Als katerman snap ik heel veel dingen van mensen, en ik ben ook best tegnies. Dat is wegens dat ik snap wat een footoo-toestel is en hoe dat werkt.

Pooseeren

Ik bedoel hoe het werkt voor het pooseeren. Dat doe ik al sinds ik hier woon en het is leuk omdat het iets is dat je samen doet. Dus op de foto gaat is niet iets dat je overkomt het is iets dat je moet doen, anders is er niks aan.
Soms maakt mijn vrouw filmpjes van mij dat doet ze met haar telefoon wegens dat die klein is en dan is dat gewoon rustiger. Maar echte fotoos daarvoor is het footoo-toestel, dat is heel groot maar toch niet eng, het maakt dus geen geluid zoals de glazenwasser.

Mijn vrouw zegt dat ik ook steeds beter aan het worden ben in pooseere. Ik lig het liefste met een voorpoot vooruit en dat ik dan recht in de camera kijk. Dan foel ik me sterk en goed en je kunt goed zien dat mijn poot breed en sterk is. Dus eigenlijk wil ik alleen zo op de foto.
Mag niet van thuis.
Het moet steeds anders, zegt ze.

Sjoet

Soms doen we een sjoet, dat is dat je heel veel footoos tegelijk maakt. Vind ik ook gezellig want dan maken we veel tegelijk, en ik krijg tussendoor knuffels en heel veel compliementen. Dan ga ik ook eefe met mijn poot vooruit op de foto, omdat het erbij hoort.
Vind ik.
En als ik iets stom vind, doe ik gewoon mijn ooge dicht. Dan weet ze: “Bertje doet niet alles.” Mijn kop hou ik beivoorbeeld niet scheef dat staat raar.
Als je samen een sjoet doet, dan moet je het ook eens zijn over wat je doet.

Op deze foto begonnen we net en toen dacht ik nog ben ik in beeld of niet. Mijn vrouw zei van wel en je kunt goed zien dat mijn snor heel breed is, net als mijn voorpoote maar die zie je dan weer niet. Zelf vind ik het raar maar mijn vrouw zei dat het juist leuk was. Raar, hè?

De zomer is terug en het is weer anders dan ervoor. Ik heb nou vooral zon als het middag is maar dat weet ik niet helemaal zeker.

Ik ben een katerman die graag weet waar hij aan toe is. Dus ik krijg mijn ontbijt altijd op hetzelfde moment, wegens dat de dag bij mij thuis altijd op tijd begint. En mijn afondeete ook. En voordat we gaan slapen, krijg ik een lange avondknuffel met heel zacht aaien, soms foel ik dat is het fijnste moment van altijd wegens het gezellige en dat alles dan stil en rustig is, alleen mijn vrouw en ik bestaan en het zachte aaien en friemelen in mijn vacht. Dat is geluk, zegt mijn vrouw.

Geluk

Liggen in de zon is ook geluk. Vooral dat ik gestrekt ga, mijn ooge dicht doe en helemaal ophou met denken. Dan lig ik te liggen en mijn gefoel in mijn vacht en van binnen is warm en dan weer warmer en dat is zomer zoals zomer moet zijn.
Behalve nou.

Elke keer als de zomer begint, ga ik een beetje verharen en dan houdt de zomer op en ik stop met verharen en dan komt de zomer weer.
Dus wat ik moet doen weet ik niet. Mijn verhaar zit los en vast tegelijk. Soms gaan er wat oude haren uit en ik heb ook nieuwe haren.
Dus een echte zomervacht is niet gelukt.

Voorpoote

Wat ik geleerd heb van deze zomer is dat ik het geluk meteen moet pakken met mijn voorpoote. Dus als ik zie dat er zon is, dan sta ik op van waar ik ook ben en ik ga naar de vensterbank om in de warmte te hangen. Gaat de zon weg, dan lig ik lekkerder op mijn kussen op de bank. Komt de zon terug, nou dan is Bertje al onderweg naar de vensterbank hoor.
De hele middag loop ik dus heen en weer.
En ik heb hele stevige voorpoote dus ik heb veel geluk nou met de zomer, dat is mijn erfaring.

Op de footoo gaat het helemaal niet over mijn tong het gaat juist over mijn tanden. Ik heb er onder nog twee.

Twee tanden is helemaal niet veel.
Vroeger had ik er meer maar ja toen werden mijn tanden slecht en ik kreeg pijn en toen kwam de ooperazie en nou ben ik bijna echt helemaal beter. Alleen als er iemand aan de deur komt dan ben ik opeens bang omdat ik denk: daar is de taksi en ik moet weer naar de dokter. Maar dat is nog nooit gebeurd.

Eete

Ik kan nou haast alles weer en dat is:

•  brokjes eet ik graag en goed en ook veel soms zegt mijn vrouw nou-nou. Ik neem ze van het bord, ik smak wat voor de smaak en dan slik ik. Vooral ’s nachts eet ik veel dan heb ik er de rust voor.
•  avondeten is altijd zacht en saus dus dat lukt goed. Pas kreeg ik weer eete dat mijn vrouw had geprakt, net als na mijn ooperazie nou dat hoefde ik niet, het was misschien wel lekker maar ik dacht meteen weer terug aan de ooperazie dus toen lustte ik liefer ander eete en dat kreeg ik ook
•  een snek kan ik ook eete, als het hard spul is zoals kauwstiks dan heb ik het graag in kleine stukjes op mijn bord dan kan ik goed smakken. Soep kan ik gewoon eete.

Speele

Boven heb ik ook twee tanden, dus bij elkaar heb ik best een bek vol tanden en daar kan ik wat mee. Wat ik ook kan is propjes papier met mijn poote vasthouden en dan erin happen en scheuren en rollen, maar eerlijk is eerlijk, daar heb ik niet altijd zin in omdat het zo moe maakt.

De dokter heeft ook gezegd dat ik later nog een ooperazie moet wegens dat deze tanden ook niet helemaal goed zijn. Maar ik find, mijn leefe is vandaag en ik leef elke dag vandaag en niet morgen of later.

Als knuffelkater ben ik graag samen dat is logies wegens dat ik dan met mijn vrouw knuffel maar soms is het ook zo dat ik denk: nou eefe niet.

Iedereen heeft tijd voor zichzelf nodig. Dat je samen met jezelf bent en niet met een ander. Dan heb je tijd voor de gedachten in je kop en voor je gefoel. Of je hebt tijd om van binnen helemaal leeg en rustig te zijn, dat is ook weleens fijn. Als katerman ben ik hier controleur van de straat en dan ben je altijd ferantwoordelijk. Bij elk geluid van buiten denk ik wat-is-dat, en ook ga-ik-kijken-of-niet. Dat heb ik oferdag en ook als het nacht is. En als ik slaap dan maakt een geluid van buiten me soms wakker.
Verder wil mijn vrouw aandacht. En ik help mee met het bed en ik controleer de boodschappentas en zo heb ik nog dingen hier in huis waar ik bij ben.
Dus tijd voor mezelf, dat heb ik af en toe gewoon nodig.

En nou het opeens weer zomer is, ga ik natuurlijk zo veel mogelijk in de vensterbank liggen. Niet voor het werk. Maar voor het fijn.
Dus poten gestrekt, ogen dicht, lekker de warmte in mijn vacht voelen komen en nergens aan denken alleen lang doezelen in het niks.
Ik foel vanzelf wanneer het te warm is dan ga ik onder de vensterbank liggen.

Dus alles is helemaal in orde dacht ik.
Maar als ik net mijn ogen dicht heb en foel dat ik wegzak in een heerlijk niks, dan komt mijn vrouw om het gordijn heen. Ze vraagt hoe het gaat. Of ik lekker lig. Of wat ik aan het doen ben.
Eerlijk waar, daar kan ik niet goed tegen.

(tekst gaat verder onder video)

Ik ga eefe zitte en wacht tot ze weggaat. Gelukkig snapt ze het elke keer sneller. Als ik in de zon hang, wil ik tijd voor mezelf. Een katerman heeft recht op pauze, dat zegt mijn gefoel.

Ik heb erfaring met slapen op het bed, op het tapijt, op een handdoek, op een kussen en op van alles, noem maar op en toch sta ik soms vast dat ik denk hoe moet ik verder.

Groot kussen

Op de footoo sta ik op de deken van flies, die ligt over een groot kussen en dat kussen ligt op de bank. Het is al mijn eigen plek sinds ik hier woon dus dat is ik weet niet hoeveel jaar en al op de eerste dag kon ik er liggen en slapen. Dus dat was in orde. Een plek voor je eigen in een huis voor je eigen, mooier kan niet.
En toen stond ik opeens toch vast.

Ontspannen

Wat gebeurde er? Ik lag lekker te ontspannen op mijn zij.
Mijn gefoel zei: nou op je andere kant gaan liggen, dan lig je nog lekkerder. Dus aangezien ik een katerman ben die zijn gefoel folgt, stond ik op en kwam met mijn poten diep in het kussen, en net toen ik wilde omkeren, riep mijn vrouw: “Ga je weer lekker liggen, Bert?”
Ik luisterde en keek naar haar.
Stom. Had ik nooit moeten doen.
Want toen was ik uit mijn konsentraazie. Wegens dat ik naar mijn poten keek en helemaal niet meer wist hoe ik verder moest.
Op welke kant had ik ook alweer gelegen?
Op welke kant moest ik gaan liggen?
En hoe kwam ik daar?

Gapen

Als je niet weet wat je moet doen, dan moet je niks doen. Dus ik stond er en ik stond er en ik heb er heel lang gestaan, ik weet niet hoe lang en ik keek naar mijn poten en in mijn kop werd het leger en leger en toen opeens moest ik gapen en daarna ging ik liggen, mijn lichaam wist het weer.
Het leefe is raar, dacht ik nog voordat ik in slaap viel. Want opeens zit je vast in een moment en daarna ben je er even opeens weer uit, en hoe dat kan, weet je geeneens.