Ik doe het weer, ik kan het weer. Spelen. Misschien komt het ook omdat ik al heel lang geen stomme dingen van thuis heb gekregen en mijn gefoel heeft weer ontdekt wat leuk is.

Denk-speelgoed

Het is nou eenmaal zo dat ik een gefoelige katerman ben. Dus als mijn vrouw thuis begint over beweging en spelen en mijn gezond, dan luister ik en dan weet ik ook dat ik wat moet gaan doen.
Maar moeten is nooit leuk.
En helemaal niet als je vrouw naar de winkel gaat en ze koop heel speesjaal speelgoed voor katten. Ze heeft een keer denk-speelgoed gekocht daar kan ik niks mee dacht ik meteen. Dat ging weg.

De beste spullen om mee te spelen dat zijn de spullen die ik leuk vind. Wat zijn dat:

• een oude krant, wegens dat een oude krant naar thuis ruikt en een nieuwe niet. Met een oude krant kan ik scheuren en daar spring ik op als ik me oer voel en heel soms rol ik er ook op. Scheuren is iets dat ik alleen speel.
• een veter, stevig of zacht dat maakt me niet uit, een veter is een veter en daar zet ik dan BAM mijn poten op, dus het is iets om samen mee te spelen. Soms kan een veter ook door het papier van de krant en soms onder een lap dan zie ik het bewegen en dan BAM, ik er weer op.
•  een propje, alleen dan moet ik wel het gefoel hebben. Mijn vrouw moet dan een propje maken en eerst zelf mee friemelen en dan naar mij gooien. Dan vang ik het en ik ga het scheuren en dan wil ik een ander propje. Dat is het spelletje. Alleen als ik het gefoel heb anders lukt het niet.
•  een ding aan een hengel dat ronddraait is ook leuk alleen heel soms en je moet het saame doen.

Wat ik niet mag

Een veer is ook leuk alleen dat mag ik niet van thuis omdat ik er meteen in wil happen en scheuren, en van een muis hap ik het staartje eraf en dan is ze bang dat ik stik dus dat krijg ik ook niet. Nou gelukkig heb ik genoeg ander speelgoed in mijn huis, en het zijn nou net de beste spullen om mee te spelen.

Gisteren had ik een streep zon, ik zag het komen, en ik wist, nou gaan we weer naar het heele fijne toe en dat is de zomer en eerst komt dan lente.

We hebben allemaal een rare tijd gehad met herrie buiten, dat er knallen waren en dat er mensen herrie maakten, ik had ook schreeuwen buiten maar dat is nou allemaal weg. Elke nacht heb ik weer rust. Heel erg soms een knal maar die is ver weg en daar luister ik niet naar.
Als ik de straat controleer, is de straat zoals altijd, gewoon.
En ik hoor niks over dat de dokter moet komen voor een prik.

Dus nou is mijn leefe weer helemaal in orde omdat het gewone terug is. En ook omdat het daglicht langer duurt. Dat is poosietief.
Wat is voor mij nou het gewone:

• soms slaap ik op bed en dan slaap ik weer een stuk van de nacht beneden, net waar ik zin in heb
•  overdag speel ik weer af en toe wegens dat ik er gefoel voor heb, ik scheur en soms vecht ik met een veter en dan win ik altijd. Ik speel af en toe wegens dat ik een seeniejor kater ben en geen kitten, dan is je gefoel anders
•  het eete is van de dokter en ook voor mijn gezond en ik eet best lekker, ook brokjes. De dokter heeft gezegd dat ik voorlopig helemaal niet terug hoef dus ik ga nergens heen
•  gewoon is ook dat ik elke dag en afond knuffels krijg en liefe woordjes dus dan foel ik liefde en dat is het fijnste gefoel

Ik doe mijn leefe per dag, dan snap ik het, en elke dag is nou hetzelfde want het is weer gewoon zoals het was, en daarom ben ik een tefreden katerman.

Gisteren had Loesje een heel mooi stuk over het jaar. Ik kan dat niet. Wegens dat ik mijn leefe per dag doe. Dat is dus helemaal anders en ik zal het uitleggen.

Van mezelf ben ik een gefoelige katerman, en ik ben altijd eerlijk geweest over dat ik angstklachten heb. Als er harde knallen zijn, ben ik bang. Ook als de glazenwasser komt. En wanneer er een grote auto in de straat is. En zeker weten helemaal alles dat met de dokter te maken heeft. Maar ook soms als mijn vrouw opeens beweegt dan komt er iets van froeger terug geloof ik.
Maar het is ook zo dat ik niet de hele tijd aan al die gefoelens denk.
Doe ik gewoon niet.

Thuis doet mijn vrouw het soms wel. Dan wil ze tegen me praate over waar ze over nadenkt en dat zijn altijd moeilijke dingen, ze piekert. Ik luister wel. Ze houdt vanzelf op en dan krijg ik liefe woordjes dus dat is poosietief.

• Ik leef mijn leefe zooals het is.
• Als er regen is, dan ga ik dutjes doen.
• Is er zon, dan lig ik in de vensterbank.
• Heb ik zin in scheuren, dan pak ik papier.
• Wil ik weete hoe het in de straat is, dan ruik ik aan de voordeur.
• Heb ik honger, dan eet ik.
• Foel ik dorst, dan drink ik.
• Moet ik knuffels dan roep ik keihard MEWWW en dan komt mijn vrouw meteen.

Per dag snap ik het leefe. Daarom doe ik het zo. Dat is gekomen sinds ik hier woon. Dus ik ben geen katerman die piekert over morgen en die over het jaar nadenkt. Loesje aksepteert dat gelukkig wegens dat ik ben zoals ik ben.

Als je per dag je leefe doet dan heb je rust in je kop, dat is mijn erfaring. En dan slaapt een dutje ook fijner en je hoeft nooit te piekeren.

Ik ben er heel eerlijk over dat ik vroeger een katerman met angstklachten was en nog wel, maar het is ook zo dat ik heel veel heb geleerd en een foorbeeld is hoe ik de avondknuffel ontdekte.

Eerst was het zo dat als de avond voorbij was dan begon de nacht dus dan ging ik met mijn vrouw mee naar de slaapkamer en dan kreeg ik op bed een welterustenknuffel.
Toen kwam er een verandering en soms kan een verandering het leefe juist beter maken. Dat was de afondknuffel.

Spinnen

Het gebeurde een keer dat ik op het tapijt ging liggen en wachten toen mijn vrouw nog in de badkamer was. Toen ze weer in de kamer was ging ze zomaar bij mij liggen.
Ik dacht wat nou.
Ze kriebelde op mijn buik.
Ik dacht oooo, wat fijn en ik moest spinnen.
Dus de afond erna lag ik klaar want Bertje is slim met die dingen.
Weer kwam het kriebelen.

En nou is het elke keer zo. We liggen op dezelfde plek en ik lig dan met mijn kop op de plank die eigenlijk voor mijn nagels is en achter mij ligt mijn vrouw. Dan kan ze goed bij mijn buik. En ze kan goed over mijn kop aaien of achter mijn oren kriebelen of gewoon langzaam en zacht over mijn hele lichaam aaien. Soms gaat ze heel dicht tegen me aan liggen en dan zegt ze liefe woordjes in mijn vacht. Dat is ook heel fijn tot het er superwarm wordt. Dan ga ik eefe staan en dan weet ze genoeg. En als ik weer lig, dan doet ze niet meer in mijn vacht praten.

Het leefe

Echt eerlijk waar toen ik hier pas woonde was ik veels te bang voor een avondknuffel en ik durfde niks geen hand op mijn buik en nou is dat het allerfijnste van de hele dag. Dus als je bang bent en je denkt blijft het altijd zo, dan weet je nou het leefe kan veranderen en heel feel beter worden.