Forige week kwam mijn man thuis, hij stond in de grote gang en zei tegen mijn vrouw dat hij iets had gevonden, mijn vrouw ging mee de gang op, daar mag ik niet komen omdat dat gefaarlijk is, er is een deur naar de straat en in de gang komen allemaal mensen die ook in dit huis wonen, die wonen niet in ons stukje huis hoor!, maar in de rest van het huis, ik wil ook helemaal niet naar die gang toe, veels te grieselig, maar mijn mensen gaan altijd wel naar de gang als ze naar buiten moeten, en nau waren ze dus naar iets aan het kijken dat mijn man had gevonden, dat was het PUNT dat ik wilde maken.

Bolle

Ik hoorde mijn vrouw roepen dat het geweldig was, en dat ze er heel blij mee was, de deur ging open en ze kwam binnen met iets groots, ik vond het eng en dribbelde snel naar de tuin, daar kwam mijn vrouw ook naar toe, ik ging snel op de stoel van Bolle zitten, en toen kwam ze daar OOK weer naar toe, nau ja!!!, ik ging in de struiken zitten, maar mijn vrouw zei dat ik echt niet bang hoefde te zijn en zette iets neer, ze ging even schuiven met de stoel van Bolle en toen stonden er ineens twee stoelen!, ik ging meteen kijken en snuffelen, mijn vrouw zei dat ik best op de nieuwe stoel mocht zitten, dat durfde ik nog niet zo goed, daarom tilde ze me foorsichtig op en zette me op de stoel, zooo heee het is een perfekte stoel!, hij is echt PUNTgaaf!

Stoelen

De nieuwe stoel is groter dan die van Bolle, die was eigenlijk een beetje te klein voor mij, en op deze nieuwe zit nog allemaal spul om aan te krabben, de stoel van Bolle is een beetje kapoo gegaan omdat ik er altijd aan krabbel, en ook doordat hij al die tijd buiten heeft gestaan, mijn vrouw vertelde me dat Popje, Beer, Molly en Bolle in de tuin altijd stoelen kregen die op straat stonden, omdat ze weg gegooid worden, dat is toch jammer?, mijn stoel stond ook aan de straat, maar nau is hij van mij!, ik ben er heel blij mee en ik lig er graag op, en ik heb er al een paar keer aan gekrabd met de PUNTjes van mijn naagels.

In het gras

Mijn vrouw vond het een beetje moeilijk, maar ook mooi, ze zei dat die stoelen laten zien dat Bolle in het ferleden is en ik in de toekomst, maar ze was ook blij, want ze zei dat het ferleden en de toekomst elkaar ergens raken, en dat is in het NU, en toen ging ze balletjes voor me gooien en ik ging ze vangen, na een mienuut had ik geen komzentraatsie meer en ging ik het gras vangen, mijn vrouw moest lachen en zei O Keef toch, en toen gaven we elkaar een kattenkusje, dan doe je het PUNTje van je neus tegen elkaar aan.

Ik wil mevrouw Mia en Muzette heeeeeeeeeeel veel lieve zachte kopjes sturen!, en ik blijf tetteren voor vreede!!

Elke kat speelt. Of nou ja: bijna elke kat.
Er zijn ook katten die het niet durven, of die er nooit de kans voor hebben gekregen. Of die het beneden hun waardigheid vinden, zoals onze Mol.

Pop

De eerste kat die bij ons kwam wonen, Pop, speelde met alles wat hem voor de pootjes kwam. Balletjes, muisjes, blaadjes, steentjes, propjes, eikeltjes of champignons (!), het maakte hem niks uit. Alles was speelgoed.
Hij speelde in zijn eentje, maar hij vond het het leukste om samen met Jeroen en mij te spelen. Pop en ik speelden vaak verstoppertje. Ik deed dan net of ik de bult onder het dekbed niet zag. Ik liep door het huis, en riep steeds “Pop? Poppie? Waar ben je nou?” Na een tijdje ging ik op bed zitten en daar kwam Pop triomfantelijk te voorschijn. En verrast dat ik elke keer was …. ????!
Of Pop klom op een plank in de boekenkast. Wij probeerden balletjes op die plank te gooien, terwijl Pop ze probeerde tegen te houden, als een soort keeper bij voetbal.
Hij was dol op het versnipperen van kartonnen dozen, wcrollen, balletjes zilverfolie en wederom champignons. Die tikte hij eerst een aantal keren heen en weer en dan beet hij er kleine stukjes vanaf en spuugde die weer uit. Wij moesten champignons altijd goed opbergen, anders werden ze allemaal versnipperd!

Beer

Vanaf het moment dat Beer ook bij ons kwam wonen waren Pop en hij altijd met elkaar aan het spelen. Ze stoeiden elke dag met elkaar, en dat ging er vaak heftig aan toe. Pop liet zich vanaf de bankleuning bovenop Beer vallen of Beer trok Pop van de tafel af. De vlokken haar vlogen soms in het rond. Ze galoppeerden samen door de kamer, en hadden de grootste pret.

Ik kan me nog de keer herinneren dat ik thuis kwam en meteen weer weg moest. Ik legde mijn natte jas even op de grond en deed een andere aan. Toen ik terug kwam lag de jas ergens anders. Ik vond het vreemd, maar dacht dat ik me verkeerd herinnerde waar ik hem neer had gelegd. Terwijl ik naar de jas toeliep begon die te bewegen. Bleek dat Pop en Beer ieder in een mouw waren gekropen en zo door de kamer kropen!
We vonden ze soms op de raarste plekken: in de wasmachine, in Jeroens rugzak, tussen het oud papier, in de kast, helemaal plat onder de bank, onder het kleed. Niks was veilig voor die twee.

Pop en Beer konden prima hun beurt afwachten. Als ik zei “ Nu Pop”, dan stopte Beer, en ging ik met Pop spelen. En omgekeerd net zo.

Mol

Toen Mol ook bij ons kwam wonen, veranderde het spelen nogal. Mol vond het geen goed idee dat de mannen renden of stoeiden. Als ze merkte dat ze dat toch deden kwam ze grommend aanlopen, en bleef net zo lang grommen tot ze ophielden.
Soms was ik met Pop en Beer aan het spelen, en zaten ze allebei al een halve minuut super geconcentreerd te loeren op een veer die heeeeeeeeel langzaam onder het kleed vandaan kwam. Wachtend op het juiste moment om toe te slaan. En ineens kwam Mol dan van de bank af, waar ze het aan had zitten kijken, graaide de veer voor hun neus weg, en liep er mee naar een andere kaner. Om aan te geven: “Afgelopen met die flauwekul”.
Gelukkig voor de mannen was Mol ook vaak buiten 😉

Alledrie waren ze gek van catnip, valeriaan en dergelijke spullen. Spulletjes daarme werden helemaal nat gelikt en kapot gebeten.

Bol

Toen Bol bij ons kwam wonen was Mol al te oud om te spelen (voor zover ze dat ooit echt veel deed). In de periode dat Mol nog leefde had ze hem al duidelijk gemaakt dat er in huis niet gerend mocht worden. Daar hield Bol zich keurig aan.

Bol was heel erg bang voor veel speelgoed, en snapte niet wat hij er mee zou kunnen doen. Hij pakte nooit iets uit zichzelf, maar wachtte tot wij hem iets gaven. Pas na anderhalf jaar pakte hij een keer zelf een muisje uit een bak speelgoed. Toen ik dat zag zei ik enthousiast “Wat doe jij nou Bol?”, wat bedoeld was als aanmoediging. Onmiddellijk liet hij het speeltje los, en dook plat op de grond in elkaar, mij met een scheef gehouden koppie en grote ogen aankijkend. Klaar voor klappen. Dat ben ik nooit vergeten, en ik kan er nog steeds wel om huilen.

Spelen met Bol was in het begin dus heel moeilijk. Bij te snelle bewegingen met je armen of handen dacht hij dat hij geslagen zou worden. Als je liep dacht hij dat hij trappen zou krijgen. Dan blijft er weinig over.
Tot ik een keer een fazantenveer voor hem kocht. Bol en veren, het was een gouden combinatie. Het was meteen raak. Vanaf dat moment wilde hij elke dag met de veer spelen. Het liefst bij Stip, een rood rond kleedje in de slaapkamer. Later kwamen daar stoffen tasjes bij, waar de veer onder kroop. En nog later maakte ik een keer een hele rij van die tasjes en surfde hij over die tasjes heen, om de veer te vangen.
Op bed spelen vond Bol ook prachtig. Hij had een soort stoffen hartje aan een touwtje, waar hij dol op was. Dat haalden we dan onder de dekbedhoes door, en hij probeerde het te vangen. Als een kikker sprong hij dan over het bed heen, met grote ogen en vol enthousiasme.
Regelmatig kwam hij binnenscheuren vanuit de tuin, en rende dan door naar de slaapkamer en ging daar rondrennen. Dat was het teken dat hij wilde spelen.
Met de veer, altijd met de veer.

Ook Bol was dol op catnip en valeriaan. Zelfs zo dol dat hij alles onderkwijlde.
Ons lieve Bolletje.

Kever

En Kever?
Die snapt van het meeste speelgoed helemaal niks. Waarschijnlijk heeft hij nooit speelgoed gehad, en ook niet vaak gespeeld. In het begin was hij voor bijna alle speeltjes bang. Hij durfde ze niet eens aan te raken, en kroop meteen onder het bed als je een muisje voor hem neerlegde.
Er moet geen motor of touwtje aanzitten, dat vindt hij eng. Op een gegeven moment ontdekte hij dat hij balletjes leuk vond, en dat is nog steeds zo. Veren vind hij ook geweldig. Voor alles met catnip of valeriaan is hij vreselijk bang. Hij deinst er voor terug alsof ze onder stroom staan.
Kever is regelmatig in zijn eentje over het gras aan het rennen, laat zich dan op zijn zij vallen en slaat op het gras, bijt erin en trapt er tegenaan. Prachtig om te zien, ook al hebben we geen idee wat hij nou eigenlijk aan het doen is. Maar hij vindt het zelf geweldig om te doen, en daar gaat het tenslotte om.

Geen van allen speelden ze met “kant en klaar” speelgoed. Dus dingen met een motortje, of puzzels en dergelijke.
Ik denk wel eens dat hoe duurder het speelgoed is dat je voor een kat koopt, hoe groter de zekerheid is dat ze er niks aan vinden.

Ik ben heel benieuwd naar hoe andere katten spelen. Wat hun favoriete speelgoed is. Spelen ze in hun eentje? Of liever met jou, en/of elkaar?

Mevrouw Kever

Van mezelf ben ik best een drukke katerman, niet altijd in mijn lijf, maar in mijn hoofd wel, ik denk aan van alles tegelijk en mijn vrouw zegt wel eens dat ik me niet kan konzentreeren, folgens mij valt dat wel mee, maar zij zegt dat zelfs als ik een vogel zie en dat keispannend vindt, ik na tien sekondes weer iets anders doe, ja logies toch?!, er gebeurt toch nog veel meer, dus waarom zau ik een hele dag naar een vogel kijken, ik zau niet weten wat daar het PUNT van is.

Warm

Ook met aaien en knuffelen ben ik zo, ik vind knuffelen helemaal top en ik wil altijd knuffelen, maakt niet uit waar ik ben of wat ik doe, het is het allerfijnste dat er bestaat, en toch ga ik na een halve mienuut weer iets anders doen, maar sinds een paar weken gaan mijn vrouw en ik na het eten samen op het grote bed knuffelen, dan borstelt of aait ze me heel zachtjes, zooo heee en dat vind ik zo fantasties!, elke afond kom ik er zelf om vragen, ik hau dat knuffelen heeeeeeeel lang vol, ik blijf maar zachtjes spinnen en ik ga op mijn rug liggen en ik kruip tegen mijn vrouw aan, ik word helemaal slap en zacht en warm, soms vallen we allebei in slaap, ik foel me feilig tot in de PUNTjes van mijn tenen.

In de tuin

Als ik in de tuin ben blijf ik daar wel een uur of nog langer voordat ik weer bij mijn mensen ga tetteren, ik lig op de grote stoel met mijn eigen kussens, of in het gras, of ik zit op de stoel van Bolle, soms ren ik ineens een paar keer heen en weer, ik bekijk de vogels of ik dans met een flinder, ik ga naar Mikkie en we geven elkaar een neusje, ik hoef niet steeds meer te kijken of mijn mensen er nog zijn, en of ze me nog wel lief vinden, en of ik wel eten krijg als ik honger heb, ik was eerst steeds bang en onseker, maar daar heb ik een PUNT achter gezet.

Mijn mensen zeggen dat het net is alsof ik meer rust heb, en dat is ook zo, ik weet dat ik bij mijn mensen woon en dat ik daar altijd mag blijven, ik weet dat mijn mensen van mij zijn en dat ik hun allerliefste Kevertje ben, ik weet dat ik feilig ben en dat er genoeg te eten is en dat er geen enge dingen gaan gebeuren, ik ben helemaal blij en tefreeden en ik heb rust in mijn hoofd gekregen, ik ben op het PUNT aangekomen dat ik durf te fertrauwen dat alles goed is.

Vrede

Ik wil mijn allerliefste Pepekind Faalentino nog een keertje een dikke knuffel geven, hij is één jaar geworden!!
En ik blijf tetteren voor vreede!

Deze week had ik elke dag zon, daarom was ik steeds de hele dag in mijn tuin, het was heerlijk warm, soms al een klein beetje te warm, maar dat geeft niks want nu de planten groeien kan ik daar onder kruipen en lig ik lekker koel, mijn gras is weer groen en het is groter geworden, ik lig er heel graag in, het foelt zacht en koel, ik vind het ook heerlijk om te eten, fooral de hele lange sprieten, die zijn mals en sappig, in de winter had ik binnen een grasplantje staan, maar fers gras van buiten is NOG lekkerder, en ik denk dat er meer fietamientjes in zitten, mijn vrouw plukt wel eens sprieten voor me zodat ik ze makkelijk kan eten, ze haudt ze voor mijn neus en ik hap er zo de PUNTjes af.

Ruimte

Een stuk aan de zijkant dat eerst helemaal leeg was staat nau vol met planten, mijn vrouw legde me uit dat die planten er de hele tijd waren maar dat ze onder de grond sliepen, en dat ze nu door de zon wakker zijn geworden, elke dag zijn ze iets groter en er zitten heeeeeele kleine knopjes in, die moeten nog groter groeien en dan komt er een bloem, toen het stuk nog leeg was liep ik er vaak overheen, maar nau doe ik dat niet meer, nau is het stuk van de plantjes, zo zie ik dat, er is in mijn tuin ruimte genoeg voor iedereen, en Mikkie zit altijd in de tuin naast mij en we raken zachtjes het PUNTje van elkaars neus aan.

In de tuin

Mijn vrouw had een rond ding gekocht en dat heeft ze in de tuin gelegd, het is eigenlijk een soort pleesmet, zegt ze, maar wat is nau een pleesmet?, die kan je onder je bord leggen als je eet, folgens mijn vrouw, nau ja daar heb ik nog nooit van gehoord!!, nu ligt de pleesmet onder de peerenboom, ik zag hem liggen en ik ging er meteen opzitten, ik kan er ook met mijn voorpoten en mijn hoofd op liggen, maar ik pas er niet helemaal op, dat geeft niks hoor, ik vind het zo ook prima, ik zit er elke dag wel een paar keer, Bolle had datzelfde ding en hij was er ook dol op, zegt mijn vrouw, en het lag op dezelfde plaats, het is een faavoriet PUNT in de tuin.

Tetteren

Omdat ik de hele dag buiten lig te soeselen ben ik in de nacht niet echt moe, toch wil ik bij mijn mensen op bed slapen, ik slaap gesellig tegen mijn mensen aan, tussendoor word ik wel eens wakker, Je méént het! roept mijn vrouw, waarom ze dat roept weet ik niet, hoe dan ook, als ik wakker ben tetter ik zachtjes, net zolang tot mijn mensen ook wakker zijn, als ik knuffels krijg ben ik tefreeden en ga weer slapen, totdat het zonnetje opkomt en de vogels gaan zingen, dan wil ik naar buiten, ik kan nog niet zelf door mijn deurtje, dus meestal staat mijn man op om dat open te doen, mijn vrouw is ook wakker, en zo zijn we dan net als de plantjes wakker gemaakt door de zon, mijn mensen slapen nog even verder, maar voor mij staat een nieuwe dag op het PUNT om te beginnen.

En ik blijf tetteren voor vreede!

Katten kunnen zo vol overgave slapen, dat vind ik elke keer weer bijzonder om te zien. Of ze nou in een krulletje liggen, zoals Bol. Of wijdbeens op hun rug, zoals Pop en Kever. Of helemaal weggestopt onder dekentjes, zoals Mol. Ik kan er uren naar kijken, het blijft me ontroeren.
En dan vind ik het weer nog leuker als ze samen met ons in/op bed slapen, ‘s nachts.

Slaapkamerogen

Pop, die als eerste kat die bij ons kwam wonen, sliep altijd bij ons op het bed. Helemaal tegen ons aan geklemd. Of hij lag bovenop onze buik te slapen. Als je je omdraaide bewoog hij gewoon mee.
Als hij héél knuffelig was kwam hij slaperig naar mij toe gekropen over het bed, met halfdichte oogjes. Slaapkamerogen, noemde een vriendin van ons dat. Hij begon een beetje te flirten, door met zijn ogen te knipperen en zachte kopjes te geven. Ik tilde mijn kin op, zodat hij zijn voorpootjes om mijn nek kon slaan en zijn kopje onder mijn kin kon duwen. En zo sliepen we samen verder.

Beer sliep de eerste jaren ook gewoon “los” op het bed. Maar later vond hij het prettiger om in zijn doos op bed te slapen. Die stond tussen ons in aan het voeteneinde.
Dat was in het begin even lastig, maar uiteindelijk went alles natuurlijk.

Mol kon er helaas niet bij, want die mepte de mannen meteen van het bed. Dus zij sliep op haar zitzak, die achter het bed stond. Toen zij als enige van de drie musketiers over was, sliep ze elke nacht in mijn armen. Dat ging prima, ze draaide ook gewoon mee als ik me omdraaide. Of ze ging tegen Jeroen aan liggen.
Tot ze dement werd en om de drie kwartier wakker werd en ging staan loeien. Ons arme wijffie.

Op en onder het bed

Bolletje sliep graag overdag op het bed. En als één van ons tweeën er in lag. Hij klom elke ochtend, als ik al was opgestaan, naast Jeroen. Af en toe sliepen we met zijn drieën, dat vond ik altijd geweldig!
Voor Bol was het bed vooral een plek om samen te knuffelen. Als hij bij de slaapkamerdeur ging staan, en op bed sprong betekende dat dat hij uitgebreid geaaid en geknuffeld wilde worden. Uiteraard deden we dat dan.
Maar hij sliep het liefst op zijn kartonnen krabdingen, zijn “kurken” zoals wij die noemden.

Bij alle vier was het een slecht teken als ze onder het bed gingen liggen. Dat deden ze alleen als ze bang waren, of zich ziek voelden.
Het was dus even wennen dat Kever juist graag onder het bed slaapt. ALS hij slaapt…
Want er is natuurlijk een nadeel aan verbonden, aan het slapen met katten. Of tenminste, er kán een nadeel aan verbonden zijn.
Beer, Mol en Bol gedroegen zich over het algemeen keurig. Als ze wakker waren gingen ze gewoon hun eigen dingen doen, en lieten ze ons slapen. Héél soms maakten ze ons wakker. Als ze nuchter moesten blijven voor een bloedonderzoek bijvoorbeeld. Dat waren echt uitzonderingen.

Maar Pop was een ander verhaal. Gedeeltelijk is dat mijn eigen fout geweest.
Toen Pop bij ons kwam wonen was hij net twee geworden. Een jong katertje, dat altijd bezig was. De eerste keer dat ik las dat katten gemiddeld zo’n zestien uur slapen op een dag dacht ik: “Dat slaapt Pop nog niet in een week!” Soms moesten we hem echt “dwingen” om te gaan slapen, want dan zat hij net als een kitten te knikkebollen en viel letterlijk bijna om van de slaap. Maar hij wilde daar niet aan toegeven, want er was teveel te ontdekken. Eén van ons ging dan maar samen met hem op bed liggen, en binnen vijf seconden was hij knock out.
Dat was dus één kant van het verhaal: Pop was een ADHD-katertje.

Zachtjes miauwen

Maar de andere kant van het verhaal is dat ikzelf zó door het dolle heen was dat Pop bij ons kwam wonen, dat ik er niet van kon slapen! Dus als Pop ‘s nachts na drie uurtjes slapen wilde spelen, ging ik met hem naar de woonkamer en deden we dat.
Dit heb ik een maand volgehouden, en toen was ik bekaf. Maar Pop had inmiddels geleerd dat hij maar een kik hoefde te geven en ik stond met hem op.
En wát we ook geprobeerd hebben, het is ons nooit meer gelukt om Pop de nacht door te laten slapen. Of om in ieder geval ons te laten slapen.

Als Pop iets wilde ging hij eerst zachtjes miauwen. Als daar geen reactie op kwam klom hij op bed, ging over ons heen lopen, kopjes geven en tegen je aan duwen. Als dat niet werkte klom hij op de klerenkast. En gooide alles wat daar op stond eraf. Natuurlijk hebben we alles er van af gehaald. Maar dan waren er altijd nog wel andere dingen die hij om kon gooien. Of hij ging keihard rondscheuren en mauwen. Of hij klom achterlangs een ladenkastje in (waar geen achterkant aan zit) en ging alles uit dat kastje duwen. Dan hoorde je elke keer plof, plof, plof. En na een tijdje gedempt “miauw”, want hij kon er in zijn eentje niet meer uit komen, haha! Als we dan nog niet wakker waren ging hij in de snoeren van de lamp en de wekker bijten. Daar hebben we een soort isolatiemateriaal omheen gedaan. Maar daar krabde en beet hij dwars doorheen.
Dus uiteindelijk stonden we maar op, als hij dat wilde.
Om en om: “Nou jij weer hoor, ik ben net geweest!”
“Ja, ik niet zeker?!”
“@###!!!”
Maar dat blije koppie, die uitdrukking van “Gezellig hè?!” maakte alles dubbel en dwars goed.

(tekst gaat verder onder video)

En toch was het wel een opluchting dat Bol zo beleefd was. Hij ging hooguit zuchten en rommelen op zijn kurk, als hij vond dat we op moesten staan. De lieve schat. Daar werd ik ook altijd wakker van trouwens. Maar ik vond het zo typisch Bol; heel bescheiden.

Ik heb het nog niet eens gehad over de nachten dat Pop, Beer of Bol niet naar binnen kwamen, maar in de tuin bleven slapen. Of iets ontdekt hadden waar ze mee bezig waren. Slapeloze nachten hebben we gehad van die drie!
Luikje gewoon dicht doen kon niet, want dan kwam Pop op een gegeven moment helemaal niet meer naar binnen. En Bol werd daar doodsbang van.

Dat grote ronde blije hoofd

En toen kwam Kever.
Die rende in de eerste weken als een gek door het huis, hijgend en roepend. Dwars over ons heen, terwijl wij sliepen. Ook over onze gezichten, met nagels en al. Dat was eerlijk gezegd behoorlijk beangstigend. Gelukkig was dat de eerste energie die hij kwijt moest, na al die tijd alleen maar onder de kooien te hebben gelegen.
Maar een hele nacht doorslapen? De keren dat dat is gebeurd zijn op de vingers van één hand te tellen. Net als Pop wil hij ‘s nachts vaak even aandacht en een knuffel. En net als Pop geeft hij niet op.
Kever heeft een heel assortiment aan tettertjes en extreem klaaglijke geluidjes, waardoor wij denken dat er iets vreselijks is gebeurd. Maar als je opstaat staat hij meteen vrolijk spinnend om je benen te dartelen, haha! Als de tetters niet werken is er natuurlijk de spiraal. Hij schuift onder het bed door, en speelt aan de kant van degene waarvan hij weet dat die wakker is. En houdt daar niet mee op.
Dus de discussies zijn weer hetzelfde:
“Keef heeft best goed geslapen vannacht”
“O ja? Ik ben anders vier keer met hem opgestaan!”
Ook bij Kever geldt: als je dat grote ronde blije hoofd ziet, vergeven we hem alles.
In de tijd dat hij wél slaapt neemt hij vaak een derde van het bed in beslag. Nadeeltje van een gigantische kat. Gelukkig slaapt hij ook vaak in zijn “kersmusmand”.

Er is maar één oplossing natuurlijk. De slaapkamer tot verboden terrein verklaren.
Maar dat nooit!
Ik wil voor geen goud zo’n klein, warm, slapend, snurkend lijfie naast me missen.

Slapen jullie kat(ten) de hele nacht door? Of mogen ze niet in de slaapkamer komen? Of gaan ze gewoon hun eigen gang, en laten ze je slapen?
Ik ben benieuwd hoe dat bij anderen gaat!

Mevrouw Kever