Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Ik kreeg post met catnips – video

“Bert, post voor je,” zei mijn vrouw en ze liet me ruiken aan de envelop. Ik rook niks. Maar toen de envelop oope ging, toen opeens wel.

Ontspannen

Deze week probeerde ik catnips uit zo heten ze. Het zijn sneks met een smaak erin en die smaak is een beetje van wiew, daarom dacht ik dat wil ik wel. Want nou ik steigers in de straat heb met mannen die herrie maken, nou ben ik toe aan ekstra ontspanning.
En soms kun je de ontspanning niet in jezelf vinden, en ook niet in knuffels en ook niet in dutjes. Dan heb je extra spul nodig en dat had ik nu.

Reserve

Het kwam op een schoteltje. Ik eet nou meer van een ferhoging, dat is om te probeere of het dan beter gaat met het slikken en mijn maag, dus daarom staat het zo op de film. Ik find alteit, sneks daar moet je feel van hebben als je gaat probere. Want je hebt feel geur nodig om te ruiken en ook dat je goed kunt zien dit is het dus. En ik find het ook leuk dat ik gewoon kan eete tot ik genoeg heb en er is dan nog ofer, dat is dan foor later, ik heb graag reserve.

Het ruikt goed. Ik wist ook meteen dat ik het al eerder froeger had gehad. Dat heb ik niet met alle sneks. Maar dit is lekker spul. Eefe ruiken en dan meteen beginnen. Dat was mijn gefoel en dat deed ik dus.

Alleen nou moet ik eerlijk zeggen, ik ben een kater die maar vier tanden heeft. Twee boofe en twee onder. Vroeger had ik er meer maar toen kreeg ik een ontsteking in mijn bek en na de operazie werd ik wakker met vier tanden. En de dokter zei nog van Bert, over een lange tijd moet misschien alles weg. Niet iets dat je wilt horen als je ligt bij te komen.
Dus met die vier tanden eet ik nou. Ook brokjes. Lekker, ik eet graag.

Hard

Maar deze sneks zijn keihard. Echt, zo, nou. Ik wist gewoon niet goed waar hoe ik ze in mijn bek kreeg. En hoe ik ze moest eete. Dus ik deed ze aan de ene kant, dan weer aan de andere kant, dan weer terug en dan weer deed ik mijn kop scheef weeges ik dacht misschien helpt dat maar dat deed het niet. Maar ik wilde ze toch eete want ze zijn lekker.

(tekst gaat verder onder de video)

Dus mijn mening is, het zijn lekkere sneks, erna kon ik goed slaape, dat komt vast door het spul dat erin zat. Alleen voor een kater met vier tanden zijn ze te hard, daar ben ik eerlijk ofer.

Wat het is

Beaphar Catnip ( klik en kijk:  https://www.catsfavorites.com/product/beaphar-catnip-bits-35-gr/ )

1,90 euro voor een zakje dus duur is het niet.

Een klein afontuur dat kan ik

Ik ben een kater met vaste gewoonten en mijn mening is dat elke dag vaste gewoonten moet hebben, dan snap ik hoe het leefe is.

Op tijd

Dus ik slaap alleen op het bed als het nacht is, ik doe mijn knuffels in de ochtend en de avond en na het eete en een paar keer tussendoor, ik eet op tijd van een bordje en tussen door heb ik brokjes, en ik ga ’s morgens eefe kijken in de badkamer als het uitkomt.
Zo is het goed. En fijn.

Afontuur

Maar het gebeurt dat mijn vrouw soms oferdag heel lang in de slaapkamer is. Dat is raar. Oferdag hoort ze niet te slapen. En dan ben ik zo, ik wil het weete en dus ga ik de trap op naar boofe.
“Bertje, jij hier,” zegt ze dan.
Ik kijk want ik wil weete wat is er aan de hand.
Ja, en hoe gaan die dingen, dan zegt ze van kom-eens en ik kom en dan gaat ze aaien en ik ga helemaal vanzelf liggen op het tapijt voor het bed en zij ook.
Dat is een super gefoel. Weeges het is een klein afontuur zomaar oferdag op de slaapkamer zijn, dat hoort niet op een gewone dag, het kan niet en toch doe ik het.
Zo liggen we dan saame op het tapijt daar te knuffen. Het is raar. Maar fijn. Misschien juist daardoor, dat ik weet ik doe iets anders dan gewoon en dat kan ik.
En als we dan weer beneden zijn, dan foel ik toch, ik heb iets meegemaakt.

Spannend

Ik ben geen kater voor een groot afontuur, wegens ik ben nou al 17 en ik heb al zo lang ik weet angstklachten dus als er iets is dan moet de dokter aan huis komen want een taksie is te moeilijk, alleen in nood zegt mijn vrouw, dus weilandfeesten en al die dingen, dat red ik niet.

Maar een klein afontuur, dat find ik spannend en leuk.

Leootje ofer de Losjéé

Ajoooo liefe iedereen! Onse Losjéé die was er ineene!
Dat was eefe wenne maar al snel weer heel geselleg.
Het was lekker weer en de balkon-deure waare oope en de tweefoeters saate met se alle hutje mutje buite op het balkon.
Wij saate op de rant en onder de stoele en de Buuf was er ook op haar eige balkon en de tweefoeters saate te kletse en wij kreege snoepies door het balkongaas.
De zwaluwe flooge af en aan en buite was het ook geroesemoes.

Koffer

De follegende dag ginge me tweefoeters ineene rontloope in huis en der tas en der koffer pakke!
Maar Fré dee niet mee en de Losjéé bleef ook sitte.
Wij saate te kijke fan wat nou dan.

Toen ineene kreege we knuffels en Fré kreeg knuffels en de Losjéé ook en toen ginge me tweefoeters met de koffer en der tasse so naar beneede en hop in de autoo en weg waare se!
Nouja dat kan gebeure dus dat finde we al niet meer so gek.
Fré was er en saame met de Losjéé dee ze perresies op tijt Chester se pilletje geefe en wij kreege ook perresies op tijt eete dus dat deede se egt eerlek heus waar heel erreg goet!

En het was ineene heelemaal rusteg in huis.
Ken je dat?
Dat je tweefoeter eefe de deur uit is en dat je denkt fan ja.
Eefe niks moete.
Se loope niet sgoon te maake of te knutsele, we kunne legge waar we wille legge.
Fré is tsjil en de Losjéé is tsjil en laaif is goet.

Simon hat niet egt door dat se weg waare.
Hij was ferstop toen se wegginge dus se hadde hem niet kunne knuffele.
Dat fonde se ferfeelent weeges dan weet Simon niet dat er iets anders is in huis en dat er tweefoeters misse.
Dus Simon sat raar te kijke toen Chester se pil kreeg fan Fré en dat de Losjéé bleef en onse tweefoeters niet tuis kwamen.

Simon keek nog gekker toen onse Losjéé in het groote bet ging slaape.
Hij ging er wel bij ligge aan het eint fan de foete so as of te dat ie altijt doet maar hij font het heel gek. Daarom ben ik er de eerste nagt maar bij gaan legge.
Toen lag ik ineene met Simon op het groote bet bij de Losjéé en toen fonde we met se drie-jen de heele sietuwaazie best gek eigelek!
Ik lig namelek nooit meer op het groote bet en al heelemaal niet naast Simon!

Chester

Toch hebbe we de heele nagt daar geleege en Chester lag in de krappaal en Tiga lag in de
stoel-die-so-lekker-ligt.
De follegende dag was het nog rusteger.
De Losjéé ging leese en buite sitte en swaaluwe telle en Tiga heeft erbij geseete en se hebbe gepraat oofer het leefe en se hebbe der diep oofer naagedagt.

Simon sat de heele dag op het keukebalkon met de duive teelepaatie te doen en ik heb lekker geleege op het sagte bet fan Fré met me buik omhoog en me poote wijd in de lugt.

Chester kreeg se pilletje weer op tijt en wij kreege perresies op tijt ons eete en daarna hebbe we met se alle legge soesele.
De teelefiesie ging aan en ik sag allemaal tweefoeters achter een balletje aan huppele en nog meer tweefoeters sgreeuwe en op het laatst was iedereen blij en ging de teelefiesie weer uit.
Simon snapte weer niet dat de Losjéé in het groote bet ging maar ging er toch maar wel bij ligge weeges hij is gewent om elleke aafont aan het eint fan de foete op het groote bet te ligge.

Simon

De follegende dag ging Simon soeke.
Hij dacht ik mis twee tweefoeters en iets klop der hier niet.
Hij ging sitte en om sig heen kijke en hij kon niet segge wat hij niet snapte maar hij snapte het niet.
Tiga snapte hem wel en toen heeft Tiga hem eefe goet sitte wasse en hem laate foele fan jonge je ben nie alleen en het komt allemaal egt heus waar heelemaal goet.
En Tiga ging fraage aan de Losjéé wanneer of te dat onse tweefoeters weer terug dagte te koome.

De Losjéé sei: ‘Morgen’.
Dus nog één donker en dan wort het ligt en dan koome se tuis.
Toen we dat wiste sijn we allemaal gaan slaape weeges as je gaat slaape gaat de tijt snel.
We kregen weer perresies op tijt eete en Chester kreeg se pilletje in se likwitsnek en dat was allemaal heel gewoon.
Simon ging weer op het keukenbalkon met de duife praate en Tiga en ik hebbe geslaape op het bet fran Fre.
En toen ineene hoorde we een bekende autoo en bekende stemme in de straat.
Onse tweefoeters!
Se liepe naar boofe met hun koffer en tassen en se knuffolden onse Losjéé, se knuffolden Fré en wij?

Wij deden as of te dat we heeel diep sliepen…
Moeten se maar nie so lang weggaan sonder ons.
Soms moete se foele fan se kunne best weg dus dan moet je niet te blij sijn as se tuiskoome.

Weer terug

Toen Simon se sag heeft ie heel blij gesgreeuwt en se staart trilde derfan en se kreege een boemskopje fan hem en toen istie teege de duife gaan segge fan de tweefoeters sijn der weer!

Liefe Joep, Keeferettie Spaagettie, Lucky en Moby, ik kon niet mijn ree-akzie geefe op jullie blogs weeges onse Losjéé weet niet hoe de kompjoeter werrek dus ik kon der niet op!
Ik heb jullie ferhaale foorgeleese gekreege en ik wil jullie mijn kompelliemente geefe weeges jullie fertelle allemaal so fijn en so leuk.
Dus soms is mijn ree-akzie er niet maar dan heb ik het laater foorgeleese gekreege.

Fanuit de stat fan Den Haag geefe Simon, Tiga, Chester en ikke iedereen boemskoppies en knuffels en lief en sagt en het is ook naames Stan, onse broer op se afSTANt in het Katshuisch.
Liefs fan Leootje en tot de follegende keer!

Moby over: hoe ik mijn thuis vond

Hallo allemaal, hier Moby. Voordat ik hier kwam wonen heb ik heel lang rond gezworven. Ik moest vechten voor mijn eten en schuilplaatsen zoeken als het koud was of regende. Dat was niet altijd gemakkelijk en op veel plekken werd ik weg gejaagd.
Ik was dan ook mager en bang.
Maar gelukkig was het nu zomer en toen gebeurde het.

Praten

Per ongeluk kwam ik in de tuin van mijn vrouw terecht en zij kwam net naar buiten. We bleven alle twee staan om naar elkaar te kijken en toen begon ze tegen me te praten.
Ik dacht er het mijne van en maakte me uit de voeten.
Maar toch moest ik er steeds aan denken dat ze tegen me gepraat had en ik besloot om de volgende dag terug te gaan.
En echt waar… ze praatte weer tegen me en kwam naar me toe lopen maar dat ging me een beetje ver. Voor nu op afstand was het goed maar niet dichtbij.
s´Avonds stond er een bakje natvoer en een bakje brokjes en water voor me klaar.
Dat was een goeie reden om daar terug te gaan en na een paar dagen mocht ze ook wat dichterbij komen. En ze bleef maar tegen me praten.
Na twee weken vond ik het goed dat ze me ook aaide en dat voelde wel heel goed.

Naar binnen

Ik dacht dat het geen kwaad kon om ook eens binnen te gaan kijken maar dat had ik beter niet kunnen doen want de achterdeur ging dicht en de voordeur ging open en dicht…
ze was weg. Wat nu? Hoe kwam ik weer naar buiten?
Eindelijk na lang wachten kwam ze weer thuis, ik zat in het midden van de gang te wachten. Ze liet een gil toen ze me zag zitten. Ze had me niet gezien in huis toen ze weg ging en gelukkig maakte ze meteen de achterdeur weer open.
Maar toen bedacht ik me dat het daar binnen nog niet zo gek was zeker niet als de achterdeur open bleef. Dus een paar dagen later ging ik toch weer naar binnen en ontdekte dat boven een lekker zacht bed stond waarop ik mijn middagdutje met rust kon doen. Toen vrouw dat ontdekte kreeg ik meteen een inspectie en iets vochtigs in mijn nek geduwd voor de vlooien. Daarna werd de dokter gebeld voor een onderzoek.
En ik? Ik vond het allemaal prima. De dokter vertelde dat ik gezond was en ongeveer twee jaar oud moest zijn en ik was niet gechipt Weer thuis aangekomen vertelde mijn vrouw dat ik hier wel mocht blijven wonen en dat ze mij Moby zou noemen.

Happy

Wel deed ze melding ervan dat ze mij gevonden had maar daar heeft nooit iemand op gereageerd. Ik vond dat niet zo erg want ik had mijn furrever home gevonden.
In het begin wilde ik ’s nachts altijd naar buiten en bleef ik ook wel eens een paar dagen weg. Maar altijd kwam ik terug. En nu… nu lig ik het liefst lekker binnen en hoef ik niet meer zo nodig naar buiten. En knuffelen kan ik als de beste.
En van dat magere zie je ook niets meer, ik ben nu een prettig gevulde kater. Een echte happy kater.

Dikke knuffel van ons allemaal
Moby

“Bertje, waar ben je toch?”

Ik hoorde mijn vrouw roepen, ze liep in de huiskamer heen en weer, ze keek onder de tafel, ze keek achter de kastjes, ze keek in mijn doos en toen keek ze in de vensterbank en ze zei: “Bertje, waar ben je toch?”

Andere kant

En ik dacht hoe kan het dat ze me niet ziet? Weeges ik was er gewoon, alleen ik lag op mijn nieuwe matje dus helemaal aan de andere kant van de vensterbank. Daar had mijn vrouw zelf het tweede matje neer gelegd.
Een ander soort matje, dat had ik meteen gezien. Misschien was het zelfs wel een kussen en iedereen weet., kussens horen op de bank of op het bed. Dus ik deed net of het matje er niet was. Op een nacht heb ik er wel zachtjes aan gesnuffeld en toen wist ik het zeker, dit is veel te nieuw om op te gaan liggen.
Dus dat deed ik niet.

Wennen

Maar ja hoe gaan die dingen. Ik begon er toch aan te wennen. Als ik op mijn gewone matje lag dan kon ik het nieuwe zien, helemaal in de ferte aan de andere kant van de vensterbank.
Het zag er eigenlijk best goed uit. Lekker dik, dan lig ik goed. En stevig, daar hou ik ook van. Toen ik weer een keer snuffelde, rook het naar thuis. Het nieuwe was weg.

Zon

Dus die dag, toen de zon scheen en de hele vensterbank warm was, dacht ik, nou doe ik het. En ik sprong van het tapijt in de zon, liep naar het nieuwe matje dat nou niet meer nieuw was en ging liggen.
Meteen goed.
Presies wat ik al wist. Dat zachte, lekker hoor. Ik ontspande meteen en eerlijk waar, ik was bijna in slaap gevallen alleen toen kwam mijn vrouw dus roepen van waar ben je.
Ik ben gewoon hier, dacht ik. En toen ze opzij keek, zag ze me en ze zei: “O ben je daar.” En dat wist ik zelf natuurlijk al. Maar weeges ik woon toch saame, deed ik zachtjes meww. Toen ging ze naar haar werktafel en ik kon weer verder met ontspannen.