Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Hoe ik mijn mediesijn neem het is een tip

medicijn aan kat Het is nou zo dat ik al een maand elke dag twee pillen neem en ik krijg fragen van Bertje hoe doe je dat, dus dat zal ik nou zeggen.

Persoonlijk ben ik een kater met angstklachten dat is dat ik snel bang ben. Dat zit in me of eigenlijk het is in me gekomen van heel vroeger toen ik nog een moeilijk leefe had. Nou is mijn leefe gemakkelijk maar dat bange heb ik nog.

Dus ik wil geen enge toestanden van een pil die achter mijn tanden komt, ik heb geeneens feel tanden dus daarom alleen al kan het niet en het is ook eng dat zei ik al.
Als je saame woont dan en je bent een kater met angsklachten dan moet het dus anders. En daarom komt hier mijn tip.

Ik wil geen pil.
Maar een snek dat wil ik wel.
Dus!

Veizel

Mijn vrouw heeft in de keuken een veizel daarmee maakt ze mijn pil helemaal plat en klein en niksig. Dan doet ze het niksig in een snek, de snek gaat op een schoteltje en daar eet ik dan van. Soms eet ik toch niet en dan:

nou dan komt er een andere snek ook met het niksig erin want dan had ik een ferandering in smaak en als dat gebeurt dan lust je opeens niet meer wat je altijd lustte en dan heb je wat anders nodig om te eete iets dat je smaak wel wil eete
soms is het opeens toch te moeilijk wegens dat ik wel weet dat er wat in zit, Bertje is niet gek, en dan mag ik de snek van mijn vrouw haar vingers eete, dat is gezellig en intiem en ik krijg ook knuffels dus dan lukt het toch

Dus dat is mijn tip. Ik weet niet of het foor altijd zo gaat maar foor nou kan ik zo meediesijn nemen en ik ben van mezelf nog steeds bang maar niet meer voor de pil want die is niksig in een snek.

Bibi en Filos over van binnen en van buiten

binnen en van buiten Filos: wist jij het, dat we zo heetten?
Bibi: nee, eerst niet, nu wel. Vertel jij het maar

Bibi

binnen en van buiten Wij lijken heel veel op elkaar. Logisch zou je kunnen zeggen want jullie zijn broer en zus. Maar dat is niet altijd zo. Dat je op je familie lijkt. Jullie hebben vast wel gezien dat wij bijna hetzelfde zijn. Van buiten dan. Want van binnen zijn we ook allebei onszelf. Ik vertel jullie een klein geheimpje. De eerste dagen van ons leven hier kon het Maria-mens ons niet zo goed uit elkaar houden. Wie is wie en wie is nou eigenlijk wie, sprak ze dan. Ze zag ons ook bijna niet omdat we bovenop een hele hoge kast zaten. Zij moest op een trapje gaan staan om iets te kunnen zien. En dan nog zag ze ons niet helemaal.

Pas nu we het huis gaan ontdekken, ziet ze ons hele lijf, met kop, poten en een staart. Ja, en dan is het niet moeilijk meer. Wij vonden trouwens helemaal nooit moeilijk. Ik ben gewoon Filos en zij is gewoon Bibi.

Filos

binnen en van buiten Ik, ben de grootste van ons twee. Dat is wel vaker zo als katermans. Wij hebben heel veel witte haren. We hebben allebei een rode staart en een rode vlek op ons lijf, aan de linkerkant. Bibi heeft ook nog een rode vlek vlak boven haar staart. En rood op haar linker pootje. Bij mij zit een vlek op en achter mijn ene oor. En allebei een paar boven onze ogen. Bibi heeft ook nog sproeten. Mijn snuitje is wit.
Het heeft een naam zo’n kleurverdeling in je haren. Wij worden harlekijntjes genoemd. Dat is dus als je wit bent met gekleurde vlekken. Die kunnen zoals bij ons rood zijn. Maar een andere kleur mag ook. Een aantal gekleurde vlekken want anders heet het weer anders. Voor het officiële moeten die vlekken ook nog op een bepaalde manier verdeeld zijn. Maar wij zijn niet van de officiële hoor, doe maar gewoon. Gewoon twee harlekijntjes.
Klinkt vrolijk he? Dat je er blij van kan worden. En zo voelen we ons ook. Relaxte, zonnige, blije katten-poezels.
Harlekijntjes van buiten en van binnen.

Bibi en Filos denken na over ja en nee

ja en nee Filos: weet jij wat née betekent?
Bibi: ja. Ik ga daarover vertellen vandaag.

Speelspul

Ja is ja, iets mag. Nee is nee, iets mag niet. Maar als nee klinkt als ja is, wat is het dan? Wij Grieken zeggen né en dat betekent ja. Dus zegt zij nee dan klinkt dat voor ons als ja. Maar dan mag iets niet en wij doen we doen het toch. Raakt jullie kop hiervan al in de war? Nou die van ons wel.
“Nee, niet van die bloemen snoepen”. Maar ze zijn zo leuk die bloemen. Kijk als ik er een mep tegen geef dan veren ze mee. Dat is leuk speelspul. Niet alle bloemen in huis zijn echt, hoor. Maar toch mogen we er niet van happen. Nu hebben we een eigen plantje gekregen.
“Nee, die in die beker zit koffie, míjn koffie. Jouw drinken staat daar in het bakje en bij de drinkfontein.” ”
Neehe, dat is verf om te schilderen. Niet met je poten erin as-je-blief”.

In het huis

Op onze ontdekkingstocht door het huis komen we van alles tegen. Er zijn allemaal ruimtes in het huis. Een kamer met tafels, stoelen, een bank, krabpalen en verstophuisjes. Hier zitten onze mensen heel vaak. Daar vlakbij is een plek waar de hapjes gemaakt worden. Er is een kamer met een grote mand, en een natte kamer. Tussen al die kamers door kunnen wij heel hard achter elkaar aan rennen.
Er zijn deuren. Sommige deuren zijn open en andere zijn dicht. Vooral de dichte deuren hebben onze aandacht. Wat zit daarachter of in en hoe komen we door die deur. Met een
“sesam open u”, gebeurt er niks. We duwen ertegen met onze neuzen of krabben met onze pootjes. Soms hebben we succes. “Nee”, horen we dan. “Dat is de kledingkast, geen goed idee om daarin te gaan zitten. Nee, dat is een keukenkastje, nee!”
Ik, Bibi ben van het aanraak gebeuren en wil overal aan voelen. Voelen met mijn snuit, maar vooral voelen met mijn pootjes. “Nee, dat beeldje hoeft niet uit de kast gemept te worden, nee.” Ik geef ook graag alles even een kopje. En als ik kopjes geef dan bedoel ik stevige kopjes. Geen half zachte aai met mijn wangen ergens tegen. Het gaat van boem, bham een kopstoot. “Oh neee, daar gaat weer een boek naar benee.”

Van binnen

Die uitleg geeft ze er soms bij en soms niet. Zij zegt meestal alleen maar “nee” met een speciale intonatie. Om te laten weten dat wat we doen niet mag. Maar als ik hier alleen maar nee-letters maak voor jullie is er niks aan om te lezen. Kijk maar: nee, nee, nee, nee.
We beginnen ondertussen wel een beetje te begrijpen dat ons Griekse ja, hier nee betekent. Gelukkig horen we heel vaak iets dat het wel echt “ja” is. En dat het leuk is of knap en mooi. Ja, tegen lekkere hapjes, met spelen, samen knuffelen. Dat ze ons lief vinden ook al doen we soms iets niet liefs. “Lief zit van binnen en dat ben je gewoon,” zegt ons Maria-mens.

Wennen

Wij en zij moeten wennen. Wennen aan het huis en aan elkaar. Aan ja en nee, en nee en ja. Wennen gaat vanzelf maar ook niet helemaal. Als we alle vier ons beste pootje voor zetten en dan komen we er wel. Ja toch?

Een updeet over mijn gezond

gezond Eerlijk waar, ik wil geen oudere katerman zijn die het de hele tijd heeft over zijn gezond maar toen mijn vrouw zei van Bertje je vrienden willen wel weten hoe het met je is, toen dacht ik dat is ook waar.
Ik heb dus weer wat.

Maar ik ben al aan het beter worden erfan.

Groonies

Een hele tijd geleden had ik een raar iets, de dokter zei dat het grooniese ontsteeking van de alfleesklier was en ik wist geeneens dat ik zoiets had.
Groonies is dat je het altijd hebt en soms foel je het en soms foel je het niet.
Dus het blijft foor alteit. Alleen je leefe kan gewoon doorgaan, dat is het poosietieve.

Nou langer dan een week geleden voelde ik me opeens bleh. Eten lukte niet meer goed, en ik wilde helemaal niet meer de trap af naar de voordeur of de trap op naar de slaapkamer, en ik dacht vooral laat mij maar liggen ik hoef niks en ik wil niks. Dat is het bleh. Dat alles en niks meer hoeft.

Pillen

En het ging net zo goed, ik kon dielen met de artroosie die ik nou heb als oudere kater zijnde. Daarvoor eet ik mobiele brokjes en ik neem een snek met meediesijn en dan foel ik er haast niks van. Dus daar lag het niet aan.
Mijn vrouw ging bellen met de dokter en wat er was en toen ging ze ook naar de dokter. Ik dacht ik blijf lekker thuis en dat mocht ook.
Ze kwam terug met nieuwe pillen. Dus ik kreeg een tweede snek met meediesijn erbij. Ook iets waarvan ik dacht bleh dat hoef ik niet.
Maar hoe gaan die dingen. Je krijgt dubbele knuffels en liefe woordjes en je ruikt dat er tonijn in zit, dus je eet het toch op.

Beter

De dag erna foelde ik dat ik weer wat kon. Ik lustte brokjes en afondeete. Een paar dagen later liep ik de trap weer op. En nou ben ik bijna beter, tachtig proosent zegt mijn vrouw, dus het gaat weer beter met mijn gezond. En ik wil ook helemaal beter worden, en anders blijf ik zoals ik nu ben, dat is ook goed.

Aanvulling mevrouw Bert
De medicijnen die Bert krijgt zijn de pijnstiller Onsior; tegen ontsteking en buikpijn krijgt hij een halfje Cerenia.

Bibi en Filos: als je wereld er ineens anders uitziet

Bibi en Filos Bibi: vertel jij vandaag?
Filos: ja, doe ik.

In de war

Hoe is het als je wereld er ineens heel anders uitziet dan wat je bent gewend? Gaat je staart ervan in een krul of gaat ‘ie tussen je poten? Heb je spontaan zin om overal kopjes tegen te geven? Wij deden niks van dit al. Wij raakten er een beetje van in de war.

Thuis

Ons eigen thuis. Dat klinkt fijn en veilig. Maar hoe een eigen thuis eruit ziet, weten we geeneens. Wat je nooit hebt gehad, dat ken je niet. Je kunt erover fantaseren en ernaar verlangen, maar hoe en wat het is, moet je gaan ontdekken. Na de reis met de vlieg-vogel, de rit met de auto waren we er. Daar wat ons thuis gaat zijn.
De reis box wordt op de grond gezet. Maria-mens doet het deurtje open. Kijk lieverds jullie kunnen eruit en je pootjes strekken. Ik, Filos, doe dat meteen. Waar ben ik en wat is hier allemaal te zien. Ik blijf hier zitten roept Bibi. Ze is bang. Ze kruipt heel dicht tegen de achterwand van de reis box. Ver weg van het open deurtje.

Boven

Ik loop met mijn pootjes zo laag mogelijk bij de grond en mijn lijf langgerekt door de ruimte. Ik snuffel hier eens aan en snuffel daar eens aan. Dat klinkt stoer he? Dat was niet hoor. Zodra ik een hoekje zag waar ik me kon verschuilen ben ik daar heen gegaan. Van hier maar eens even goed rondkijken.
Bibi Filos Alles is vreemd. Het voelt onwennig. De vloer is zacht. Het ruikt anders. De woorden die de mensen spreken klinken raar. O jee, zou het hier wel leuk zijn? En wat nou als we het hier helemaal niet fijn vinden? Ik ga nooit meer in zo’n vlieg-vogel hoor, zegt Bibi. Geen haar in mijn vacht die dat van plan is.
Vanuit mijn schuilplek kan ik alles in de kamer bekijken. Ik zie een kattenbak, een bakje met brokjes, water, een stoel, een kastje en een hoge kast. Dat laatste lijkt me wel wat. Ik kan springen als de beste en met een sprong op het kleine kastje als aanloop maak ik een super jump. Yes, ik ben boven. Kom ook maar hier als je durf Bieb. Hier zitten we hoog en veilig. Het is een goede plek om ongestoord te kunnen slapen. Kom maar….
Onze eigen thuis is voor nu bovenop een kast. Het Maria-mens doet aan thuisbezorgd.nl. Ze zet een bakje met wat lekkers voor onze neus, op de kast. Veel honger hebben we nog niet, maar thuisbezorgd.nl komt een paar keer per dag langs met nieuwe hapjes. En dan gaat ze op een stoel zitten en praat tegen ons. Leuk en aardig maar wij blijven mooi zitten waar we zitten.

Samen

Als we samen alleen in de kamer zijn, springen we af en toe even naar beneden op verkenningstocht of om de kattenbak te gebruiken. Tijdens één van die snuffelrondes zien we dat de deur van het kamertje op een kiertje staat. Er is dus nog meer thuis te ontdekken. Maar daar gaan we eerst een paar donkers over slapen.

Saame

Saame is alles fijner