Joep en het misteerie van het eetbakje

Ken je dat? Lig je net lekker te slapen, hoor je ineens ‘ahhh’… En dan voel je dat er weer een foto gemaakt gaat worden, omdat je er zo lief bij ligt.

Foto

Ik ben me op dat soort momenten helemaal nergens van bewust want ik lig gewoon altijd zoals ik ‘t lekkerste lig. Maar m’n personeel kan dan tijdenlang vertederend naar me kijken en knipt de ene foto na de andere, om later dan de leukste te bewaren. Zeggen ze.
Maar waar ‘t op neerkomt is dat ze al zóveel foto’s van me hebben gemaakt sinds ik op mezelf woon dat ze door de bomen ‘t bos niet meer zien…
Ik ben het intussen wel gewend, dat paparazzi gedrag van m’n personeel. Heel eerlijk vind ik het ook eigenlijk best wel leuk, want ik weet inmiddels precies dat er samen met die ooohhh’s en aaahhh’s ook extra veel knuffels en aaien loskomen. En dat vind ik heerlijk. Vooral onder m’n kin, over m’n wangen, achter m’n oren. Eigenlijk m’n hele kop, m’n nek, hals, rug, zij, pootjes, buik… Soms lig ik zó te genieten van al die aandacht dat ik gewoon alle vier m’n poten in de lucht gooi en m’n kop achterover leg. Kom maar op, denk ik dan.

Polona

Maar soms heb ik er ook dagen bij dat ik even geen pola… polina… nou ja, polonadinges aan m’n lijf wil. Ik draai me dan al snel op m’n zij en begin met m’n achterpoten tegen de onderarm van degene die kriebelt te trappen (zonder nageltjes hè, want ik wil m’n personeel niet beschadigen), sla m’n voorpoten om de hand heen en begin dan zachtjes te bijten. Maar wel héél zachtjes, want m’n moeder heeft me vroeger geleerd dat ik nooit de hand moet bijten die m’n drink- en etensbak vult. ‘t Is ook meer een beetje dollen dan vechten, want na twee of drie hapjes begin ik die hand te likken. M’n personeel weet dan dat ze me daarna even met rust moeten laten, ‘t kan natuurlijk niet de hele dag feest blijven. Zeker nu ik sinds een paar dagen ook weer buiten de nachtcontrole doe, heb ik m’n dutjes overdag hard nodig…

Bakjes

‘t Liefst lig ik dan helemaal opgekruld, en dan weet m’n personeel dat ik even met rust gelaten wil worden. Vaak lig ik te slapen met m’n achterpoten onder m’n voorpoten en m’n kop daar dan bovenop. Maar dat lukt eigenlijk alleen nog op de bank, of op ‘t grote bed. Want als ik in de vensterbank op m’n kleedje lig hangt er altijd wel minstens één poot omlaag. Gewoon omdat die vensterbank de laatste maanden veels te smal is geworden. En zo is er wel meer in huis dat gekrompen is.
Ik pas niet meer in m’n villa, maar ik kan gelukkig nog wel op ‘t dakterras liggen. Ik kijk nu makkelijk over m’n puzzeltoren heen, ik moet bijna bukken om de snekkies van de onderste verdieping te pakken te krijgen.
En als ik me uitrek kom ik met m’n voorpoten makkelijk bij de rand van het aanrechtblad, dat al 20 centimeter hoger ligt dan op een gewoon keukenblok omdat Senior zo lang is.
M’n etensbakjes zijn ook veel kleiner geworden. Terwijl m’n personeel blijft volhouden dat het nog precies dezelfde zijn als toen ik op mezelf ging wonen, maar hoe kan het dan dat ik er toen makkelijk in kon gaan liggen als ze leeg waren, terwijl ik er nu alleen nog maar met m’n kop in kan?

Hoog

En over etensbakjes gesproken…
Van de week kreeg ik een nieuwe voor m’n natvoer, terwijl ik nog een hele stapel stenen bakjes heb staan. Maar dit is een bijzondere, want hij staat op een voetje en is aan de achterkant hoger dan aan de voorkant. En ik moet mauwen, ik ben er heel erg blij mee want ‘t eet een stuk gemakkelijker. Zo’n bak wil ik eigenlijk ook wel voor m’n brokjes. En voor m’n water. En dan nog eentje in reserve, misschien zelfs wel twee.

Of ben ik nu een klein beetje aan het overdrijven?

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Een klein afontuur dat kan ik

Ik ben een kater met vaste gewoonten en mijn mening is dat elke dag vaste gewoonten moet hebben, dan snap ik hoe het leefe is.

Op tijd

Dus ik slaap alleen op het bed als het nacht is, ik doe mijn knuffels in de ochtend en de avond en na het eete en een paar keer tussendoor, ik eet op tijd van een bordje en tussen door heb ik brokjes, en ik ga ’s morgens eefe kijken in de badkamer als het uitkomt.
Zo is het goed. En fijn.

Afontuur

Maar het gebeurt dat mijn vrouw soms oferdag heel lang in de slaapkamer is. Dat is raar. Oferdag hoort ze niet te slapen. En dan ben ik zo, ik wil het weete en dus ga ik de trap op naar boofe.
“Bertje, jij hier,” zegt ze dan.
Ik kijk want ik wil weete wat is er aan de hand.
Ja, en hoe gaan die dingen, dan zegt ze van kom-eens en ik kom en dan gaat ze aaien en ik ga helemaal vanzelf liggen op het tapijt voor het bed en zij ook.
Dat is een super gefoel. Weeges het is een klein afontuur zomaar oferdag op de slaapkamer zijn, dat hoort niet op een gewone dag, het kan niet en toch doe ik het.
Zo liggen we dan saame op het tapijt daar te knuffen. Het is raar. Maar fijn. Misschien juist daardoor, dat ik weet ik doe iets anders dan gewoon en dat kan ik.
En als we dan weer beneden zijn, dan foel ik toch, ik heb iets meegemaakt.

Spannend

Ik ben geen kater voor een groot afontuur, wegens ik ben nou al 17 en ik heb al zo lang ik weet angstklachten dus als er iets is dan moet de dokter aan huis komen want een taksie is te moeilijk, alleen in nood zegt mijn vrouw, dus weilandfeesten en al die dingen, dat red ik niet.

Maar een klein afontuur, dat find ik spannend en leuk.

Leootje ofer de Losjéé

Ajoooo liefe iedereen! Onse Losjéé die was er ineene!
Dat was eefe wenne maar al snel weer heel geselleg.
Het was lekker weer en de balkon-deure waare oope en de tweefoeters saate met se alle hutje mutje buite op het balkon.
Wij saate op de rant en onder de stoele en de Buuf was er ook op haar eige balkon en de tweefoeters saate te kletse en wij kreege snoepies door het balkongaas.
De zwaluwe flooge af en aan en buite was het ook geroesemoes.

Koffer

De follegende dag ginge me tweefoeters ineene rontloope in huis en der tas en der koffer pakke!
Maar Fré dee niet mee en de Losjéé bleef ook sitte.
Wij saate te kijke fan wat nou dan.

Toen ineene kreege we knuffels en Fré kreeg knuffels en de Losjéé ook en toen ginge me tweefoeters met de koffer en der tasse so naar beneede en hop in de autoo en weg waare se!
Nouja dat kan gebeure dus dat finde we al niet meer so gek.
Fré was er en saame met de Losjéé dee ze perresies op tijt Chester se pilletje geefe en wij kreege ook perresies op tijt eete dus dat deede se egt eerlek heus waar heel erreg goet!

En het was ineene heelemaal rusteg in huis.
Ken je dat?
Dat je tweefoeter eefe de deur uit is en dat je denkt fan ja.
Eefe niks moete.
Se loope niet sgoon te maake of te knutsele, we kunne legge waar we wille legge.
Fré is tsjil en de Losjéé is tsjil en laaif is goet.

Simon hat niet egt door dat se weg waare.
Hij was ferstop toen se wegginge dus se hadde hem niet kunne knuffele.
Dat fonde se ferfeelent weeges dan weet Simon niet dat er iets anders is in huis en dat er tweefoeters misse.
Dus Simon sat raar te kijke toen Chester se pil kreeg fan Fré en dat de Losjéé bleef en onse tweefoeters niet tuis kwamen.

Simon keek nog gekker toen onse Losjéé in het groote bet ging slaape.
Hij ging er wel bij ligge aan het eint fan de foete so as of te dat ie altijt doet maar hij font het heel gek. Daarom ben ik er de eerste nagt maar bij gaan legge.
Toen lag ik ineene met Simon op het groote bet bij de Losjéé en toen fonde we met se drie-jen de heele sietuwaazie best gek eigelek!
Ik lig namelek nooit meer op het groote bet en al heelemaal niet naast Simon!

Chester

Toch hebbe we de heele nagt daar geleege en Chester lag in de krappaal en Tiga lag in de
stoel-die-so-lekker-ligt.
De follegende dag was het nog rusteger.
De Losjéé ging leese en buite sitte en swaaluwe telle en Tiga heeft erbij geseete en se hebbe gepraat oofer het leefe en se hebbe der diep oofer naagedagt.

Simon sat de heele dag op het keukebalkon met de duive teelepaatie te doen en ik heb lekker geleege op het sagte bet fan Fré met me buik omhoog en me poote wijd in de lugt.

Chester kreeg se pilletje weer op tijt en wij kreege perresies op tijt ons eete en daarna hebbe we met se alle legge soesele.
De teelefiesie ging aan en ik sag allemaal tweefoeters achter een balletje aan huppele en nog meer tweefoeters sgreeuwe en op het laatst was iedereen blij en ging de teelefiesie weer uit.
Simon snapte weer niet dat de Losjéé in het groote bet ging maar ging er toch maar wel bij ligge weeges hij is gewent om elleke aafont aan het eint fan de foete op het groote bet te ligge.

Simon

De follegende dag ging Simon soeke.
Hij dacht ik mis twee tweefoeters en iets klop der hier niet.
Hij ging sitte en om sig heen kijke en hij kon niet segge wat hij niet snapte maar hij snapte het niet.
Tiga snapte hem wel en toen heeft Tiga hem eefe goet sitte wasse en hem laate foele fan jonge je ben nie alleen en het komt allemaal egt heus waar heelemaal goet.
En Tiga ging fraage aan de Losjéé wanneer of te dat onse tweefoeters weer terug dagte te koome.

De Losjéé sei: ‘Morgen’.
Dus nog één donker en dan wort het ligt en dan koome se tuis.
Toen we dat wiste sijn we allemaal gaan slaape weeges as je gaat slaape gaat de tijt snel.
We kregen weer perresies op tijt eete en Chester kreeg se pilletje in se likwitsnek en dat was allemaal heel gewoon.
Simon ging weer op het keukenbalkon met de duife praate en Tiga en ik hebbe geslaape op het bet fran Fre.
En toen ineene hoorde we een bekende autoo en bekende stemme in de straat.
Onse tweefoeters!
Se liepe naar boofe met hun koffer en tassen en se knuffolden onse Losjéé, se knuffolden Fré en wij?

Wij deden as of te dat we heeel diep sliepen…
Moeten se maar nie so lang weggaan sonder ons.
Soms moete se foele fan se kunne best weg dus dan moet je niet te blij sijn as se tuiskoome.

Weer terug

Toen Simon se sag heeft ie heel blij gesgreeuwt en se staart trilde derfan en se kreege een boemskopje fan hem en toen istie teege de duife gaan segge fan de tweefoeters sijn der weer!

Liefe Joep, Keeferettie Spaagettie, Lucky en Moby, ik kon niet mijn ree-akzie geefe op jullie blogs weeges onse Losjéé weet niet hoe de kompjoeter werrek dus ik kon der niet op!
Ik heb jullie ferhaale foorgeleese gekreege en ik wil jullie mijn kompelliemente geefe weeges jullie fertelle allemaal so fijn en so leuk.
Dus soms is mijn ree-akzie er niet maar dan heb ik het laater foorgeleese gekreege.

Fanuit de stat fan Den Haag geefe Simon, Tiga, Chester en ikke iedereen boemskoppies en knuffels en lief en sagt en het is ook naames Stan, onse broer op se afSTANt in het Katshuisch.
Liefs fan Leootje en tot de follegende keer!

Mila over loens voelen en happen

Lieve allemaal, mij innerlijke klok vind het weer raar. Het is zomer maar er is veel regen en de zon is er niet altijd. Zelf vind ik het fijnst als de zon schijnt en het is droog en de warmte is zo ongeveer een graadje of drieëntwintig.

Voor wie het nog niet weet, mijn vrouw haar Yuki is vorige week maandag een sterretje geworden. Ze was al best een tijdje seniejoor en ze had besloten dat het tijd was voor de regenboogbrug. Yuki is niet zomaar gegaan. Ze heeft er ook voor gezorgd dat er een nieuw vriendinnetje is voor mijn vrouw en ze heet Latte Caramel.

Kadootjes

Een paar weekjes terug vierde ik dat ik al twaalluf ben van mijn jaren en ik vertelde ook dat ik me niet seniejoor voel want dat doe ik niet. Nou had mijn liefe furkeer Kever een prachtige doos gestuurd met heel veel kadootjes.
Mijn vrouw kwam op bezoek met een grote doos en ik was meteen nieuwsgierig. Ik rook meteen dat het van Kever was en dat komt omdat mijn vrouw een klein plukje vacht heeft van Kever dus nou weet ik hoe hij ruikt. Maar ik rook van alle handen dingen uit de doos. Mijn vrouw maakte de doos open en ik zat er meteen in. Ik voelde meteen dat Kever bij me was net als mijn broer Bram want er zat een flinder in! Een prachtige vlinder die blauw en roze van kleur is. Prrrr mijn poesehartje is zo warm deze mooie flinder. Ik gaf het meteen heel veel kopjes omdat ik de flinder zo lief vind.

Muisje

Er was ook een muisje en deze was paars van kleur. De muis kreeg meteen volop kopjes en neusjes want die vond ik ook meteen lief. Ik wilde neusjes doen en likken en bijten en ook weer niet en toen kwam er iets anders uit de doos. Een takje met blaadjes. Wat ga ik doen? Flinder bijten of de muis of gewoon kopjes geven of snoffen aan het takje. Prrrr prrr eigenlijk maakt het me niks meer uit ik vind alles gewoon lief. Mijn vrouw haalde de doos leeg. Er waren ook kadootjes voor haar waar ze heel blij mee is. Er was een blikje goermet moes en sjokolaa maar daar mag ik niet aan komen. Wel de moes maar niet de sjokolaa.

Ik hoorde een rammel vanuit de doos komen, het was een grote muis en hier kon ik in bijten. Het is een muis die dezelfde touw heeft als mijn krabpaal. Eerst kreeg het kopjes maar daarna ging ik meteen met mijn nagels erin en ik moest ook even bijten. En dan zou je denken dat wij poesedames dat niet doen omdat we netjes zijn maar ook wij doen muizen vangen en achter vogels aanzitten. Dat is onze natuur. Bram was van het nep. Hij wilde nooit een echte vogel vangen maar ik heb het wel een keer gedaan. Toen was ik nog heel klein en het was mijn eerste vogel. Mijn vrouw was tros op mij omdat de vogel nog leefde en ik hem niet opgegeten had en mijn vrouw had hem weer vrij gelaten. Ik deed de nepmuis echt hard bijten en ik gaf ook veel tikken. Het rammelde van binnen.

Takje

Toen kwam het takje weer en daarna de flinder en toen ook nog een keertje de paarse muis. Ik wist niet meer welke ik waar had gelaten en ik wilde overal kopjes aan geven. En stiekem wilde ik er ook in bijten. Mijn vrouw kwam naar me toe en ze zei dat ik loens keek. Eerst deed van ‘meh meh’ mauwen omdat ik bezig was en daarna keek ik haar lang aan. Wat is nou weer loens mauwde ik haar haar. Ze vertelde me dat het is wanneer je ogen een beetje raar staan en niet helemaal recht. Toen wilde ik haar zachtjes happen maar dat heb ik niet gedaan. Ze zei dat het kwam doordat ik de hele tijd aan de wiew had gezeten. Het muisje, de flinder, de ander muis en het takje waren allemaal wiew maar verschillende soorten wiew zei ze.

Wiew

Mij maakte het niks uit want ik vond het gewoon fijn om overal kopjes aan te geven. Maar dit is speciaal omdat het pakje van mijn liefe furkeer afkwam. Hij en zijn vrouw hadden heel lief een pakje samengesteld en opgestuurd. Er zat echt van alles in. Ook sneks en dat is voor een ander keer want dat doe ik dat proefe. Ik vind wiew heerlijk en ik weet niet of ik er dan anders door uitzie want dat weet ik niet van mezelf.
Volgens mijn vrouw sta ik loens op de foto met het takje wiew. Ik denk dat het een gewone foto is waar ik beetje van de waps ben door de wiew. Misschien doe ik mijn vrouw toch zachtjes happen. De vrouw van Kever krijgt zoo wie zoo een hap voor alle wiew omdat ik dat echt kei lekker vind. Nou kun je niet meer mauwen dat ik je niet gehapt heb.
Zachte kopjes voor iedereen en een poot voor wie het nodig heeft. Ik tetter mee voor freede overal.

Poot getekend, knetter loens en mienister van zachte zaake, Milamuis

Moby over: hoe ik mijn thuis vond

Hallo allemaal, hier Moby. Voordat ik hier kwam wonen heb ik heel lang rond gezworven. Ik moest vechten voor mijn eten en schuilplaatsen zoeken als het koud was of regende. Dat was niet altijd gemakkelijk en op veel plekken werd ik weg gejaagd.
Ik was dan ook mager en bang.
Maar gelukkig was het nu zomer en toen gebeurde het.

Praten

Per ongeluk kwam ik in de tuin van mijn vrouw terecht en zij kwam net naar buiten. We bleven alle twee staan om naar elkaar te kijken en toen begon ze tegen me te praten.
Ik dacht er het mijne van en maakte me uit de voeten.
Maar toch moest ik er steeds aan denken dat ze tegen me gepraat had en ik besloot om de volgende dag terug te gaan.
En echt waar… ze praatte weer tegen me en kwam naar me toe lopen maar dat ging me een beetje ver. Voor nu op afstand was het goed maar niet dichtbij.
s´Avonds stond er een bakje natvoer en een bakje brokjes en water voor me klaar.
Dat was een goeie reden om daar terug te gaan en na een paar dagen mocht ze ook wat dichterbij komen. En ze bleef maar tegen me praten.
Na twee weken vond ik het goed dat ze me ook aaide en dat voelde wel heel goed.

Naar binnen

Ik dacht dat het geen kwaad kon om ook eens binnen te gaan kijken maar dat had ik beter niet kunnen doen want de achterdeur ging dicht en de voordeur ging open en dicht…
ze was weg. Wat nu? Hoe kwam ik weer naar buiten?
Eindelijk na lang wachten kwam ze weer thuis, ik zat in het midden van de gang te wachten. Ze liet een gil toen ze me zag zitten. Ze had me niet gezien in huis toen ze weg ging en gelukkig maakte ze meteen de achterdeur weer open.
Maar toen bedacht ik me dat het daar binnen nog niet zo gek was zeker niet als de achterdeur open bleef. Dus een paar dagen later ging ik toch weer naar binnen en ontdekte dat boven een lekker zacht bed stond waarop ik mijn middagdutje met rust kon doen. Toen vrouw dat ontdekte kreeg ik meteen een inspectie en iets vochtigs in mijn nek geduwd voor de vlooien. Daarna werd de dokter gebeld voor een onderzoek.
En ik? Ik vond het allemaal prima. De dokter vertelde dat ik gezond was en ongeveer twee jaar oud moest zijn en ik was niet gechipt Weer thuis aangekomen vertelde mijn vrouw dat ik hier wel mocht blijven wonen en dat ze mij Moby zou noemen.

Happy

Wel deed ze melding ervan dat ze mij gevonden had maar daar heeft nooit iemand op gereageerd. Ik vond dat niet zo erg want ik had mijn furrever home gevonden.
In het begin wilde ik ’s nachts altijd naar buiten en bleef ik ook wel eens een paar dagen weg. Maar altijd kwam ik terug. En nu… nu lig ik het liefst lekker binnen en hoef ik niet meer zo nodig naar buiten. En knuffelen kan ik als de beste.
En van dat magere zie je ook niets meer, ik ben nu een prettig gevulde kater. Een echte happy kater.

Dikke knuffel van ons allemaal
Moby