Mila doet aan oolimpies gym

Lieve allemaal, de zomer is zomer en het troopiese is er niet meer en dat vind ik fijn. Dat troopies is weer waar je zo heel voorzichtig moet zijn en overal op moet letten.

Je moet opletten dat je genoeg liemonade drinkt en dat je goed doet eete maar ook dat je niet zo heel lang in de zon buiten blijft. Dat je jezelf niet over-verwarmt of over-verhit maakt want dat is gefaarlijk. Je kan zo heel inees ziek worden van het troopies en dat willen we niet. Dat je van snelle bak bezoekjes hebt en dat je het niet eens meer weet. Of dat je inees naar de dokter moet omdat je lijf te heet is. Dat hoeft van mij ook niet zo.

Gymmen

Nu dat het hele warme weg is kan ik weer fijn en veilig naar buiten in de tuin. Van me eigen heb het liefst een goede roetiene in mij leefe omdat ik dan weet wat er is en dat is vaak ook gewoon het aller feiligst. Maar ik ben ook zo heel erg van het im-pul-siefe.
Het jonge poesemeisje in mij is dan heel rebels en wil alles proberen zonder zo heel erg na te denken. Dat is niet altijd eefe slim maar soms is het wel heel leuk. Zo deed ik inees aan oolimpies gym! Zie je dat al voor je? Ik oolimpies gymmen. Nou daar moest zo heel veel voor gebeuren dacht ik maar het kwam van ze eigen inees in mij lijf.

Het was afgelopen week waarbij het niet troopies was maar gewoon lekker warm met een beetje zonnestraal. Ik had de inspekzie van de tuin al zo heel erg netjes en goed gedaan. De onkruid was overal aanwezig net als de miertjes en alles had bloemetjes of blaadjes wat ik zo heel mooi vind. Het was tijd voor een wasbeurt en een pootjes tjek waarbij ik eefe tjek of ik geen aarde onder mijn nagels had. Er zat wel wat maar dat heb ik weggepoetst en daar kwam zo inees uit het niets een kriebel op mij rugje. Dus ik ging met de billen op de grond en met mij poot de lucht in. ( Geen zorgen Kever, ik bleef zo heel erg netjes!)
Het was zo heel erg fijn om eefe te krabben op zo’n kriebelplekje toen mijn vrouw naar me toe kwam. Ze had iets bij haar. De kriebel op mijn rugje was weg en ik was meteen zo heel erg nieuwsgierig naar wat zij had.

Stok

Het was een stok wat leek op een knots zonder bal die ze bij de oolimpiese spelen ook gebruiken. Mijn vrouw duwde de stok naar mij toe en hoe ik het deed weet ik niet meer maar daar zat ik met één poot in de lucht, de ander op de grond, mijn lijf in een wokkeltje en mijn voor poot boven op de stok. BAM! In een pierowet zat ik zo heel erg in balans met mijn lijf toen mijn vrouw het stokje weer bewoog. In één grote draai ging ik van de pierowet wokkel naar daun-wards-kat. En weer BAM!
Het ging zo heel erg snel dat mijn vrouw zei: ‘Je kan zo naar de oolimpiese spelen! Je bent zo snel en lenig!’. En dat was ook zo want ik was snel en lenig. En zo kwam het dat ik inees buiten aan de gym was maar dan wel de oolimpiese gym voor de oolimpiese spelen. Mijn vrouw bewoog het takje nog een paar keer op en waarbij ik het zo heel erg goed deed fange in moeilijke gym poziezies.
Zo stond ik ook op mijn achterpoten waarbij mijn voorpoten in de lucht waren bij het stokje en er was ook een poziezie waarbij ik deed slange. Slange is zo heel erg moeilijk want je doet een slang na en je schuif over de grond maar ook weer niet helemaal. Het lijkt op kruipen. En de laatste moeilijkste buiten gym oefening was toen ik eerst deed in de lucht deed springen om het takje te fange om daarna op al mijn pootjes te landen. Met mijn pootjes zo heel erg netjes naast elkaar en het stokje op mijn bek hoogte. Daar moest ik zo heel erg van spinnen dat ik alles zo heel erg goed had gedaan dat ik overal kopjes deed geefe.
Van mijn vrouw kreeg ik zo heel erg veel kusjes en neusjes en een lading aan liefe woordjes. Dat ik het echt heel erg goed deed voor de oolimpiese spelen. Daarna kwam er ook nog een snek want mijn vrouw weet dat ik een leefeswerk wil hebben net als Mama Loes en Trudy. En ik wilde water drinken want ik had best dorst gekregen.
Verder had ik die dag niet meer gegymd omdat het dan te warm zou kunnen worden.

Adfies

Mij adfies voor iedereen is nog stees genoeg water drinken of liemonaade. Of iets wat je lekker vindt zoals een soepje. Buitengym kan nou prima alleen niet de hele dag want dat is teveel en dan kan je alsnog over-verhit worden. Ik wens jullie een fijne week met zo heel veel zachte neusjes en kopjes voor wie het nodig heeft.
Een tetter voor freede en een pootgetekende gedag van mij, Milamuis

Waarom Dopey eerst Sterre was

Vandaag mag ik, Dopey, mijn verhaal hier neer zetten. Ik ben 8 jaar en de jongste van het hele stel.

Ik kreeg de naam Sterre omdat ik een meisje zou zijn maar helemaal zeker was dat nog niet. In mijn nieuwe huis aangekomen schrok ik toch wel… daar liepen reuzen rond die aan mij wilden snuffelen en daar was ik echt niet van gediend. Ik maakte een hoge rug en dikke staart maar dat maakte geen indruk. Ze waren eigenlijk wel allemaal lief voor mij en ik mocht zelfs bij sterretje Panda liggen.
Maar het liefst lag ik toch wel bij mijn vrouw.

Gezond

De dag erna moest ik alweer in de mand en we gingen op weg naar de dokter. Gelukkig was ik kerngezond. Vrouw gaf mij nog wat bijvoeding en dat smaakte wel heel lekker. Ik heb haar heel lang voor de gek gehouden, het gewone eten at ik niet omdat ik die melk (bijvoeding) wel heel erg lekker vond.
Dat was afgelopen toen ze me betrapte toen ik aan het gewone eten bezig was en ook de snoepjes mee at. Hihihihihihi.

Maar toen gebeurde het… ik was aan de racekak. Vrouw had al van alles geprobeerd maar ik bleef de racekak houden.
Dus weer naar de dokter, spuitjes gehad (die deden echt geen pijn) en toen wilde de dokter kijken of ik een meisje of jongetje was. Hij heeft het geweten, met hand en tand heb ik ukkie mij toen verzet want omdat mijn achterwerkje pijn deed mocht daar niemand aankomen. De dokter vertelde vrouw dat ze het allemaal goed deed met mij en ook dat ik niet uitgedroogd was.

Staart

Na een week was de racekak gelukkig over en gingen we opnieuw naar de dokter om te kijken of ik nu een jongen of meisje was.
Ik had iedereen nu wel genoeg voor de gehouden en had me bedacht om de dokter gewoon onder mijn staart te laten kijken.
En ja hoor, ik was een jongetje… maar dat wist ik natuurlijk al lang. Meteen zei vrouw: ´nou dan heet je nu Dopey.´ en daar was ik het helemaal mee eens.

Lucky en Janneke het konijntje

Hoi lieve allemaal, deze keer had ik een andere blog gepland maar mijn vrouw wilde dat ik wat aanpassingen deed omdat er wat verdrietigs gebeurd is hier. Ze heeft ook gelijk hoor en ik wil dat natuurlijk wel even met jullie delen.

Een paar dagen geleden leek konijntje Janneke hier niet zo fit te zijn. Dat heb je wel eens als konijntje, maar ook als kat natuurlijk. Ik denk dat jullie dat ook wel kennen dat je wel eens een mindere dag hebt. Maar goed, ze keek alert uit haar oogjes, wilde geaaid worden en at ook gewoon snoepjes. En de dag daarna, dat was echt heel erg schrikken, is ze toch ineens een sterretje geworden.

Zusjes

Haar zusje Jip zat bij haar, zodat ze niet alleen was om op weg naar de regenboogbrug te gaan. Ik hoop dat ze daar konijntje Kimmie weer ontmoet heeft en ik denk wel dat de poezels die een ster geworden zijn haar daar geholpen hebben. Maar we zijn er wel erg verdrietig van want ze zou ook gewoon mee zijn gaan verhuizen net als wij allemaal en in het nieuwe huis mocht ze ook in de grote tuin rennen en spelen. Konijntje Jip is nu eenzaam en zit wat voor zich uit te staren maar voor haar is ook erg verdrietig want zij is haar zusje kwijt. Ik ben al een paar keer bij haar gaan kijken zodat ze niet heel de tijd alleen is. Zij is wel gezond maar ja, alleen is ook maar alleen he.
Goed, ik had natuurlijk al een andere blog klaarliggen dus ik wil naast dit verdrietige nieuws ook nog even wat anders vertellen. Ik zei de vorige keer al dat het slim was om met warm weer in of onder een struik te gaan liggen omdat je daar schaduw hebt en het best koel is. Nou, ik vermoed dat beide kattendames dat ook gehoord hebben of dat mijn mensen de blog voorgelezen hebben want wat denken jullie? Kom ik buiten met dat superwarme weer om onder de struik te gaan liggen en ligt Molly uitgerekend daar. Op mijn plekje! Nu ja, zij mag er natuurlijk ook liggen hoor maar zij ligt meestal in een van de huisjes dus ik was wel erg verbaasd. Ik heb nog een poosje gewacht maar ze stond niet op dus ik ben uiteindelijk maar onder een andere struik met veel bladeren en takken gaan liggen. Toen ze een tijdje later wel opstond, kroop Dropje op dat plekje. Het is een populaire spot, dat is wel duidelijk.

Buiten

We mogen de laatste tijd ook ’s nachts buiten maar dat heeft ook zijn nadelen. Zegt mijn vrouw want wij zien vooral voordelen natuurlijk. Het is dan veel koeler en je kunt op jacht gaan en lekker rennen. Dat is overdag natuurlijk veel te warm. Juist in dat jagen ziet mijn vrouw een nadeel maar wij eigenlijk niet. Ze weet niet precies wie de dader is maar ik heb gezegd dat Molly het meeste buiten blijft en zo verdenkt ze mij niet meteen meer maar er zijn de laatste week nogal wat muisjes gevonden die het er niet levend afgebracht hebben. Dat vindt mijn vrouw wel sneu voor de muisjes zelf maar het zit ook in onze natuur dat wij ze vangen zegt ze dan. Dat hoort er soms gewoon bij. Ik geloof dat mijn vriend op de blog Kever zelfs wel eens ratjes vangt maar die heb ik hier nog niet gezien of gevonden. Het ritselt regelmatig in de struiken dus we denken dat vriend egel ook weer terug is. Die lust ook wel een muisje op zijn tijd trouwens.
Dikke spinnen vang ik trouwens ook en mijn vrouw zegt dat er bij het nieuwe huis libellen zijn en nog veel ook. Nu wil ik daar toch wel graag naartoe om alles te gaan ontdekken. Heel misschien zijn we er met de volgende blog al. Zwaaien jullie voor nu mee naar Janneke en alle andere sterretjes?

Knuffels van Lucky en de rest

Kever heeft een mening over ondersteboofen

Zooo heee, wat was het warm, het was gewoon troopies, ik lag de hele dag maar een beetje te soeselen, zo languit mogelijk, dan kon ik nog een beetje koelte foelen op mijn lijf, (maar ik lette er wel op dat ik netjes lag, Milamuisje!), een paar keer lag ik zelfs ondersteboofen, of boofenste-onder, dat is maar net hoe je het wilt noemen, en doordat ik zo lag zag ik niet alleen mijn tuin ineens helemaal anders, maar ook de binnenkant van mijn hoofd.

Biesonder

Daar moest ik over nadenken, mijn hersens stonden op hun kop, ik dacht dat ik alles wat in mijn hoofd zit wel kende, en nu leek het wel alsof ik allemaal nieuwe dingen zag, alleen waren ze niet echt nieuw maar stonden ze nu op een andere plek of zag ik ze van een andere kant, alles wat ik weet en zie en foel en denk was een beetje omgefallen, en alles wat ik in mijn tuin zag leek freemd en biesonder terwijl ik het al wel een miljoen keer heb gezien, maar nau ik ondersteboofen lag moest ik weer echt kijken, het PUNT waar ik vandaan keek was ineens helemaal nieuw.

Zelffertrauwen

Ik weet altijd heel goed wie ik ben: ik ben Kever!!, en als Kever kijk ik naar de weereld, eigenlijk denk ik van teforen al dat ik weet wat ik ga zien, en dat is jammer, want zo kijk ik niet meer ECHT naar wat er te zien is, mijn vrouw zei tegen me dat zij dat ook heeft, en mijn man ook, bijna iedereen, je kijkt met je eigen ideejen in je hoofd, en zo zie je vaak wat je wilt zien.
Mijn vrouw fertelde me dat mijn mensen dat hadden toen ik naar de dokter moest voor mijn tanden, en toen er hier nieuwe floerbedekking kwam, ze dachten dat ik heel bang zau zijn, dat ik me zau gaan ferstoppen en dat dat een tijd zau duren, maar ik deed heel anders: ik was keidapper en fertrauwde op mijn mensen, ik fond het allemaal wel heel spannend en moeilijk, maar ik kroop dicht tegen mijn mensen aan en wist dat ik feilig was.

Ik heb dus zelffertrauwen geleerd, dat is een nieuw standPUNT om naar naar de weereld te kijken, en mijn mensen hebben geleerd dat ik heel veel kan als ze maar bij me zijn en me helpen, we zagen elkaar ineens met frisse oogen, dat is heel biesonder, het is alsof je elkaar efentjes opnieuw leert kennen!

Het leefen

Zelf kijk ik nau anders naar Pokon, in het begin fond ik hem veels te druk en dacht ik dat hij wilde fechten, maar ik heb gemerkt dat hij heel lief is en dat als hij mij een kleine tik geeft het beteekent dat hij wil speelen, wanneer hij nau in mijn tuin komt laat ik hem gewoon zijn gang gaan en dan gaat hij na een tijdje vanzelf weer weg, en weeten jullie wat ook heel leuk is?, ik speel soms met Mikkie, door mijn gaaas heen, we tikken onze pooten steeds tegen elkaar, ik find het een keigaaf spel!
Ik ga foortaan vaker ondersteboofen liggen, zodat ik niet alleen vanaf mijn eigen standPUNT maar ook vanaf dat van iemand anders naar het leefen kan kijken, en ik raad iedereen aan om het ook eens te doen, je hoeft er niet voor in een tuin te zijn, het kan oferal, het is misschien efentjes een beetje moeilijk maar het is fooral leuk, want je gaat op afontuur in je eigen hoofd!

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik blijf ook ondersteboofen tetteren voor vreede!

Joep denkt na over vakanties

Achteraf gezien had ik de afgelopen week ook nog best wel vakantie kunnen nemen, want het was de laatste dagen nog steeds heel erg stil in m’n straat. En dit weekend zal dat nog niet zoveel anders zijn, want daarna is ’t pas de laatste week van de grote vakantie hier in m’n dorp. Maar ik verwacht dat binnen een paar dagen zo’n beetje alle blikken weer op de parkeerplaats staan en iedereen weer gewoon thuis is.

Personeel

Toen ik nog maar net op mezelf woonde is m’n personeel ook een keer met vakantie gegaan. Meer dan twee halve dagen en een hele nacht had ik alle kamers in ‘t huis toen helemaal voor mezelf alleen. Nou ja, samen met de lieve overbuurvrouw dan, die m’n avondeten en ontbijt kwam neerzetten en m’n drinkbak vulde met lekker vers water. Ze bleef dan gezellig bij me tot ik m’n natvoer op had en klaar was met m’n wasbeurt. Daarna kwamen de knuffeltjes en aaien, en speelden we totdat ik zó moe was da’k niet eens merkte dat ze alweer naar haar eigen huis was gegaan…
Natuurlijk heb ik m’n eigen personeel een paar uur niet aangekeken toen ze de volgende dag pas tegen de avond eindelijk weer thuiskwamen. Want hoe dúrfden ze, om op vakantie te gaan zonder mij mee te nemen?

Vakantie

Eigenlijk begreep ik toen al helemaal niet waarom tweebeners zo nodig met vakantie moeten. Ze beginnen dan met een koffer en een tas inpakken, gaan weg, komen terug en dan pakken ze alles weer uit en stoppen het in de wasmaasjiene. Kunnen ze toch net zo goed thuis blijven en hun vuile wisselvacht gewoon gelijk in de wasmand gooien?
M’n personeel was niet ver weg geweest, maar ze roken toen ze thuiskwamen naar hond. En katten. En kippen, ezels en paarden. Maar ‘t ergste was nog dat ze naar barbecue durfden te ruiken en niet eens een stukje vlees voor me hadden meegenomen!
Nou ja, ik ben niet lang boos gebleven hoor, ‘k was eigenlijk veuls te blij dat ze er weer waren. Maar ik heb toch wel even heel duidelijk gemaakt dat ze niet meer zonder mij op vakantie mochten. Even de deur uit om op jacht te gaan is prima hoor, ik ga dan lekker liggen slapen en zie wel weer waar ze mee thuiskomen.
Maar als ze een hele nacht wegblijven wordt dat natuurlijk een heel ander verhaal. ‘k Heb niet voor niets een reismand, een tuigje en een rugzak met uitzicht klaarliggen, en m’n drink- en etensbakken zijn zó ingepakt. Nog een extra koffertje voor m’n eigen eten, wat extra snekkies (‘t ís dan tenslotte vakantie) en speelgoed, m’n eigen dekentje en de kattenbak met wat extra grit en ik sta al bij de voordeur, helemaal klaar voor vertrek.

Thuis

Hoewel… Ik mauw dat nou wel allemaal heel gemakkelijk, maar eigenlijk weet ik niet eens zo zeker of ‘t écht wel zo leuk is om op vakantie te gaan.
Want hier thuis heb ik m’n eigen dekentjes in de vensterbanken liggen, diverse krabpalen, lekkere stoelen, een heel groot bed en nog veel meer plekjes waar ik heerlijk kan dutten. En ik weet waar m’n bak met brokjes staat, en m’n waterbak. En ik weet ook precies waar ik twee keer per dag m’n bak met natvoer kan vinden, al staat die vaak wél een paar centimeter meer naar rechts, links, onder of boven op m’n placemat dan de keer daarvoor. Maar daar wil ik verder niet over mauwen, dat kan nou eenmaal gebeuren.
M’n kattenbak staat rechts om de hoek onder de wastafel in de badkamer, m’n speelgoedmand onder de tafel bij de grote bank en ik weet wat ik kan verwachten als ik door de voor- of achterdeur ga, of gewoon de makkelijkste weg naar buiten neem via ‘t open slaapkamerraam.

Tuin

In m’n achtertuin heb ik ook m’n favoriete plekjes op de tuinstoel, de tafel, onder m’n kersenboom, op de schutting of soms gewoon lekker op ‘t pad of onder de struiken. Ik ken de buurtpoezen inmiddels, en ‘t is altijd heerlijk om met hun even de laatste nieuwtjes in de wijk uit te wisselen.
En over m’n wedstrijdbad tussen het achterpad en het weiland hoef ik denk ik niks meer te mauwen, want daar heb ik ‘t al veel vaker over gehad.
Als m’n personeel thuis is kan ik gaan en staan waar ik wil, en als ‘t donker wordt ben ik graag buiten. Tenminste, zolang het nog lekker warm is. Want ik kan je nu al mauwen dat als ‘t straks kouder wordt dat ik dan liever lekker met m’n billen boven de verwarming ga liggen. Maar nu nog even niet, want de kachel staat nog niet eens aan.
En dat is dus een heel groot voordeel hè…
Dat ik thuis alles weet te vinden omdat hier alles staat waar ‘t altijd staat. Want eigenlijk ben ik niet zo van de verandering.

M’n tuigje hangt al maanden te verstoffen aan de kapstok, want die heb ik hier buiten helemaal niet meer nodig omdat ik de weg weet. En de rugzak met uitzicht die ik dit jaar voor m’n verjaardag heb gehad… nou, die is voor ‘t mooie alweer te klein geworden. Natuurlijk kan ik volgend jaar wel een buggy voor m’n verjaardag vragen, maar ik denk niet dat ik die ooit ga gebruiken. Want ik wil wandelen, rennen, snuffelen en ontdekken als ik buiten ben. Maar dat gaat natuurlijk niet vanuit zo’n rolbak. En zeker niet met een tuigje om.
Nee hoor, thuis blijven is eigenlijk prima wat mij betreft. En als ik verder wil dan m’n eigen buurt dan stap ik wel in m’n reismand om een eindje te gaan blikrijden met m’n personeel.

Weet ik in elk geval zeker da’k weer op tijd thuis ben voor m’n avondeten…

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep.