Alle berichten van mevrouw Bert

Hoe Rudy het zwerfkitten een knuffelkater werd

Hoi Rudy! Het is nauwelijks te geloven dat dat kleine kitten en de vorstelijke kater dezelfde persoon zijn.  En toch is dat zo.

Aan deze twee foto’s kun je zien hoe belangrijk liefde is. Want dat maakte het verschil. Wat is het verhaal?

Wild

Daarvoor gaan we naar Amerika. Op een dag arriveerde er een kitten van negen weken in het asiel. Daar bekeken ze hem en toen besloten ze dat het jonkie te wild was om nog kans te maken op een huiselijk leven. Dat hoorde Sam Peterson, een man van een plaatselijke dierenreddings-organisatie en hij besloot dat dit kitten wèl een kans verdiende. En wel bij hem thuis.

 

Verjaardag

Toen Sam hoorde van het kitten, nam hij niet alleen dat besluit maar hij handelde er ook naar. Hij ging naar het asiel, nam het kitten mee en noemde hem Rudy. Sam was net die dag jarig, maar of het huis vol bezoek zat maakte hem niet uit. Dit was belangrijker. Voor Rudy was het net op tijd, anders had hij over de Regenboogbrug gemoeten. Nu ging hij in een reiskorfje mee naar een thuis.

Zorg

Sam begon met Rudy te verzorgen. Hij had vlooien in zijn vacht, die moesten weg. Rudy kon zichzelf niet goed schoon houden, dus dat deed Sam. En hij kreeg ook extra te eten, want voor zijn leeftijd was hij te mager. Dat zijn allemaal grote ervaringen wanneer je nog maar negen weekjes oud bent, maar op de een of andere manier wist Rudy dat hij in goede handen was. Hij liet alles toe, zonder bijten, blazen of boos kijken. En dat voor een verwilderd kitten.

Spinnen

Wat Sam hem niet kon leren, ontdekte Rudy zelf. Spinnen. Binnen de kortste keren begon het kleine katertje te spinnen en hard ook.  Het was niet van angst. Het was van tevredenheid. Rudy voelde voor het eerst in zijn leven dat hij veilig was, en dat hij een mens had die voor hem wilde zorgen.

Kater

En zo groeide Rudy op, dankzij de goede zorgen van Sam. Hij is nu een mooie kater die van knuffelen houdt, het liefste 24 uur per dag. Spinnen doet hij nog graag en veel.

Zo zie je, ook katten die een beetje of helemaal zwerver of wild zijn, verdienen een kans. Er kan zomaar een knuffelaar in hun binnenste zitten.

(Bron: Lovemeow.com)

Trouwfoto’s met kater Arthur

Uit het leven van Bert, ,

Trouwfoto's met kater ArthurTrouwfoto’s met kater Arthur zijn in het bezit van de Italiaanse Marianna Zampieri.  Toen ze ging trouwen, wist ze dat er behalve haar bruidegom nog iemand bijhoorde: haar kater Arthur.

“Ik adopteerde Arthur in 2012 en sindsdien is hij mijn favoriete model,” zegt de Italiaanse fotografe.

Voor de bruidegom was het waarschijnlijk kiezen of delen.

 

Hit

De foto’s plaatste ze op haar Instagrampagina en toen gingen ze de wereld over. Klik en kijk naar de foto’s. Marianna noemt zich ook catographer, een woordspeling op fotographer.  Dan weet iedereen meteen: het gaat over katten. Behalve de bruidsfoto’s heeft ze ook andere fotografieprojecten met katten. In Venetië, katten op straat, de speciale band tussen kat en mens, ze kan nog jaren en vele boeken vooruit.

Trouwen

De trouwfoto’s hebben hier en daar ook geleid tot discussies over trouwen met je kat, want daar leken de foto’s van Marinanna en Arthur op.  Kan dat? Willen we dat? Aan de ene kant is er geen ritueel om de speciale band tussen mens en dier te bekrachtigen, aan de andere kant heeft alleen die mens daar behoefte aan. En dieren vallen in Nederland niet onder het personenrecht, dus een wilsbekwame partner zijn ze niet voor de wet. En dat is wel nodig als je een oprecht “ja, ik wil” verlangt te horen.
Gelukkig samenleven is misschien al bijzonder genoeg, iets om te koesteren en dankbaar voor te zijn.

Knutselen

En als je het idee niet kunt loslaten? Simpel. Dan huur je trouwkleding en je boekt een fotoshoot bij je thuis, voor jou en je kat. Gaat dat boven je budget, dan kom je een eind door te knutselen met gratis fotoprogramma’s.  Je hebt prachtige voorbeelden in de trouwfoto’s met de kater Arthur.

Wat hij ervan vond, kunnen we raden. Gedoe. Maar met knuffels en een snack was er vast doorheen te komen.

Rage in China: ruiken aan de kat

Rage in China: ruiken aan de kat Dacht je dat ze in Japan helemaal gek waren met katten? China kan er ook wat van.  Daar is nu een nieuwe rage: aan katten ruiken.

 

Snuffelen. Je gezicht in de vacht stoppen. Zachtjes achter de oortjes. Ze doen het allemaal en als de kat het fijn vindt, is het goed. Kittens ruiken speciaal, een kat die net lekker gegeten heeft ook. Anders maar wel heerlijk.  Is het alleen iets liefs of zit er meer achter?

 

Cultuur

China is niet de meest vriendelijke en liefdevolle cultuur die er is. Vooral in de grotere steden moeten jongeren en volwassenen hard werken om mee te kunnen komen, en om geld te kunnen verdienen. De druk om te trouwen is zwaar, single leven wordt ontmoedigd, en niet iedereen kan zich de kosten van een kind permitteren.
De ruimte voor het uiten van liefdevolle zachte fijne gevoelens is beperkt.

Snuffen

Het is dus helemaal niet gek dat ze daar graag aan een kat ruiken. Je eigen lieve huisdier is een bron van vreugde en geluk, vooral die prachtige heerlijke vacht. Aaien. Ruiken. Aan friemelen. Iedereen doet zoiets graag.
Het gekke is eerder, dat er nu berichten komen over een rage in China, die bestaat uit het ruiken aan de kat. Wat daar gaande is, of er een ontwikkeling is, dat horen we niet. China kent censuur, ook op het internet, dus we moeten raden.

Hersenen

Wanneer we een kat aaien of eraan ruiken, gebeurt er iets in onze hersenen. Er komt een reactie, waarin het stofje serotonine wordt aangemaakt. Hoe meer serotonine, hoe beter we ons voelen, al zit er een natuurlijke bovengrens aan. Wie depressief is, heeft meestal een tekort aan dit stofje. Zo bezien is aaien en ruiken niet alleen maar een fijn moment op een dag, het is ook goed voor je geestelijke gezondheid.

(Bron: Straitstime.com)

missen Mist een kat je als je weg bent? De meeste mensen denken van niet. Ze menen dat een kat genoeg aan zichzelf heeft en zich hoogstens hecht aan een huis. Dat zit anders.

Missen is verlangen. En dat heeft te maken met een band tussen de een en de ander.

Huis

Vaak lees je dat een kat zich niet aan mensen hecht, maar alleen aan het huis. Dan komen de verhalen over een verhuizing en dat de kat honderden kilometers liep om naar het vertrouwde huis terug te gaan.
Kan waar zijn. Kan ook van niet.
Natuurlijk kan een kat zich hechten aan een vertrouwde omgeving, waar alles goed ruikt en bekend is. Dat zegt niets over de relatie met mensen en het missen.

Mens

Katten zijn wat dit betreft net mensen: ze zijn allemaal anders. De een duikt meteen in het contact en zoekt diepgang en elke dag nabijheid, de ander is afstandelijker en laat nooit veel blijken van gevoelens. Zoveel personen, zoveel variaties.
Met andere woorden: er zijn genoeg katten die zich volop en graag aan de mens hechten, en die dolgraag samen zijn. Ze hangen op hun mens, vragen en geven knuffels of willen gewoon met hun mens in dezelfde kamer zijn. Een intense band.

MIssen

En met die intense band ontstaat dan ook het missen. Tijdens werkdagen of vakanties is de gezelligheid en het samenzijn opeens weg. Elke kat heeft gevoelens, dus dat ontbreken van die ander voelt de kat. Vooral de knusse samenzijn-katten kunnen hun mens erg missen. Ze gaan extra slapen of eten, ze zitten in de vensterbank of wachten bij de voordeur. “Kom je al?” En dan volgt meestal een luid gemiauw of een verontwaardige houding van negeren. Niet zelden moet later de gemiste tijd gecompenseerd worden met extra knuffels, snacks en lieve woorden.

Samenzijn en missen horen bij elkaar, voor mens en dier. En zeker weten ook tussen mens en dier.

Nog één keer met kittens knuffelen…

kittens  De Amerikaanse Grace had een wens. Om nog een keer met kittens te kunnen knuffelen.  Ze lag in een hospice, dus de laatste fase van haar leven was aangebroken. Daar sprak ze over haar wens.

Grace hoefde geen luxe diners of een bootreis of een ontmoeting met George Clooney. Ze wilde knuffelen. Met kittens.

Wens

Op de foto is te zien dat haar wens werd vervuld. En hoe. Niet een of twee, maar een hele mand vol kleine jonge knuffelpoesjes werd naar Grace gebracht. In alle kleuren en met allerlei karakters. Het was voor haar een mand vol geluk.

Warm

kittens Wat deden de kittens? Ze lieten zich aaien. Ze vielen op haar schoot in slaap. Ze wandelden over Grace heen en kropen in kleine warme holletjes waar ze die ook maar konden vinden.

Grace had het heerlijk en de kittens hadden het ook uitstekend naar hun zin. Het was veilig en toch was het een avontuur.

Band

Het bewijst weer hoe belangrijk de liefde tussen mens en dier kan zijn.  De aanraking en de nabijheid, dat kan genoeg zijn om de dag van die mens tot een mooie herinnering te maken. Het is ook wetenschappelijk bewezen, dat aaien leidt tot de aanmaak van gelukshormonen in de hersenen. Zeker in een hospice zal dat het geval zijn, in zo’n kwetsbare situatie komt alle liefde sterker bij je binnen. En dan zoveel kittens, die stuk voor stuk zacht en lief zijn… dat doet iets met je.

Tevreden

kittensHet hospice kijkt tevreden terug op deze bijzondere dag. Ze hebben iets belangrijks voor Carol kunnen doen, waardoor ze zich in een moeilijke situatie toch gelukkig kon voelen. Carols familie was daardoor geruster. En er was een mand vol kittens die een geweldig avontuur beleefden en die avond als een blok hebben geslapen. Want zelfs kittend worden een keertje moe.

(Bron: Iheartcats.com)