Dit is de laatste keer dat ik miauw over mijn chip, het kattenluik, het resetten en chiptunen. Daarna wil ik het er niet meer over hebben. Wat een toestand is het toch. Als ik dat van te voren had geweten, was ik nooit begonnen aan de klauterregulator in de PAW-er app.

Opfrissen geheugen

Er was gedoe met ons luik, dat avond na avond klikklakklikklak doet, terwijl er niemand voor het deurtje op kattenooghoogte staat. Het is gewoon Oom Sjaak die ieder donker gedag komt zeggen. We zien hem niet, maar we voelen hem wel. Hij is de enige die naast mijn broer Foppe, tante Cato en ik over een sleutel beschikt. De andere theorie is dat mijn chip van slag is. Dit, omdat het luik op mij lijkt te reageren als ik op afstand ben. Chiptuning zou uitkomst bieden. Alleen is er na het tunen een storing ontstaan, waardoor ik zoveel energie ben gaan gebruiken dat zelfs de weegschaal op hol is geslagen. Na het indienen van een klacht bij de fabrikant is het balletje gaan rollen. De kittenziektes in de per 1 april uitgebrachte PAW-er app zijn zo serieus dat het ding per direct van de markt is gehaald. Toch heeft dit verhaal een staartje.

Nieuw luik

Het lijkt erop dat Oom Sjaak in de war raakt. Regelmatig vergeet hij het luik achter zich dicht te doen. Ieder donker is het bal. Als Mo ligt te slapen, vieren de buurtkatten binnen feest en schransen onze voerbakken leeg. Na een zoveelste heterdaadje is ze het zat en neemt rigoureuze maatregelen. ‘Sorry, Sjaak,’ zegt ze na het installeren van een spiksplinternieuw luik, ‘je blijft altijd welkom lieverd, alleen moet je voortaan even kloppen.’ Het inmiddels zo vertrouwde klikklakklikklak horen we niet meer.

Smeerkaas

Weten jullie nog dat ik het minste natvoer kreeg van allemaal? De laatste weken zijn mijn porties groter dan die van Foppe en tante Cato bij elkaar. De afwas doe ik ook gewoon nog. Ondanks dat worden de cijfers op het weegding steeds lager. Verder slaap ik veel meer dan anders. Ik plof neer als ik maar een paar passen heb gedaan. Weer moet ik naar witjas die me binnenstebuiten keert. Niet echt hoor, want zo lenig ben ik helemaal niet. Witjas is supertrots op me, als het bloedprikken in één keer lukt. Ze vindt me stoer en dapper en knap en als beloning mag ik het dekseltje aflikken van haar broodbeleg. Smeerkaas is echt lekker!

Poesitief meows

Ze denken dat ik het niet doorheb, omdat ik zit te smikkelen. Maar ik merk heus wel dat het gesprek steeds serieuzer wordt. De tranen van Mo druppen op mijn vacht. Na een paar spannende licht en donkers komt een verlossend telefoontje. De test op Fiv/Felv is negatief en dat is heel poesitief meows! Ik heb geen enge ziekte in mijn lijf. Weer zijn er tranen, van geluk deze keer. Waardoor mijn jas steeds meer gaat slobberen, blijft een raadsel. Net als waarom ik nauwelijks meer in mijn boom klim. Zou het dan toch door die PAW-er app komen die abrupt is gestopt?

Koppie van Japie

Eefe Foorstelle. Ajoooooo hier ben ik dan! Leootje fan de Haagse Katers!
Mijn mama leest ons al heeeeeeel lang foor fan de ferhale fan ome Bert de Huiskater en tante Loesje Huispoes en Opa Floris en fan Dorus de Balkonkater en fan Keefer en Bram en alle anderen.

Chester

Mijn tante Noga die nu ofer de regenboogbrug is was dinnetjes met tante Loesje.
En nau kreeg ik een meel van ome Bert of dat ik ook afentoe wat wil sgrijfe want dat doe ik op feestboek al heel leuk sei ome Bert! Dat is omdat ik altijd fertel ofer meself en me broers! Omdat ik alles sie en alles seg as rasende rieporter! Nau ik fiel famme nieuwe stoel! Sofeel emoozies kreeg ik!
Fan trots, fan ojee as dat maar goet gaa en fan jippiejajeej en fetkoelkikke!
Me broers sijn ook heel tros op mij. Chester seg nooit feel, hij seg soms ‘pieuw’ en dan geef ie kopjes.
Nau hij sei ‘Pieuw Pieuw’ en ik kreeg een kopje en hij ging me ore wasse so tros was ie op mij. Me stoere broer Tiga was een beetje jaloers maar Mama heef hem uitgeleg dat hij ook wat mag segge. As het gaat ofer snoepjes-pussel-spelletjes teste dan mag Tiga eg wel wat segge weges hij weet daar egt feel ofer te fertelle.

Simon

Me leipe broertje Simon weet fan niks, die gaat sijn eige gang.
Simon is een beetje anders dan wij. Hij heeft oorrrr kapott… sijn ore doen het nie. Dus fan heel feel dinge sgrikt hij nie. En daar moet je eigeluk wel fan sgrikke. Weges dat je dan gefaar siet en feileg blijf. Maar Simon heef dat nie.
So as: de stofsuiger. Simon is nie bang foor dat monster! Hij wil hem aanfalle! Maar ook plestik sak geluid.
Oooh ik kan daar nie teege! Ik wor soooo bang as ik plestik sakke hoor! En knalle.
Hoortie ook nie. Dus as iets falt weges dat hij dat omfer loop hoortie dat nie.
En ook niet dat Mama of Papa of Fré dan iets roepe of klappe in de hande. Of as ie een plant sta te kauwe wat nie mag. Hij heef geen flaawe nozie. Dat is tog leip??
Ook as we foguls hore of duifies dan gaan wij fan kékékékéké! Seker ikke en Tiga.
Dan knalle we sowat door het raam met se tweeje.
En as er snoepies worre gedeel! Ik hoor persies welleke snoepies uit wellek sakkie of bakkie en waar se sijn en wie se geef. Simon nie. Die moet se eers sien of ruike en as ie slaap dan weet ie niets.

Tiga

Maar dan issie wel rusteg want Simon sta alteit aan seg Mama. Hij hep se uitknop nog nie so gefonde. As ie ouwer wor dan wort ie mesgien iets rusteger maar nau is ie nog geen ene jaar fan se leefteit. Me broer Tiga is al fijf jaare, me broer Chester wor ofer twee maande al 13 jaare!
En ikke wor fier jaar ofer een paar maane. Ik ben de enige katerman hier die met twee hele name op se sjip sta geregiestreeert. Ik heet Leo Anshu!
Dat is weges mij eerste mama, sij had mij die mooie naam gegeefe maar se hat mij kadoo gekreege.
Maar se wilde helemaal geen kater want se was te druk met leefe, werke en leere. Se was weineg tuis en ik was feel alleen en heel erg ferdrieteg. Toen ging se soeke foor de beste Mama en beste Papa foor mij en toen kwam se bij mijn Papa en Mama tuis op besoek en toen mog ik hier wone, sodat ik nooit alleen sau sijn.
Want ik kan eg niet goed teege alleen sijn. En nou ben ik hier en ik ben heel blij!
Dus liefe mense, geef noooit een dier somaar kado sonder te weete of het ook egt kan. Want ik was as beebie kitten heel ferdrietig toen weges dat ik mijn kattenmamma feel te froeg moes ferlate en eers feel alleen was. Maar nau is alles goetgekoome met mij.

Spannend

Wiste jullie dat ikke en Simon allebei uit Rotterdam kome? Mama noem ons soms der krootekookers.
Nauja seg. As sij kroote kook dan fint ik dat niet lekker ruike hoor! Se kan beeter beesig sijn met fis.
Nau dit was mijn eeste blog bij ome Bert!
Ik fin het spannent en ik hoop dat jullie het leuk fonde. Je kan onse fotoos en fillumpjes ook sien op feesboek bij de Haagse Katers!
As jullie fraage hebbe ofer ons dan mag je die alteit stelle hoor! En as jullie snoepies hebbe dan eet ik se graag meteen op. Dankiewel!
Feel liefs fan Leootje!