Ik ben de enige katerman in huis, dat weet ik zeker, alleen soms foel ik dat Tim er ook is. Tim is de kater die hier voor mij woonde.

Droom

Wie Tim was dat weet ik. Wegens dat toen ik nog in het asiel woonde, ik sliep en toen kwam hij in mijn droom naar mij toe en hij fertelde wie hij was en dat zijn vrouw nou helemaal alleen was en een leeg mandje had, en dat ze zou koome en mij zou fraage met haar mee te gaan naar huis.
Dat was raar. Ik was al best oud en alle mensen in het asiel wilden een kitten of een jonge kater of poes. En ik had angstklachten en ik had een half oor. Maar Tim had ook iets aan zijn oor.

Het gebeurde helemaal zoals Tim had gezegd.
Er kwam een vrouw en of ik meeging en ik dacht ik ga mee, ik wil ook een huis en liefde en Tim heeft gezegd dat het feilig was.
Zo werd de vrouw van Tim mijn vrouw. Ze fertelde over hem hoe hij was en dat hij bijna twintig jaar is geworden.

Tim

En soms foel ik dat hij er weer eefe is. Nou ook, en mijn vrouw zegt, dit is de dag dat Tim over de Regenboogbrug ging en dan krijg ik ekstra knuffels.
Die kreeg ik ook toen ik hier pas was. Dan keek ze raar. Dat is wegens de emo.

Ik ben gauw bang, eerlijk is eerlijk, maar nooit als ik foel dat Tim er is. Hij is een oudere katerman, hij kijkt best streng, maar ik weet van binnen dat hij het goed bedoelt en als hij er is, dat hij alleen komt kijken of alles in orde is, en dat is het, want Tim heeft ons foor elkaar uitgekozen, ik pas presies bij mijn vrouw en zij bij mij, dus dat heeft hij heel goed gedaan dat is mijn mening.

“Schrijf dat nou eens op, Bertje,” zei mijn vrouw, “dat is toch iets goeds.” En ik dacht dat is ook wel zo, het goede nieuws is dus dat ik wat dikker aan het worden ben.

Deuken

Toen ik mijn moeilijke tijd had waarin ik elke week naar een dokter moest, toen kon ik helemaal niet gemakkelijk eete. Ik had veel spanning. En ik voelde me ook ziek en raar en dan moest ik weer bijkoome, er was elke keer wat en nooit was het fijn dus ik werd ook dunner. Aan mijn zijkant had ik deuken en mijn rug stak uit en ik foelde me heel gauw koud worden.

De dokter zag het ook en toen zei ze: het is nou belangrijk dat hij gaat eete.
Die hij dat was ik.
Dus ik hoefe mijn diejeet niet meer. Ook geen pil of zalf om te gaan eete.
En ik kreeg ander eete, het was Italiaans zei mijn vrouw, en ze fertelde van alles over graan en suiker en gezond maar ik fond het gewoon lekker.

Eete

Ik kon opeens weer eete en goed ook:

• ’s morgens eet ik een bord kip van Almo dat is lekker daar eet ik de hele ochtend van en dan is het op
• voor het afondeete eet ik dus Italiaans, of ook wel tonein van Almo
  tussendoor heb ik mijn brokjes die zijn ook Italiaans
• en dan voor in de nacht als ik trek heb, dan krijg ik ook weer een bord eete, dan hoeft niet op maar ik eet gewoon waar ik trek in heb en dan is het genoeg, soms komt mijn vrouw ’s nachts in de kamer en dan zet ze het bord weg, maakt mij niks uit, ik was toch al klaar met eete.

Inhalen

Het is inhaal-eete, dat is mijn mening. Omdat ik te mager was. En toen ik weer rust in mijn kop kreeg, toen zei mijn liggaam hup eete Bert en dat deed ik dus.
En nou ben ik al wat dikker en ik ga gewoon door met eete, ik kan het weer.

Het is nou al weer een poos na mijn moeilijke tijd, waarin ik steeds naar de dokter moest. In een taksie. Maar nou niet meer, en nou moet ik beter worden in mijn gezond.

Geestelijk

Gezond dat is het gezond van je lichaam. Het is ook je geestelijk gezond. Van vroeger toen ik nog op straat moest leefe heb ik angstklachten. En eerlijk waar als je steeds in een taksie moet of de dokter komt bij je thuis, dan heb je meer van dat bange in jezelf.
Dus dat heb ik nou.
Dat ik weer sneller en langer bang ben.

Bang

Mijn vrouw kwam een keer de kamer in het was ochtend en net toen presies toen was er een grote auto in de straat. Dus mijn angstgefoel zei Bert het is een taksie straks moet je mee. En ik was helemaal bang meteen. Ik ging achter het gordijn me verstoppen en mijn vrouw zei Bertje toch en toen deed ik keihard blaase.
Dus ik was heel bang. Nadenken dat kon ik niet meer.
Pas later in de afond durfde ik weer van achter het gordijn. Ik kon een zachte knuffel aan. Ik kon ook wat eete. Daarna sprong ik op het krukje bij mijn vrouw haar werktafel en daar heb ik geslapen.

Een paar dagen later kwam het angstgefoel weer, ik weet geeneens meer waardoor. Ik weer achter het gordijn en niks durfen. En dan langzaam weer in de huiskamer komen voor knuffels en eete, daarna op het krukje. Toen heb ik ook op bed geslapen, wegens dat ik dan saame ben en ik heb zo steun aan mijn vrouw.

Eerlijk

Dus daar wil ik heel eerlijk ofer vertellen dat geestelijk gezond ook tijd nodig heeft om beter te worden. Je weet nooit presies hoe het moet maar foor mezelf weet ik nou dat ik rust nodig heb en zachte knuffels als ik ze weer aan kan, en ook lekker eete. En dat mijn vrouw dan gewoon doet, en dat doet ze, dan weet ik diep in mijn angstgefoel ik kan weer wat gaan durfen en dat doe ik dan.

Dus ik dacht, nou eefe in de doos liggen en ik stap in de doos en kan niet verder. Er lag een deken over de doos. Mijn vrouw zegt: “Dat is een tent, Bertje, daar kun je in.” Zulke dingen snap ik niet.

Tent

Ik snap niet en ik wil het niet snappen. Als huiskater zijnde heb ik geen behoefte aan een tent. Daar heb ik nooit om gevraagd en eerlijk waar nooit aan gedacht, ook al ben ik nou vijftien jaar oud. En dan denkt mijn vrouw toch dat ik het leuk vind. Juist nu, wegens dat ik nog aan mijn gezond moet werken, dat ik dan in een tent wil liggen wegens het warme en wegens het geborgen foelen.
Daarvoor heb ik toch knuffels?
En een mand bij de ferwarming?

Gekke dingen

Ik heb vaker gekke dingen gehad. Op een dag was er opeens denk-speelgoed. Daar zaten dan brokjes in en dan moest ik ze met mijn poot eruit halen en dan moest ik eerst bedenken hoe dat kon. Ik fond er niks aan.
Ook kreeg ik een keer een brokjesbal, daar moest ik mee rollen en dan kwamen er brokjes uit. Mijn vrouw deed het foor. Ik kijken. En toen deed ik eefe met mijn poot van tik, nou niks geen brokje. Dus mijn vrouw deed het nog een keer foor en ik kijken en kijken, elke keer weer. We deden het samen, zij zorgde dat er brokjes uit de bal kwamen en ik at ze op.

Maar eerlijk waar soms is iets geks toch leuk en goed. Mijn matje in de fensterbank daar kon ik eerst niks mee en nou lig ik er heel graag op ik moest gewoon wennen. En de kast boofe in de slaapkamer daar was ik eerst bang voor het duurde maanden en nou heb ik er een kussen in liggen en daar slaap ik op, of ik spring gewoon in en uit de kast voor het oer. Dus ik doe mijn best om te wennen.

Dutje

Die deken ofer mijn doos was stom, dat wist ik meteen. Ik zette er een poot op en daarna nog een en toen was de deken op mijn deken in de doos en ik foelde meteen, nou kan ik een dutje doen en dat heb ik gedaan.

Dit is dus poosietief, ik ben uit de ziektewet en het duurde en duurde maar het is toch gelukt, dus nou ga ik fertellen wat er was en hoe het nou is.

Wat er was

Er was een tijd van dat ik elke week een dokter zag, in de klieniek of bij mij thuis. Eerst thuis en toen namen ze bloet en de dokter zei dat ik nierpatient was.
Dus ik ging meteen anders eete en lekker ook, het was ook met kip.
Alleen het is stevig spul dat diejeet en net in die tijd was het koud en ik dronk te weinig en ik hing tegen de ferwarming en toen kreeg ik Fortekor en opeens had ik opstie-paazie. Het opeens was ’s avonds en toen gingen we naar een klieniek.
Een poos later was ik weer raar en toen moest ik de hele dag in de klieniek blijfen.
En weer een poos later lag ik in de fensterbank toen mijn vrouw thuis kwam, ik weet niet wat er was, ik kon geeneens mijn kop echt goed optillen. Mijn vrouw ging meteen telefoneren. Wij naar de klieniek, ik kreeg injeksie van de antibiootie, ik was verkouden zeiden ze en de week erna kreeg ik thuis weer een injeksie.
Daarna hoefde ik geen diejeet meer en minder pillen omdat ik helemaal tot mijn rust moest koome.
Mijn vrouw zei Bert nou zit je een week in de ziektewet.

Beter worden

In die week was mijn gezond het belangrijkste. Ik kreeg weer gewoon eete, dus ik kon het gemakkelijk op. Ook met een beetje pil, maar dat weet ik niet zeker.
En ik kreeg elke ochtend ekstra water met een beetje snek erin dus ik dronk gemakkelijker.
Dus ik kon steeds beter naar de bak, dan foel je je vanzelf beter, dat weet ik nou.

Ik sliep ook veel. Ik kreeg meer knuffels. Als er zon was, ging ik er meteen in liggen slapen, dan werd ik helemaal warm en rustig.

Van mijn vrienden kreeg ik een diegietaale kaart, dat was superfijn. Dat ze toch aan me dachten ook al kon ik nou niet op Feesboek zijn.

Zo werd ik langzaam beter. “Met hulp van boven,” zegt mijn vrouw, en dat find ik ook goed, en ik ben gewoon blij dat ik er ben en dat ik weer mijn gezond heb, en daar blijf ik nou ekstra mijn best op doen dat weet ik nou zeker, uit de ziektewet is het beste.