Iets heel belangrijks dat ik van Loes en van mijn Brammie heb geleerd is dat je niet hard of boos of hoekig hoeft te zijn om sterk te zijn, dat zacht en gefoelig zijn misschien wel veel sterker is!, Loes en Brammie waren daar zelf het grootste foorbeeld van, en dat wil ik blijfen onthauden, dat is niet altijd makkelijk, voor mij niet en voor niemand denk ik, soms foel je je misschien boos en zau je wel willen krabben of blaasen, maar eigenlijk heb je daar niks aan, er komt alleen maar ruusie van, en dan moet je NOG meer gaan blaasen en dan komt er weer meer ruusie en dan moet je vechten, en wat heb je daaraan?, helemaal niets!

Pokon

Mijn mensen finden mij een zacht en lief jongetje, omdat ik heel veel van knuffelen hau, omdat ik nooit boos ben, maar fooral omdat ik vriendelijk ben tegen alle andere katten, ook als ze stiekem in mijn huis en tuin komen, want ja dat gebeurt hier dus weer, dat had ik

forige week al ferteld, Pokon komt bijna elke dag of afond wel een keer binnen in mijn huis en eet mijn eeten op, gooit mijn speeltjes door het hele huis en het ergste is nog wel dat hij aan mijn krabkartons krabt, en ook veeeeeeel harder dan ik dat doe, de flokken fliegen er gewoon vanaf!!

Eerst deed hij dat alleen als mijn mensen en ik lagen te slapen, ik werd steeds als eerste wakker van een geluidje en ging kijken, en ja hoor: Pokon!, ik fond het niet netjes, maar wat kon ik er aan doen?, ik maakte geen plumoo, ik blies niet en deed eigenlijk niets, ik liep hem achterna en keek wat hij deed, ik werd er wel nerfeus van, dat moet ik eerlijk zeggen, want het is toch MIJN huis, bofendien find ik dat fooral mijn krabkartons prifee zijn, en ook de speelgoedjes die nog van kater Vlo zijn geweest, daar ben ik heel foorsichtig mee maar Pokon bijt er gewoon in en dat hoort niet!

Buiten

Mijn mensen zetten Pokon weer naar buiten en deden dan het luikje op slot, en dat is nau elke nacht zo, want anders is Pokon heel snel weer terug, mijn mensen hebben al een paar keer iets feranderd aan mijn gaaas maar elke keer findt Pokon weer een nieuwe manier om er overheen te komen, het is gewoon een spelletje voor hem zegt mijn vrouw, dat is loogies want hij is nog jong, en omdat hij zo miniklein is dat mijn mensen hem met één hand op kunnen tillen kan hij bijna oferal doorheen en onderdoor kruipen.

Wachten

In de nacht kan Pokon nu dus mijn huis niet meer in, maar de rest van de tijd wel, ik find het niet altijd leuk dat Pokon dat doet, hij is veeeeels te druk voor mij, hij rent de hele tijd maar rond en ferstopt zich onder het bed of onder de tafel als mijn mensen hem willen optillen, hij blaast en krabt als mijn mensen hem prooberen op te tillen, hij tikt mij aan omdat hij tikkertje wil speelen, alleen wil ik dat helemaal niet!, één keer ben ik op mijn achterpooten gaan staan en pakte ik hem vast bij zijn nekvel, zoals een moederpoes zau doen, dat hielp wel efentjes, maar meestal ga ik maar op de grond liggen en wacht tot mijn mensen me komen helpen.

Mijn mensen zijn blij dat ik niet ga vechten, maar ze zeggen dat ik best een keertje boos mag worden, dat ik mijn grenzen mag aangeven, maar dat durf ik niet zo goed, ik ben nau eenmaal Kever, een audere jongen van bijna 12 jaaren met een ronde buik en een rond kaarakter.

Gelukkig hebben we nau een oplossing gefonden, iets dat bij mij en bij mijn mensen en bij Pokon past, ook al zei mijn vrouw wel iets over sjantaasje, maar ik weet niet wat dat is en ik find het een prima plan, want ik hoef niet meer nerfeus te zijn dat Pokon steeds mijn huis en mijn tuin in komt, Pokon kan toch op afontuur, en mijn mensen hoefen zich geen zorgen te maken dat ik nerfeus ben.

Oplossing

De oplossing is dat ik mijn mensen fertel dat Pokon in mijn huis of tuin is, mijn mensen blijfen héél rustig en tillen Pokon zo snel mogelijk op en zetten hem op het dak van het schuurtje, en op het dak krijgt Pokon dan een klein stukje kouwstik, en Mikkie ook als hij er is, en ik krijg natuurlijk in mijn tuin ook een stukje, en dat werkt!, Pokon rent vaak zelf al naar de ladder en gaat klaar staan om opgetild te worden, goed hè?, alleen komt Pokon nau soms mijn tuin in omdat hij een stukje kouwstik wil, maar ja, dat is niet zo erg, dat snap ik wel want ik lust zelf ook altijd wel een kouwstik.

En zo hoeft niemand boos te zijn en te blaasen, het is een oplossing die voor iedereen werkt, zonder ruusie, alleen Pokon blaast soms nog weleens als hij wordt opgetild, ik hoop dat hij van mij kan leren dat ruusie niet fijn is en ook niet noodig, net zoals ik dat van mijn vlinderleeuw en van Loes heb geleerd, en stel je nau toch eens voor dat iedereen dat zau leren… zau dat niet machtig mooi zijn?

****

Ik stuur iedereen die iemand mist lieve kopjes, ik stuur ekstra kopjes naar iedereen die ze noodig heeft en ik BLIJF tetteren voor vreede!!!

Nu het echt lente is met veel zon en weinig reegen ben ik een frolijke jongen, ik ben de hele dag in mijn tuin en ik geniet van alles om me heen, oferal is het groen en zijn er bloemen, ik zie altijd wel een Loes- en Brammievlinder dansen in de lucht, we hebben het Stoelendansfeest voor Oscar gefierd en het was helemaal top, dus ik ben blij en mijn leefen is fantasties, soms fergeet ik gewoon dat ik ooit een hele bange katermans was.

Mikkie en Pokon

Mikkie is elke dag op het dak van het schuurtje of in de tuin van de buren, en Pokon klimt elke dag wel een keer in mijn tuin, dat ben ik al gewend en mijn mensen ook, eigenlijk mag het niet, maar ja: hij is een kattenpuuber dus hij doet wat hij wil, mijn mensen moeten er om lachen, maar ze zeggen ook dat hij geen gefaar ziet en eerst iets doet en dan pas nadenkt, hij stort zich bijfoorbeeld zó van het dak van het schuurtje af, en mijn mensen hebben hem al een paar keer op moeten fangen of moeten helpen omdat hij niet meer voor- of achteruit kon.

Zelf ben ik heel anders, ik ben foorsichtig, ik ben een ferantwoordelijke en nette jongen, ik doe geen kasten open, ik klim niet op taafel als mijn mensen eeten, ik maak niet zelf de zakken van mijn brokjes open, ik probeer niet uit het raam te klimmen, ik kom niet in de buurt van de wasmasjien of het fornuis waar mijn mensen hun eeten maken, ik knaag niet aan kaabels en ik laat me nergens van af fallen, want dat is gefaarlijk, dat weet ik heus wel.

Ferboden woord

Daarom hoefen mijn mensen nooit het ferboden woord tegen mij te zeggen, het grieseligste woord dat er bestaat, het liefst zau ik willen dat dat woord niet bestond, als ik er aan denk word ik al helemaal ferdrietig, het is een klein woordje maar het foelt heeeeel groot, het foelt alsof mijn weereld in elkaar stort, het is een woord dat beteekent dat ik iets faut heb gedaan en straf ga krijgen, en dat mijn mensen me niet meer lief finden, dat ze me misschien wel terug gaan brengen naar het asiel, o ik moet er niet aan denken!

Helemaal in het begin heeft mijn vrouw het één keer tegen me gezegd, daar heb ik over geschreefen, toen heb ik me de hele afond ferstopt onder het bed, ik durfde mijn vrouw niet meer aan te kijken, wat ze ook probeerde, en ik was helemaal van mijn slag, mijn mensen merkten dat en hebben daarom dat woord nooit meer tegen mij gezegd.

Maar een paar dagen geleeden had mijn vrouw haar dubbele oogen niet op, mijn vrouw roept nau dat dat een bril heet, dat kan best, naar enniewee, ze zag ineens Pokon zomaar keihard door de tuin rennen, dus ze riep Nee, Nee!, en toch rende Pokon gewoon naar binnen, en mijn vrouw riep nog een keer Nee Pokon!, alleen zag ze toen ineens dat ik het was, ik kwam binnenrennen om mijn vrouw te halen omdat ik wilde spelen, maar doordat ze Nee riep wist ik het niet meer, want NEE is het ferboden woord, het allerengste woord.

Naar buiten

Ik zat in het gangetje en was helemaal in de war, ik wilde gewoon spelen, wat was daar nau zo erg aan?, mijn vrouw zei O Keef, sorry sorry!!, maar toen ze me wilde aaien ging ik snel naar buiten en ferstopte me in de planten, ze gaf me brokjes, die liet ik gewoon liggen, ik was veels te ferdrietig om te eeten en mijn hart deed pijn, mijn vrouw probeerde met me te spelen, ze gooide stukjes kouwstik, maar ik keek naar de grond want ik had iets helemaal ferkeerd gedaan, en ik wist zeker dat mijn vrouw me niet meer lief fond.

Mijn vrouw foelde zich vreselijk, en dat zei ze ook tegen me, ze zei dat ze niet weet wat er froeger met me is gebeurd, foordat ik in het asiel kwam, maar dat ik NOOIT bang hoef te zijn voor mijn mensen, dat ik nooit straf krijg en dat ze me nooit wegbrengen, dat ze van me hauden en dat ze me niet willen missen, en dat ik niets faut had gedaan, maar zij zelf, en dat ik trauwens helemaal niets faut KAN doen!

Bijkoome

En toch duurde het een hele tijd voordat ik weer tefoorschijn kwam, heel foorsichtig, en ik had heeeeeeeeeel veel knuffels noodig, een paar dagen wilde ik ekstraveel aandagt en kompliementjes, en ik moest ekstra slaapen om weer bij te komen van het ferboden woord.

Mijn best

Ik ben een hele gefoelige en zachte jongen en ik doe altijd mijn best om lief te zijn, echt waar hoor!, en ik hoop echt dat ik dat enge woord nooit meer hoor, fandaar dat ik het ook niet opschrijf, ik wil gewoon fergeeten dat het bestaat, dat woord waardoor ik me zo klein en eensaam foel, gelukkig weet ik al weer dat ik thuis ben bij mijn mensen en zij bij mij, ik heb mijn zelffertrauwen weer terug, en ik foel weer dat ik voor mijn mensen de allerliefste Keveretti Spaagettie ben, voor altijd!

Ik stuur nog feeliesietetters naar Foppe, ik denk aan Oscar en mevrouw Oscar, ik stuur iedereen die iemand mist zachte kopjes, en natuurlijk blijf ik tetteren voor vreede!

Het fijnste find ik het als alles zoals altijd is, zodat ik weet hoe en wat en wanneer en waarom alles gebeurt, dan is mijn leefen een roetiene en daar hau ik van, ik hoef niet aalert te zijn of me te ferstoppen, nee: alles is gewoon zoals het hoort, en ik kan al mijn eenersjie besteden aan mijn hobbies.

Hobbies

Mijn hobbies zijn knuffelen, kouwstiks, lekker eeten en slapen, folgens mijn vrouw zijn dat geen echte hobbies, welles!!, o en ik maak muziek natuurlijk, maar ineens bedenk ik me dat ik nog een hobbie heb.

Stoel

Een paar dagen geleeden kwam mijn vrouw binnen met iets groots, ik zat net te eeten, ik hield meteen op en ferstopte me voor de zekerheid onder het buroo, mijn vrouw liep naar de tuin, zette iets neer, en kwam weer naar binnen omdat het reegende, maar ik had al lang gezien dat dat grote ding een stoel was, en voor stoelen ben ik NOOIT bang want stoelen zijn mijn hobbie!, dus ik ging naar buiten en klom er op, het maakte niet uit dat de stoel helemaal scheef stond en dat het reegende, ik zat op de stoel en bekeek hem van alle kanten, ik snuffelde oferal en ik krabte vast wat.

Kier

In de middag bracht mijn man de nieuwe stoel naar achteren, en mijn oude stoel naar vooren, die is helemaal kapoo en mijn mensen waren bang dat ik er doorheen zau zakken, mijn man zette de nieuwe stoel naast mijn andere nieuwe stoel, nu staan er twee nieuwe stoelen, ik klom meteen op de allernieuwste stoel, en weeten jullie wat zo biesonder was?, ik kon ineens tussen de twee stoelen op de grond kijken!, er zit een kier die er eerst niet was, het was keispannend, ik heb een hele tijd gekeken en ik zag van alles, er is nog iets leuks aan deze stoel: ik kan er ook onder zitten, dat kon bij mijn forige stoel niet, dus jullie snappen vast wel dat ik heel blij ben met deze stoel!

Oscar

De stoel komt van de straat, iemand had hem zomaar weggegooid maar gelukkig heeft mijn man hem gefonden, ik heb meteen oferal aan de stoel gekrabd, niet omdat ik find dat het persee mijn stoel is hoor, nee, ik zat juist te denken dat het een fijne stoel zau zijn voor Oscar, onze lieve vriend, Oscar is heel aud, en hij wilde eerst graag Paasen halen, dat is gelukt, nau wil hij graag naar het stoelendansfeest in mijn tuin, alleen werkt zijn gezond niet mee, en de lente ook niet, maar als we te lang wachten kan het misschien niet meer, dus daarom heb ik een plan bedacht.

Kadoo

Oscar: de nieuwste stoel staat altijd klaar voor je, en je mag ALTIJD komen voor het stoelendansfeest!, als je zin hebt kom je naar mij toe, ik bel dan meteen alle vrienden en vriendinnen op, en we gaan feest vieren!, ik ben altijd thuis, er zijn genoeg snekkies voor iedereen, en mijn vrienden zijn altijd welkom, mijn mensen weeten ervan en finden het prima, als vrienden kunnen we dit doen voor Oscar, staan jullie allemaal stent baai om meteen te komen feesten als Oscar er is?, we gaan rennen en spelen, we doen aan stoelendans, misschien zien we wel Loes- en Brammievlinders, en na afloop zwaaien we naar de sterren en zorgen we dat Oscar weer feilig thuis komt.

Het is een kadoo voor Oscar en mevrouw Oscar, omdat ze zo dapper en biesonder zijn, allebei, en omdat ze ferdriet tegemoet gaan, dat is heel moeilijk, en daarom wil ik ze graag eerst het feest van SAMEN geefen.

***Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, ik duim dat Givencio weer goed kan lopen, en zoals altijd tetter ik weer voor vreede, ik geef het niet op!!

Mijn vrouw zegt weleens dat ik haar kuiken ben omdat ik haar altijd en oferal achterna loop, ik weet heus wel dat een kuiken een beebievogel is, en ik ben Kever, een katerjongen, dus ik kan helemaal geen kuiken zijn!, maar mijn vrouw legde me uit dat voor een kuiken dat uit het ei komt het eerste dier of mens dat hij ziet zijn moeder is, en dat het soms lijkt alsof het bij mij ook zo ging.

Kouwstik

De eerste keer dat ik mijn vrouw zag was in het asiel, ze lag op haar buik op de grond en stak heel foorsichtig een hand naar mij uit, ze kon als ze haar arm uitrekte nét mijn wang aanraken, ik fond dat niet noodig maar ik bleef wel liggen, onder de kooien, helemaal plat tegen de muur aangedrukt, ze gaf me steeds een klein stukje kouwstik en dat pakte ik foorsichtig van haar aan, daarna zag ik mijn man, hij lag ook op zijn buik en hield me het hele zakje met kouwstiks voor dat mijn vrouw thuis had gemaakt, en ik trok zó het zakje uit zijn hand en kroop een heel eind ferder weg om alles rustig op te kunnen eeten.

Knuffels

Ik wist meteen dat dit mijn mensen waren, Bolle had het me al ferteld in een droom, en het is waar dat ik een beetje foel dat mijn vrouw mijn mamma is, ook al is ze natuurlijk geen vogel en ik ook niet, maar het foelt alsof ik toen in het asiel uit mijn ei kwam en werd wie ik ben, ik find het fijn dat mijn vrouw me beschermt, ze praat met een hooge stem tegen me, en ik praat weer terug, als ze me knuffelt gaat ze vaak met haar hoofd bofenop me liggen en dan draai ik me op mijn rug zodat ze op mijn zachte buik kan liggen, ze zegt allemaal liefe woorden tegen me zoals Keveretti Spaagetti of liefe kleine big, ze kamt de klitten uit mijn haaren bij mijn bips zodat ik er weer netjes uitzie en ik was haar haaren, en ik foel me feilig bij haar.

Mijn man staat altijd in de nacht met me op, ik krijg knuffels en wat brokjes, hij wacht of ik naar buiten wil of niet, als ik naar buiten wil doet hij de deur voor me oopen en blijft hij wakker tot hij hoort dat ik weer binnen ben, hij borstelt mijn haaren elke afond, hij komt altijd kijken of alles in orde is als ik in de tuin ben, hij gaat naast me op de floer liggen om met me te knuffelen, hij praat met een mensenmannenstem tegen me, hij heeft met me geoefend zodat ik nau mijn kattenluikje snap, hij is heel snel bezorgd over me, en ook heel trots op me, en ik foel me feilig bij hem.

Aandagt

Als mijn vrouw gaat slapen ga ik ook slapen, dat hoort zo, en als ze opstaat sta ik ook op, als ik eerder wakker ben ga ik wel efentjes buiten kijken, maar ik kruip gewoon weer in mijn mand, tot het tijd is om op te staan, ik loop mijn vrouw oferal achterna, mijn vrouw zegt weleens dat ze nooit meer iets af heeft kunnen maken sinds ik er ben omdat ik altijd aandagt wil, dat ze niet eens meer de krant uit kan lezen, maar gelukkig zegt ze ook dat ik veel belangrijker ben dan de krant, en dat is ook zo!, als ze er niet is ga ik maar slapen, want wat moet ik dan, zo zonder mijn vrouw?

Maar ik wil ook niet dat mijn man weg is, hij hoort er gewoon te zijn!, als hij heel soms een nachtje weg is word ik stilletjes, ik kruip helemaal tegen mijn vrouw aan en loop haar NOG meer achterna, om op te letten dat zij niet óók nog weg gaat, want dan zau ik helemaal alleen zijn… o, ik moet er niet aan denken!

Tuin

Forige week zaten mijn vrouw en ik buiten, voorin de tuin, ik lag heerlijk in de zon, er floog een Loes-en Brammie-vlinder foorbij, en mijn vrouw zat iets te leezen, mijn man kwam naar buiten en zei Hee Keef en hij liep ferder de tuin in, ik stond entoesjast op en liep een klein stukje met hem mee, maar ineens bleef ik staan en begon te tetteren, ik was helemaal van mijn slag, moest ik nau met mijn man mee of bij mijn vrouw blijfen?, ik liep toeterend naar mijn vrouw toe, en gelukkig begreep ze me: ze stond op en liep met mijn man mee, zodat we met zijn drietjes achter in de tuin konden zitten.

Hoe het presies in elkaar zit weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ik voor altijd bij mijn mensen wil blijfen, en mijn mensen willen dat ook, ik weet dat we voor altijd bij elkaar horen, dat we een famielie zijn, een famielie met een katerjongetje van ellef jaaren, twee mensen en een kuiken!

***

Ik stuur Oscar en Givencio heeeeeeeeel veel beeterschapskopjes, en ik tetter natuurlijk gewoon door voor vreede!
En ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, voor een beetje troost, en ik zwaai naar alle sterren.

In mijn tuin heb ik het altijd keidruk, ik heb nouwelijks tijd om te gaan liggen en rustig te genieten, het begint er elke ochtend mee dat ik eerst tsjek of alles oferal in orde is, en daarna komt de rest van mijn werk: ik moet zorgen dat die grote zwartwitte vogels niet te lang in mijn tuin blijfen zitten, ik moet door mijn gaaas kijken of bij de buren alles is zoals het hoort, ferder moet ik nog over mijn gras rennen, met Mikkie en Pokon neuzen en bijpraten, heel goed aan alle stoelen krabben, opletten of ik vlinders zie want dat kunnen Loes en Brammie zijn, en dat is nog maar een gedeelte van mijn werk.

Plantjes

Wanneer mijn vrouw plantjes in de grond heeft gezet graaf ik ze weer uit als ik find dat ze op de ferkeerde plek staan, soms schop ik ze met graafen per ongeluk kapoo, maar daar kan ik niets aan doen, ik pinkel er ook elke dag tegenaan om ze welkom te heeten, zodat ze zich thuis foelen in mijn tuin, folgens mijn vrouw finden veel plantjes dat niet zo fijn en worden ze helemaal bruin, maar dat lijkt me oferdreefen, dan waren het gewoon geen goede plantjes.
Als snek eet ik wat van mijn gras dat elke dag groter wordt, zooo heee en dat is me toch een partij lekker!, het smaakt groen en zacht maar ook knapperig, ik zoek de langste sprieten uit, die nog een beetje fochtig zijn van fersheid, en dan knabbel ik ze hapje voor hapje op, het is een frisse smaak, dat lentegras, en ik find het heerlijk!

(tekst gaat verder onder de video)

Knuffels

Tussendoor toeter ik om de tien minuuten of mijn mensen ook naar buiten willen komen, en of ik iets lekkers mag, of het liefst eigenlijk allebei tegelijk, als mijn mensen naar buiten komen fertel ik ze alles wat ik heb meegemaakt en heb gezien en geroken, en krijg ik knuffels en kusjes.
Na het knuffelen gaan we spelen, ik speel nu het liefst met takjes van een plant die in mijn tuin groeit, en mijn mensen beweegen die takjes dan heeeeeel snel heen en weer, maar toch fang ik ze altijd!, ik bijt de takjes en ik krab ze, en soms ook mijn mensen maar dat bedoel ik niet gemeen, het komt doordat ik Tuintijger Kever ben!, kijk maar op de fillum, als ik uitgespeeld ben krab ik met mijn voorpoten goed aan mijn gras en daar moeten mijn mensen altijd erg om lachen, en soms sla ik de naagels van mijn voorpooten in het gras en trek ik mezelf zo over het gras heen, Als een stoomwals zegt mijn vrouw, maar ik heb geen idee wat dat is.

Aalert

Een paar keer per dag komt de hond die naast mij woont naar buiten in zijn tuin, en dat beteekent dat ik aalert moet zijn: waar is hij, wat doet hij, en waarom doet hij wat hij doet, dat snap ik nog steeds niet helemaal, daarom is het ekstra belangrijk dat ik hem goed in de gaaten haud.

Sterren

Als het donker is let ik op of Pokon in mijn tuin komt, en als hij dat doet ga ik naar mijn mensen en toeter dat Pokon er is, ze tillen hem op en zetten hem weer naar bofen, het is een spelletje van Pokon, hij rent zelf al naar de ladder en klimt er soms ook een stukje op omhoog, op het schuurtje staat Mikkie dan te wachten en soms krijgen we alledrie een snekkie, dus eigenlijk hoop ik stiekem dat Pokon naar beneeden komt.

En als het echt helemaal donker is en de sterren staan aan de heemel zwaai ik naar alle sterren, en ze twinkelen altijd terug.

De folgende ochtend begint alles opnieuw, en ik ben er klaar voor, het is een grote ferantwoordelijk om een tuin te hebben, zeker als het het landgoed van Bolle is, maar ik kan het, alleen word ik wel eens boozig als mijn vrouw zegt Heb je weer lekker liggen slapen in de tuin?, want ik kom helemaal niet aan slapen toe!, O nee? zegt mijn vrouw dan, Waarom zie ik je dan altijd ergens liggen?, ja, dat weet ik ook niet hoor, dat is dan toefallig als ik efentjes uitrust.

***

Ik tetter door voor vreede zolang als het noodig is, en ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes!
En ik stuur Oscar heeeeeeeeel veel beeterschapskopjes, ik hoop zo dat je op mijn Stoelendansfeest komt, lieve vriend!!