Het goede nieuws is dat ik bij mijn vrouw op schoot heb gelegen. Ik lag languit over haar benen en het paste precies, en zij aaide me de hele tijd.
De bak
Het was afond en donker en we waren niet thuis, we waren bij een vreemde dokter en daarheen waren we in een taksie gegaan, ik moest in de reiskorf.
Dat kwam omdat er iets met me was.
Ik wilde naar de bak maar ik kon niet. Nou dan word je snel raar hoor. Ik stapte in en uit de bak. Ik ging naar de kamer want ik dacht misschien lukt het daar. Toen ik op de krant stond: niks. Toen ik bij mijn krukje stond: ook niks. Nergens lukte het. En ik bleef probeere, ik zette kragt met mijn poote, ik deed mijn rug krom, niks, niks niks.
Toen werd mijn vrouw raar maar anders dan ik.
Ze ging telefoneren.
Rennen
Eefe later stond de reiskorf in de kamer. Mijn gefoel zei nee.
Ik wegrennen naar boven.
Zij kwam ook.
Ik onder het bed.
Zij ernaast.
“Bertje, Bertje,” riep ze. Ik dacht niks erfan.
Ik naar beneden. Zij ook. Weer naar boven. Zij ook.
Nou toen had ze me.
De dokter was een man en ik was bang daar ben ik heel eerlijk ofer. Hij voelde aan me, echt aan alle kanten. Hij deed dingen in me prikken. Ik kreeg infuus foor mijn nieren. En hij zei dat ik misschien een tieja had gehad en dat ik vanzelf was hersteld wegens dat ik nou weer gewoon leek.
Gewoon? Ik zat op mijn vrouw en zij zat op de grond. Dus dat was allemaal raar.
We gingen weer in een taksie naar huis. Ik stapte zelf in mijn reiskorf het was genoeg geweest dat fond ik. Maar dat ik het deed was ook al raar.
Foto
Maar in die taksie kwam het, toen we bijna thuis waren. Ik foelde dat ik het nou wel kon en ik legde een hele mooie poep. Het rook lekker warm. Dat was een fijn gefoel.
Uit de reismand ging ik meteen wat eete en mijn vrouw vond mijn poep ook heel mooi, want ze maakte er meteen een foto van.
Nou hoef ik van mijn eigen dokter geen diejeet meer een paar dagen. Als ik weer gewoon naar de bak kan, dan kijken we verder zei ze. En dat find ik een goed idee.