Het is zomaar ineens zomer geworden, en ik hau van de zomer!, ik ben de hele dag in mijn tuin, mijn mensen vinden dat ik er al echt uit zie als een tuinkater, en mijn vrouw zegt vaak tegen me dat wassen niet verbooden is, dat zegt ze omdat mijn witte sokken grijs van het stof zijn en mijn witte onderbroek groen van het gras, maar ik heb helemaal geen zin om me elke dag te wassen, daar is het te warm voor (toch Bert?!), en bofendien zijn mijn sokken en mijn onderbroek de folgende dag weer grijs en groen, dus het heeft helemaal geen zin om die schoon te maken, allemaal dubbel werk, daar zie ik het PUNT niet van in.

Mijn stretsjer

Een paar dagen geleden kwam mijn vrouw ineens met iets groots de tuin in, ik herkende het van forig jaar, het was mijn stretsjer!, toen mijn vrouw hem open klapte ging ik er meteen onder liggen, na een tijdje ging ik er keihard aan krabben en daarna klom ik er bovenop, zooo heee mijn stretsjer ligt echt fantasties!, ik heb er de hele afond op geslapen,toen het nacht was wilde mijn man de stretsjer naar binnen halen, maar ik lag er nog op, hij heeft een tijd gewacht maar ik bleef er op liggen, daarom probeerde hij me op te tillen maar ik begon zachtjes te grommen, echt waar!, dat betekende dat ik op mijn stretsjer bleef liggen, pas in de ochtend ben ik naar binnen gekomen en kroop bij mijn mensen op het grote bed, ik had mijn PUNT gemaakt.

Op en onder

Maar toch nog niet duidelijk genoeg, want folgens mijn vrouw is de stretsjer van haar, ze wil er ook op zitten vertelde ze me, nau ja!!, wie heeft er de hele nacht over de stretsjer gewaakt?, wie heeft aan de stretsjer gekrabt, en wie heeft allemaal haaren aan de stretsjer gedaan?, juist ja dat ben ik!, bofendien kan mijn vrouw alleen OP de stretsjer, dat is toch zonde want ik kan er ook ONDER!, dat lijkt me duidelijk een PUNTje voor Kever!!

En raad eens wat ik dan onder de stretsjer doe?, ja, ik lig er natuurlijk te slapen of om me heen te kijken, maar weet je wat ik nog meer doe?, ik speel spieraal op de stretsjer!, mijn vrouw zat er bij en moest lachen, ze riep Ja hoor, sloop jij de boel maar, dat komt omdat ze geen gefoel voor muziek heeft, ik denk dat ze toch wel onder de indruk was want ze stelde voor om de stretsjer te deelen, of om er SAMEN op te gaan, nau fooruit dan maar, alleen op de stretsjer is eigenlijk helemaal niet zo gesellig, dus mijn vrouw mag best op de PUNT van de stretsjer zitten.

Wat ik stuur

Ik stuur echt heeeel veel feeliesietetters naar Oopa Floris, morgen is hij twintig jaaren!!, en naar mijn Brammievlinder natuurlijk die veertien jaren is geworden!!, en ik stuur Jip heel veel beeterschapskopjes, en ik blijf tetteren voor vreede zo lang als het noodig is!het noodig is!

Katten die dol zijn op bezoek, het schijnt te bestaan. Ik heb zelf vaak genoeg meegemaakt dat katten bij mij of Jeroen op schoot klommen, als we vij vrienden waren. Gezellig vind ik dat. Maar ook een beetje vreemd.
Dat komt omdat wij nooit met een kat hebben gewoond die zo makkelijk in de omgang was. Als er bij ons iemand op bezoek kwam was iedereen meteen verdwenen. Naar de tuin of naar de slaapkamer.
Pop en Beer kwamen nog wel te voorschijn als het iemand was die ze goed kenden. Vooral Pop kwam altijd wel kijken en tassen inspecteren. En ze lieten zich ook nog wel aaien – alhoewel Beer daar eigenlijk niet van gediend was.
Maar er was nog iets waar hij niet van gediend was.

Beer

Beer lag graag op de (enige) bank die wij hebben. Als iemand daar ging zitten kwam hij na een tijdje kijken of de bank al weer vrij was. Als dat niet zo was ging hij vóór de bank op de grond liggen en geërgerd zuchten. Na een paar minuten sprong hij dan op de bank, deed net alsof hij niet had verwacht dat er iemand zat, zuchtte heel nadrukkelijk en sprong er weer af. Dit herhaalde zich meestal net zo lang totdat ik aan degene op de bank vroeg of hij of zij het erg vond om ergens anders te gaan zitten. Omdat de bank eigenlijk van Beer was. Jawel. Zo werkt dat bij ons ????

Mol

Mol liet zich door niemand anders dan door Jeroen en mij aanraken. Ze bleef dus ook bij iedereen zo ver mogelijk uit de buurt.Niet zozeer uit angst, meer uit gebrek aan interesse.
Ze kwam wel afkeurend loeien als er te hard werd gelachen, of als er gehoest of geniesd werd. Regels zijn regels tenslotte. En iemand moet de boel een beetje in de gaten houden, vond Mol.

Bol

Bol kwam soms na een tijdje even kijken, en liet zich wonder boven wonder heel soms aaien. Vooral door een vriendin van ons, die hij goed kende. Zij heeft zelf ook katten en weet heel goed hoe ze met angstige katten om moet gaan.
Als we in de tuin zaten was hij iets minder verlegen, en kwam hij er vaak bijliggen. Op een afstandje, dat wel.

Kever

Kever is van onze katten degene die het bangste is voor bezoek. De eerste keer dat er iemand kwam raakte hij zó in paniek dat hij in het wilde weg rond ging rennen en meerdere keren over de tafel sprong uit angst dat hij werd gevangen (denken wij). Hij kwam niet op het idee om in de slaapkamer te blijven. Elke keer als Jeroen hem daar naar toe had begeleid kwam hij weer terug en begon de paniek opnieuw.

Vooral toen hij hier nog niet zo lang woonde nodigden we daarom eigenlijk zo min mogelijk mensen uit. Na de dag dat hij buiten in de regen ging liggen, omdat hij niet naar binnen durfde te komen, vonden we dat te zielig voor hem.
Inmiddels zijn er meerdere keren mensen geweest, en hij is een stuk minder bang. Bij een buurman van ons komt hij er na een tijdje bij liggen, tegen mijn voeten aan (voor de veiligheid). En hij durft dan zelfs om de paar minuten zijn mening te geven. De buurman antwoordt trouwens ook elke keer (“Echt waar Kever? Je hebt eigenlijk wel gelijk”).

Maar iets dat iedereen nog erger vond dan vreemde mensen waren kinderen in huis! Ook Pop was dan meteen weg.
Mol vond het zelfs zó vreselijk als een kind langskwam dat ze daarna niet meer uit zichzelf naar binnen kwam. Eén van ons tweeën moest haar dan naar binnen tillen, en met haar rondlopen om te laten zien dat de kust echt, ECHT veilig was. Maar Mol wilde daar altijd héél zeker van zijn, dus ze keek ook onder de boekenkast (plusminus 3 centimeter ruimte, haha), onder de bank, onder de koelkast en in de kasten. Want je weet tenslotte maar nooit waar die kinderen zich verstoppen…????

Omdat wij het zielig vonden/vinden als katten bang zijn in hun eigen huis gingen wij daarom naar vrienden toe die kinderen hebben/hadden.

Kort gezegd, Pop, Beer, Molly, Bolle als Kever zaten niet te wachten op bezoek.
En toch kregen mensen die dat wilden bij ons toch nog wel eens een kat te zien. Onze rode buurkater Boris was voor niemand bang en bemoeide zich graag overal mee. Hij vond het zelfs geen probleem om bij wildvreemden (voor hem dan) op schoot te gaan zitten. Gezellig juist!

Hoe is dat bij jullie katten? Liggen ze verstopt onder het bed, of komen ze kopjes geven? En wat vinden ze van kinderen?

Mevrouw Kever

Ook vandaag ga ik weer tetteren voor vreede, dat blijf ik net zo lang doen als het noodig is, en weet je waarom?, omdat ik ruusiemaken stom vind!, je hebt niks aan ruusie, er komt alleen maar ferdriet van en nog meer ruusie, mijn vrouw vindt dat ik presies de goede katerman ben om te tetteren voor vreede, omdat ik nooit boos ben, en ze zegt dat ze me nog nooit heeft horen blaasen of grommen, zelfs als er dingen gebeuren die ik helemaal niet wil blijf ik vriendelijk en netjes, en mijn man zei dat het soms wel jammer is dat ik zo weinig van me afbijt, maar ik WIL dus juist niet bijten, dat is het PUNT.

Foorsichtig

Mijn mensen zeggen dat ik een lieve schat ben, leuk hè?, dat ik heel zachtaardig en foorsichtig ben, maar dat ik ook fertrauwen heb in mezelf en in mjjn mensen, ja natuurlijk!, als ik maar bij mijn mensen ben is alles goed, zo is het gewoon, ik weet dan dat me niks kan gebeuren en ik foel me feilig, ik weet dat mijn mensen en mijn huis en mijn tuin van mij zijn, daar hoef ik niet voor te vechten, soms vecht ik met de voet van mijn vrouw, dat is een spelletje, maar mijn standPUNT is dat ik niet aan echt vechten doe.

Nacht

Al een tijdje is het bijna elke dag mooi weer, de zon is er en het is lekker warm, dan vind ik het heerlijk om in mijn tuin te zijn, de hele dag, en ook laat in de afond als het donker is, maar het mooiste is het in de nacht, als iedereen slaapt en ik de enige ben die buiten is, zo foelt het dan, maar er zijn nog allemaal beestjes die ook wakker zijn, er zijn muisjes, er zijn fleermuisjes, er zijn ratjes, en er is nog iemand: Mikkie, want wat mijn mensen ook proberen, Mikkie kan altijd weer de tuin in komen, er is nau gaaaas tot wel drie meeter hoog, maar hij klimt er tegenop en laat zich zo in onze tuin vallen, nau ja!!, hij loopt naar binnen, eet mijn eten op, speelt met mijn speelgoed en gaat dan liggen slapen, tot mijn mensen het merken en hem naar buiten zetten, soms moet dat wel vijf of zes keer in een nacht, mijn mensen krijgen er een PUNThoofd van.

Vreede

Eerst was ik er nerfeus van geworden, en mijn mensen ook, mijn vrouw lag de halve nacht wakker om te luisteren, ze was heel bang dat ik over mijn stuur zau raken, maar dat doe ik niet hoor, ik weet heel goed dat Mikkie hier niet mag komen, maar hij wil het zo graag, en hij doet mij niks, waarom zau ik dan gaan blaasen?, hij blaast ook niet tegen mij, ik hau hem in de gaaten, dat wel, en ferder wacht ik gewoon tot mijn mensen hem weer uit de tuin zetten, daarna krijg ik altijd ekstra veel knuffels en een snekkie, en dan is alles weer in orde, ik hoef toch niet klappen te geven of te bijten?, ook al zeggen mijn mensen dat ik best boos mag worden of een tik mag geven, dat ik mezelf best mag verdeedigen, zo ben ik nau eenmaal niet, ik ben Kever, ik heb een hekel aan ruusie en ik tetter voor vreede!!

Mijn mensen zeggen wel eens dat ik de konsentraasie van een fruitvlieg heb, dat kan best maar ik weet eigenlijk niet wat konsentraasie is, Nee dat weet ik! roept mijn vrouw, ze legde me uit dat konsentraasie betekent dat je je ergens op fokust, dat je op één ding tegelijk let, nee dat kan ik inderdaad niet maar dat wil ik ook helemaal niet!, waarom zau ik maar op één ding letten als er zoveel te beleven valt?, wat zau daar het PUNT van zijn?

Aandagt

Of ik nau aan het spelen ben of ik word geknuffeld of ik kijk naar vogel, ik zie altijd na drie sekondes weer iets anders, en je snapt toch wel dat ik er naar toe moet om het te tsjekken, alleen met eten hau ik mijn aandagt erbij, logies natuurlijk, maar soms zie ik iets spannends en ga ik met volle mond tetteren en laat ik mijn eten zo uit mijn mond vallen om er snel naar toe te kunnen, mijn mensen moeten er altijd om lachen, maar ik wil gewoon niks missen, ik wil oferal bij zijn en alles zien, mijn vrouw zegt wel eens dat het net is alsof ik altijd op het PUNTje van mijn stoel zit.

Ook als ik knuffel met mijn mensen heb ik geen geduld, na een paar mienuuten moet ik weer iets anders doen, en dat terwijl ik knuffelen echt het allerallerallerfijnste in de hele wereld vind!, alleen als ik slaap doe ik niks anders, dan ben ik gewoon alleen maar aan het slapen, bijna elke nacht lig ik aan het voeteneinde op het grote bed en slaap ik uren met mijn mensen mee, maar sinds een week is er iets heel biesonders, als mijn man slaapt en ik ook, gaat mijn vrouw foorsichtig onderstebofen in bed liggen zodat ze mij kan aaien, omdat ik eindelijk stil lig zegt ze, ze kruipt tegen mij aan en ik tegen haar, ik ga op mijn rug liggen zodat ze mijn buik kan aaien, ik moet er keihard van spinnen en ik geef haar neusjes en kusjes, en dan slapen we SAMEN, ik gewoon zoals altijd en mijn vrouw onderstebofen, en we zauden allebei wel willen dat we er nooit een PUNT achter hoefden te zetten.

Nieuwe dag

Maar als ik froeg in de morgen de vogels hoor zingen, of als ik de zon op zie komen, ga ik tetteren of spieraal spelen, want er is weer een nieuwe dag, en ik wil naar buiten, ik wil alles ruiken en horen en proefen en foelen, het leven is een groot afontuur en ik wil er bij zijn, van het beginPUNT tot het eindPUNT.

En ik blijf tetteren voor vreede, net zolang als het noodig is!!

Na de vraag over het geven van een pil, waarop zo veel en zulke nuttige reacties zijn gekomen, dacht ik het deze keer te hebben over iets dat daar een klein beetje bij hoort. Namelijk de reismand, tas of vervoersbak voor je kat.

Drama

Bij ons thuis begint daar namelijk altijd al het drama. Wat een ellende om Pop, Beer, Mol, Bol of Keef in die tas te krijgen! Het wordt altijd een soort van gevecht, met poten weer naar binnen duwen, uitkijken dat er geen staart tussen de rits zit en vooral opletten dat de betreffende kat er niet vandoor gaat. Want dan is het helemaal een opgave om hem/haar alsnog in de tas te krijgen.

Tips

Ik heb alle tips opgevolgd die worden gegeven om een kat makkelijk in een reismand te kunnen doen – maar niks hielp. Zodra een kat zijn of haar tas ziet is het raak: paniek.
We hebben een tijd de mand in de kamer laten staan, met dekentjes erin. Allemaal prima, Mol sliep er een tijdlang graag in. Maar op de dag dat bijvoorbeeld Pop naar de dierenarts moest WISTEN Pop, Mol en Beer alle drie meteen dat het foute boel was. En was het dus weer een strijd om Pop in zijn reistas te krijgen. ALS dat al lukte, want meestal was hij hem allang gesmeerd en zat een stel tuinen verderop.

Snoepjes erin leggen werkte nooit. Bij de dierenarts kregen Pop, Beer, Mol en Bol trouwens ook vaak wat snoepjes. Die lieten ze altijd liggen in de reismand. En als ik dan nog wel eens probeerde of ze die snoepjes later op de dag bij hun brokjes wilden, visten ze ze er stuk voor stuk tussenuit en legden ze naast hun bakje, haha! De boodschap was duidelijk: die snoepjes waren besmet, en ze lieten zich niet omkopen.

Eigen tas

We doen altijd een dekentje van thuis in de mand, en een matrasbeschermer eronder. Dat is een soort grote luier. Voor het geval van een “ongelukje”, wat helaas nog wel eens voor wilde komen als iemand erg bang was om naar de dierenarts te moeten.
Het dekentje dat erin gaat is zo groot dat de kat zich eronder kan verstoppen.

Iedereen heeft bij ons zijn/haar eigen vervoerstas gehad.
Beer kreeg een grote plastic bak mee toen hij bij ons kwam wonen. Prima ding, alleen onhandig om vast te houden met maar één handvat in het midden. Beer ging in die bak heen en weer schuiven, en het viel niet mee om dat ding dan normaal vast te kunnen houden.

Popje had een geweldig handig mandje van de Hema. Iets tussen een mandje en een tas in, van stof. Toen we ontdekten hoe handig een stoffen tas is kreeg iedereen daarna zo’n ding. Niet dat dat overigens maakte dat ze het fijner vonden om er in te moeten…

Draagtas

Plastic vervoersbakken wil ik niet meer. Kever kwam in een werkelijk gigantische plastic reismand, waar hij nog met drie andere katten in had gekund. Niet te tillen, en weer dat heen en weer geschuif. Bovendien houdt hij zich met alle poten vast aan de “deuropening” en was het haast onmogelijk om hem erin te krijgen. Het hele deksel kon er wel af, maar voordat dat er weer op zat had Kever zich al uit die bak gewurmd.
Nu heeft hij dus een draagtas. Die ziet er een beetje uit als wat ook wel weekendtas heet. Het voordeel van zo’n tas is dat je je kat tegen je aan kunt dragen, omdat een tas flexibel is. Ik kon ook bij iedereen de rits een héél klein stukje open doen zodat ik ze kan aaien. Dat helpt tegen de ergste paniek.
De opening om de kat in te doen is een stuk groter dan allen zo’n klein deurtje. En gaat ook “makkelijk” dicht met een rits. Maar alsnog leek het alsof Kever ineens 8 poten heeft die zich allemaal vastklampen aan de tas, mijn been en Jeroens hand. Ik zou echt niet weten hoe je Kever in je eentje in een tas kunt krijgen.

Bol

De eerste keer dat we Bol in een reistas zetten hielden we zijn hoofd naar beneden om de rits dicht te kunnen doen. En wat deed Bol? Die schopte uit alle macht met zijn achterpoten als een soort bokkend paard recht in mijn gezicht! Goed raak, het bloed liep van mijn kin in mijn nek, haha! Ik had eerlijk gezegd bewondering voor zijn vindingrijkheid.
Bij Kever waren we dus extra op zijn achterpoten aan het letten, waardoor hij zijn kop en halve bovenlijf weer uit de tas wist te wringen. Zelfs met vier handen (Jeroen en ik) is het een hele klus om Kever in zijn tas te krijgen.

Wij hebben geen auto, dus naar de dierenarts ga ik met de tram. Jeroen gaat op de fiets en haalt mij en kat(ten) op bij de halte. Dan gaat de tas een klein stukje achterop, en lopen we naar de dierenarts.
Afgezien van Beer, die eigenlijk alleen maar af en toe een piepje gaf, was iedereen duidelijk aanwezig in de tram. Mol was het ergste, die ging zo hard loeien dat iedereen haar kon horen. Als de tram veel lawaai maakte, ging ze gewoon nog een tandje harder loeien om er bovenuit te komen.

Muziek

Ik zal nooit de keer vergeten dat ik helemaal achterin zat met Mol, die weer flink haar sirene aan had staan. Op een gegeven moment klonk door de intercom (of hoe heet dat) “Voor de mevrouw met de kat”, en werd de muziek van de Pink Panter gespeeld????Blijkbaar had zelfs de bestuurder haar kunnen horen! Uiteraard ben ik, met Mol, even naar voren gelopen om hem te laten zien wie er nou zo’n keel opzette.

Een andere keer zat ik met Pop in de tram, en zat ik zachtjes tegen hem te fluisteren dat hij zo’n mooie jongen was, dat ik trots op hem was, dat hij het geweldig deed, dat hij mijn lieverd was. Nou ja, dat soort dingen. Ineens tikte de meneer die achter me zat me op mijn schouder en zei: “Zo lief praat mijn vrouw nou nooit tegen mij!”
Waarop ik naar alle eerlijkheid heb geantwoord dat ik ook alleen maar tegen mijn katten zo praat????

Kevers reistas staat gelukkig weer op zolder, en blijft daar hopelijk een hele tijd staan.
Maar ik ben benieuwd hoe anderen dat doen. Wat voor mandje, bak of tas hebben jullie? En gaan jullie katten er zelf in, of is het een heel gedoe om ze er in te krijgen? En hoe verloopt de reis?

Mevrouw Kever