. Het leefe van een huiskater is soms best moeilijk, echt waar.

Waarom ik soms gewoon van de krant eet

krant Thuis krijg ik mijn eete altijd op een bordje. Het is antiek, zegt mijn vrouw en dan kijkt ze of ze een kopje van mij heeft verdiend. Maar ik denk dan zet het bordje nou neer ik heb trek.

Bordje

Op Feesboek komt er soms een foto van mij dat ik dan van zoon antiek bordje eet. En dan gaan andere vrouwen roepen van wat een mooi bordje.
Dan weet ik het weer: bordjes dat is een dingetje van vrouwen, want eerlijk waar mij maakt het niks uit.
Ik eet liefer van de krant.

Oer

Als ik van de krant eet, dan foelt dat een beetje oer. Wegens dat ik dan heb gejaagd in de jungle en dan eet ik mijn prooi op net waar ik toefallig ben en sta, zo is dat in de natuur en dat foel ik dan. Dat ik een katerman ben die wat kan en doet en die soms ook best gefaarlijk is.
Zo ben ik.
Ik moet foelen dat ik ook best gefaarlijk kan zijn, behalve dat ik een knuffelkaterman ben die het liefste op zijn buik zachte kriebels krijgt.

Saame

Toen ik nog op straat moest leefe, at ik waar ik maar te eete kreeg, alles telt dan mee en ik had een paar adresjes anders had ik het nooit gered. Dan denk je als katerman zijnde niet na over bordjes of hoe je eet en waarom dat is. Dan eet je om te oferleefe en dat deed ik. Toen kwam ik in het asiel en wegens ziekte kreeg ik ekstra gezond eete en toen ik klaar was om naar een huis te gaan, kreeg ik gewoon eete en ik weet geeneens meer hoe zo lang is het al geleden.
Nou en toen kwam ik hier.
Ik kreeg allemaal spullen helemaal voor mezelf, dekentjes en speelgoed en sneks en toen kwamen de bordjes ook. Dus ik snap wel waarom mijn vrouw mij dan op de footoo zet, het is wegens het saame zijn en zij snapt van mij ook dat ik soms gewoon graag van de krant eet. En dat mag dan ook, dat is ook saame zijn.