Ik had zachte sneks met tonijn

“Alweer sneks?” vroeg mijn vrouw toen de post kwam en ik dacht ja zeker weete, ik heb veel meegemaakt toen ik naar de klieniek moest en de dokter zei toen van Bert mag alles eete wat hij wil en Bert hier wilde sneks eete.

Nieuw

Ik wilde nieuwe sneks.
Mijn gewone ken ik al en die lust ik graag maar soms wil je iets anders dan gewoon, en het kan zomaar lekkerder zijn.
Ik bestelde sneks met tonijn en garnaale erin. Dat ken ik van afondeete van Almo en dat lust ik graag, dat is goed spul dus ik dacht hoe zou dit zijn.
Het kwam al heel snel in de post door de brievenbus.

Dik

Het zijn apaarte sneks, dat fiel me meteen op. Ze lijken op likwitsneks die zijn lekker slap en dat lik ik zo helemaal op, maar deze waren niet slap. Een beetje dik. Op mijn bord leken het wel stukjes. Ik keek ernaar en ik dacht wat nou.
Toen roerde mijn vrouw ze door elkaar heen en toen zag ik van o nou is het helemaal zacht. Mijn vrouw deed een beetje op haar vinger om mij te laten ruiken en ik foorzichtig ruiken want je kunt niet weete en toen kon ik het eete, ik had het helemaal op.
Lekker spul.

Gezond

En nou weet ik ook weer dat ik niet goed ben met nieuwe dingen doen. Ik snap niet meteen wat iets is en dan heb ik eefe wat hulp van thuis nodig. Dan kan ik het.
Dus als je afontuurlijk bent met eete vind je dit meteen leuk. Want het is geen likwitsnek en toch weer wel, het is net wat steefiger om te eete, dan heb je wat anders in je beleefing.
Het is fooral als je van tonijn houdt, dat denk ik want er zaten geen stukken garnale in zoals bij afondeten van Almo. Maar lekker was het wel.
En mijn vrouw zei nog van het is best gezond Bert, maar ik find een snek is een snek, dat is voor ekstra en dat is dit.

Wat het is

Wanpy Creamy Lickable Treats Tuna / Shrimp
5 sneks voor 4.09 euro

kijken en dan bestellen: klik hier https://www.catsfavorites.com/product/wanpy-creamy-lickable-treats-tuna-shrimp-14-gr-5-st/

Kever heeft een mening over roetiene

Nau het in mijn tuin zomer is heb ik een zomer-roetiene gekregen, ik hau altijd van roetienes omdat ik dan weet wat er wanneer en waar en hoe gebeurt, ik hoef niet te piekeren over wat er misschien gaat gebeuren, nee ik weet eigenlijk al hoe mijn dag gaat worden, daarom ben ik fen van roetiene, en in de zomer heb ik de allerallerallerfijnste roetiene.

Roetiene

Mijn zomerroetiene gaat zo: in de ochtend sta ik op als mijn vrouw opstaat, als eerste krijg ik knuffels en wat natvoer, en daarna gaat mijn vrouw mensendingen doen, zoals onder dat waater staan, haar tanden poetsen en dat fiese bruine waater maken dat ze Tee noemt, daarna gaan we met zijn tweetjes naar buiten, helemaal naar achteren mijn tuin in, daar is dan nog schaaduw en mijn gras is een beetje fochtig van de nacht, het is een heerlijk begin van mijn dag, en folgens mij findt mijn vrouw het ook fijn, ze roept nau heel hard JA!, dus ik denk van wel!

Buiten

Wat later komt mijn man efentjes naar ons toe, ik spring altijd meteen op om naar hem toe te gaan en natuurlijk krijg ik knuffels, daarna gaan mijn mensen naar binnen en ik blijf in mijn tuin om alles in de gaaten te hauden, als het héél warm is lig ik de hele dag op plekken waar schaaduw is, Mikkie ligt stiekem bij de buren onder de struiken die flakbij bij mijn gaaas staan, of hij ligt ferderop op het dak waar geen zon komt, mijn mensen hebben hem een eigen bakje met water gegeefen en brengen ons af en toe een klein beetje natvoer, of (het allerlekkerste!!) een slurpstik, die we dan deelen met zijn tweetjes, en met Pokon als hij er ook is.

Mijn mensen gaan hun eigen dingen doen, ze gaan soms weg, maar als ze gewoon thuis zijn kom ik tussendoor steeds toeteren voor knuffels, en een brokje lust ik ook altijd, En wel meer brokjes ook hè Keef! zegt mijn vrouw, daar heeft ze gelijk in, in de afond komen mijn mensen soms nog buiten zitten, zelf ben ik in ieder gefal in mijn tuin, net zolang totdat het helemaal donker en stil is, dan ga ik naar binnen om te kijken of mijn vrouw al naar bed gaat, want ik ga ALTIJD tegelijk met haar slapen, omdat ik eerst op het grote bed heel veel knuffels krijg van allebei mijn mensen, je snapt wel dat ik dat niet wil missen!, en zo is er weer een zomerdag foorbij.

Ferrassingen

Nou denk je misschien dat het saai is dat ik presies weet hoe mijn daagen gaan, maar saai find ik het nooit, elke dag zijn er toch kleine ferrassingen, de ene dag ren ik keihard rondjes over mijn gras, de andere dag speel ik met mijn man met een takje van de appeltjesboom, en de dag daarop speel ik met propjes die mijn vrouw gooit, en de dag daar weer na fang ik op het grote bed pluusjen muisjes, dus elke dag is toch weer helemaal anders, maar tegelijk gewoon en hetzelfde.

Gewoon

Zo veel dagen van gewoon, te veel om te tellen, het zijn daagen van zonneschijn en warm gras, van knuffels en me goed foelen, van fertrauwen en feiligheid, ooo het zau van mij wel eeuwig mogen duuren!, ik ferzamel zóveel geluk in mijn hart dat ik bijna niet meer weet waar ik het moet laaten, mijn hart zit te fol, en dat komt goed uit want nau kan ik Tica en Bertje geluk en gewoon en gezond sturen, ze zijn ziekies en kunnen het vast gebruiken, zodat ze weer terug kunnen naar hún roetiene van gewoon, naar gewoon dat eigenlijk juist heel biesonder is.

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik tetter door voor vreede!!!

Joep weet hij is geen kitten meer

Om maar gelijk met het kattenluik in huis te vallen: m’n personeel maakt zich soms een beetje zorgen om me. Omdat ik minder zoomies door het huis maak dan dat ik vroeger deed, omdat ik overdag veel slaap en omdat ik niet altijd elke dag m’n bakje met natvoer helemaal leeg eet.

Maar wat ze vergeten is dat ík, terwijl zij opgekruld in het grote bed bomen liggen om te zagen, de hele nacht aan het werk ben om de buurt veilig te houden. En dat is een grote verantwoordelijkheid, die ik heel erg serieus neem. M’n tuin, ‘t achterpad, ‘t weiland, dat is me nogal een groot gebied. Als ik dan al even een pauze neem op ‘t grote kussen onder ‘t afdak in de tuin of onder m’n kersenboom slaap ik met één oog open, omdat ik wel alert moet blijven natuurlijk. Want dan kan m’n personeel rustig blijven slapen. Dat hebben ze ook nodig, na een dag hard werken om m’n brokjes, natvoer en snekkies te verdienen, het huishouden te doen en m’n voorraadkast gevuld te houden. Ze zijn tenslotte ook al lang geen 20 meer.

Wennen

M’n personeel moet er denk ik gewoon nog aan wennen dat ik, nu het wat minder warm is geworden de afgelopen week, ook overdag best graag veel buiten ben.
Met de hitte die we hadden bleef ik na ‘t ontbijt graag binnen, in de buurt van de kattilator of dat grote zwiepding aan ‘t plafond. Toen was er tijd genoeg voor knuffels, kroelen, eten en spelen, maar nu m’n vakantie weer voorbij is ging ik de afgelopen dagen na m’n ontbijt graag nog even naar buiten in plaats van binnen te blijven dutten. Gewoon om een kletsmauwtje maken met de kat van de overburen, of om te kijken hoe de nieuwe buren bezig waren met het leegtrekken van hun achtertuin. Want zonder ook maar even met me te overleggen hebben ze inmiddels gewoon het beste oerwoud van de hele buurt uit de grond getrokken en in vuilniszakken gestopt…
Gelukkig hebben ze daar wel een paar dagen over gedaan, dus ik heb er nog tot het laatste sprietje de grond uitging van kunnen genieten. Maar nu is ‘t dan écht leeg. Geen hoog gras meer om in te springen, geen kleine bloemetjes meer om aan te ruiken. Maar wat nog veel erger is, er zijn nu ook bijna geen vliegdingen meer om te vangen of spinnetjes om urenlang naar te kijken. Alles moest uit de grond, want volgens de nieuwe buurvrouw was ‘t allemaal onkruid.

Buiten

Zelf zag ik dat toch wel anders, want sinds de vorige buurman in november naar Spanje vertrok begon er van alles in die achtertuin te groeien. En toen ik in maart eindelijk naar buiten mocht werd de buurtuin een heerlijke plek om te spelen en te ontdekken terwijl de nieuwe buren druk in huis aan ‘t klussen waren. Uren heb ik daar doorgebracht, ik heb er geleerd hoe ik me ‘t beste kon verstoppen om vanuit een hinderlaag heel veel vliegen te vangen. Daar heeft Chef Tiga toen nog heerlijke croetons van gemaakt voor in de ketnipsoep.
Ik kon lekker door ‘t hoge gras rollen en me verstoppen als er een vreemde kat over het achterpad liep. Want als kitten vond ik andere katten toen best nog wel een beetje eng, omdat ze véél groterderder waren dan ik. Maar dat is allemaal snel goed gekomen, ik weet intussen wel wie aardig is en bij wie ik beter uit de buurt kan blijven.
Maar nou is m’n speeltuin dus gewoon leeg…
Misschien ben ik daardoor wel een beetje van slag de laatste tijd. Want ‘t was wel iets uit m’n kittentijd dat nu helemaal verdwenen is.

Groterder

Misschien is ‘t ook wel omdat ik merk dat ik eigenlijk ook niet echt meer dezelfde kitten ben die in ‘t voorjaar voor ‘t eerst naar buiten mocht om de buitenwereld te gaan ontdekken. Ik ben groterder geworden, sterker. En ik heb heel veel ontdekt. De schutting in m’n eigen tuin is geen hindernis meer maar een hele brede ladder om op de schuur te komen, waar ik een prachtig uitzicht heb over ‘t weiland. Ik spring met gemak in en uit de grote bloempot waar m’n kersenboom in staat en van de week ben ik zelfs op een oud tafeltje in de tuin gesprongen waar ik nooit op durfde omdat die helemaal vol staat met grote en kleine bloempotten. Niet dat ‘t echt interessant was voor mij, maar ik was gewoon even nieuwsgierig wat daar nou in stond.
M’n volgende uitdaging wordt om vanaf dat oude tafeltje tussen de aardbeienplanten te springen, want die hangen aan kettinkjes in mandjes aan de schuur dus die bewegen. Ik heb er al naar gekeken, maar volgens mij wordt dat een makkie. M’n personeel zegt dat kleine kittens nou eenmaal groot worden. En misschien hebben ze wel gelijk. Want ‘t is niet alleen m’n buitenkant die groterder is gegroeid, ik heb ook al heel veel geleerd waardoor ik nu meer durf dan toen ik nog klein was. Al ben ik nog steeds voorzichtig hoor, want ik loop maar in één sloot tegelijk.

Opgroeien

O wacht, ik hoor dat er verse brokjes in m’n bak geschept worden, dus ‘t is nú tijd om naar de keuken te gaan. En zo te horen is er vandaag mousse uit blik voor ontbijt. Komt mooi uit, want daar heb ik wel trek in. En dan daarna even knuffelen met m’n personeel, mauwen dat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Ze moeten gewoon nog even wennen aan ‘t idee dat ze een opgroeiende katermans in huis hebben.
En na dat knuffelen ga ik misschien nog wel een uurtje ofzo wat puberen. Schijnt er ook bij te horen, dus ik denk dat ik maar verder ga om die afgrijselijke spiegelfolie van ‘t raam af te trekken, om er daarna nog even een rondje mee door ‘t huis te rennen. De hoekjes zitten al los…

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Toen ik bij de dokter moest blijfe

Kijk nou heb ik een gat in mijn vagt dat heeft de dokter gedaan.

Ik ben er weer en ik ben er eigenlijk alteit gewoon geweest alleen het was fielgoed maandag en toen moest ik in de taksie naar de dokter.
Weeges het kon zo niet langer zei mijn vrouw en ze had met de dokter gebeld en de dokter vond het ook. Dus dan weet je het wel als huiskater. Je moet.

Mijn tip

In de taksie heb ik me flink laten horen. Maar toen we bij de dokter waren zei ik niks meer. Ik moest blijfen en mijn vrouw moest naar huis, ik zag haar weglopen en toen was ik op mezelf.
Mijn tip aan jonge katers en poesen is: als je moet blijfen bij de dokter, dan geef je geen kik en je doet mee met het siesteem. Geefe ze je eete? Jij eet. Willen ze injeksies doen? Laat ze. Scheren ze een heel stuk uit je vagt kaal en willen ze dan een infuus doen? Doe maar. Jij gaat stil op je eigen liggen en denkt van straks mag ik weer naar huis.
De dokter zei dat ik een infeksie had. En dat mijn nieren minder goed waren. Ze knipte mijn nagels, ze kamde mijn vagt, ze deed infuus en injeksie en ik ferdroeg het allemaal en ik gaf geen kik dus. Ze zeiden van wat een lieve kater en dat soort dingen.
Dat weet je nou komen de ekstra knuffels en de sneks.

Roepen

En eindelijk hoorde ik mijn vrouw weer binnenkomen. Toen heb ik keihard en lang MEWWW geroepen, van ik ben hier, kom me halen, ik wil naar huis, en nou meteen.
Dat deed ze. En we gingen weer in de taksie.
Thuis was alles gelukkig gewoon alleen ik had een nieuw matje om op te liggen, dat was poosietief. En ik kreeg heel lekker eete want de dokter had gezegd wat hij lekker vindt, dus nou had ik Whiskas en Sheba, man man man wat eet ik dat graag.

Toestande

Maar de dagen nadat ik thuis was moest ik herstellen daarom zat ik eerst nog in de ziektewet en mocht ik geeneens op Feesboek, en ik miste al mijn vrienden zo!!
Ik kon pas later weer brokjes eete. En mijn gewone eete smaakte anders. Oorzalf hoefde niet meer maar ik kreeg wel nieuw meediesijn en dat zat in een snek. Mijn vrouw zei iets over aanpassen en een plan voor mijn gezond en ik find het best.
Alleen de dokter kwam nog eefe een injeksie geefe, zomaar thuis, niks aan en nou heb ik het meeste zin in gewoon leefe zonder toestande.

Leootje en Tiga oofer Bert en Stan en gesont

Hier ben ik met Tiga.

Ajoo allemaal! Leootje hier!
Jullie altijt miewsgierege rieporter fan het miews uit de stat fan Den Haag!
Vandaag ga ik mijn viedeejo-verbinding met het Katschhuis maken weeges ik wil onze broer Stan heel erg graag spreken!
Maar eerst wil Tiga wat zeggen.
Dat wil hij nu doen.
En als hij dat niet NU kan doen krijg ik een klap op mijn kop dus Tiga, je mag! Nu!
Liefe Leesers, hier istie dan, de enige egte plat Haags spreekende kater: Tigaaaa!

Tiga

Tiga: “Ja hieâh ben ik, Tiga!
Ik mot wat belangrèks kwèt.
Het mot van mèn hagtsje andâhs ken ik nie slape…
Het is niemant ontgaan.
Onze lieve graute vriend Bert is echt heel ziek en hè moes un heile dag bè ze witjas zèn!
Ze hebbe ondâhzoeke gedaan en ze hebbe hem vas en zeikâh auk lek geprik!
En ik weit nie hoe ut met jullie zit maah de witjas, de witjas die is eng!
Ik moes laats auk naah de witjas.
En eâhlijk is eâhlijk, ik hep de heile weg errenaah toe kèhagt zitte hùilûh.
Ik komt d’r maah metein voâh ùit.
Ja ik was egt bang.
En onze lieve makkâh Bert die moes d’r un heile dag zèn!
Hè was op-genaume!
Ik mot d’r nie an denkûh!
Dus Bert, asje dit leis, frient van me.
Makkâh. Maatsje. Gabbâh.
Respek man! Respek heppik voâh jâh!
Ik haup met heil mèn Haagse hagtsje dat je heil snel weâh heilemaal betâh wogt Bert.
Want makkâh van me, ut is heilemaal niks nie leuk zondâh jâh.
En wè Haagse jonges ondâh mekaah, wè steune mekaah altèd.
En nâh auk.
He, vedorie. Wogt ik weâh emooziejooneil.
Snif.
Ik was zau blè toen je weâh thùis was!
En ik haup dat je nâh thùis ken blève en dat alles weâh goed gaat met je!
Bert, je krèg de beste boemskop die ik je ken geive en ik doe ut voâhzichtag.
Hieâh.
~Boemsie~
Asjeblief.
Het is van je gabbâhtsje Tiga.
En nâh ga ik mèn knuffels hale bè mèn mèssie. Latâh!”

Stan

Stan

Ajooo, je bent weer terug bij mij, Leootje.
Dat was lief fan Tiga, dat hij eerst Ome Bert zijn boemskop wilde geven.
Hij doet soms alsof te dat hij een bullebak is maar eigelek is Tiga een heele liefe stoere jonge met een klein hartje… Maar goed. Terug naar wat ik wilde doen.
De videejo-verbinding met Stan de Man uit het Katshuisch!
Ik zit op het buroo voor de kompjoeter met me tweefoeter weeges ik ga nu me ZOEM-verbinding maken met onze ge-aadopteerde broer Stan die in het Katshuisch woont!

*klik, klik, klikkerdeklik*
Eefe wachten….
De verbinding is gestart!
Jaaaa!!! Hij doet het!
Ik zie Stan!
Kijk daar is Stan! Wauw!
Stannie! Kan je me zien??
Stan:”Jaaaaaaaaaaaaaaaaa Leoooooo! Ik zie jou!! Luid en duidelijk!”
Leootje:
“Stannie! Heb je zin om een paar fraage te beantwoorde?”
Stan: “Ja ja! Leuk! Vragen ja! Ik zal antwoorden!! Jaaaaaaaaaaaaaa zin in!”

Leootje:” Ik sal maar gelijk de aller-aller-belang-rijk-ste fraag stelle:
“Je bent geboren met pootjes die helemaal krom stonden.
Je ging eerst naar Stichting Kittenopvang Kitten & Co en daarna naar het Katshuisch omdat ze in het Katshuisch weten hoe ze kromme poten moeten ree-paa-rere.
Toen moest je egt heus waar heel erg lang met ferband om je poote en dat heb je er ook echt heel faak zelf weer derafgehaald en toen hebben ze het egt heus waar heel faak weer bij je om moeten doen. Nu hoeft dat allemaal niet meer! Dus, liefe Stan, hoe foelt het leefe nau op Bloote Poote?”

Stan:”Lekker man, this is the life!
Lekker rennen op blote pootjes, wat is dat lekker zeg.
Een tinteling aan m’n nooit-gebruikte voetkussentjes.
Moederpoes had me er wel over verteld maar dat het zo zo zo zo zo lekker zou zijn kon ik me gewoon niet voorstellen. Maar nu wel! Echt wel. Kei wel!”

Leootje: “Hoe was dat toen se werde uitgepak en niet meer ingepak?”

Stan:” Eindelijk mocht ik mijn eigen pootjes schoonmaken.
Ook daar had ik over gehoord en dat dat lekker was.
Nou, ze stond er wel de hele tijd bij te kijken of ik niet te hard aan het likken was want ze was bang dat ik wondjes zou likken.
Maar hallo?? Ik ben Stan, rap van tong maar super voorzichtig als ik mezelf lik.
Als ik moederpoes lik dan zet ik mijn schuurpapiertong in, maar bij mezelf ben ik natuurlijk wat rustiger. Die pootjes hebben genoeg voor hun kiezen gehad.
Daar ben ik echt echt echt kei en kei zuinig op!”

Leootje:”Wat foelde je toen en wat ging er door je heen?”

Stan: “Man!!!!!!!!!!!!!! Niet normaal, ik zag moederpoes naar me kijken en die straalde van trots. Ik heb haar nog nooit zo gezien. Zo trots! Echt mooi om te zien.
En toen ging ik ook echt helemaal los!
Was prachtig man! Het leven is al zo mooi maar nu werd het nog veul mooierderder!”

Leootje:”Kan je nau nóg harder renne dan dat je al dee?
Kan je nau beeter springe?”
Stan: “Ik kan alles!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik ben SUPER-Stannnieeeeeeeeeeeee!”

Leootje:”Ik zie dat je alweer begint te stuiteren!
Dankjewel Stan, dat je eefe de tijd heb genoome om mijn fraage te be-antwoorde!
Heel feel speelplesier en doe de groete aan Koning Joop.
Ooh en me doofe broertje Simon wil neussieneussie geefe aan Carolien, geef jij dat door?
Stan: “Kusje van Carolienepien terug!”
Leootje: “Doei Stan, tot de follegende keer!!”

*klik*
Soohee… Dat was fetkoelkikke!
Stan was suuperblij!
Zo zie je maar weer. Je gesont is belang-rijk.

Chester

Het is perresies wat Stannie eigelek probeert duidelek te make.
Het leefe is al leuk, maar als alles aan je liggaam het goed doet dan is het leefe nog feel leukerder!
Dus fandaag gaan onse eksteraa speeziaale kopjes naar iedereen die zit met ze gesont en iedereen die zorregt foor iemant die zit met ze gesont.

Chester

Chester zeg nau ‘piew’ weeges hij weet ook hoe het foelt als je gesont raare dinge doet.
Simon zeg ‘PRRRRWAAAH’ en dat komt omdat hij ze eige niet hoort en dat geeft niks,
hij bedoel het lief.
Tiga deelt ze boemskoppen uit maar hij doet het foorsigteg en hij doet het lief.
Hij doet heel veel denken aan ze groote frient Bert.
En ik? Ik zeg ‘mauwe’ en ik geef kopjes aan iedereen die dat noodeg heeft
Veel Liefs van Leootje en tot de follegende keer!