Joep en de bijzondere snuffelzakjes

Al maandenlang krijg ik heel veel advertenties en suggesties voor vriendschapsverzoeken op Feestboek. En heel eerlijk gemauwd, ik vind ‘t helemaal niet erg als m’n personeel die wegklikt. Want wat moet ik met een volautomatische kattenbak als ik een prachtig mooi en enorm weiland naast m’n achtertuin heb, waar de buurtkatten en ik boodschappen voor elkaar achterlaten en geurvlaggen planten, om te laten weten dat we daar al controles hebben uitgevoerd?

En ik wil helemaal niet op vakantie naar een ver land dat ik helemaal niet ken, ik weet alles in m’n eigen buurt te vinden en dat is lekker vertrouwd. Dure auto’s, daar kan ik niks mee en een bril heb ik denk ik helemaal niet nodig want ik ruik m’n brokjes, snekkies en natvoer al zodra de verpakking open gaat.

Poezendame

Totdat ik een paar weken geleden een foto van een charmante zwart/witte poezendame zag staan. Haar personeel Sylvia heeft een eigen bedrijfje en zij, Sandy, doet de eindcontrole van alles dat de deur uit gaat. Maar het ging niet zo best met het bedrijfje, want de posts die ze deelden raakten ondergesneeuwd door de bedrijven die veel budget hebben om te adverteren. Dus ze dachten erover om maar te stoppen.
Nou hebben mijn personeel en ik een zwak voor kleine zelfstandigen en we willen altijd graag helpen, dus ik heb hun noodkreet op m’n eigen pagina gedeeld. Maar daar bleef het niet bij. Er moest natuurlijk ook iets besteld worden, dus de website van Hippe Snuffelzakjes werd van voor naar achter doorgespit. En van links naar rechts, en van boven tot onder. En ik moet zeggen, het was heel moeilijk kiezen hoor, want je kan wel mauwen dat een snuffelzakje een snuffelzakje is, maar het oog wil ook wat. Ik zag mezelf nog niet kathousiast worden van een stofje met zachte lieve kleurtjes, of iets met katten erop, of met lintjes er aan. Nee, ik wilde iets stoers! En alsof dat nog niet moeilijk genoeg was, welke geur moest m’n snuffelzakje eigenlijk hebben?

Tas

‘t Heeft toch wel een avondje gekost om een keuze te maken. Ik was intussen alweer in de vensterbank gaan liggen slapen, want het duurde me gewoon te lang. Ik liet de keuze wel aan m’n personeel over…
De volgende ochtend hoorde ik dat de bestelling geplaatst was. Het wachten kon beginnen. Omdat het bedrijfje eigenlijk bijna bij mij om de hoek zit, besloot m’n personeel de bestelling zelf op te halen, en vorige week zaterdag was het dan zover.
Ik kreeg een prachtige papieren tas, waar allemaal zakjes in zaten. Met stickers erop, zodat m’n personeel kon lezen wat er in zat. Hadden ze voor mij niet hoeven doen hoor, want zodra het zakje opengemaakt werd kwamen er héérlijke luchtjes vrij. De stof was lekker zacht, met wilde dierenprints. Tsja, ik wilde stoer, en dat heb ik gekregen…

Katdeautjes

Als extra zaten er ook nog drie katdeautjes bij. Een balletje met tijgerprint en ‘n rammeltje erin (hoe wisten Sylvia en Sandy dat ik van pootballen hou?) en een kleine gele muis. Kan ik mooi mee trainen voordat het muizenjachtseizoen weer losbarst. En er zat ook nog een extra snuffelzakje met ketnip bij. Met twee roze lintjes er aan. En roze en rode katten er op. Nou hoor ik je mauwen, Joep, da’s toch helemaal niet stoer? Nou, laat ik je verzekeren, zodra het zakje open ging heb ik er helemaal niet meer over nagedacht hoe ‘t er uit zag, ik duwde m’n neus in ‘t zakje, nam ‘m tussen m’n poten een heb er heerlijk mee gespeeld. Aan de lintjes getrokken, maar die zaten heel stevig vast en zitten er na een week nog steeds aan. Ik heb er in gebeten, tegenaan getrappeld, mee gerold en lekker ondergekwijld. Net zolang tot ik moe gespeeld in slaap viel, met het snuffelzakje tussen m’n poten…

Ketnip

Toen ik na m’n dutje weer wakker werd voelde ik me heerlijk relaxed. En ik had honger. Hebben jullie dat ook, als je met ketnip gespeeld hebt?
Terwijl ik wat brokjes zat weg te knabbelen had m’n personeel ‘t zakje op tafel gelegd om te drogen voordat ‘ie weer opgeborgen werd. Want zo gaat dat hier in huis met ketnipspullen, die laten ze niet slingeren. Ik mag nu elke dag een zakje uitkiezen om mee te spelen, maar soms heb ik er gewoon even geen zin in omdat ik liever naar buiten ga of omdat ik buurtcontroledienst heb. Of gewoon even lekker een dutje wil doen in de zon.
Toch heb ik in de afgelopen week ‘t meest met het zakje met de lintjes gespeeld, hoewel de combinatie van ketnip, matabi en valeriaan ook heel erg interessant is. Ik snap trouwens nog steeds niet dat er zóveel lekkere luchtjes in één zakje passen…

Dus, ik heb nog een hele hoop zakjes uit te proberen, naast de twee die de afgelopen week al favoriet waren. Maar daar heb ik nog alle tijd voor, want ondanks het lekkere weer van gisteren is ’t nog lang geen zomer…

Stevige poot en zachte kopjes,
Joep

Waarom ik minder pillies hoef

“Ollie kom eens,” zei mijn vrouw en ik dacht wat-nou want ik lag net zo lekker. Maar ja ik ben een nieuwsgierige katerjongen dus ik erheen, misschien was er iets.

Ik kreeg eefe aaien en toen zei ze het. Alsdat ik de laatste tijd meer rust in mezelf had en fan binnen sterker was en daarom kreeg ik minder pillies.
Ze bedoelde het spul door mijn eete, dat wist ik heel goed dat er iets doorheen ging, ik zag het elke afond als ik in de keuken keek van is mijn eete al klaar.
Nou had mijn vrouw met de dokter gebeld en de dokter had gezegd, eerst de helft minder en dan helemaal niks.
Dat fond ik goed.

Meer rust

En eerlijk waar ik heb ook meer rust in mezelf en hoe komt dat:

  • het is weeges ik heb nou een mand en een heel groot kussen en elke dag ga ik in mijn mand en op mijn kussen daar kan ik ontspannen
  •  ik doe aan tapijtwerken dat ik flokken los maak dan krijg ik rust in mijn kop
  • het is door ik kan me beter uiten dat ik zeg wat ik wil en wat ik niet wil en ik weet nou ze luistert naar me dan weet ik dat het feilig is hier
  •  het is ook door het wennen, ik woon hier nou al langer dus ik snap alles beter
  • o ja dat hoort er ook bij, ik heb nou saai eete, dat is beter want ik ben allergies

Wennen gaat heel langzaam, en ik heb steeds dat ik iets anders onderzoek van hoe is het en kan ik er wat mee. Maar het lukt wel, alleen ben ik nog steeds soms bang en dan heb ik rare gefoelens in mijn kop. Dan wil ik eefe niks. En van thuis mag dat ook. Dus dan foel ik me weer rustiger, want ik weet nou wat een thuis is, dat is dat je mag zijn zoals je bent.

Opmerking
Ollie heeft het over Zylkene plus. Toen hij hier kwam, kreeg hij dagelijks een capsule. Hj blijft wel Bach Rescue Remedy nemen.

Bert en het vraagstuk van dement of niet (20)

Naarmate de jaren verstreken, kreeg Bert meer zelfvertrouwen. Hij durfde een eigen mening te hebben en die ook te verkondigen via lang en hardop miauwen. Soms had ik wel de indruk, dat hij zich zo luid en duidelijk liet horen alleen omdat het kon. En misschien omdat hij altijd antwoord kreeg.

– MEEWW
– Wat is er, Bert?
– MEEWW
– Bert?
– MEEWW
– Wil je knuffels, wil je een snack, wil je spelen, wil je aandacht, wil je dat ik erbij kom liggen, wil je dat ik ook even in de straat kijk, wat wil je?
– MEEWW
– Nou ga ik verder werken hoor.

Huisbezoek

En tien minuten later voerden we hetzelfde gesprek. Zwijgen wanneer hij wat zei, dat kon ik niet. Ik was altijd benieuwd wat hij te melden had. Ook ’s nachts werd ik soms wakker van een luide miauw in de slaapkamer. Al was een gestoorde nacht wat moeilijk, het bleef iets gezelligs hebben.
Ik zag dus geen reden tot zorg. Dat veranderde na het bezoek aan huis van de dokter.
Ja, aan huis. Vanwege zijn angstklachten was huisbezoek het beste. Alleen in nood gingen we in de taxi naar de praktijk en nu was er geen nood, alleen tijd voor de jaarlijkse vaccinatie. Voor de zekerheid zou er ook bloed afgenomen worden, en dus kwam er een dokters-assistente mee.

Het werd natuurlijk een moeilijke toestand. Bert vasthouden – ik voelde me schuldig – de naald in zijn lichaam – Bert spartelde – dan het buisje rood zien vullen – weer los.

Ik voelde me opgelucht dat het voorbij was.
De dokter en de assistente keken tevreden.
Maar Bert was boos.

Commentaar

Hij besloot de huiskamer vol vrouwen te verlaten en liep in zijn waardigheid van katerman op leeftijd rustig en vastberaden naar de trap die naar de slaapkamer leidde.
Even nog keek hij om. En hij gaf luidkeels zijn commentaar op de gang van zaken:
– MEEWW
– MEEWW
– MEEWW

“Sorry Bert,” zei ik.
De assistente zei: “Hij is dement.”
Ik zei: “ Oja?”
Bert keek nog even diep verontwaardigd voordat hij uit de kamer verdween. Hij, dement? Zo goed bij als hij was niemand van zijn leeftijd, vond hij.

Later op de avond was alles weer gewoon. We lagen samen op zijn matje en bespraken de situatie. Dat miauwen heette ook wel vocaliseren, iets dat inderdaad voorkwam bij demente katten. Maar ook al was hij ouder en miauwde hij hard, dan was hij nog niet dement, legde ik uit.
“Wat vind jij, Bert?”
– MEEWW

We waren het eens.

Mila over likwitsneks en ferlegen zijn

Lieve allemaal, ik kan het bijna niet geloofe maar het voelt nu zo heel erg lente met de warme zonnestraale. Fandaag is het denk ik ook een zachte dag met zachte dingen.

Voordat ik verder ga met mijn woordjes van de week wil ik eefe aandacht schenken aan onze sterren. Het is nog maar pas dit jaar en er zijn al zo heel veel sterretjes bij. Op de blog van Zondag van Kever leerde ik iets zo heel ferdrietigs. Er was een heel klein katermansje die Mio heet. En Mio lijfje was zo heel mager en had zo heel veel moeite om beter te worden. Mio deed zo heel hard zijn best. Hij kreeg een thuis bij mevrouw Kim, Wolf en Pom (en Sam*), hij leerde wat liefde was en wat een thuis is. Dat er saame is en dat alles ok is.
Maar kleine Mio lijfje wilde niet meer en dat maakt het zo ferdrietig. Hij deed zo hard vechten maar dat hoefde niet meer. Zijn lijfje was op. Me eigen vind zoies heel moeilijk want hij is nog zo klein en dat foelt dan oneerlijk. En nou weet ik ook dat mijn grote broer Bram hem opvangt en Sam ook maar toch. Zoies gaat altijd in een poesedame hartje zitten. En ik weet ook dat Mio niet de eerste is of de laatste maar ik denk heus oprecht dat het allemaal kleine liefe engeltjes en prachtige mooie sterren zijn. Pas keek ik nog naar de hemel en toen zag ik allemaal nieuwe sterren. Eentje was oranje en die was zo heel erg fel. Er was ook een witte en die straalde zo heel mooi dat je meteen flieft bent op de ster. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen of doen of laten zien is dat mijn hartje altijd vol liefde is naar alle sterren.

Regenboogland

En ik vraag me ook af of ze in Regenboogland likwitsneks hebben. Want daar gaan mijn eigenlijke woordjes voor fandaag over. Ik heb weer een liktwitsnek gekregen van mijn vrouw en nou wil ik weer een likwitsnektest doen voor jullie. Deze keer is mijn vrouw weer naar de Liedel gegaan en daar koopt ze vaak de likwitsneks of andere snoepjes. Afgelopen week hadden ze een bakje van XXL vol met kip en kaas snoepjes en denk je nou dat ze die meeneemt?
Natuurlijk niet want ze vind dat ik zo heel veel snek en ze zegt ook dat we genoeg in de kast hebben staan. Maar ik mag nooit in de kast kijken dus ik geloof dat niet zo. Maar pas geleden werd ik geroepen door mijn vrouw. Dat vind ik het allerfijnst want ik weet, er komen knuffels en lekkers! Ik was nog boven en ik lag op ooma’s bed in de warme zonnestraale toen ze me naar beneden riep. Eerst twijfelde ik een beetje maar ik kon het niet laten om kriebels te halen en dan te zien wat voor snek ik zou krijgen.
Het was een likwitsnek in de smaak zallum, vis dus. Ik rook het al toen ik half op de trap naar beneden was.

Sneks

Toen ik beneden was scande ik eerst de beneden verdieping. Ik sprong op de paal om te kijken of dat daar mijn snek was maar dat was niet zo. Ik mauwde naar mijn vrouw van waar ben je?. Er kwam een geluid uit de keuken dus hup zo vlug als ik kon spurtte ik naar de keuken en naar de keukentafel. Daar was mijn vrouw ook!
Ik kreeg een boel kopjes en ik gaf zo heel veel neusjes en ik deed zo van Prr prrr en Mrrrr Mrrrr omdat ik zo heel veel trek had in de snek. Soms weet ik eefe niet welke er eerst komt want dan draait mijn motortje zo heel hard en dan is er ook geluid zo van Prrr of Mrrrr en dan wil ik kopjes en neusjes krijgen maar ook geefe en dan weet ik niet meer waar ik was en of ik er genoeg heb gegeven en dan wil ik eigenlijk gewoon de snek hebben.
Mijn vrouw snapt mij gelukkig en doet daar nooit niet moeilijk over dus ze was heel snel met het openmaken van de snek. Het was dus een likwitsnek van het merk Liedel Kosjiedaa (Coshida) in de smaak vis. Ik hou van vis dus dat is altijd fijn. Garnaale en zo lust ik ook allemaal. Zouden ze in Regenboogland regeboogsmaak hebben als likwitsnek? Dat is een goeie vraag. Dan wens ik dat het super lekker is en dat alle sterren onbeperkt sneks hebben in regenboogsmaak! Nou ben ik wel nieuwsgierig naar hoe het smaakt. Misschien heeft een van jullie een idee.

Oja, ik moet natuurlijk ook eefe en rievjiew geefe van de likwitsnek. Hij is van de Liedel met vissmaak. Ik vind deze het aller lekkerst. Het is een roomige zachte smaak en je kunt het zo opslurpen dus als je geen tanne meer heb is deze echt super goed! Ik kon niet wachten en ik mocht van mijn vrouw zo uit de tube eten en dat was super lekker!
Ik kreeg er twee omdat de vorige keer dat zij er was ik geen snek had gehad omdat ze meteen weer met ooma weg moest. Ik had dus een dubbele porsie en dat was eefe smikkelen. Dat krijg ik niet altijd hoor.

Ferleege

En dan is er nog ies. Ik ben zo heel zenuw van mezelf want ik mag op Joep’s weilandfeest koome maar ik weet niet wat ik dan moet doen. Ik weet niet zo heel goed waar ik goed in ben of wat ik dan moet doen. Ik kan spinnen en kopjes geefe maar ik ben denk ik ook wel een beetje ferleege. Hoe kan ik dit het beste doen? Hebben jullie tips voor mij want ik wil heel graag op weilandfeest maar ik foel een beetje paaniek en ik ben zo heel onzeeker.

Pootgemauwd dit keer door mienister van zachte zaake,

Milamuisje

PS Ollie en vrouw, ik ben zo heel erg tros op jullie dat jullie elke dag zo heel erg hard je best doen om elkaar te helpen en te begrijpen.

Minnie deed aan Falentijnsdag

Miauw. Fandaag schijnt de zon. Fijn hoor en ben er meteen in gaan liggen. Het is ook nog eens de dag met de zon er in dus dat is wel grappig. En terwijl ik zo in de zon lig te snoezen denk ik terug aan de dag met de vrij erin. Vrijdag dus.

Het was toen Falentijnsdag. Tante Sab had al naar Frau geappt dat het op die dag ook lievekattemamadag was. En of ik heel lief foor haar wou zijn. Dus ikke had al terug geappt dat ikke elke dag lief ben voor Frau. Maar goed, ik wilde het best ook een beetje extra zijn voor haar.
Ikke ging meteen een heel plannetje bedenken met wat ik allemaal zou kunnen doen. Want ik wist dat ze die dag geen brokjes zou hoeven te furrdienen en we dus de hele dag saame hadden. Als eerste ging ik er voor zorgen dat ik voor dat ze wakker werd lekker gezellig en warm naast haar zou liggen op de groote mensenmand. En nog wat andere dingetjes. Maar daar lees je zo over.

Vrijdag

Toen het dus vrijdag was toen zorgde ik er dus voor dat ik naast haar lag. Ik had mijn spin motortje hard aangezet. Daar werd ze dus mee wakker. En ik kon aan haar gezicht zien dat ze dat heel fijn vond. Goeiemorgen lieve Minnie zei ze terwijl ze over mijn kopje aaide. Was je lekker bij me komen liggen? Ja miauwde ik. Fijn he. Fandaag ben ik extra lief voor je. Ze aaide me over mijn ruggetje en zei dat ze dat erg fijn vond. We hebben zo nog een tijdje gelegen. Zij mij aaien en ik keihard spinnen.
En toen was het tijd om op te staan. Zij ging haar vagtjes aan doen en ik deed de haartjes op mijn rug even goed. Want hoewel geaaid worden erg fijn is zorgt het er meestal wel voor dat de haren op je rug er door van in de war raken. Toen we allebei klaar waren dribbelde we de trap af naar beneden. En dan naar links de deur door naar de woonkamer en de keuken.

Normaal als we in de keuken zijn dan ga ik meteen wel mauwen. Zachtjes of hard net waar ik zin in heb. Zo laat ik weten dat ik het tijd vind voor mijn ontbijtnoepies. Fandaag had ik bedacht om voor een keertje alleen netjes te gaan zitten. En dus niet te gaan mauwen (wat Frau soms zeuren noemt). Dus ik zat daar op mijn allermooist met mijn staartje om mijn lichaampje heen. Frau moest er wel een beetje van glimlachen. Och Minnie wat zit jij er mooi bij. Dat zei ze. Kom maar gauw hier, dan heb ik wat lekkere noepies voor je.
En lekker waren ze. Heb ze heerlijk op zitten peuzelen. En terwijl ik zo zat te snoepen furrgat ik helemaal het plannetje wat ik voor die dag bedacht had. Tot dat ik op het laatste snoepje aan het kauwen was en deze doorslikte. Toen bedacht ik me weer oh ja ik ging vandaag heel de dag heel lief voor Frau zijn.

Kroelen

Ze was inmiddels op de bank gaan zitten. Dus ik dribbelde daar naar toe en klom bij haar op schoot. Ik gaf haar arm een paar lieve kopjes. Daarna zette ik mijn spinmotortje weer aan. Frau keek me met een lieve blik aan. Ik kon aan haar zien dat ze het fijn vond dat ik zo heerlijk op schoot lag te kroelen. En nou daar doe je het als kat toch allemaal voor.
Zo zaten we een tijdje tot dat ze het tijd vond om van dat fiese bruine water te gaan maken. Dus ik dribbelde met haar mee en gaf wat kopjes aan haar benen. Want ook als je Frau staat dan kun je nog steeds lief voor haar zijn. Door dus met je kopje tegen haar benen aan te wrijven. En lief mew te zeggen. Daarna ging ze naar de gang om haar schoenen te pakken. Om mensenbrokjes te halen.
Dat gaf mij de tijd om even op krachten te komen. Dus ik ben in mijn krabpaalmandje gaan liggen om even een welverdiend dutje te gaan doen. Toen ze terug kwam heb ik eerst tassen controle gedaan. En daarna toen ze weer op de bank ging zitten ben ik weer bovenop haar gekropen. Zo hebben we nog een hele tijd gezeten tot dat het tijd was voor de avond hap.
Nou dit was het weer voor deze keer. Ik blijf nog altijd meetetteren voor Freede.

Pootje van Minnie