Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Zal ik gaan verharen of juist niet

verharen

Het is een rare tijd zegt mijn vrouw en ik vind dat ook omdat ik niet weet of ik moet gaan verharen ja dan nee.

Losse haren

Eerst begon ik met wat haren los te laten, gewoon als ik op het tapijt lag te slapen, zoiets gaat vanzelf dat is de natuur. Als ik wakker was en in de vensterbank ging zitten, ruimde mijn vrouw de haren op. Van binnen foelde ik toch: in de zomer hoor je een zomervacht te hebben.
Alleen toen werd het niet echt zomer. Ik bedoel dat hele warme kwam niet. Vorig jaar lag ik dagen achter elkaar voor het waaiding en toen had ik een hele dunne zomervacht, je kon er geloof ik gewoon doorheen kijken.

En nou is dat hele warme er niet. Mijn vacht is gewoon dik gebleven. Als er een warme dag is, laat ik wat haar gaan en duurt het langer dan gaat er meer haar en net als ik denk: nou ga ik over op de zomervacht, dan is het weer kouder.
Ja hou ik natuurlijk meteen op, Bertje is niet gek. Warm blijven is voor mij superbelangrijk.
Maar mijn oer zegt: zomer is zomer, weg met die vacht.

Ja en nee

Dus ik weet het eigenlijk niet zo goed. Iets in mij zegt nee, iets in mij zegt ja. Daarom doe ik elke dag wat haren weg maar ook weer niet te veel dus zoiets is best moeilijk.

Iedereen denkt dat verharen vanzelf gaat en dat is ook wel zo, maar het is ook zo dat je oer in je allerbinnenste zeker moet weten dat het tijd is. Ik ben al heel erg lang huisdier en dat is een fijn leefe, maar ik ben ook zeker weten dier, dat blijft zo, dus dan heb je een oer waardoor je dingen doet of juist niet.

En mijn oer weet het nou eefe niet.
Dat is toch raar?

Dus ik zeg: “Dat zeg ik”

zeg ik
Praten met je vrouw dat is belangrijk als je huisdier bent. Ik doe het ook. Maar soms denk ik: luistert ze eigenlijk wel?

Gezellig

Ik moet eerst zeggen wat goed gaat. Dat zijn de kleine gesprekken voor de gezelligheid dus dat het niet uitmaakt wat je zegt samen. Dan lig ik op het tapijt met de pootjes gestrekt en dan aait ze me zo heel zacht en langzaam dat ik heel erg moet spinnen en dan gaat ze praten.
“Fijn is dat, hè Bert.”
Dan zeg ik niks en dat hoeft ook helemaal niet want ze praat gewoon door en ze zegt liefe woordjes en ik krijg compliementen en al die tijd lig ik gewoon en ik spin en daarna stopt het en dan lig ik heel erg intens te genieten.
Dus ik hoor alles en ze weet het en ik hoef niks te zeggen en we zijn alletwee tefreden met hoe het is.

Dat zeg ik

Nou kan het ook anders gaan.
Dat is vooral als ik iets anders wil dan zij, of dat ik eete wil en zij doet langzaam.
Ik: Mewww!!
Dan vraagt ze: “Heb je trek?”
Ja, dat zeg ik net.
Dan ga ik bij de deur naar de keuken staan, ik kijk naar haar, ik kijk naar de keuken, ik kijk weer naar haar en ik zeg: Mewww!!
Ja dat snapt ze.

Of ook:
Ik: Meeewww!
En zij: Wil je bankhangen en knuffels doen?
Ja, dat zeg ik dus net.
Dus ik blijf voor de bank staan en ik kijk naar haar en ik zeg het nog een keer: Meewww!
Dan komt ze.

Kan eefe duure

Een vrouw praat ook voor de gezelligheid en dat is best poositief want dan heb je als huisdier zijnde ook meer gezelligheid, en dat is een fijn gefoel.
Maar wanneer je als huisdier zijnde zelf iets wilt dan kan het eefe duren eer ze je snapt dus dan moet je hetzelfde nog een keer zeggen en nog een keer. Dat heb ik geleerd en dat doe ik thuis ook.

Een vetbult is dus helemaal niet erg

vetbult

Nou ik toch veel aan het fertellen ben over mijn gezond, is er nog iets waar ik het over wil hebben. Ik heb dus opzij een bult en het is geeneens erg. Echt waar niet.

Aaien

Op een dag lag ik lekker ontspannen op het tapijt wegens dat het aaien zo fijn was en toen veranderde het aaien in friemelen op mijn schouder en toen hield het op. Ik kijken: wat is er? Zegt mijn vrouw dat ik een bult heb. Ik wilde weer gaan liggen voor het aaien maar dan moet je mijn vrouw hebben, ze hield meteen op met aaien en ik lag nog te liggen toen ze de dokter opbelde. Dus ik kon het goed horen wat ze zei.
“Op zijn schouder.”
“Het is zacht en als ik er een beetje in knijp, dan vindt hij dat goed.” Die ‘hij’ was ik.
“Daar zal ik op letten.”
“Maar hoe kan zoiets?”
“Doe ik.”

Poosietief

Toen weer naar mij en ik lag nog steeds. En ze zei dat de dokter had verteld dat ik een vetbult had wegens dat ik daar een prik had gehad toen de dokter na mijn operaazie aan huis was gekomen omdat ik me bleh voelde. Dus de bult was de reactie.
En de dokter zei dat niet erg was. En dat ik dus niet te dik was wegens dat het vetbult heette. En dat ze zou opletten of het groter werd en dan moest er misschien wat aan gedaan worden. Toen dacht ik zal ik eefe ergens anders gaan liggen maar ze zei meteen: “Dus er is niks aan de hand, je hoeft nergens heen.”
Dat was poosietief.

Voor de foto is mijn vacht wat platter geaaid zodat de bultplek goed te zien is. Ik vond het goed. Daarna heb ik mezelf gewassen en toen was ik weer gewoon.

Folgens mij heb ik een trauma

trauma

Er zijn katten en ook honden, die gaan naar de dokter en de dag erna zijn ze gewoon weer zichzelf. Soms ook na een ooperazie. Dat heb ik niet.

In je gefoel

Misschien komt het omdat ik een oudere katerman ben. Of dat ik altijd al snel bang was. Of omdat het van die ooperazie aan mijn tanden heel moeilijk voor mij was en dat doe je er gewoon lang over om het te verwerken en het kan ook, zegt mij vrouw, dat je van binnen, dus in je gefoel, een litteken hebt.
Dat kan best.

Friemels

Gisteren gebeurde er iets.
Mijn vrouw hoorde een geluid in de straat en ze zegt, een pakje, en ze ging meteen met de sleutels naar beneden en ik hoorde haar aan de deur en in mijn kop werd het meteen raar en vreemd, ik foelde ik moet weer naar de dokter ze gaan weer een ooperazie doen,
en ik werd bang
en ik ging onder de tafel liggen en toen achter de kastjes.
En toen kwam mijn vrouw erbij. Ze zei dat alles in orde was en ik kreeg friemels achter mijn oren. Eerst deed het me niks. Daarna kon ik spinnen dat was ook van de spanning.
Ik moest heel erg bijkomen en het duurde best lang eer ik weer de kamer in durfde.

Eigenlijk was er niks gebeurd en toch had ik van alles gefoeld.
Dat is dus een trauma. Iets van froeger komt opeens terug en je foelt je net als toen al weet je dat het leefe nou anders is.

Het leefe

En mijn vrouw zei dat het niet uitmaakt wat andere katten doen of hoe ze zijn en dat het leefe altijd mooi is op Feesboek, en dat ik haar liefe jongen ben trauma of niet maar ik foel me toch een beetje dat ik denk misschien kom ik hier wel nooit overheen en is dat niet stom.

Drie tips voor het samenwonen

samenwonen
Weet u wat ik helemaal was vergeten met de toestanden de laatste tijd, dat is dat ik nou meer dan vijf jaar samenwoon. Zes jaar zegt mijn vrouw, en dat het goed gaat en waarom, dat ga ik uitleggen.

Eerste tip

Toen ik hier kwam was alles nieuw voor mij. Het huis en mjn vrouw. Maar ik kreeg meteen mijn eigen spullen: een bak, een kussen en een dekentje op de bank dat helemaal alleen voor mij was dus het hoefde nooit weg. Dat is mijn eerste tip: je hebt dingen van en voor jezelf nodig.
Ik heb nou ook een doos en eigen plekken om te liggen, in de vensterbank en op de overloop boven en ook op het bed.
En mijn vrouw ligt in het bed en ze zit aan haar werktafel dus ze heeft ook dingen van zichzelf.
Als dat zo is dan is het gemakkelijker om andere dingen te delen.

Tweede tip

Mijn tweede tip is dat je moet weten wanneer je ja en nee zegt tegen elkaar.
Dus wat mag de ander doen en wat niet.
Ik mag niet aan de kabels knagen.
Zij mag niet hard praten.
Ik mag haar altijd wakker maken als er wat is.
Zij mag altijd tegen mij zeggen wat er is.
Het zijn foorbeelden er is natuurlijk nog meer maar je moet van elkaar weten wat mag en niet, dan doe je dat wel en niet en dan is het leefe fijner omdat je het snapt.

Derde tip

Ik heb nog een tip en die gaat over dat je wat voor ekaar moet doen ook al heb je niet zoveel zin. Dus dat mijn vrouw een hele lange knuffel doet op mijn buik omdat ik het wil en ik weet dat ze aan de compjuuter wil. Of dat ik meediesijn at omdat zij het graag wilde en eigenlijk was het fies maar ik heb het heel lang volgehouden en nou hoeft het gelukkig niet meer.

En verder is het zo dat je elkaar niet helemaal hoeft te snappen. Zij doet mensendingen die ik stom vind en ik doe katermandingen die zij niet begrijpt maar dan weten we dat we gewoon anders zijn maar wel samen.