Als knuffelkater ben ik graag samen dat is logies wegens dat ik dan met mijn vrouw knuffel maar soms is het ook zo dat ik denk: nou eefe niet.
Iedereen heeft tijd voor zichzelf nodig. Dat je samen met jezelf bent en niet met een ander. Dan heb je tijd voor de gedachten in je kop en voor je gefoel. Of je hebt tijd om van binnen helemaal leeg en rustig te zijn, dat is ook weleens fijn. Als katerman ben ik hier controleur van de straat en dan ben je altijd ferantwoordelijk. Bij elk geluid van buiten denk ik wat-is-dat, en ook ga-ik-kijken-of-niet. Dat heb ik oferdag en ook als het nacht is. En als ik slaap dan maakt een geluid van buiten me soms wakker.
Verder wil mijn vrouw aandacht. En ik help mee met het bed en ik controleer de boodschappentas en zo heb ik nog dingen hier in huis waar ik bij ben.
Dus tijd voor mezelf, dat heb ik af en toe gewoon nodig.
En nou het opeens weer zomer is, ga ik natuurlijk zo veel mogelijk in de vensterbank liggen. Niet voor het werk. Maar voor het fijn.
Dus poten gestrekt, ogen dicht, lekker de warmte in mijn vacht voelen komen en nergens aan denken alleen lang doezelen in het niks.
Ik foel vanzelf wanneer het te warm is dan ga ik onder de vensterbank liggen.
Dus alles is helemaal in orde dacht ik.
Maar als ik net mijn ogen dicht heb en foel dat ik wegzak in een heerlijk niks, dan komt mijn vrouw om het gordijn heen. Ze vraagt hoe het gaat. Of ik lekker lig. Of wat ik aan het doen ben.
Eerlijk waar, daar kan ik niet goed tegen.
(tekst gaat verder onder video)
Ik ga eefe zitte en wacht tot ze weggaat. Gelukkig snapt ze het elke keer sneller. Als ik in de zon hang, wil ik tijd voor mezelf. Een katerman heeft recht op pauze, dat zegt mijn gefoel.