Lucky weet meer over het nieuwe huis

Hoi lieve vriendjes, hier ben ik weer. Voor iedereen die vorige keer zo’n lieve reactie geschreven heeft op mijn verhuisblog, dank jullie wel. Mijn vrouw was vaak weg om brokjes te verdienen (en spulletjes voor het nieuwe huis zegt ze, iets met verf en zo’n ding waar ze de afwas mee kunnen doen) dat ik niet op de laptop kon maar we vonden het super leuk om alle berichtjes te lezen. Daar zijn we altijd heel blij mee. Blijf het alleen maar dom vinden dat ik niet gewoon alleen op de laptop mag. Dat kan ik als katermans van 9 jaar best. En al helemaal op de tablet trouwens want daarbij zet je gewoon je pootjes op het scherm. maar goed.

Spullen

Als antwoord op de vraag die meerdere mensen gesteld hebben: we gaan allemaal mee naar Duitsland, dus onze mensen samen, wij met vier poezels en natuurlijk ook de konijntjes. Het zal nog wel eventjes duren maar het komt goed. We vinden het best wel een spannend idee hoor. Daarover wil ik nu dus eventjes wat vertellen, over veranderingen en dingen die toch ook wel een beetje hetzelfde blijven.
We gaan dus naar een ander huis met een andere tuin en dat is anders want er staan bijvoorbeeld andere planten en struiken en het huis zelf is natuurlijk gewoon anders dan hier. Maar er gaan veel spulletjes die we nu ook al hebben gewoon mee hoor. Dat is fijn want daar zijn we aan gewend. Stel dat onze eigen krabpaal (die wel hard nodig een nieuwe paal nodig heeft want die wordt altijd vakkundig door Dropje bewerkt zodat nu de draden wel zowat helemaal los hangen) nu niet mee zou gaan, of onze mandjes niet. Dat zou te spannend worden want alles nieuw in een nieuw huis is wel heel erg veel. Dat wordt voor katers en poezen die nu eenmaal van alle dagen hetzelfde houden teveel.

Buurtkatten

Dus onze mensen hebben beloofd dat de bakken, de mandjes, de krabpaal, de bank en kussentjes waar we vaak op liggen en heel belangrijk, mijn favoriete bureaustoel zeker mee gaan. Dan hebben we toch van alles dat we al kennen samen met wat nieuws. Die spulletjes die we al kennen ruiken ook gewoon naar ons en daar zitten onze haren ook gewoon op. Nu ja, die halen ze er met de stofzuiger wel weer af maar toch zit onze geur er dan wel aan. Het gaat wel goedkomen op die manier denken wij. We zijn wat dat betreft niet de moeilijkste hoor. We hebben wel laten beloven dat we nog altijd lekkere snacks krijgen want dat is zeer voornaam.
Iets dat denk ik wel bijzonder zal worden is dat we de buurtkatten van hier dan moeten missen maar misschien wonen er in Krulliesland ook wel. Dat denken we toch zeker. Als we elkaar niet goed kunnen verstaan omdat zij Duits miauwen en wij Nederlands, dan komt dat toch wel in orde. We krijgen nu al Duitse kauwsticks dus die kunnen we wellicht eens delen om het ijs te breken en kennis te maken. Kijk, ik kan er eerlijk in zijn maar Loedertje hier die ga ik niet missen. Maar mijn look-a-like Hannes, dat is een ander verhaal. Ik moet zeggen dat ik hem regelmatig tegenkom in de voortuin. Soms zien we elkaar niet eens maar meestal gaan we gezellig op een bol liggen en een beetje naar elkaar liggen kijken. Dat is ook bijzonder leuk hoor om te doen. Mijn mensen zeggen dan dat ze trots op me zijn als ik niet boos word zoals ik wel eens doe bij Loedertje.

Luikje

Maar vorige week was er toch wel iets bijzonders, deze keer in de achtertuin. Ik stak net mijn kop door het kattenluikje, dat kun je al zien op de foto. Dropje zat al buiten en zij keek omhoog. Dus ik ook kijken wat zij zag. En wat denken jullie? Zit vriendje Hannes toch zomaar bovenop ons tuinhuis! Nu ja zeg. Hoe hij erop gekomen is, is niet helemaal duidelijk maar vermoedelijk via de schutting. We hebben gewoon een heel tijdje naar elkaar zitten kijken toen, hij kwam er niet af maar ik ben er ook niet op geklommen hoor. Ik houd erg van hoog zitten maar dat huis is me toch te hoog. Ik zit regelmatig op het konijnenhok maar dat vind ik wel hoog genoeg. Het tuinhuis gaat ook niet mee waarschijnlijk maar het huisje van de konijntjes natuurlijk wel dus daar ben ik blij om. Maar Hannes, die zal ik toch zeker wel gaan missen!
Knuffels en kopjes van ons.

Kever heeft een mening over jezelf uitdaagen (video)

Sinds ik bij mijn mensen ben komen wonen heb ik al heel veel geleerd, ik weet hoe ik mijn mensen dingen kan laten doen, bijfoorbeeld eeten aan mij geven of met me knuffelen, ik ben een tuinKever geworden die alles weet over bloemen en planten, reegen, wind en zonneschijn, ik snap hoe ik mijn eigen deurtjes in de grote deuren open kan doen, bofendien heb ik natuurlijk mijn muziekaale taalenten ontwikkeld, en al zeg ik het zelf: ik heb mijn spieraalspel geperfeksioneerd.

Folleerd

Ik kan alles wat ik noodig heb als Kever zijnde, ik ben een folleerd Kever, maar natuurlijk zijn er ook dingen die ik niet kan, het lijkt me bijfoorbeeld fantasties om heel hoog in de lucht te kunnen fliegen, zodat ik kan dansen met Brammie- en Loesvlinders, en tussen de sterren kan fliegen om met ze te praten, maar dat is me nog niet gelukt.

Slankzijn is ook zoiets, ik ben steeds op diejeet maar ik fal bijna niet af, en als ik afval zit alles er een paar weeken later weer aan, misschien ben ik wel gewoon op mijn idejale gewigt, de dokter zegt van niet maar die kan toch ook niet alles weeten?, ik blijf het wel prooberen hoor, om te fliegen en om slank te worden, wie weet lukt het me op een dag, dat kan best.

Tuin

Er zijn ook dingen waarvan ik denk dat ik ze nooit zal kunnen, één daarvan is rustig blijfen als er vreemde mensen in mijn huis of in mijn tuin komen, o brrrr… ik word al helemaal bang als ik er aan denk, straks gaan ze me fangen en wat dan?, mijn mensen zien dat ik er helemaal paanies van word, dus ze laten me gewoon doen wat ik dan altijd doe en dat is me heeeeeeel goed ferstoppen.

Deuren

Iets anders waarvan ik zeker wist dat ik het nooit zau kunnen heeft te maken met de deuren in huis, (de deuren voor mensen bedoel ik, want mijn eigen deurtjes snap ik prima), soms staat de keukendeur (waar ook een deurtje voor mij inzit) een stukje open en daardoor kan ik niet door mijn eigen deurtje, want als ik tegen mijn luikje duw gaat die grote deur beweegen, maar ik pas ook niet door de kier van de grote deur omdat hij niet ver genoeg open is, en het enige wat ik kan doen is mijn toeter aanzetten zodat mijn mensen me komen helpen.

Folgens mijn mensen kan ik zelf die deur een beetje ferder openduwen, met mijn neus of mijn hoofd of mijn poot, dat gaat heel makkelijk zeggen ze, en daarna kan ik er gewoon langs lopen, ze hebben geprobeerd het met me te oefenen maar ik snapte nooit hoe dat nau werkt, en ik werd er heel erg bang van, daarom zijn we gestopt met oefenen.

Een paar daagen geleeden was het weer zo ver, ik stond in het gangetje en wilde naar de keuken, de deur stond een stuk open, de keuken in, maar niet zover dat ik door die kier paste, dus ik zette mijn toeter aan, en in plaats van dat mijn mensen me kwamen helpen stonden ze in de keuken te roepen Kom maar Keef, duw maar, je kan het!, ik was helemaal nerfeus en ik piepte, want ik kan dat NIET, al fier jaaren snap ik dat niet!, maar mijn mensen bleefen roepen Kom dan Keefie!, en ineens… duwde ik met mijn neus de deur ferder open!!

(tekst gaat verder onder video)

Zooo heee, ik was keitrots op mezelf, en ik kreeg wel een miljoen kompliementen van mijn mensen, ze zeiden dat ik zo een slimme en dappere jongen ben, dat ze helemaal trots op me zijn, dat ze dat altijd zijn maar nau nog ekstra, en we waren alledrie ferbaasd dat ik het had gedurfd, ikzelf nog het meeste, ik had echt nooit gedacht dat ik zoveel kon!

Riesiekoo

Op de fillum kan je zien dat ik het de folgende dag WEER durfde, en NOG een keer, mijn vrouw en ik waren allebei zenuwachtig ervan, dat hoor je aan onze stemmen, maar het lukte, zo zie je maar, ook als je al bijna twaalf jaaren bent is het goed om in je leefen af en toe een riesiekoo te nemen, want misschien wordt iets dat altijd onmogelijk leek op een dag toch waar!

****

Ik stuur zachte kopjes naar iedereen die iemand mist, ik zwaai naar sterretje Yuki en ik tetter gewoon door voor vreede!!

Joep over de buurtkat en het Weilandfeest

Was me dat wat, afgelopen week…

Ik heb mijn allereerste kattengevecht gehad! Niet echt iets om trots op te zijn, want ik hou niet van vechten. Het is veel leuker om buiten m’n eigen tuin vriendjes met alle buurtkatten te zijn. Tot nu toe kon ik de boze buurtkat altijd ontwijken, omdat hij mij blijkbaar niet aardig vindt. Maar maandag gaf hij me een paar tikken en ik sloeg terug. ‘t Was zelfverdediging, echt, zonder dat de plukken haar door de lucht vlogen of er een druppel bloed vloeide. We hebben daarna nog even naar elkaar staan blazen, en toen ben ik weer naar huis gegaan. En de boze buurtkat kwam niet eens achter me aan!
Dus maandag kon ik eind van de middag m’n reismand weer in, naar die lieve dierendoktermeneer. Omdat m’n personeel toch wel ongerust was over een paar kleine wondjes.
Nou ja, ‘t viel allemaal reuze mee, en ik heb de afgelopen week heel braaf m’n pillen ingenomen die ik had gekregen. En die wondjes, daar zie je nu bijna niks meer van.

Buurtkat

Ik heb de laatste dagen heel veel nagedacht, tussen ‘t dutten door. Ik geloof gewoon niet dat de boze buurtkat écht boos is. Want eigenlijk was ‘t maandag een vechtpartijtje van niks. Misschien is deze buurtkat wel verdrietig, of heeft ‘ie pijn. Of is ‘ie bang, omdat we nog niet echt kennis met elkaar hebben gemaakt en hij denkt dat ik geen vriendjes met ‘m wil worden.
Want als je iemand niet kent is ‘t best wel moeilijk om te weten wie je voor je hebt. Dat weet ik nog, toen ik zelf voor ‘t eerst naar buiten ging en de buurtkatten niet kende. Ik vond ‘t heel eng om helemaal alleen een andere kat tegen te komen, ook al omdat ik toen nog een stukje kleiner was dan dat ik nu ben.
Beetje bij beetje leerde ik vooral de katten kennen die aan m’n achterpad wonen, en tegenwoordig rennen we samen over ‘t pad of door ‘t weiland en buurten we bij elkaar in een tuin om bij te mauwen.
Maar de boze buurtkat woont niet aan ons pad. Eigenlijk weet ik niet eens waar hij vandaan komt, wie z’n personeel is en hoe hij echt heet. Ik weet alleen dat mijn buurkatten een beetje bang van ‘m zijn omdat ‘ie zo groot is, en daarom uit z’n buurt blijven.
Maar eigenlijk is ‘t niet eerlijk.Dus ik heb me voorgenomen om wat aan m’n sociale vaardigheden te gaan werken en hopelijk kan ik, als de boze buurtkat en ik elkaar weer ‘s tegenkomen, samen met hem een goede mauw hebben. Misschien kunnen we wel vrienden worden, want de buurt is groot genoeg voor ons allemaal.
Ik wil ‘m zelfs uitnodigen om naar ‘t Weilandfeest te komen, als ‘ie daar zin in heeft. En ik ga ‘m niet langer de boze buurtkat noemen. Zolang ik nog niet weet hoe ‘ie heet noem ik ‘m Zwartjas. Want dat is ‘ie, op een paar witte vlekjes na. En Zwartjas klinkt toch veel vriendelijker.
Poesitieve gedachten geven een poesitieve sfeer. En dan kan er van alles gebeuren…

Weilandfeest

Over ‘t Weilandfeest gemauwd, nog drie weken en dan is ‘t eindelijk zo ver. Heel veel vriendjes hebben al gemauwd dat ze komen! Er zijn nu twaalf workshops aangemeld, en Kever heeft zelfs een speciale soonaate geschreven die hij op ‘t feest zal spelen. Rannoch en Ayden treden op met hun emmer en de ketting van de badstopper, en er zullen zeker nog wel meer muzikale talenten op het podium komen. Muisbezorgd levert zakken met zachte zilte zeemuizen voor de barbecue ’s avonds, en als je na afloop van het feest wilt blijven kamperen dan staat op zondagochtend een feestelijk ontbijt voor je klaar.
Er komen diverse partytenten langs de rand van ‘t weiland, en eentje wil ik nu alvast noemen: de snekproeverijpartytent.
Die had nog wel wat pootjes in de aarde, want het duurde even om sponsors te vinden die zowel katten- als hondensnekkies wilden doneren. Maar ‘t is gelukt. En ik stuur m’n personeel binnenkort ook nog naar Duitsland, om daar wat bijzondere snekkies te halen die hier in Nederland niet te koop zijn. Ik heb m’n boodschappenlijstje al doorgemauwd en de tassen liggen klaar…

Dutje

Met zoveel goede plannen is ‘t weer hoog tijd voor een dutje. Of twee. En misschien wel meer. Maandag begint m’n werkweek weer, maar nu is ‘t tijd voor een lekker weekendje waarin heel veel mag, maar niks moet.
Wees lief voor elkaar, geniet van ‘t leven. En elke druppel die dit weekend valt, valt niet meer op ‘t Weilandfeest…

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep.

“Bertje, waar ben je toch?”

Ik hoorde mijn vrouw roepen, ze liep in de huiskamer heen en weer, ze keek onder de tafel, ze keek achter de kastjes, ze keek in mijn doos en toen keek ze in de vensterbank en ze zei: “Bertje, waar ben je toch?”

Andere kant

En ik dacht hoe kan het dat ze me niet ziet? Weeges ik was er gewoon, alleen ik lag op mijn nieuwe matje dus helemaal aan de andere kant van de vensterbank. Daar had mijn vrouw zelf het tweede matje neer gelegd.
Een ander soort matje, dat had ik meteen gezien. Misschien was het zelfs wel een kussen en iedereen weet., kussens horen op de bank of op het bed. Dus ik deed net of het matje er niet was. Op een nacht heb ik er wel zachtjes aan gesnuffeld en toen wist ik het zeker, dit is veel te nieuw om op te gaan liggen.
Dus dat deed ik niet.

Wennen

Maar ja hoe gaan die dingen. Ik begon er toch aan te wennen. Als ik op mijn gewone matje lag dan kon ik het nieuwe zien, helemaal in de ferte aan de andere kant van de vensterbank.
Het zag er eigenlijk best goed uit. Lekker dik, dan lig ik goed. En stevig, daar hou ik ook van. Toen ik weer een keer snuffelde, rook het naar thuis. Het nieuwe was weg.

Zon

Dus die dag, toen de zon scheen en de hele vensterbank warm was, dacht ik, nou doe ik het. En ik sprong van het tapijt in de zon, liep naar het nieuwe matje dat nou niet meer nieuw was en ging liggen.
Meteen goed.
Presies wat ik al wist. Dat zachte, lekker hoor. Ik ontspande meteen en eerlijk waar, ik was bijna in slaap gevallen alleen toen kwam mijn vrouw dus roepen van waar ben je.
Ik ben gewoon hier, dacht ik. En toen ze opzij keek, zag ze me en ze zei: “O ben je daar.” En dat wist ik zelf natuurlijk al. Maar weeges ik woon toch saame, deed ik zachtjes meww. Toen ging ze naar haar werktafel en ik kon weer verder met ontspannen.

Leootje en de dagen erna

Ajoooooooo allemaal!
Ik ben het, Leootje jullie raasende rieporter uit de Stat fan Den Haag!

Emo

Onse tweefoeters sijn nau offiesjieneel, offesjofeel… ehh..
Voor het eggie bijmekaar weeges se hebbe der pootafdruk op een papier geset.
Of soiets.
Wij waare der niet bij weeges se ginge dat doen op het strant fan Scheveningen!
Tiga froeg nog waarom niet op de fis-afslag en hat wat kibbeldinge, sallem en makkereele mee-genoome maar daar hebbe se niet op geree-aageert.
Se kwaame heel laat tuis en se waare erreg moe en erreg blij en se hadde kadootjes gekreege en se waare heelemaal eemoziejoneel weeges se hadden so een geweldig goeie dag met mekaar en met alle andere tweefoeters.

Broer

En se hebbe uit het Katshuisch onse broer op se afSTANt ge-aadopteert!
Dus nau is Stan onse broer maar hij blijf wel in het Katshuisch woone.
Gelukkeg maar. Hij is lief en grappeg maar hij is egt heul erreg druk fan se eige.
Dus ik ben egt eerlek waar heul erreg blij dat Stan bij ons hoort maar niet bij ons woont!

Onse tweefoeters fonde het belang-rijk om op hun belang-rijke dag iets te doen foor een ander belang-rijk doel. Dus se froege geen enfeloppe met geldbriefjes maar se froege of iedereen se saksentjes wilde geefe aan het Katshuisch weeges de goede dinge die se doen so as:
Kromme pootjes reepareere
Blinde katten feileg laate woone
Prinses Henk se tutu’s en se glitternaalthakke koope
Iederekat in het Katshuisch mag sijn wie die wil sijn en mag doen wat ie wil doen.
Net so as ik altijt seg: JOEDOEJOE.
Daarom finde wij en de tweefoeters het ook so een leuk huis foor katten.
En wij hebbe natuurlek onse doofe Simon en we weete dus een klein beetje wat het is om met iemant te woone die se héndiekep heeft.
Het leefe is dan heel feel hetsellefde en tog een beetje anders en we houwe reekening met mekaar.

Druk

De afgeloope weeke waare heele drukke weeke en ik heb feel interfiews gedaan en feel gesgreefe.
We kreege heel feel kompelliemente oofer mijn interfiews fan de fens fan het Katshuisch en fan de fens fan Ome Bert sijn er nau ook weer tweefoeters fen fan het Katshuisch geworden en fan de fens fan het Katshuisch sijn er weer fens fan Ome Bert en fan onse blogs bijgekoome!
Dat is toch fetkoelkikke!
So is er nog meer Saame bijgekoome.
Ik heb sellef alle fenmeel beantwoort.
En alle feeliesiestaartjes foor onse tweefoeters.
Het was feel. Heel feel en heel lief en gaaf en fetkoelkikke so mooi en eemooziejoneel.
Egt eerlek heus waar ik moet erfan bij-koome.
En onse tweefoeters ook!
De week was ook nog eens een heele warreme week.
Weeges de warrem hebben we feel geslaape.
We hebbe geslaape op het balkon fan de huiskaamer maar ook op ons niewe balkon fan de keuke!
En toen het feel te warrem weer werd toen laage we weer in de slaapkaamers uit de son.
Het is egt heus waar heel erreg lekker rielekse as het so lekker warrem is.
Dan kan je lekker uitgestrek ligge met je poote wijd en je buik omhoog.
Ik fint dat egt heus waar so so lekker!

Chester

Simon heef nau se niewe gewoon-te gemaak.
Elleke ogtent na het ontbijt en foordat Chester se pil met se likwitsnek krijg staat Simon te krijse bij de keukedeur.
Weeges hij wil der dan uit.
Dat krijse dat klink so: PPRRRRÔÔÔWÁÁÁÁHHHHWHÔÔWWW!!!!
Hij hoor se eige niet so goet en daarom doet hij keihart krijse en het hellept weeges nu gaat eerst de deur oope en daarna krijg Chester pas se pil met se likwitsnek.
Eigelek moest Chester eerst se likwitsnek en dan pas de deur oope maar weeges het krijse is dat nau omgedraait.
Simon foel se eige heelemaal oer op het balkon fan de keuke weeges hij kan daar naar de lugt kijke en hij siet de duife in de dakgoot sitte.
As de duife der sitte dan kijke se naar Simon en Simon kijk naar de duife en het lijkt dan net as of te dat se met mekaar praate in een geheime stille taal.
Sou dat kunne?
En as het heef gereegent dan wil Simon tog naar buite en as sijn poote nat sijn fint hij dat niet so erreg.
Hij schud se poote af en gaat gewoon in het groote bet fan de tweefoeters liggen!

Bij Fré

Ik lig met Tiga liefer op het bet fan Fré.
Se heeft sulleke sagte deekes en het ruik der altijt lekker.
Haar bet is koel en de son is alleen in de ogtent op de slaapkamers.
En Chester ligt altijt in de huiskaamer op de bank of in de groote krappaal.

Oooh en wat ik nog meer moet fertelle!
Ik heb gehoort dat onse Losjéé weer komt!
Weeges me tweefoeters gaan nog een wiekent sonder ons weg!
En Fré wil niet alleen sijn en Chester moet se meediesijn hebbe en onse Losjéé wil heel graag weer geselleg op ons balkon sitte met ons allemaal!
Ik begrijp egt eerlek waar niet waarom onse tweefoeters sonder ons weg soude wille.
Wij sijn tog altijt reuse geselleg met se alle?
Maar met onse Losjéé is het ook heel geselleg.
Ik weet dat we dan feeeeel meer snoepies krijge en we blijfe dan altijd heel errege laat op weeges onse Losjéé gaat altijt laat slaape omdat in de nacht op het balkon sitte ook erreg fijn is.
En laat opblijfe is leuk!
Ik sal wel goet in de gaate houde wat er allemaal gebeurt want ik ga dat allemaal opschrijfe sodat jullie dat follegende week weer kunne leese!

Naames al me tweefoeters en naames me broers en me broer op se afSTANt wens ik iedereen een heeele fijne dag met son en lief en sagt en as het eefe kan een fijne knuffol derbij.
En natuurlek swaaie we elleke aafont naar onse sterrenfriende fanuit de groote krappaal bij het raam.

Heel feel liefs en NeussieNeussie!!
Leootje