Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Dit doet een week oorzalf met mijn eete

oorzalfAls ouder wordende katerman heb ik af en toe iets aan mijn gezond en nou heb ik weer een week zalf aan mijn oore gehad. Wegens dat ik moeilijker ging eten.

Eete

Die zalf is voor dat je weer gaat eete. Hoe het werkt dat snap ik niet, maar het werkt. Op de ene dag kreeg ik het aan mijn eene oor en op de andere dag kreeg ik het aan mijn andere oor. En ik begon bijna haast meteen te eete.
Ik at mijn hele bord afondeete op.
Als het nacht was dan at ik heel veel van mijn gezonde brokjes tegen de artroosie en dan moest mijn vrouw smorgens er weer brokjes bijdoen en die at ik dan ook weer op.

Ouder

Het was nodig zei mijn vrouw. Wegens dat ik van opzij wat magerder was. En dat is niet goed, dat je als oudere jongen dat krijgt. Maar het is ook zo dat je lichaam anders wordt als je ouder bent, dan krijg je vanzelf meer buik dan wanneer je twee of drie jaar bent. En ik ben al vijftien jaar. Dat mag je best zien, dat is mijn mening.

Bijwerking

Ik ging dus eete, dat was een verandering.
Er gebeurde nog iets. Ik kreeg een bijwerking.
Van de oorzalf werd ik moe en sloom, ik wilde de hele tijd heel erg lang in mijn mand liggen en ferder wilde ik niet zo feel. “Bertje, Bertje,” hoorde ik soms mijn vrouw roepen, helemaal aan de buitenkant van mijn gefoel.
Dan keek ik eefe.
Ik wilde liggen en eete, iets anders wilde ik niet echt.

Meer mezelf

“Nu is de week voorbij,” zei mijn vrouw. En toen hield de zalf op. Ik voelde mezelf weer terug komen, ik bedoel dat ik zelf meer in mijn leefe aanwezig was. Dat ik meer in mezelf was. Ik ging weer naar de badkamer en ik speelde weer meer.
Het eete gaat net goed genoeg. Dus dat is in orde, dat is mijn mening. Persoonlijk zeg ik liefer geen zalf meer.

Opmerking mevrouw Bert
Bert kreeg een halve dosis Mirtazapine zalf, dat heet Mirataz. De bijwerking waar hij het over heeft is lethargie. Dat had hij tijdens eerdere zalf-weken nog niet.

Kever heeft een mening over ferantwoordelijkheid

ferantwoordelijkheidBijna elke dag is de lucht bofen mijn tuin nu ferschillend, een paar weken geleden leek het wel lente, er was zon en er waren allemaal vogels, sommigen maakten een saltoo in de lucht, biesonder hè?, ze deden twiet twiet, ik denk omdat ze frolijk waren, dat weet ik niet zeker want ik ben zelf natuurlijk geen vogel, maar al die geluidjes klonken heel blij, ik was zelf ook blij dat ik vaak in mijn tuin kon zijn, ik kan het fijnste rennen in mijn gras, dus dat deed ik elke dag een paar keer, ik maakte mijn poten kort en ging vlak met mijn buik over de grond rennen, sprong op mijn stoel en krabte er dan keihard aan, met de PUNTjes van mijn nagels.

Reegen

Toen ging het ineens reegenen en reegenen en reegenen en nog meer reegenen, het leek wel alsof het altijd zau blijfen reegenen, ik ging wel naar buiten maar kwam steeds tetterend binnen omdat ik afgedroogd wilde worden met mijn haswand, soms was het efentjes droog en dan kontroleerde ik gouw de tuin, alles was altijd in orde, ja logies want alle beestjes zijn in hun huisjes met zoveel reegen, ik vind reegen echt heel stom!, mijn vrouw zegt dat ze dat ook vindt maar dat het toch noodig is voor de plantjes, en ook voor mensen en dieren, dat kan best maar toch niet elke dag?, enniewee ik was blij toen er een PUNT achter werd gezet.

Kaud

Daarna werd het heel kaud, het frieste, zo heet dat, dat foelde ik aan mijn oren en mijn neus en fooral aan mijn poten, er kwamen ook nog witte flokken uit de lucht, ik heb er vanaf het buro naar gekeken, ze waren met een heleboel, die flokken, ze vielen allemaal naar beneeden en bleven op de grond liggen, de hele tuin zat onder de flokken, als ik er doorheen liep hoorde je krrt…krrt… en dat hoorde ik ook als Mikkie over het schuurtje liep, ik likte aan het water in mijn waterbakken maar het was hard geworden, het gras knerpste en ik kon er niet van eeten, ik bleef maar niet te lang buiten want daar was het te kaud voor, maar binnen was het lekker warm, fooral als mijn mensen me ook nog instopten met een deekentje, zodat je alleen nog het PUNTje van mijn neus zag.

Tuinkater

Het maakt niet uit of het kaud is of reegent, ik ga ALTIJD naar buiten, dat hoort nau eenmaal zo want ik heb de ferantwoordelijkheid voor de tuin overgenomen van Bolle, en dat is een seeriejeuse zaak, ik ben nau Tuinkater Kever!, bofendien moet ik natuurlijk laten zien en ruiken dat mijn tuin mijn tuin is, daarom ga ik altijd buiten naar de weecee, ik poeps naast het hek tussen ons en de buurhond, zodat de hond weet dat er een gefaarlijke tijger woont in mijn tuin, en ik plas naast het hek aan de andere kant, zodat die buurmensen weten dat dat nog mijn tuin is, als het donker is zwaai ik naar de sterren en ga ik na een dag hard werken lekker in mijn mandje slapen, dat heb ik dan wel ferdiend!

En ik blijf tetteren voor vreede, net zolang als het noodig is!!

Waarom ik in en uit de doos ging (video)

doosEr was een doos in huis. Dat kan, het gebeurt alleen mijn gefoel deze keer was anders. Ik wist gewoon dat mijn vrouw er iets mee wilde en dat ik moest meedoen.
En ik ben geen dozenjongen.

In de doos

Het is nou zo dat ik niet bang ben voor een doos, alleen ik ga er liefer niet in. Wel in mijn doos om te slapen maar die is open dus dat is eigenlijk een halve doos.
Die telt niet mee.
Dozen, ik weet het niet, ik heb er niks mee.
“Bertje, kom eens,” riep mijn vrouw en ik dacht ja hoor er moet iets.
Zij vindt het leuk, als ik in een doos ga. Moeilijk is dat als je saame woont en je wilt alletwee iets anders.

Sneks

In de huiskamer lag de doos op het tapijt. “Kijk eens,” zei mijn vrouw en ik keek.
Ik rook ook iets.
Achterin de doos lagen sneks.
Sneks!
Ik krijg nooit meer sneks wegens mijn gezond. O wacht eefe, mijn vrouw zegt wat.
O ja, elke ochtend krijg ik een meediesijnsnek goermet kip.
Toen ik die cbd-olie nam, kreeg ik het in likwitsneks.
En toen ik moeilijk anti-atroosie brokjes at, kreeg ik er geveizelde partie-sneks ofer.
Maar los daarvan heb ik nooit sneks dus toen ik ze in de doos rook, toen dacht ik nou slim zijn Bertje.

(tekst loopt door onder de video)

Dus ik in de doos.
Lekker, sneks. En er weer uit maar toen rook ik nog iets, dus ik weer terug en ik keek ook van wat doet mijn vrouw, o ze is aan het filmen wat ik doe, maakt mij niks uit. Sneks zijn sneks.

Saame woone

Toen ik alles op had, ging ik uit de dioos en in mijn mand liggen die staat achter de kastjes. Mijn vrouw bracht de doos naar de keuken dus ze snapte daar kan ik niks mee dat vond ik wel fijn dan heb ik rust aan mijn kop. Dus toen ze terug kwam naar de huiskamer toen kwam ik ook weer uit mijn mand.
Eefe een knuffel doen.
Zij was blij wegens dat ik in de doos was geweest,
en ik was blij wegens dat ik sneks op had.
Saame woone is echt superdupergezellig, dan moet je wel wat foor elkaar doen.

Wat er gebeurde toen ik CBD-olie op had

cbd-olieIk heb het op.
De eerste keer, het was 1 druppel.
Tenminste dat zegt mijn vrouw, ik weet alleen dat ik ’s avonds een likwitsnek kreeg het was kip, en ik at dat meteen op, het is lekker spul en op is op.

Tefreden

“Dat ging heel goed, Bertje,” zei mijn vrouw, en we gingen aan de knuffel. Ik lag tefreden op mijn zijkant en zij aaide me en ik moest spinnen en ik wist gewoon dat zij ook tefreden was.
Dan begin je goed aan de nacht, hoor. Als je thuis rust en freede hebt.

Ze ging naar het grote bed en ik bleef beneden nog eefe na-liggen.
Ik at een brokje of wat.
En toen foelde ik van wat zal ik doen.
Dus ik naar boven, gezellig erbij.
Later werd ik wakker en ik had zin in dingen. Of nee ik wist gewoon dat ik dingen moest doen. De straat daar had ik al heel lang niet echt naar gekeken. Dus ik naar beneden en hop, de vensterbank in.

Superdupergoed

De nacht is anders als je dan controle moet doen. Ik heb licht in de straat van de lampen dus ik zie genoeg. Er komen soms mensen langs en die lopen anders dan oferdag dus dan moet ik intens kijken wat je weet het nooit. En als ik niks zie, dan moet ik helemaal opletten want dan kan er opeens iets komen.
Toen kwam er iets alleen het was in huis. Mijn vrouw kwam naar beneden ze liep door de huiskamer en ze ging naar de badkamer, dat doet ze elke nacht.
“Zo Bertje,” zei ze.
Ik moest alweer bijna spinnen.
Erna toen ze weer in de slaapkamer was, toen deed mijn gevoel WHOESH en ik sprong uit de vensterbank, rende over de trap echt keihard en ging op bed liggen snurken en alles was goed, alles was eigenlijk superdupergoed, zo foelde dat.

Na het dutje

Dus die ochtend erna was ik best moe.
Maar na een dutje wilde ik met de soundmous spelen en de kleine muis. Ik had er zin in. Ook in mijn brokjes.

Mijn vrouw zegt het komt van die olie. Maakt mij niet uit. Als het in een snek komt en die is lekker, dat neem ik die snek.

Mevrouw Bert

De dokter schreef voor een flesje van het merk HempOne. (ongeveer 20 euro) Het kan via iets lekkers gegeten worden maar ook – als dit moeilijk is – via de huid. Dan een druppel in de vacht doen.

Waarom ik Mo mijn mens noem

mijn mensZo, nu alle gebeurtenissen over de start van mijn leven bekend zijn, kunnen we het eens hebben over de dagelijkse gang van katzaken. Dat het purrrrfect met me gaat, hoef ik niet meer te miauwen toch?! Dat was allemaal toen. Nu zit ik lekker hoog – en soms droog – boven in mijn boom.

Weer en wind

De boom waar ik graag in klauter, is eigenlijk een struik. Een oude vlinderstruik met een heel dikke stam die kromgebogen staat door de harde westenwind die hier vaak waait. Dat komt, omdat we vlak bij zee wonen. In de zomer zitten er heel veel van die vrolijk gekleurde fladderaars in de Buddleja. Ze zitten zo hoog, dat ik eerst moet klimmen om er bij te kunnen. Toen het zo warm was, zat ik er heerlijk in de schaduw.

Sinds de herfst zijn mensalle blaadjes eraf en laat koude storm mijn haren alle kanten opwaaien. Soms vallen er grote druppels en wordt mijn jas kletsnat. Het deert me niet. Die wordt vanzelf wel weer droog als ik onder het dekbed kruip. Mijn mens is daar minder blij mee.

Ze zegt dat ik modderpoten heb en dat haar schoongewassen lakens daardoor zelden lang hagelwit blijven.

Waarnemingen

De catmusvakantie is voorbij. Meowsgierig zit ik in bij het ochtendgloren in mijn boomtop en zie hoe er leven in de brouwerij komt. Mijn uitzicht is purrrrfect. Op deze hoogte kan ik bij een boel buren naar binnen gluren. De buurvrouw op de hoek vult lunchtrommeltjes. Een enorme grote zwarte machine buldert door de straat. De paardenstaart van de jonge mevrouw van een paar deuren verderop zwaait vrolijk heen en weer als ze op haar fiets springt. Blije kinderstemmen verraden het vertrek van de furrriendjes op twee benen van onze oud Oom Sjaak. Tijd om naar school te gaan. Vanuit de tuin van de achterburen schiet de poort open en gaat de witte hond met bruine vlekken er als een speer vandoor. ‘Kom terug!’, hoor ik roepen. En dan schreeuwend: ‘Hier komen! Nu! Bij de baas!’

mensMens

Terwijl de man achter de hond aanrent, denk ik na over wat hij zojuist schreeuwde. Dattie bij de baas moest komen. Dat is toch raar?! Alsof die blaffer loon krijgt voor wat ie doet. Mocht hij willen. Een bak brokken valt niet onder salaris vind ik. Poot voor poot klauter ik terug naar beneden. Met vier poten op de grond schiet me te binnen dat het zwarte hondje met die mooie krullen altijd bij zijn vrouwtje moet komen. Blijkbaar is die niet loondienst. Best gek toch, als je er zo over na denkt?! Mensen noemen ons hun dieren, ongeacht of we een hond, kat of konijn zijn. Als wij hun dier zijn, dan zijn zij toch ons mens? Ik weiger Mo mijn vrouw(tje) te noemen. Ik ben toch niet met haar getrouwd?! Anders zou ik wel haar man(netje) zijn en niet haar kat.

Koppie van Japie