Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Dopey en de sprinkhaan

Ik heb weer wat beleefd en daar mag ik jullie vandaag over vertellen. Zoals jullie weten hebben wij een grote tuin. En in die tuin zijn heel veel planten en dus ook beestjes.

De beestjes

Dat zijn grote en kleine vogels en bij hun is het leuk om opeens tussen een struik uit te springen zodat ze schrikken en weg vliegen.
Mooie vlinders maar die laten we met rust.
Maar ook beestjes die over de grond kruipen, kevertjes, mieren, slakken met een huisje en slakken zonder een huisje, grote en kleine spinnen.
Maar aan die beestjes is geen lol te beleven daar kun je alleen maar naar kijken.
Dan heb je nog de altijd vervelende vliegen die steeds maar weer op en tegen je aan vliegen net als je lekker ligt te slapen.
Je moet dan altijd met je staart blijven zwaaien om ze van je af te houden… nou ja zo kom je niet aan je rust toe natuurlijk.
Maar als ik wakker ben en ik krijg er een te pakken smaken ze wel wel lekker en ze zijn heel knapperig.
En we hebben zelfs twee egels in de tuin gehad maar daar moet je niet aankomen! Ze zetten uit het niets hun stekels omhoog en dan voel je heel veel prikken in je snuit tenminste dat zegt onze vrouw.
Ik weet niet of het waar is want als de egels tevoorschijn kwamen dan moesten wij meteen naar binnen. En overdag hebben we ze nooit gezien.

Groen

Maar op een dag lag ik op het terras wat te luieren en zag ik in een plant iets bewegen dat mijn aandacht trok.
Een groot groen beest dat ik nog nooit in onze tuin had gezien!
Hij had dezelfde kleur als de plant en ik moest goed kijken want hij bleef helemaal stil zitten.
Zou hij mij ook zien? Ik had een hele tijd zitten kijken en toen dacht ik als ik nou eens met een poot tegen de tak van de plant tik?
Dus ik tikte tegen de tak maar het groene beest kroop alleen maar een stukje omhoog en bleef weer zitten.
Nou daar viel dus geen lol aan te beleven dus ik ging weer lekker op het terras liggen.
En opeens zag ik dat het groene beest op de grond hopte en bleef zitten.
Ik hem een tik tegen zijn achterste gegeven en ooohhhhh hij sprong heel hoog en kwam een stuk verder terecht.

Naar binnen

Dat moest ik aan mijn vrouw laten zien natuurlijk en ik tikte hem een paar keer tegen zijn achterste totdat hij de woonkamer in hopste.
Omdat ik ook snel de woonkamer in moest stootte ik per ongeluk een beeld om en dat trok de aandacht van mijn vrouw.
Ze kwam de kamer in en zei: ‘Dopey wat is dat?’ Ze kwam wat dichterbij en zag wat het was. Een grote sprinkhaan.
En ik vroeg haar nog: ‘Vrouw zal ik hem eens tegen zijn achterste tikken want dan springt hij heel hoog en ver?’
Maar dat wilde ze niet. Ze zei alleen maar: ‘Dopey afblijven, hij moet naar buiten.’
Meneer de sprinkhaan wandelde toen ook weer gewoon naar buiten zonder dat we hem moesten helpen.
Toen ik erachter aan ging zag ik nog net dat hij tussen de struiken en planten verdween.
Ik heb nog naar hem gezocht want ik vond hem wel aardig maar ik heb hem nooit meer terug gezien,

Liefs Dopey

In het hart

Hier is mevrouw Bert, om even een woordje te schrijven.  Wat een tijd heb ik achter me liggen en wat een tijd is het nog steeds nu. De dag dat Bert een ster werd, veranderde mijn leven. Leren leven met verdriet is ook leren begrijpen hoe heerlijk Bert en ik het al die jaren samen hadden. En ook wat hij me allemaal gegeven heeft aan liefde en gezelligheid en saame-zijn.
Daar was hij vooral goed in toen hij ouder was. Als jongere jongen lag zijn interesse vooral in elke dag spelen, vooral lintje onder de lap kon hij goed. Hij had veel oerkracht in zijn poten zitten, dat herinner ik me goed.

Ontwikkeling

Hoe langer ik over zijn leven nadacht, hoe meer zijn ontwikkeling me verwonderde. Toen hij bij me kwam wonen, was zijn achtergrond zozo gweest. Zwerven. Opgelapt. Weer zwerven. Ziekenboeg. Dan hier veel spanningen en veel moeten spelen. Angstklachten.
Maar we hadden elkaar nodig, hij mij om een thuis te leren voelen en ik hem voor de troost, want ik had nog veel verdriet om Tim. En op de een of andere manier, hoe weet ik nog niet, is uit dat begin een sterke en stabiele liefde gegroeid. Hoe dat kon, ga ik in het boek vertellen.

Boek

Wat ik de afgelopen tijd ook heb geleerd, is wat een bijzondere vrienden hij had. Ze staken hun helpende pootjes naar me uit in de tijd erna. En ze vertelden me keer op keer hoe bijzonder Bert voor hun persoonlijk was geweest. Dat verlegde mijn aandacht naar het heerlijke uit zijn leven. Daar gaat het om. En dat wil ik gaan bewaren in een boek, dat duurt nog even, maar het komt. Dan ga ik het vanzelf melden dus opgeven hoeft niet.

Zo leer ik weer iets bij. Verdriet mag er zijn, rouw hoort erbij, maar ik mag en wil ook kijken naar al die vreugde en liefde die er was, en dat voelen. Daar gaat het uiteindelijk om.

Saame

Nu is er ook een nieuwe website, genoemd naar het beste en mooiste woord van Bert en zijn vrienden: saame. Alles van zijn eigen website is meeverhuisd dus dat blijft bewaard. Of nou ja, bijna alles. Wie een abonnement had op de berichten-service, moet dat hier opnieuw doen. Nieuwe site, immers. Het is een technisch iets.

Op deze website is er ook ruimte voor Ollie, die sinds kort bij me woont. Voor hem is dit allemaal nieuw.  We doen het dus voorzichtig aan, stap voor stap, zo komen we ook verder.

Wat ik nog wilde zeggen

Hier liggen we saame op mijn matje, en ik knorren natuurlijk

Wat ik nog wilde zeggen dat is dat ik als huiskater zijnde een superfijn leefe heb gehad en ik weet dat dit mijn laatste blog is weeges ik ga straks ofer de Regenboogbrug. Mijn vrouw heeft me alles uitgelegd.

Tim

Ze heeft uitgelegd dat er daar katers en poezen op me wachten, zeker weete Tim, dat is de kater die hier voor mij woonde. Tim heeft erfoor gezorgd dat mijn vrouw en ik elkaar vonden en ik weet dat hij mij straks gaat helpen. En ze zei van Tim is een kleine katerman en je kunt op hem bouwen, hij helpt je met alles. En Amore is er ook, hij is een kater om fijn tegenaan te liggen. En dan zie je ook Joop en Fien en Maische die hebben hier ook gewoond. En mijn vrouw zei ook fan Bert, daar achter de Regenboogbrug, daar heb je je gezond weer terug en dan kun je alles weer.
Want eerlijk waar de laatste tijd kon ik steeds minder. En ik kon weer moeilijker eete en ik wilde alleen op mijn witte kussen hangen Als ik me eefe goed voelde, ging ik op de foto dus daar stond ik alteit goed op.

Ik vond het allerfijnste van mijn leefe:

  • dat ik een thuis had echt een huis dat ook foor mij was en dat ik alles mocht oferal op de bank had ik kussens en dekentjes en ik had een doos met open stukken en dat ik op bed mocht slapen en in de kast en oferal gewoon, ik woonde hier gewoon ook en ik foelde me veilig, ik was een kater met een thuis.
  • dat ik als ex-asieljongen met angstklachten van mijn vrouw durfde te gaan houden en zij van mij en was voor alteit dat wist ik, dat we zo veel knuffels hadden en zo veel gezelligheid, van samen op mijn matje liggen en dat ze dan van alles in mijn vacht zei, ik verstond het nooit weeges ik was dan aan het spinnen maar ik foelde het van binnen het was allemaal liefde, en ik leerde dat ik dat kon erfaren,
    en ik kon ook heel feel liefde aan haar geven, dat had ik in me, en ik zorgde ook voor haar,
    we hoorden bij elkaar, dat wist ik gewoon.
  • en ik had de zon om in te slapen en ik was Controleur Vensterbank ik maakte dat de straat veilig was, en ik keek ook in de boodschappentas voor de controle, ik telde ook mee.
  • dat ik op Faceboek mocht en allemaal vrienden en vriendinnen kreeg en ook dat ik Loesje ontmoette, de mooiste en liefste poes en we kregen verkering en we meelden en we zagen elkaar elke dag op feesboek, ik fond het geweldig, ik werd er gelukkig van. En ik weet achter de Regenboogbrug daar wacht Loesje ook op mij.

Saame

En toen werd ik langzaam ziek, ik moest naar de dokter steeds weer en ik deed eerlijk waar mijn best maar mijn leefes-enerzjie raakte langzaam op. En wat Bolle had gezegd, snapte ik toen, van je leeftijd dat is je tijd van leefe. Ik had zeventien jaar, twee maanden en 24 dagen.
Als je leef-tijd op is dan ga je ofer de Reegenboogbrug, zo gaat het en ik weet dat daar Tim en de anderen op me wachten om me te helpen en later komt mijn vrouw ook, dat heeft ze gezegd en dan zijn we weer saame, dus dan is het goed.

Ik had zachte sneks met tonijn

“Alweer sneks?” vroeg mijn vrouw toen de post kwam en ik dacht ja zeker weete, ik heb veel meegemaakt toen ik naar de klieniek moest en de dokter zei toen van Bert mag alles eete wat hij wil en Bert hier wilde sneks eete.

Nieuw

Ik wilde nieuwe sneks.
Mijn gewone ken ik al en die lust ik graag maar soms wil je iets anders dan gewoon, en het kan zomaar lekkerder zijn.
Ik bestelde sneks met tonijn en garnaale erin. Dat ken ik van afondeete van Almo en dat lust ik graag, dat is goed spul dus ik dacht hoe zou dit zijn.
Het kwam al heel snel in de post door de brievenbus.

Dik

Het zijn apaarte sneks, dat fiel me meteen op. Ze lijken op likwitsneks die zijn lekker slap en dat lik ik zo helemaal op, maar deze waren niet slap. Een beetje dik. Op mijn bord leken het wel stukjes. Ik keek ernaar en ik dacht wat nou.
Toen roerde mijn vrouw ze door elkaar heen en toen zag ik van o nou is het helemaal zacht. Mijn vrouw deed een beetje op haar vinger om mij te laten ruiken en ik foorzichtig ruiken want je kunt niet weete en toen kon ik het eete, ik had het helemaal op.
Lekker spul.

Gezond

En nou weet ik ook weer dat ik niet goed ben met nieuwe dingen doen. Ik snap niet meteen wat iets is en dan heb ik eefe wat hulp van thuis nodig. Dan kan ik het.
Dus als je afontuurlijk bent met eete vind je dit meteen leuk. Want het is geen likwitsnek en toch weer wel, het is net wat steefiger om te eete, dan heb je wat anders in je beleefing.
Het is fooral als je van tonijn houdt, dat denk ik want er zaten geen stukken garnale in zoals bij afondeten van Almo. Maar lekker was het wel.
En mijn vrouw zei nog van het is best gezond Bert, maar ik find een snek is een snek, dat is voor ekstra en dat is dit.

Wat het is

Wanpy Creamy Lickable Treats Tuna / Shrimp
5 sneks voor 4.09 euro

kijken en dan bestellen: klik hier https://www.catsfavorites.com/product/wanpy-creamy-lickable-treats-tuna-shrimp-14-gr-5-st/

Toen ik bij de dokter moest blijfe

Kijk nou heb ik een gat in mijn vagt dat heeft de dokter gedaan.

Ik ben er weer en ik ben er eigenlijk alteit gewoon geweest alleen het was fielgoed maandag en toen moest ik in de taksie naar de dokter.
Weeges het kon zo niet langer zei mijn vrouw en ze had met de dokter gebeld en de dokter vond het ook. Dus dan weet je het wel als huiskater. Je moet.

Mijn tip

In de taksie heb ik me flink laten horen. Maar toen we bij de dokter waren zei ik niks meer. Ik moest blijfen en mijn vrouw moest naar huis, ik zag haar weglopen en toen was ik op mezelf.
Mijn tip aan jonge katers en poesen is: als je moet blijfen bij de dokter, dan geef je geen kik en je doet mee met het siesteem. Geefe ze je eete? Jij eet. Willen ze injeksies doen? Laat ze. Scheren ze een heel stuk uit je vagt kaal en willen ze dan een infuus doen? Doe maar. Jij gaat stil op je eigen liggen en denkt van straks mag ik weer naar huis.
De dokter zei dat ik een infeksie had. En dat mijn nieren minder goed waren. Ze knipte mijn nagels, ze kamde mijn vagt, ze deed infuus en injeksie en ik ferdroeg het allemaal en ik gaf geen kik dus. Ze zeiden van wat een lieve kater en dat soort dingen.
Dat weet je nou komen de ekstra knuffels en de sneks.

Roepen

En eindelijk hoorde ik mijn vrouw weer binnenkomen. Toen heb ik keihard en lang MEWWW geroepen, van ik ben hier, kom me halen, ik wil naar huis, en nou meteen.
Dat deed ze. En we gingen weer in de taksie.
Thuis was alles gelukkig gewoon alleen ik had een nieuw matje om op te liggen, dat was poosietief. En ik kreeg heel lekker eete want de dokter had gezegd wat hij lekker vindt, dus nou had ik Whiskas en Sheba, man man man wat eet ik dat graag.

Toestande

Maar de dagen nadat ik thuis was moest ik herstellen daarom zat ik eerst nog in de ziektewet en mocht ik geeneens op Feesboek, en ik miste al mijn vrienden zo!!
Ik kon pas later weer brokjes eete. En mijn gewone eete smaakte anders. Oorzalf hoefde niet meer maar ik kreeg wel nieuw meediesijn en dat zat in een snek. Mijn vrouw zei iets over aanpassen en een plan voor mijn gezond en ik find het best.
Alleen de dokter kwam nog eefe een injeksie geefe, zomaar thuis, niks aan en nou heb ik het meeste zin in gewoon leefe zonder toestande.