Japie is de laatste tijd stiller

Ken je dat gevoel, dat je kop zo vol zit dat je het niet meer weet? Dat er zoveel woorden door je bol dansen dat het een warboel wordt? Dat letters door elkaar gaan en je geen zinnig woord meer kan miauwen? Zo voelt het in mijn kop. Al een tijdje.

Stiller

Dat maakt dat ik stiller ben op Beestboek. En niet meer zo vaak reageer op de blog. Ik wil het wel hoor! Want ik lees al jullie furhalen en berichten met veel liefde. Steevast krullen mijn snorharen mee omhoog met een grote glimlach. Maar als ik dan iets wil typen, blijven mijn poten steken boven het toetsenbord. De eerste letters beginnen al in de verkeerde volgorde. Moet je eens proberen om er met poten zo groot als de mijne letters tussen te proppen.
Ik kan jullie miauwen dat het meestal nog meer abacadabra wordt. Soms lukt het om een reactie te geven die nog ergens op slaat. Maar meest van tijd wis ik alles weer. Ik word er verdrietig van en ben bang dat jullie je afvragen waarom ik wel bij het ene furriendje reageer, maar niet bij het andere. Misschien denken jullie wel dat ik jullie niet meer leuk vind. Dat is absoluut niet waar. Integendeel zelfs. Misschien helpt het om het hier te miauwen. Zodat jullie weten waarom Japie minder van zich laat horen.

Inspiratie

Wat me nog meer frustreert is dat ik geen inspiratie heb om zelf furhalen te schrijven. Het is niet dat ik niks beleef, dat doe ik heus wel. Alleen zijn dat vaak dingen die anderen griezelig vinden. Die vinden het niet fijn om in geuren en kleuren te lezen hoe ik als patholoog anatoom autopsie verricht op mijn eigenpotig gevangen prooien. Van een muis kijkt niemand meer op. Zeker niet nu er zoveel enthousiastelingen zijn die zich verbonden voelen met Muisbezorgd. De door mijn tante Luna purrrfect opgezette online cursus ‘Hoe vang ik een Weilandmuis’ wordt massaal gevolgd door iedereen die de fijne kneepjes van het muizenvangvak in de poten wil krijgen. Als ik zou beginnen over de mammoeten onder de muisachtigen lopen bij iedereen de rillingen over de rug. Dus kan ik maar beter mijn bek houden over waar ik mee thuis kom.
Furhalen over witjas, omdat ik me weer eens in de nesten heb gewerkt, is iets waar je niet te vaak over moet miauwen. Ook dat schrikt af. Na het kattefietje met Louis die met ferme kracht mijn boom omver blies, klim ik alleen nog maar naar boven om naar de sterren te zwaaien. Diep onder mijn vacht ben ik best een braverikje. Behalve de keren dat ik kattenkwaad uithaal. Wat dat kattenkwaad is, miauw ik thuis niet. Wanneer ik na mijn nachtelijke avonturen binnen kom, eet ik mijn buik rond en val in diepe slaap. Zodra ik wakker ben, eet ik weer en glip door het luik de wijde wereld in. Waar ik uithang, furtel ik nooit. Zeker weten dat ik dan nooit meer op pad mag. Daar kan ik dus met geen woord over miauwen. Sommige dingen kun je beter voor je zelf houden.

Furhalen

Ik zou zo graag van die mooie furhalen willen kunnen schrijven zoals mijn furriendjes van de blog dat doen. En tegelijkertijd weet ik dat dat iets is dat bij hen hoort. Ik heb mijn manier van schrijven. Joedoejoe zou Leootje miauwen. Inderdaad, ik ben gewoon ik, een kater die woont in een huis waar het leven veel te serieus geleefd wordt. Dat voel ik aan alle letters die uit het toetsenbord komen.
Soms denk ik dat ik beter kan stoppen met mijn furhalen. Mogelijk hebben we wel genoeg geschreven. Maar ja, dat is ook weer zo wat. Over een tijdje komen er misschien weer spontaan gezellige letters uit mijn toetsenbord. Of dat zo is en wanneer weet alleen de tijd. Misschien is onze stilte een stilte voor de storm en barsten we binnenkort weer van de creativiteit. Daarom voor nu een koppie. Voor jullie allemaal.

Koppie van Japie

Kever heeft een mening over zacht zijn

Iets heel belangrijks dat ik van Loes en van mijn Brammie heb geleerd is dat je niet hard of boos of hoekig hoeft te zijn om sterk te zijn, dat zacht en gefoelig zijn misschien wel veel sterker is!, Loes en Brammie waren daar zelf het grootste foorbeeld van, en dat wil ik blijfen onthauden, dat is niet altijd makkelijk, voor mij niet en voor niemand denk ik, soms foel je je misschien boos en zau je wel willen krabben of blaasen, maar eigenlijk heb je daar niks aan, er komt alleen maar ruusie van, en dan moet je NOG meer gaan blaasen en dan komt er weer meer ruusie en dan moet je vechten, en wat heb je daaraan?, helemaal niets!

Pokon

Mijn mensen finden mij een zacht en lief jongetje, omdat ik heel veel van knuffelen hau, omdat ik nooit boos ben, maar fooral omdat ik vriendelijk ben tegen alle andere katten, ook als ze stiekem in mijn huis en tuin komen, want ja dat gebeurt hier dus weer, dat had ik

Pokon en ik

forige week al ferteld, Pokon komt bijna elke dag of afond wel een keer binnen in mijn huis en eet mijn eeten op, gooit mijn speeltjes door het hele huis en het ergste is nog wel dat hij aan mijn krabkartons krabt, en ook veeeeeeel harder dan ik dat doe, de flokken fliegen er gewoon vanaf!!

Eerst deed hij dat alleen als mijn mensen en ik lagen te slapen, ik werd steeds als eerste wakker van een geluidje en ging kijken, en ja hoor: Pokon!, ik fond het niet netjes, maar wat kon ik er aan doen?, ik maakte geen plumoo, ik blies niet en deed eigenlijk niets, ik liep hem achterna en keek wat hij deed, ik werd er wel nerfeus van, dat moet ik eerlijk zeggen, want het is toch MIJN huis, bofendien find ik dat fooral mijn krabkartons prifee zijn, en ook de speelgoedjes die nog van kater Vlo zijn geweest, daar ben ik heel foorsichtig mee maar Pokon bijt er gewoon in en dat hoort niet!

Buiten

Mijn mensen zetten Pokon weer naar buiten en deden dan het luikje op slot, en dat is nau elke nacht zo, want anders is Pokon heel snel weer terug, mijn mensen hebben al een paar keer iets feranderd aan mijn gaaas maar elke keer findt Pokon weer een nieuwe manier om er overheen te komen, het is gewoon een spelletje voor hem zegt mijn vrouw, dat is loogies want hij is nog jong, en omdat hij zo miniklein is dat mijn mensen hem met één hand op kunnen tillen kan hij bijna oferal doorheen en onderdoor kruipen.

Wachten

In de nacht kan Pokon nu dus mijn huis niet meer in, maar de rest van de tijd wel, ik find het niet altijd leuk dat Pokon dat doet, hij is veeeeels te druk voor mij, hij rent de hele tijd maar rond en ferstopt zich onder het bed of onder de tafel als mijn mensen hem willen optillen, hij blaast en krabt als mijn mensen hem prooberen op te tillen, hij tikt mij aan omdat hij tikkertje wil speelen, alleen wil ik dat helemaal niet!, één keer ben ik op mijn achterpooten gaan staan en pakte ik hem vast bij zijn nekvel, zoals een moederpoes zau doen, dat hielp wel efentjes, maar meestal ga ik maar op de grond liggen en wacht tot mijn mensen me komen helpen.

Mijn mensen zijn blij dat ik niet ga vechten, maar ze zeggen dat ik best een keertje boos mag worden, dat ik mijn grenzen mag aangeven, maar dat durf ik niet zo goed, ik ben nau eenmaal Kever, een audere jongen van bijna 12 jaaren met een ronde buik en een rond kaarakter.

Gelukkig hebben we nau een oplossing gefonden, iets dat bij mij en bij mijn mensen en bij Pokon past, ook al zei mijn vrouw wel iets over sjantaasje, maar ik weet niet wat dat is en ik find het een prima plan, want ik hoef niet meer nerfeus te zijn dat Pokon steeds mijn huis en mijn tuin in komt, Pokon kan toch op afontuur, en mijn mensen hoefen zich geen zorgen te maken dat ik nerfeus ben.

Oplossing

De oplossing is dat ik mijn mensen fertel dat Pokon in mijn huis of tuin is, mijn mensen blijfen héél rustig en tillen Pokon zo snel mogelijk op en zetten hem op het dak van het schuurtje, en op het dak krijgt Pokon dan een klein stukje kouwstik, en Mikkie ook als hij er is, en ik krijg natuurlijk in mijn tuin ook een stukje, en dat werkt!, Pokon rent vaak zelf al naar de ladder en gaat klaar staan om opgetild te worden, goed hè?, alleen komt Pokon nau soms mijn tuin in omdat hij een stukje kouwstik wil, maar ja, dat is niet zo erg, dat snap ik wel want ik lust zelf ook altijd wel een kouwstik.

En zo hoeft niemand boos te zijn en te blaasen, het is een oplossing die voor iedereen werkt, zonder ruusie, alleen Pokon blaast soms nog weleens als hij wordt opgetild, ik hoop dat hij van mij kan leren dat ruusie niet fijn is en ook niet noodig, net zoals ik dat van mijn vlinderleeuw en van Loes heb geleerd, en stel je nau toch eens voor dat iedereen dat zau leren… zau dat niet machtig mooi zijn?

****

Ik stuur iedereen die iemand mist lieve kopjes, ik stuur ekstra kopjes naar iedereen die ze noodig heeft en ik BLIJF tetteren voor vreede!!!

Joep hoorde thuis wiehiehiehiehiehie

De afgelopen week begon zo lekker, met heel veel zon en wat mijn personeel noemt ‘zomerse temperaturen’. Wat dat betekent weet ik niet, maar ze hebben elk vrij moment dat ze hadden samen met mij in de tuin genoten. Maar er moest ook nog heel wat werk gedaan worden, omdat over een tijdje een nieuwe schutting komt tussen mijn tuin en die van de nieuwe buren. M’n personeel heeft me wel uitgelegd hoe het gaat worden, maar heel eerlijk gemauwd vind ik dat niet zo interessant. Zolang die plank bovenop de schutting maar blijft om het weiland en ‘t achterpad in de gaten te kunnen houden vind ik alles best.

Genieten

Als er in de tuin geklust wordt ben ik er altijd bij, om te kijken of de bolletjes diep genoeg de grond in gaan of dat de zaadjes een beetje goed uitgestrooid worden over de plantenbakken in de tuin.
Soms waaien er ook vreemde zaadjes de tuin in, die dan ineens leuke bloemetjes hebben als ze groot zijn. En dan mogen ze blijven van mij en m’n personeel. Zelf vind ik die gele bloemen heel leuk, want als die uitgebloeid zijn veranderen ze in pluizige bolletjes op een steeltje. En als de wind dan waait of wanneer ik met m’n poot een flinke jengst tegen dat steeltje geef, gaan al die pluisjes de lucht in. Da’s heel leuk om achteraan te rennen en ze uit de lucht te vangen.
Maar al het planten en zaaien in m’n achtertuin was begin van de week al gedaan, dus ik dacht de rest van de week te kunnen genieten van de rust in m’n tuin, lekker languit in de zon.
Nou, mooi niet dus.

Geluid

Ik lag na m’n ochtendronde en m’n ontbijt lekker te dutten in de tuin, dromend van een vriezerlade vol met Weilandmuizen terwijl m’n vacht al lekker aan het opwarmen was in de zon, toen Senior bedacht had dat het een goed moment was om alvast een deel van de oude schutting weg te halen.
Prima mauwde ik nog naar ‘m. Ik besloot toch maar om één oog open te houden om te zien of dat allemaal wel goed zou gaan, want hoewel Senior een ervaren klusser is kan een beetje supervi… ehhh… supervidinges nooit kwaad. Dus ik rekte me helemaal uit en stond op om toch maar weer aan het werk te gaan met ‘m. Samen klussen is altijd leuk, dat dutje kon ik ook later nog wel doen.
Vol belangstelling keek ik hoe Senior een schroef in de schutting opzocht en er iets opzette dat ‘ie in z’n hand had.
Wiehiehiehiehiehie klonk ‘t ineens, en ik schrok zó van dat rare geluid dat ik terugrende naar de dekenkist naast de achterdeur. Zo’n geluid had ik Senior nog nooit horen maken, en toch wel een beetje ongerust keek ik vanaf de kist of alles wel goed was met ‘m. Hij zocht en vond nog meer schroeven, en dan kwam dat geluid weer. Wiehiehiehiehiehie…
Toen zag ik pas dat dat geluid niet van Senior kwam maar van iets dat ‘ie in z’n hand hield om de schroeven uit het hout te halen.

Kriebels

Net toen ik dacht dat ik misschien beter even naar binnen kon gaan tot dat geluid voorbij was kwam Junior bij me zitten. ‘Wat een herrie hè Joep’ mauwde ze tegen me, terwijl ze me achter m’n oren begon te kriebelen. Het duurde even voordat ik begreep wat ze bedoelde, want ze probeert al maanden om in m’n eigen taal tegen me te mauwen maar daar maakt ze nog steeds zóveel fouten in dat ik er bijna een dagtaak aan heb om haar te begrijpen en te leren hoe de goede uitspraak van sommige mauwen is. Die herhaalt ze dan wel braaf maar ja, kattentaal blijkt toch niet zo gemakkelijk te zijn voor tweebeners. Gelukkig verstaat ze mij beter dan dat ze zelf mauwt, anders had ik m’n verhalen nooit met jullie kunnen delen.
En al die fouten in haar uitmauw neem ik maar voor lief, want ze doet haar best en ik hou er nou eenmaal van om lekker gekriebelt en geaaid te worden als we samen zitten te mauwen…

Plank

Voordat ik ‘t wist had Senior dat herrieding op de grond gelegd en stond het deel van de schutting al tegen de schuur aan. Maar tot m’n schrik zag ik toen pas dat ‘ie ook m’n loopplank, die aan dat deel van de schutting zat, had weggehaald…
Net toen ik ‘m even wilde laten weten wat ik daarvan dacht zag ik dat Senior bij de paal die nu los stond begon te graven. En graven, dat kan ik tegenwoordig heel goed, dus ik besloot ‘m een pootje te helpen zodat de paal weer helemaal recht gezet kon worden. En wat denk je? Zonder dat ik er maar een mauwtje aan vuil hoefde te maken werd m’n plank daarna weer tussen de schutting en de paal vastgezet en dat moest natuurlijk gelijk uitgetest worden. Met een extra uitdaging nu, want omdat er een schuttingdeel tussen uit is moest ik vanaf de paal een sprongetje maken naar de rest van de schutting die er nog wel staat. Dat was dus even opnieuw berekenen hoe hard ik op m’n plank moest afzetten om veilig met alle vier m’n poten op de schutting terecht te komen, maar met wat extra staartbijsturing en op ‘t juiste moment m’n nagels in ‘t hout uitslaan ging dat gelijk de eerste keer al helemaal goed.

Uitzicht

Lang heb ik nog niet van ‘t uitzicht op m’n plank kunnen genieten, want woensdagmiddag was de zomer alweer voorbij. En de afgelopen dagen was het best nog wel lekker warm, maar veels te nat om lekker lui op m’n plank te gaan liggen om van ‘t uitzicht te genieten. Ik heb er helemaal geen moeite mee om in de regen m’n rondes over ‘t achterpad en in de tuintjes te doen maar ik mis de zon gewoon. En ik ben er ook al achter gekomen dat Weilandmuizen niet in de regen buiten mogen spelen, dus in ‘t weiland viel ook niets te beleven.
Hoewel, als het af en toe droog was tussen de buien door dan rook het buiten zo lekker, allemaal luchtjes die van de plantjes en de grond afkomen. Dus ben ik tussen m’n dutjes door steeds naar buiten gegaan omdat er nog zó veel te ontdekken is. En om m’n personeel een beetje bezig te houden in hun belangrijke taak als persoonlijk portier.
Hopelijk komt vandaag de zon weer tevoorschijn, want de plantjes hebben nou wel genoeg te drinken gehad.

Ik ben net weer thuis van m’n eerste controleronde van vandaag en wacht nu tot m’n ontbijt opgediend gaat worden. Ik heb niets te klagen over m’n personeel hoor, maar soms duurt het gewoon een beetje lang voordat ‘t eten in m’n bakje eindelijk op de grond gezet wordt…

Stevige poot en heel veel kopjes van Joep, aankomend Weilandmuizenvanger

Er is iets dat ik niet kan

Het is nou zo dat de deuren in huis open staan wegens de ferwarming is gewoon uit. Dus als het nacht is kan ik naar beneden om de straatluchten te snuiven en weer naar boven en ook de tweede trap naar de slaapkamer kan ik gewoon op maar dat kon al dus dat is eigenlijk hetzelfde gebleefe.

Gemakkelijk

Alleen nou met de lente is het gemakkelijker dat bedoel ik. Door het warme heb ik minder last van de artroosie dat is poosietief. Dus ik ga faak op bed slaape dat is gezellig. Knuffels, liefe woordjes, beetje knorren, meeslaape en dan weer naar beneden om in het donker brokjes te kraake. Gewoon een gezellig nacht, daar hou ik van. En ook dat ik weet het huis is eigenlijk fan mij weeges mijn vrouw ligt toch in bed.

Moeilijk

Maar laatst had ik iets moeilijks.
De nacht was begonnen en ik lag erbij op bed. Toen zei mijn vrouw van dat ze eefe naar beneden moest en ik wachten en wachten.
Ze kwam niet terug.
Dus ik als huiskater zijnde wilde op onderzoek. Ik sprong van het bed, liep de slaapkamer uit en begon aan de trap naar de huiskamer.
Toen stond mijn vrouw daar! Ik had haar geeneens gehoord.
Ze stond stil.
Ik ook.
En nou komt het moeilijke dat is, ik kan niet omkeren op de trap. Ik weet niet hoe het moet. Dus daar stonden we. En het was nog donker ook.

Eerlijk

Mijn vrouw ging opzij en ik liep door naar de huiskamer maar daar wilde ik helemaal niet zijn in mijn eentje.
Helemaal van boofe hoorde ik mijn vrouw roepen van Bertje, Bertje kom je ook.
Toen ben ik maar weer de trap op gegaan. Weeges ik had nou helemaal behoefte aan gezelligheid en saamezijn en liefe woordjes dat ik een grote katerman was en al die dingen meer. Het is raar ik kan goed traploope maar omkeren, dat is te moeilijk, daar ben ik eerlijk ofer.

Hoe Leootje de frient fan de Koning werd

Ajoooo allemaal!
Wat hebbe we mooie daage met son gehat!
En er koome er nog meer!
Het is gewoon fantasties!

Simon

De balkondeur is nau dag en nagt oope.
Niet sgrikke hoor, we kunnen niet fan het balkon af weeges de tweefoeters hebbe alles met gaas dicht-gemaak.
En er fliege ook geen beessies naar binne weeges der is so een hordeur waar je doorheen kan loope.
Die klap meteen weer digt.
Het is gewoon maagies.
Wij sitte dus buite en binne wanneer we wille en dat is sooo fijn!
Simon die heef de tijt fan se leefe.
Hij heef het nau heelemaal druk weeges de son geef lichjes op de muure en het plafon.
Omdat sijn oore kapot sijn doet ie alles met se neus, se snorhaare en se ooge.
Die lichjes die de son maak op de muure fint hij fantasties.
Hij jaagt se allemaal op!
Hij breng se speelgoetmuise fan binne naar buite en weer terug en hij is egt heel blij!
Hij jaag ook op se eige sgaduw en soms is ie so moe fan het jaage dan falt ie in slaap waar of te dat ie ligt op dat moment.

Rieporter

Ik ben ook heel erreg blij!
Weeges ik heb een proo-jekt!
As raasende rieporter fan het miews ga ik bewooners interfiewe die in een ander huis woone heel fer weg fan mijn stat fan Den Haag.
Se woone in het dorrep fan Vinkel en dat is in de proofinsie Brabant!
Se woone met heel feel katte in een heel groot huis en je sou segge dat is tog heel gewoon..
Maar so gewoon is dat niet weeges alle katten die hebbe iets aan hun liggaam wat anders is.
De eene die is blint en die siet niets, de ander heef se achterpoote ferkeert om, weer een ander kan alleen se foorpoote gebruike en ga so maar door.
Se hebbe allemaal hullep noodeg fan tweefoeters om te kunne leefe.
En die hullep is meer dan dat die tweefoeter een blikkie oope maak of de kattebak uit-schep.
En tog sijn se daar folleges mij best gelukkeg in dat huis.
Omdat ik er meer fan wilde weete, oofer hoe dat dan is as je liggaam anders is heb ik besloote dat ik het gewoon ging fraage.
Tja je ben rieporter of je ben het niet, tog?

Ik heb het oofer de bewooners fan het Katshuisch.

Koning

En de eerste bewooner die ik mag interfiewe is meteen de KOONING!!
Ik heb er drie nagte niet fan geslaape weeges hoe ga ik als simpel katerjongetje nau op audie, audie-tie, nee, eeh.. audie.. audie.. AU-DIE-JEN-ZIE!
HOE ga ik nau as simpel katerjongetje op au-die-jen-zie bij een egte kooning!
Ik heb der egt uure wakker fan geleege.
Ga ik segge fan goedendag weledele koning.. nee… eh..
Majestijt… eh.. uwe haarige majestijt.. eh.. pffff….
Wat as tie nau boos wort weeges ik seg het niet goet!

Tiga

Tiga sag me draaie in me stoel en hij sei:

‘Ken je niet slaape klène Leejow?
Wat is ter an de poot met jâhw?’
Nou toen moes ik het uitlegge en Tiga die sei fan:
‘As jè nâh effe gewaun normaal doet.
Je ben gewaun je ège sellef.
Niet meâh en niet mindâh.
Dus je gaat niet raar laupe doen weeges dat ie de Kooning is,
een kooning mot auk eete en slaape en poepe.
Der is niks an de poot.
Doe gewaun as jesellef, Leejow fan de Haagse Katâhs, en dan komp het goet.’

 

Koning Joop

Dus toen dagt ik fan oooo-keee.
Ik ben mesellef dus ik seg gewoon:
Ajoooo Koning Joop!
Leootje hier fan de Haagse Katers!
Wij woone in Den Haag en as wij buite sijn, dan sijn we op ons balkon!
Jullie hebbe een tuin he.
Bennu ook Koning fan de tuin?
Koning Joop:
Uiteraard, je bent een koning of je bent het niet.
De weg is geplaveid vanaf het moment dat ik voet zette op Nederlandse bodem.
De Katshuischers hebben mij onthaald als hun lang verloren koning.
En wie ben ik om daaraan geen gehoor te geven.
Het is een gave.
Leo:
Wat fint u het mooiste aan uw tuin?

Koning Joop:
De grassprietjes aan de linkerkant, net voorbij de kurkeik.
Die zijn net wat hoger dan de anderen.
Ik voel me daarmee verbonden.
Ook zij stralen net wat harder.
Leo:
….
Kan u wat fertelle oofer hoe uw leefe was fóórdat u ging woone in het Katshuisch?

Koning Joop:
Als een koning zonder rijk.
Ik lag op straat in Egypte, aangereden.
Hoewel ze de katten daar verafgoden, heb ik het zo niet ervaren.
Ik werd na mijn behandeling in een appartement gestopt tot een mevrouw uit Nederland mij naar dit land haalde.
Een andere mevrouw die echt ongelooflijk verliefd op mij is haalde mij op van het vliegveld in Brussel en nam me direct apart in een toilet en liet me plassen.
Ik was ook direct op haar.
Leo:
Was het spannent om in het Katshuisch te gaan woone?
Koning Joop:
Vreselijk.
Ik heb zoveel last gehad van mijn buik, ander eten, andere temperatuur, andere taal.
Ik begin nu pas te ontspannen eigenlijk.
Leo:
Foelt u zich thuis? So ja hoe weet de tweefoeter dat dan?
Koning Joop:
Ik denk wel dat ik thuis ben ja.
Ik laat het haar merken, ik spin haar zo nu en dan wat toe en loop haar veel achterna.
Dan krijg ik of extra aandacht of een heerlijk koninklijk stokje matabi.
Ze weet heel goed hoe ze een koning moet pleasen.
En hoe ze weet dat ik me thuis voel.
Ze heeft haar ogen niet in haar zak zitten.
Leo:
Krijg u wel lekker eete en so ja wat foor een eete krijg u dan?

Koning Joop:
Ik krijg speciale brokjes voor mijn koninklijke pens, want anders maak ik geen mooie slagschepen zoals mijn vrouwtje het altijd zegt. En ik lust wel een natvoer dingetje, de rest blief ik niet.
Leo:
Wat is uw liefelingseete?

Koning Joop:
Cosma KIP!
Leo:
OOooooooOOOOooh Cosmaaa!
Dat is ook mijn liefelings!
Ik hou fan die met tonijn en ansjoefies!
Cosmaa snoepies sijn ook so lekker!
OoooooOoooOOoo!
Ik lus hetsellefde as een egte kooning!!!
Krijg u ook snoepies???
Koning Joop:
Soms een of hooguit twee, die vrouw doet er alles aan om mijn pens te beschermen tegen diarree
Leo: OooOooO so weineg?
En ik maar denke dat as je de kooning ben dat je dan alle snoepies fan de weerelt mogt eete!
Fin u het goet as ik u om een snoepie fraag?
Koning Joop:
Vent, al eet je de hele pot leeg!
Ga je gang, ik mag jou wel.
Ik heb begrepen dat je in een Koninklijke stad woont.
Dus lijkt het me het beste als wij vrienden zijn.
Ik zeg altijd maar zo; liever een bondgenoot dan een echtgenoot.
Leo: Jaaaa dat fint ik een heel goet idee!
Wat fetkoelkikke dat ik nau friende ben met een egte Kooning!!
Maarrrehh…. Koning Joop, ik heb een belang-rijke fraag:
Weet u ook waaróm u in het Katshuisch woont?
Koning Joop:
Omdat ze een koning nodig hadden!
En ik had na mijn ongeluk toch geen werk meer.
Leo:
Waar hellep de tweefoeter u dan mee?
Koning Joop:
Ze laat me plassen in een prachtige ferme straal.
Ze tilt me op om naar binnen te gaan als het regent.
Ik kan dat zelf maar ze vindt dat fijn om te doen.
Ook doet ze de deur open als ik ervoor zit.
Ik kan door het kattenluik maar ik wil dat ze veel beweegt.
Leo:
Ja dat doet u goet!
Beweege is goet foor de tweefoeters.
Daar worde se altijt blij fan.
Nu heb ik wel een in-tieme fraag en as u die niet wil antwoorde dan hoef het niet hoor!
Ben u faaker bij de wittejas of hoef u niet so faak naar de wittejas?

Koning Joop:
Toen mijn buik nog vreselijk was zat ik er wel veel ja.
Maar nu niet meer hoor.
Wel goed dat ze dat toen gedaan hebben;
zo zijn ze er ook achter gekomen dat ik op TWEE plekken trauma heb in mijn rug.
Wel handig om te weten.
Maar de medicijnen die ik nu krijgt zijn WHOEPTIDOE lekker!

Leo:
En nu de fraag der in-tieme fraage:
Ben u bang bij de wittejas?
Koning Joop:
Ik hou niet van reizen. Ik heb dat wel genoeg gedaan mag ik zeggen.
Eerst de straten van Egypte, toen vliegen naar Brussel,
toen rijden naar Vinkel.
Ik reis voorlopig niet meer.
Deze koning blijft op zijn troon.

Leo:
Wie is uw favoriete tweefoeter?
Koning Joop:
Die vrouw die me zo vaak kust, de deur open doet en me laat plassen.
52 is ze, maar ik vind het best een lekker wijf.
Leo:
En waarom is dat uw favoriete tweefoeter?

Koning Joop:
Ze geeft me eten. Moet ik nog meer zeggen?
Leo:
Hahaha ja daar heeft u gelijk in!
Wie is uw favoriete mede-bewooner en waarom is dat?

Koning Joop:
Dat is Carolien. Klein ragdolletje.
Ze noemen me hier soms wel eens koning Viezerik omdat Carolien pas zeven maanden is.
Maar wat kan ik zeggen;  ze is zo mooi, ze miauwt als geen ander en komt altijd zo verleidelijk bij me liggen. Ik ben niet tegen haar bestand, ik zwijmel en ben mezelf niet meer.
Ze is het mooiste geschenk wat ik ooit heb gekregen.
Leo: Oooooo dat is wel heel errege roomanties…
Dankiewel foor het oopenhar-tege interfiew!
Ik heb feel geleert!
En ik denk dat ik weet wie ik de follegende keer ga interfiewe!
Weeges ik foel een koonin-klijk huuwelek aankoome.

Ik ga fraage of ik de follegende keer Carolien mag interfiewe!

Omdat de bewooners fan het Katshuisch faaker bij de wittejas sitte dan wij,
wil ik iedereen fraage om as der een sentje oofer is die te dooneere aan het Katshuisch.
Sodat de katten met een héndiekep goed gehollepe kunne blijfe worde.
Weeges dan kunne se worde wie se altijt al waare en in Joop se gefal is dat Koning!

Dus liefe tweefoeters, deese keer zeur ik niet om snoepies maar om steun foor het Katshuisch!
https://www.katshuisch.nl/Steun-het-Katshuisch/
Liefs fan Leootje en tot de follegende keer want dan interfiew ik ik de mooie Carolien, de friendin fan Koning Joop uit het Katshuisch!
Natuurlek ga ik meteen fraage of se een koonin-klijk huuwelek wel siet sitte!

Liefs fan jullie raasende rieporter fan het miews uit de stat fan Den Haag en het dorrep fan Vinkel,
Leootje Anshu de frient fan de eenege egte Koning Joop!!