Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Niet storen ik lig in de vensterbank (video)

vensterbank

Als knuffelkater ben ik graag samen dat is logies wegens dat ik dan met mijn vrouw knuffel maar soms is het ook zo dat ik denk: nou eefe niet.

Iedereen heeft tijd voor zichzelf nodig. Dat je samen met jezelf bent en niet met een ander. Dan heb je tijd voor de gedachten in je kop en voor je gefoel. Of je hebt tijd om van binnen helemaal leeg en rustig te zijn, dat is ook weleens fijn. Als katerman ben ik hier controleur van de straat en dan ben je altijd ferantwoordelijk. Bij elk geluid van buiten denk ik wat-is-dat, en ook ga-ik-kijken-of-niet. Dat heb ik oferdag en ook als het nacht is. En als ik slaap dan maakt een geluid van buiten me soms wakker.
Verder wil mijn vrouw aandacht. En ik help mee met het bed en ik controleer de boodschappentas en zo heb ik nog dingen hier in huis waar ik bij ben.
Dus tijd voor mezelf, dat heb ik af en toe gewoon nodig.

En nou het opeens weer zomer is, ga ik natuurlijk zo veel mogelijk in de vensterbank liggen. Niet voor het werk. Maar voor het fijn.
Dus poten gestrekt, ogen dicht, lekker de warmte in mijn vacht voelen komen en nergens aan denken alleen lang doezelen in het niks.
Ik foel vanzelf wanneer het te warm is dan ga ik onder de vensterbank liggen.

Dus alles is helemaal in orde dacht ik.
Maar als ik net mijn ogen dicht heb en foel dat ik wegzak in een heerlijk niks, dan komt mijn vrouw om het gordijn heen. Ze vraagt hoe het gaat. Of ik lekker lig. Of wat ik aan het doen ben.
Eerlijk waar, daar kan ik niet goed tegen.

(tekst gaat verder onder video)

Ik ga eefe zitte en wacht tot ze weggaat. Gelukkig snapt ze het elke keer sneller. Als ik in de zon hang, wil ik tijd voor mezelf. Een katerman heeft recht op pauze, dat zegt mijn gefoel.

Hoe ik opeens in het kussen stond te staan

kussen

Ik heb erfaring met slapen op het bed, op het tapijt, op een handdoek, op een kussen en op van alles, noem maar op en toch sta ik soms vast dat ik denk hoe moet ik verder.

Groot kussen

Op de footoo sta ik op de deken van flies, die ligt over een groot kussen en dat kussen ligt op de bank. Het is al mijn eigen plek sinds ik hier woon dus dat is ik weet niet hoeveel jaar en al op de eerste dag kon ik er liggen en slapen. Dus dat was in orde. Een plek voor je eigen in een huis voor je eigen, mooier kan niet.
En toen stond ik opeens toch vast.

Ontspannen

Wat gebeurde er? Ik lag lekker te ontspannen op mijn zij.
Mijn gefoel zei: nou op je andere kant gaan liggen, dan lig je nog lekkerder. Dus aangezien ik een katerman ben die zijn gefoel folgt, stond ik op en kwam met mijn poten diep in het kussen, en net toen ik wilde omkeren, riep mijn vrouw: “Ga je weer lekker liggen, Bert?”
Ik luisterde en keek naar haar.
Stom. Had ik nooit moeten doen.
Want toen was ik uit mijn konsentraazie. Wegens dat ik naar mijn poten keek en helemaal niet meer wist hoe ik verder moest.
Op welke kant had ik ook alweer gelegen?
Op welke kant moest ik gaan liggen?
En hoe kwam ik daar?

Gapen

Als je niet weet wat je moet doen, dan moet je niks doen. Dus ik stond er en ik stond er en ik heb er heel lang gestaan, ik weet niet hoe lang en ik keek naar mijn poten en in mijn kop werd het leger en leger en toen opeens moest ik gapen en daarna ging ik liggen, mijn lichaam wist het weer.
Het leefe is raar, dacht ik nog voordat ik in slaap viel. Want opeens zit je vast in een moment en daarna ben je er even opeens weer uit, en hoe dat kan, weet je geeneens.

Vraag aan Kever: wat is het verschil tussen avond en nacht?

Ik ben nou al ik weet niet hoe lang binnenkater en dat leefe is super, serieus waar. Allemaal gezelligheid en als je zoals ik froeger op straat hebt geleefd, dan is het ekstra fijn. Van binnen heb ik nog steeds mijn oer. Alleen is het wel zo dat ik als huisdier zijnde meega in het huisleefe en dan weet ik sommige dingen niet meer. Dus ik vroeg aan Kever wat het verschil is tussen avond en nacht?

Ik weet heel goed het verschil tussen de afond en de nacht, dat foel ik, maar hoe komt dat presies?, daar moest ik over denken, en nau heb ik uitgevonden dat de afond eerst is, na de middag, en aan het einde van de afond komt de nacht, en dan is het ochtend, in de afond zijn mijn mensen nog wakker en mag ik in de tuin, in de tuin kan ik ruiken dat het afond wordt, alles ruikt heel anders dan overdag, ik hoor en ruik ook andere beestjes, in de afond is er nog geluid en licht uit alle huizen, ik hoor outoos en andere mensen en honden en de nachttrem, maar in de nacht is het stil en heel donker, de tuin ruikt weer nog anders, de sterren komen aan de hemel en ik zwaai naar ze, soms is de maan er ook, ik moet binnenkomen want mijn mensen gaan slapen en ik ook, totdat ik vind dat het ochtend is, dat is dus om vijf uur, ik zau best heel graag in de tuin willen zijn als het nacht is, dat lijkt me spannend, niet als het regent hoor, maar als het warm is!, Popje, Beer en Bolle sliepen altijd buiten in de zomer, ze vonden de nacht lekker koel en stil, en er waren altijd veel katten op stap, ik mag niet buiten blijven, dat is jammer, maar ik krijg altijd een halve kouwstik als het nacht wordt, dus je snapt dat ik dan naar binnen kom, en zo foel ik natuurlijk ook dat het nacht is!, de nacht begint als je een PUNT achter de afond zet.

Dat is mijn antwoord Bert!, ik hoop dat het goed is, en ik ben ook best wel benieuwd hoe jij weet dat het afond of juist nacht is, als huiskater!, heeeeeeeel veel lieve kopjes van Kever!!!

Dankjewel voor je antwoord Kever, wat is het leefe ingewikkeld met een tuin. Ik weet zelf dat het afond en nacht is omdat mijn vrouw het zegt maar ik ga nou dieper nadenken of ik het vanmezelf ook weet.

Helemaal zen in de zon

zen

Toen de zon in de vensterbank kwam, ging ik er meteen in. Eerst liggen. Dan zitten. En ik werd helemaal zen, ik wist geeneens meer dat ik Bertje was.

Dat is het fijne van de zon. Dat ik nergens meer aan denk, niet aan de shieba en niet aan knuffels en niet aan de glazenwasser of aan de postbode of wat dan ook. Dus alles van mijn dagelijkse leefe is weg en ik foel wat er te foelen is:

  • het hele warme op mijn vacht
  • dat ik warme oortjes heb
  • dat warmte ook geluk is wegens dat alles nou goed is
  • en ook dat mijn vrouw aan haar werktafel zit en ik hoor haar tiepen dan weet ik dat ik samen ben

Zen

Alleen in de warme zon ben ik zen, en ik weet dat het zo heet omdat mijn vrouw het uitgelegd heeft. Heel soms heb ik het ook als we ’s avond laat in het donker aaien. Dan is alles heel stil en rustig en ze praat niet en ik lig gewoon en dan komt het zachte aaien en het duurt heel lang, dan ben ik ook alles kwijt behalve mijn gefoel.
En daarna gaan we slapen, dus dat is ook goed.

Gelukkig

Nou moet u niet denken dat ik de hele dag in de zon zit. Ik weet van binnen dat het niet goed is dus ik zit te zennen en daarna ga ik onder de vensterbank liggen. Of op mijn kussen op de bank. Dan krijg ik ook knuffels en een lief woordje en dan slaap ik eefe.
Soms als het warme weg is en het hele heete is er dan slaap ik voor het waaiding. Dan ga ik geeneens in de zon of alleen om te foelen of het kan en dan kan het niet.

Dus zoals het nou is, zo is het voor mij het beste. Mijn erfaring is dat ik in de zon gelukkig ben of zen, misschien is dat hetzelfde.

Ik kan alleen thuis zijn maar liefer niet

alleen thuis

Pas schreef ik over tijd voor mezelf en dat priefee soms priefee is, en dat is waar maar toen zei mijn vrouw: “En als je alleen thuis bent, Bert, wat dan?”

Mijn gefoel

Ja daar moet ik ook iets over zeggen. Want alleen thuis zijn is moeilijk. Pas was mijn vrouw heel lang weg en ze kwam pas thuis toen het afond was dat gebeurt haast nooit.
Toen ze haar jas aan deed, ging ik meteen achter de kastjes zitten dus ik zag verder niks moeilijks alleen hoorde ik haar nog wat roepen.
En daarna liep ik door het huis, ik deed een dutje, nog eentje en nog eentje en toen was ik klaar met dutjes en ik was nog steeds alleen thuis.
Toen ben ik in de vensterbank gaan liggen kijken of ze al in de straat kwam en naar mij keek dat doet ze altijd.
Ik had dus tijd voor mezelf maar mijn gefoel was toch anders. Mijn gefoel zei ik foel me alleen.

Gefoel inhalen

En toen ze eindelijk thuis kwam, kreeg ik knuffels en liefe woordjes en heel lekker eete. Anders als ik me gewoon foel eet ik het meteen op maar nou niet.
Ik wilde de gewone dag foelen. Dus toen ze aan haar werktafel ging zitten toen ging ik meteen op mijn krukje erbij liggen voor het gefoel en mijn eete liet ik staan.
Alles was later maar alles moet wel gewoon zijn. Dan snap ik het leefe.
Ik moest dus gefoel inhalen.

Die nacht heb ik veel op bed gelegen ook om gefoel in te halen.
De dag erna wilde ik inhaal-knuffels.
En sneks.
En weer knuffels.
Ik kreeg alles en meer.
Dat hielp.

Samen

Gewoon eefe alleen overdag dat kan. Dan gaat ze boodschappen doen ofzo. Daar ben ik aan gewend. Langer alleen thuis dat kan ik ook maar eerlijk waar ik ben liefer samen dat is gezellig en gewoon en zo hoort het eigenlijk ook altijd.