Ajooo liefe allemaal!
Hier is Leootje weer fanuit de pragtege stat fan Den Haag!
De tweefoeters zijn druk geweest joh!
Se hebbe feel spulle in kratte meegenoome smorreges heul froeg en se kwaame sonder spulle en heelemaal moe laat in de middag weer terug!
Fre der kaamer is ook bijna heelemaal leeg!
Geen plestiek en eelastiek meer op de gront en geen auwe sok meer om mee te speele.
Wij finde het saai.
Fre is tros op der eige en de tweefoeter sijn ook tros op haar weeges der kaamer is op-geruimt.
Ik ben toen se allemaal so druk aan het loope waare lekker in een leege krat gaan sitte gewoon omdat het kan.
En Chester sat lekker hoog in de krappaal weeges hij was bang dat se ginge struikele oofer hem.
Balkon
En de tweefoeters hebbe ook nog gedaan wat of te dat ik fan se froeg:
Se hebbe fanaf beneede het keuke-balkon gefootoograa-feert weeges ik wau jullie laate sien hoe of te dat se dat in mekaar hebbe geset foor ons!
We kunne nu gewoon op allebij de balkons!
En bij het keukebalkon sijn de tuine dus daar loope beneede andere katte en er sijn onwijs feel foguls!
Soms sitte we der allefier, soms doen we omstebeurt.
Tiga en Simon sijn fan de in-spek-zie en die sijn altijt elleke dag eefe op het balkon weeges de konterolle.
Se sijn heel blij dermee en omdat we een ekstera stukje fan het huis derbij hebbe is het nau groter en kunne we weer niewe liefelings-plekke maake foor ons-zellef.
As de balkondeur oope is weeges het reegent en het waait niet dan sit Tiga het liefste daar buite.
Niet alleen de tweefoeters waare druk.
Ik was ook druk weeges ik hat een interfiew geplent met alweer een inwoner fan het Katshuisch!
Deese keer wilde ik de kleine grappege Stan interfiewe weeges hij heeft heele inter-res-sante pootjes!
En het is egt heus waar een heele liefe knul, der sit geen kwaat in egnie alleen…
Hij… is … een … beetje.. Alle..Dagen..Heul..Druk!!
Toen ik klaar was met me interfiew kon je me opfeege egt heus waar!
Hoe dat kwam leese jullie hieronder.
Pak je snek, pak er nog één en ga lekker sitte en fermaak je met soofeel onsguldige blijtsgap.
Hier is… Stan de Man!
Stan
Leo:
Ajooo liefe Stan de Man!
Ik heb heeeel feel fraage aan jou.
Ga lekker sitte.
Ik mogt snoepies meeneeme uit de snoepiestrommel fan Ome Joop de Koning.
Wil je er ook een paar?
Stan: “Ja ja ja ja ja ja, snoepjes, ja ja, snoe, ja ja jajajajajajjaja”
Leo: Assebief!
Stan: “…..” (mond vol)
Leo:
Mijn tweefoeters segge se hebbe je footoos gesien fan toen je nog heeeel klein was en in de kitten opfang sat.
Wil je daar iets oofer fertelle?
So as:
Waar was je met wie en en wat is der gebeurt dat je naar de kittenopfang moest?
Stan:
“Ik was net geboren, geboren, net echt, geboren dus.
En nog zo klein, megaklein, echt heel klein, zo klein zelfs dat ik nog niet eens bij mijn moeder had kunnen drinken.
Dus miste ik de eerste, het allereerste drupje, zo lekker drupje moedermelk die zo belangrijk is tegen ziektes.
Ziektes ja, van die enge dingen.
Ziek zijn.
Niet leuk.
Ziek zijn.
Gelukkig was mijn broertje er ook.
Broertje. Lief broertje. “
Leo:
Wat was jouw naam in de kitten opfang?
Stan:
“Sambal hahahhahah, Sambal…Sambabal, Sambaballie.
We hebben wat gelachen over mijn naam.
Leuke naam. Grappige naam. Die naam.”
Leo:
Wat weet je nog fan de kitten opfang?
Stan:
“Ik ben een vrolijk ventje hoor.
Mij krijg je niet klein.
Ik zing vaak.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit!
Hahahah.
Ken je dat liedje?
Is van Herman van Veen, van Alfred Jodocus Kwak.
Grappig die Kwak.
Alfred Jodocus Kwak.
Heel grappig. Zo vrolijk.
Echt heel vrolijk”
Leo:
….. ehm.. ok folleges mij dwaalt ie af..
Ehem. Stan, fent. Frientje.
Kijk eefe naar mij.
Hier ben ik. Ja goetso.
Follegende fraag:
Waarom ben je naar het Katshuisch gebrag?
Stan:
“Ik wil graag wereldkampioen op de 100 meter vrije muis worden, maar ik had kromme voorpootjes. Echt jongen, krom die van mij.
Niet normaal.
Krom als een rotonde.
Zo krom als een handboog.
Wil ik ook nog op; handboogmuizen.
En in het Katshuisch maken ze alles wat krom is weer recht.
Rechtdoor. Rechtop. Recht door zee.
Rechtsaf. Echt kei recht.”
Leo:
Weet je nog hoe dat ging?
Stan:
“Dat ging al best een tijdje hoor.
Eerst waren ze nog krom, lieten ze me slapen, stonden ze recht.
Bam! Ineens.
Keigaaf.
Maar mijn spieren, pezen en botten snapten nog niet echt wat er gebeurd was.
Die moesten nog wennen.
Zoals ik ook moest wennen.
Wennen duurt altijd veel te lang vind ik.
Wennen moeten ze eigenlijk verbieden.
Ja, verbieden dat wennen.
Ja. Nu zijn we een paar maanden verder en mag ik bijna in training voor het NK 100 meter muizen. Want eerst het NK, dan het EK en dan het WK.
Opbouwen noemen ze dat. Opbouwen duurt ook te lang.
Moeten ze ook verbieden. Ja. Verbieden.”
Leo:
Was je bang?
Stan:
“Ik heb het nu wel gehad hoor.
Dat mag ik je eerlijk zeggen. Ik ben altijd eerlijk trouwens.
Ik heb een hekel aan niet eerlijk. Eerlijk duurt het langst.
Maar mijn tweevoeter zegt dat ik nog heel even door moet zetten.
De laatste loodjes wegen het zwaarst zei ze me.
Nou, ook dat moeten ze verbieden; laatste loodjes.
Ik heb al een petitie online staan; No More Laatste Loodjes.
Tekenen zou ik zeggen. Met een handtekening.
Niet met een tekening van een boom of zo.
Of van een kat.
Hoewel ik plaatjes van katten altijd wel heel mooi vindt.
Wat vroeg je me ook alweer?
O ja. Klaar met mijn poten in het verband. Klaar.
Zoals een kip na twee uur in een braadpan. Klaar.”
Leo:
Folleges mij was tie niet bang, daar zei die niks oofer.
Het sal wel..
Nou heb ik trek in kip, potferdoorie..
Ennieweej.
Stan. Kijk me es aan, ja dat was een flinder.
Heel mooi.
Hier ben ik.
Folgende fraag kerel, we sijn bijna klaar.
Hoe hebbe se gesorreg dat jij je tuis-foelde?
Stan:
“Mijn tweevoeter is zo lief.
Ik ben op haar. En we knuffelen wat af hoor.
Heerlijk zoals ze door mijn haren strijkt.
Dat is dan ook het enige wat ze strijkt hhahahah.
Wat ben ik toch een grapjas.
Altijd alles van de zonnige kant in zien.
Zien is gaaf. Ben blij dat ik niet blind ben.
Mijn aangenomen broers en zus zijn dat wel.
Danny Blind, Yvonne Blind en Rob.
Zo blind als een vink. Of zijn die niet blind? hmmm…moeilijk moeilijk moeilijk.”
Leo:
Wie fan de bewooners sijn je beste friende en waarom?
Stan:
“Gaaf. Gaver. Gaafst.
Ik vind ze allemaal gaaf. Ik lig ook gewoon met iedereen.
IEDEREEN.
Maakt mij niets uit wat ze van me vinden.
Ik vind hen namelijk altijd geweldig.
Ik speel vaak met Puck. Of met Rob.
Of met eigenlijk iedereen die ik tegenkom.
Maar mijn tweevoeter, daar knuffel ik het vaakst mee.
Heerlijk knuffelen! Knuffelen is gaaf, gaver, gaafst.”
Leo:
Doe jij feel speele en wat speel je dan?
Stan:
“Hou op, schei af. Speel je feel?
Man, ik leef ervoor.
Ik ben in topconditie ondanks dat ik wel veel last heb van mijn neusje.
Gek ding hoor, ik nies wel eens wat bloed.
Daarom stopte de tweevoeter afgelopen week een staaf erin.
Zo. Bam. In mijn neus.
Ze draaide het rond en heeft het opgestuurd in een speciale zak.
Ze zei dat ze wil weten wat er in mijn neus zit.
Dat vond ik raar.
Dat doe ik toch ook niet bij haar.
Daarom lik ik haar wel heel veel af, en ook in haar neus.
Wat je zaait zal je oogsten.
Toch? In mijn neus.
Hahahah. Soms ziet ze ze echt vliegen.
Weet je trouwens wie ook heeft gevlogen?
Puck, mijn vriendje.
Echt jongen, vanuit Spanje.
Gewoon bovenin de lucht.
Kei hoog. Zo hoog, ik zag hem niet eens.
Kan je nagaan. Zo hoog.”
Leo:
Wat heb je tog om je poote sitte!
Stan:
”VERBAND!!!!
Dat van die laatste loodjes. Zei ik je net toch?
Niet geluisterd? Of wellicht niet gehoord?
Want horen kan totaal iets anders zijn dan luisteren.
Ik kan bijvoorbeeld horen dat ik die muis niet mag vangen.
Maar dan luister ik niet. Snap je? Heb je ‘m door?
Hahahaha.
Ik ben weer zo grappig.
De grappigste thuis.
Ik kom niet meer bij met mezelf. Hahhahahaha”
Leo:
Maar waarom is dat en wat kan je ermee doen?
Stan:
“Oke, ik leg het je uit. Luister je?
In dat verband zit een brace.
Dat heeft ervoor gezorgd de afgelopen maanden dat mijn pootjes niet weer krom kwamen te staan. Nu zijn ze allebei geopereerd en zit er eigenlijk alleen nog steunverbandje om heen.
Mijn chirurg vindt het doodeng om me los te laten.
Snap ik wel, vrolijke vent dat ik ben.
Ze vindt me nogal druk omdat ik nogal hard ren.
Ik ren naar hier, ik ren naar daar.
Altijd voor zessen klaar.
Hhahaha.
Maar ik moet natuurlijk wel fit blijven voor het NK 100 meter muizen.
Dus ren ik gewoon door.
Maakt me niet uit wat ze zeggen.
Ik hoor ze wel, maar ik luister niet hahahhahahah.”
Leo:
Wat doen de tweefoeters foor jou?
Stan:
“Alles! Nie normaal nie.
Alles.
Ze zegt het niet, maar ik denk dat ik al zeker 8000 euro heb gekost hahaha.
Lekker hoor.
Ik ben het waard.
Meer dan waard.
Waardevol.
Mega waardevol.”
Leo:
Mijn tweefoeters segge 8000 is egt seerieus heul feel.
Assie wil hellepe weeges der sijn der meer so as Stan dan mag je hier kijke waar je je saksentje kan geefe:
https://www.katshuisch.nl/Steun-het-Katshuisch/
Wil jij nog een snoepie Stan?
Hier neem er meteen seeven. Assebief!
Omdat je het waart ben!
Ik neem er ook een stuk of 10, ik begin een beetje moe te worde.
Jee wat is dat joch druk!
We sijn bijna klaar.
Stan, kijk me aan.
Ja ik sag dat fogultje ook!
Kijk me aan, de laatste fraage, hou fol.
Komen se:
Ga je in de toekomst met bloote poote leefen of blijf het so?
Stan:
”Nee man, ik ben nu echt bijna klaar.
Nog een week of drie denk ik en dan zie je mij met blote poten door de tuin rennen.
Lekker rennen! Ik hou van rennen.
Kan ik mijn energie kwijt.
Ik heb ADHD.
Zeggen ze. Hhahahah…Ik? ADHD?
Ik dacht het niet he. ADHD is voor katten die heel druk zijn.
Nou kan je veel van mij zeggen, kei veel zelfs, maar druk ben ik niet.
Wacht … ik ga even een stukje rennen.”
Stan rent door de kaamer en hij rent nog harder dan me doofe broer Simon astie de zoemies heeft.
Hij maak alleen wat meer hobbeltjes.
Wooowww!
Wat knap Stan!
Hoe foelt dat nau?
Ik fint het sooo knap dat jij dermee loope kan!
Stan: (hijgt)
“Man, noem jij dat lopen?
Ik noem dat rennen!
Als de wind, als een speer, als een aal.
O nee, die zwemt. Dat vind ik niks.
Zwemmen, mijn vacht helemaal uit de plooi.
Nee geef mij maar rennen.
Rennen met een hoofdletter R.
O, maar dat staat er ook. Hahahahahhah”
Leo:
Follegende week ga ik jullie tweefoeter Jan interfiewe.
Stan, heb jij nog een fraag aan Jan die ik hem stellen kan?
Stan: “Jazeker, ome Jan, gaan we de volgende keer weer via de Mac naar huis??
Vind ik altijd zo gezellig ome Jan.
Met pootjes in vers verband lekker door de curry van muisnuggets.
Dan kom ik niet meer bij. Whoehahhahah.”
Leo:
Sins wanneer heeft de Mék muisnuggets?
Tiga staat daar tog niet in de keuke?
Nouja, dat is een ondersoek foor de follegende keer.
Terug naar Stan.
Hey Stan!
Sulle we foordat ik gaa saame een spelletje doen?
Jij mag segge wat we gaan doen!
Stan:
“Rennen!!!”
Leo:
Ik doe mee!
Stan:
“Ik versta je niet!! Ren eens door!”
Leo:
Wooooaoaoaaaaoooowwww dat was mijn interfiew met de snelle Stan de Man.
Soodeknetter wat is die gooser DRUK en snel afgeleit.
Ik ben kapot.
Ik kan niet eens meer me snoepie pakke.
Waar is me stoel.
Ik .. ga.. me.. wa… zzzzzzzzzzzz… rrRRrrr….
Zzzzzzzzzzz RRRRR zzzzzzzzzzzzzzzzzz RRRRRR zzzzzzzzzzzzzzzz RRRRRRR……
Lieve allemaal, ik moet eefe bijkome van alle liefe reejakzies van mij vorige letters. Wat een boel liefe en zachte woordjes kwamen er.
Als eerst ga ik netjes zitten en wachten op de trap. Daar zit ik fijn en daar krijg ik altijd mijn sneks. Nou meestal dan. Dit keer heb ik dus de crunch en deze ken ik al omdat ik dit vaker heb gehad. Maar voor jullie wil ik deze nog een keertje testen zodat je weet of je het in de winkel gaat halen. Nu heb ik wel een diskleemer, dat wil zeggen dat het belangrijk is. Ik heb een prachtige rolpoesmodel, namelijk mama Loes. Ik hou van Loes en van haar fantastische levenswerk. Als ik een jaartje meer ben wil ik dolgraag een maatje meer zijn. Ik wil heel graag een mooie buik en een prachtig levenswerk.
Daar moest ik eefe aan wennen maar verder zien ze er goed uit. Ze zijn in verschillende kleuren, bruin, oranje en lichtbruin. De smaken zijn met kip, kalkoen en eend. Zelf hou ik het liefst van vis. Verse witte vis van de visboer is het lekkerst. Maar deze smaken lust ik ook.
Hallo allemaal, Arme mevrouw Dorus is nog altijd ziek.. zooooo zielig. Gelukkig heeft ze veel hulp van Dorus en zijn manmeneer. Onze Dopey heeft de 1e keer zijn verhaal mogen doen.
Mijn vrouw kreeg een meel die voor mij was dus ze meelde het door aan mij en toen moest ik nadenken. Het was van een winkel of ik dingen wilde testen en dan zeggen wat ik fond.
De snack
Mijn mensen zeggen wel eens dat ik geen heel ondernemende katerman ben, dat find ik niet eerlijk want ik heb het keidruk met mijn tuin, met spieraal spelen, met mijn blog, met knuffelen en met rennen in mijn gras, hoe moet ik dan ook nog een ondernemer zijn?, ik weet echt wel dat dat beteekent dat je een fabriek of een winkel hebt, maar daar heb ik dus helemaal geen tijd voor!, en bofendien: ik heb nooit een zakenkaterman willen zijn.
Mijn mensen zitten nog niet zo vaak in mijn tuin, ik find het zelf niet erg als alles nat is, ik ga dan gewoon in mijn gras liggen of op het bankje, een klein beetje reegen find ik ook niet erg, ik heb zoooooveel haaren dat ik dat helemaal niet merk, maar mijn mensen zeggen dat ze niet buiten willen zitten als het reegent, en dat find ik jammer.
efentjes naar binnen ging sprong ik op de stoel, en ja hoor, presies wat ik dacht: het zit veel fijner dan wanneer je gewoon zo met je billen op de stoel zit.