Hoi lieve vriendjes, nu ik deze blog aan het maken ben schijnt zowaar eens het zonnetje en ik moet zeggen dat het erg prettig is om de warmte op mijn vachtje te voelen. De zon is de laatste weken een beetje afwezig, de donkere dagen voor Kerst noemt mijn vrouw dat dan, maar ik vind het persoonlijk toch meer de donkere weken voor Kerst moet ik eerlijk zeggen. Van mij mag de zon wel alle dagen schijnen, want dat vind ik gewoon het fijnste van allemaal. Daar is mijn broer Moos het trouwens ook roerend mee eens want ook hij houdt erg van warmte en al helemaal als je dan op de vensterbank of ergens anders in huis op een plekje kunt slapen waar het lekker warm is.

Gezelschap

Ik wilde het deze keer eens hebben over fijne slaapplekjes. Kijk, als je als kat in een ander huis komt wonen dan is dat natuurlijk altijd eerst even wennen maar ik denk dat we alles hier al best snel kenden en nu ook precies weten waar je fijn kunt liggen en slapen. Heel eerlijk, ik lig het liefste in de buurt van mijn mensen of bij Molly. Dat vind ik het prettigste en ik ben gewoon niet graag alleen. Daar houd ik niet van. Dat is niet bij alle katten hetzelfde maar ik houd van gezelschap. Alleen vind ik niks aan. Als ik dan bij mijn mensen lig, kan dat op allerlei verschillende plekken zijn. Op de bank, op de eettafel (bij voorkeur als ze aan het eten zijn want wie weet is daar wat lekkers bij dat ik ook lust), op de salontafel of op het bureau als mijn vrouw aan de laptop zit. Dan zorg ik er zeker voor dat zij me kan aaien en niet te veel doet aan de laptop maar vooral mij aandacht geeft. Veel belangrijker natuurlijk ook.
Mijn vrouw was pas kaartjes aan het schrijven voor de kattenvriendjes en toen ben ik er gewoon bovenop gaan liggen. Heel goed mogelijk dus dat er iemand is die een kaart krijgt waarop nog een extra haar van mij te vinden is maar dat is vast niet zo erg. We hebben zelf ook al veel kaartjes gekregen en daar zijn we super blij mee. Dat hoort bij Kerst zeggen mijn mensen en ze kijken nu iedere dag of er nieuwe gekomen zijn. Onze naam staat er vaak ook op dus dat betekent dat ze ook voor ons zijn!

Fijne plekjes

Maar goed, ik dwaal af want ik wilde het over fijne plekjes in huis hebben. In een huis waar je nieuw woont moet je natuurlijk wel eerst op zoek gaan naar de fijnste plekjes om te zitten of te slapen. Dat hebben met name Moos en ik de afgelopen tijd vaak gedaan en ik moet zeggen, op zolder heb ik een super fluffy mand waarin ik vooral slaap als het nacht is. Dan ben ik dicht bij Molly en Dropje is er meestal ook. Daarnaast heb ik een plekje ontdekt waar je veel kunt zien, waar het warm is en waar ik zacht lig. Op de vensterbank staan nu ook spulletjes voor Kerst maar er ligt een heerlijk zacht kleedje waarop ik prima slapen kan. Dit kunnen jullie ook op de foto zien.
Daarnaast is er in de keuken een fantastische plek om te liggen… namelijk de aanrecht.
Dan zit je als kater zijnde dus precies recht voor het raam en kun je veel vogels spotten. Altijd goed natuurlijk. Moos staat op de foto zodat jullie precies kunnen zien wat daar zoal te doen en te zien is. Het is ook een goede plek om te slapen want er zit een rooster in waar warme lucht doorheen komt van de warme plaat. Zeker ook aan te raden deze plek! Moos slaapt nu ook meer op het bureau, als ik daar niet lig. Mijn vrouw heeft beloofd de kaartjes daar op te ruimen zodat we er samen kunnen liggen en anders pas ik daar ook nog prima op de vensterbank. Dan kan ik konijntje Jip ook meteen zien en alle vogels die gezellig zaadjes komen eten. En vooral niet te vergeten dat ik buurtpoes goed kan zien. Er zijn er inmiddels twee die regelmatig komen dus gezellig is het hier zeker wel.

We wensen alle kattenvriendjes, alle andere diertjes en mensen fijne feestdagen en we hopen vooral dat het lekker rustig blijft met Oud en Nieuw. Laten we allemaal lief zijn voor elkaar.

Heel veel knuffels van ons allemaal!

Hallo allemaal, hier Belle, vandaag mag ik jullie het verhaal vertellen over muizen.
Wij, Moby, Dopey en ik vangen heel graag muizen.
Dat is echt onze grootste hobby… zoooooo leuk om te doen.

Onze vrouw

En hebben we een muis gevangen dan moeten we dat natuurlijk ook aan onze vrouw laten zien. Maar ze is er echt waar niet altijd blij mee omdat we ze heel graag mee naar binnen willen nemen.
Want zeg nou eerlijk zoiets moois en lekkers laat je niet zomaar buiten liggen.
Vrouw zegt altijd dat ze aan ons doen en laten zien of we een muis hebben of niet.Dus we proberen ons zo gewoon mogelijk te gedragen als we met de muis in onze bek naar binnen gaan. En dat lukt best goed hoor.
Ik, Belle, heb een keer een muis mee naar binnen gebracht en in de keuken los gelaten… vrouw had het niet in de gaten, hihihihihi.
Maar het muisje zat in ene keer vast tussen boven in de lamp ze was echt waar zooooo snel. Dus ik de lamp in de gaten aan het houden en tja toen had vrouw het ook in de gaten.
Ze vroeg nog: ‘Belle wat zit je toch naar boven te kijken’ en toen keek de muis net naar beneden en vrouw gaf een gil.
Maar ja hoe krijg je een muis daarboven weg? Vrouw de ladder erbij en een emmertje onder de lamp gehangen zodat de muis erin kon springen.
Het was wachten, wachten en nog eens wachten. Toen heeft vrouw de lamp los gemaakt van het plafond en wat we toen zagen?
Helemaal niks… de muis was verdwenen. We hebben hem ook nooit meer gevonden!!!

Onhandig

Onze Dopey heeft een muis mee naar binnen gebracht en rende daarmee meteen naar boven. Vrouw erachter aan en de muis gevangen.
Wij blijven dan ook altijd kijken hoe ze dat doet… nou zo onhandig jullie willen het niet weten. De muis met de veger op het blik en dan met de veger de muis vast houden. We konden haar al verteld hebben dat het niet goed zou gaan maar goed ze is nogal eigenwijs hoor.
Onder aan de trap verschoof de veger van het het blik en zag de muis kans om er tussenuit te gaan… hup de keuken in en natuurlijk met ons erachter aan. De muis was erg slim en kroop achter het gasfornuis en de koelkast… vrouw alles aan de kant geschoven maar helaas geen muis. Vrouw valletjes gezet maar het was toch wel een hele slimme muis (dat wist Dopey natuurlijk ook niet vantevoren) hij trapte er niet in.
Het heeft 4 dagen geduurd en eindelijk op een avond kwam de muis tevoorschijn en onze held Dopey heeft hem gevangen en klem gezet.
Vrouw heeft toen maar en doosje gepakt en de muis erin gezet en voren tussen de struiken vrij gelaten.

Lekker

Onze Moby is een heel ander verhaal, hij vangt ook graag muizen maar vindt ze ook erg lekker.
Zo zat hij voor het keukenraam met een muis in zijn bek. En omdat vrouw het keukenraam niet open wilde maken slikte hij de muis gewoon helemaal af.
Alleen het staartje hing nog uit Moby´s bek.
Wij dachten echt dat vrouw flauw zou vallen zooooo vies vond ze het.
Maar dat was nog niks want een paar dagen later zat Moby in de tuin op het gras en was aan het kauwen.
Vrouw had het gezien en riep naar Moby maar ja hij had geen tijd.
Dus liep ze naar hem toe en boog over hem heen.
Meteen begon ze weer van die rare geluiden te maken en wij dachten jaaaaaa daar komt een haarbal. Ze kon nog net zeggen bahhhhh Moby.
Onze Moby had het kopje van de muis afgebeten en zat dat lekker op te smikkelen. Vrouw heeft toen, met heel veel rare geluiden makend het lijfje van de muis begraven in de tuin.

En nu begrijpen jullie waarom onze vrouw niet wil dat wij muizen vangen.
Maar of ze het nu wil of niet wij blijven het gewoon doen omdat het zo leuk is.

Liefs Belle, Moby, Dopey

Ons huishouden is van een rustig en voorspelbaar soort. Dat helpt tante Cato en Foppe om zo min mogelijk spanning te hebben. Vooral mijn broer heeft snel last van stress en benat dan ons huis op plekken die daar niet voor bedoeld zijn. Daarom gaat Mo meestal zelf naar haar vrienden en familie toe. Eerlijk gemiauwd zijn de mensen die hier wel langs komen altijd stuk voor stuk aardige gasten, die rekening houden met wat goed is voor ons.

Daarom was ik niet bevreesd toen Conall van de week onverwacht op de stoep stond. Ik keek al uit naar de snackjes die ik meestal krijg als er visite is. Dat is om mij te paaien om de bezoeker gedag te komen miauwen. Ik speel het spelletje graag mee. Alles voor een snoepie.
Nu ik er op terug kijk, was die Conall een onguur type die hier van mij nooit meer op bezoek mag komen. Mijn broer en tante zijn het er roerend mee eens. Wat heeft die gast huisgehouden zeg! Of is het tuin gehouden? Want daar heeft die naarling een flinke ravage aangericht.

(On)gewoon

Het is een dag midden in de week zoals alle andere dagen midden in de week. Mo gaat naar haar werk zoals altijd. Het enige wat ze anders doet, is dat ze gaat lopen in plaats van fietsen. Omdat het weer wat onstuimig is en haar benen niet zo hard willen trappen. Dat doet ze vaker, dus niemand is ongerust. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken. Alleen grijze wolken die hun druppels laten vallen. Oopa Floris lijkt alle registers open te trekken. Na een nacht op stap en een uitgebreid ontbijt plof ik drijfnat op de bank voor een heel lange slaap. Alles om komend donker weer fris en fruitig op stap te kunnen.
De alarmbellen gaan nog niet rinkelen als ze eerder dan verwacht verwaaid thuis komt. Haar haren pieken alle kanten op. Met haar natte jas nog aan vult ze gehaast onze voerbakken. Terwijl we staan te smikkelen, gaat ze naar de schuur om het eten voor de stekels te pakken. Daar wordt ze bijna omver geblazen, terwijl ze toch echt geen lichtgewicht is. Met een wilde blik in haar ogen komt ze terug de keuken in. Ik wil net naar buiten gaan voor een eerste inspectieronde. Maar daar krijg ik geen kans voor. Mo grijpt me vast, geeft een kus op mijn kop en fluistert in mijn oor dat het nu even niet kan. Ze lokt ons alle drie de huiskamer in waar rijkelijk kipsnackjes in de rondte zijn gestrooid. Kattenklaas is vroeg dit jaar. Als ze deur dicht trekt, gaan mijn voelsprieten aan. Opgesloten worden betekent ellende. Opgelucht haal ik adem als witjas niet aan de orde blijkt. Ons mens stroopt haar mouwen op om een gevecht aan te gaan met dat ongure type die het gemunt heeft op mijn boom.

Sterren

Vanachter het raam zie ik haar spierballen bollen als ze de paal terug op zijn plek duwt die mijn boom stut. De enorme takken gaan rakelings langs haar hoofd. Een hoge trap wiebelt vervaarlijk als ze gewapend met een enorm scherp ding vanaf de bovenste tree de schaar zet in de top. De delen die de meeste wind vangen, moeten er aan geloven. Met lede ogen kijk ik toe hoe de afgezaagde takken steeds hoger worden opgestapeld. Zo blijft er toch niets van mijn boom over?!
Nadat code oranje is weggejaagd, gaat het kattenluik van het slot. Buiten inspecteer ik het slordige werk van mijn mens. Ik ben er niet over uit wie de grootste ravage heeft aangericht. Was het die Conall of was het Mo? Treurig staar ik naar de stapel waar ik niet over heen kan kijken. Tante Cato komt bij me zitten. ‘Kijk eens omhoog, ventje, naar je boom’, meowt ze zacht. Ik richt mijn blik naar opzij en zie em staat, afstekend tegen de prachtig blauwe hemel. Fier staat hij overeind! Met bonzend hart klauter ik naar boven, naar dat ene plekje. Door het felle licht kan ik ze nu niet zien, maar ik weet dat ze daar zijn. De sterren. Er zijn er dit jaar heel veel bij gekomen. Zittend op mijn tak voel ik de rust neerdalen en weet dat ook deze storm ons niet omver heeft geblazen.

Koppie van Japie