Vandaag mag ik, Dopey het verhaal vertellen, een bijzonder verhaal. En met een aantal van ons in huis is het soms voor vrouw ook niet duidelijk wie het gedaan heeft.
Spugen
Jullie kennen het allemaal wel dat je iets eet en dan opeens begint je maag te protesteren. Dan ga je snel een plekje zoeken waar je alles kunt uitspugen.
Die plekjes die we uitzoeken daar is vrouw niet altijd blij mee.
Maar daar hebben wij geen boodschap aan… nee we moeten het kwijt op een plek waar wij dat willen. Dat betekent ook niet op een reclameblaadje dat vrouw, als ze het ziet gebeuren, snel onder onze kop houdt.
Wat wij fijn vinden is onze maag ledigen op een vloerkleed, op de keukentafel of stoel, op de bank, op het dekbed en boven de verwarming als we toevallig op de vensterbank staan. Maar nooit op de stenen vloer in huis.
Onze vrouw moppert dan nooit maar ruimt alles op en maakt alles weer netjes schoon.
Haarbal
Maar een ander verhaal zijn de haarballen die we af en toe moeten uitspugen omdat we teveel haren van onze vacht hebben opgelikt.
Onze vrouw vindt dat echt vreselijk en als ze dat opruimt maakt ze altijd van die rare vreemde geluiden. Wij staan dan altijd bij haar te kijken of er misschien ook een haarbal komt.
En toen gebeurde, zoals onze vrouw zegt, iets vreselijks.
In de winter draagt zij altijd lekker warme sloffen. En als we dan naar bed gaan zet ze die naast het bed zodat ze smorgens weer zo erin kan stappen.
Ze werd wakker, rekte zich uit en gooide de benen buiten het bed en zo met de voeten naar pantoffels in.
Zoals ze toen deed hadden we nog nooit gezien… ze begon te springen en op een been te huppelen en met het andere been probeerde ze de slof uit te trappen. En ze zei steeds: gatver, wat is dat?’
En toen ze eindelijk de slof uit had en zag wat het was begon ze weer die rare vreemde geluiden te maken. Ze hield snel haar voet onder de kraan en de sloffen gingen de prullenbak in.
Wij vonden het toch wel een beetje zielig voor haar want we wilden haar helpen door de haarbal ergens uit te spugen zodat ze het niet zou zien en geen rare vreemde geluiden hoefde te maken.
Tja en nu vragen jullie zich natuurlijk af wie de dader is geweest…
hihihihihihi ik weet het maar ga het niet verklappen. Dat blijft voor altijd een geheim
Dikke knuffel van ons allemaal
Hoi lieve vriendjes, nu ik deze blog aan het maken ben schijnt zowaar eens het zonnetje en ik moet zeggen dat het erg prettig is om de warmte op mijn vachtje te voelen. De zon is de laatste weken een beetje afwezig, de donkere dagen voor Kerst noemt mijn vrouw dat dan, maar ik vind het persoonlijk toch meer de donkere weken voor Kerst moet ik eerlijk zeggen. Van mij mag de zon wel alle dagen schijnen, want dat vind ik gewoon het fijnste van allemaal. Daar is mijn broer Moos het trouwens ook roerend mee eens want ook hij houdt erg van warmte en al helemaal als je dan op de vensterbank of ergens anders in huis op een plekje kunt slapen waar het lekker warm is.
en ik ben gewoon niet graag alleen. Daar houd ik niet van. Dat is niet bij alle katten hetzelfde maar ik houd van gezelschap. Alleen vind ik niks aan. Als ik dan bij mijn mensen lig, kan dat op allerlei verschillende plekken zijn. Op de bank, op de eettafel (bij voorkeur als ze aan het eten zijn want wie weet is daar wat lekkers bij dat ik ook lust), op de salontafel of op het bureau als mijn vrouw aan de laptop zit. Dan zorg ik er zeker voor dat zij me kan aaien en niet te veel doet aan de laptop maar vooral mij aandacht geeft. Veel belangrijker natuurlijk ook.
ook spulletjes voor Kerst maar er ligt een heerlijk zacht kleedje waarop ik prima slapen kan. Dit kunnen jullie ook op de foto zien.
Hallo allemaal, hier Belle, vandaag mag ik jullie het verhaal vertellen over muizen.
Ik, Belle, heb een keer een muis mee naar binnen gebracht en in de keuken los gelaten… vrouw had het niet in de gaten, hihihihihi.
Maar dat was nog niks want een paar dagen later zat Moby in de tuin op het gras en was aan het kauwen.
“Het gaat best goed Ollie,” zei mijn vrouw gisteren, “je eet al een hele maand diejeet Ollie.” Ja, dat wist ik wel ik bedoel dat het al een hele tijd is.
Vandaag mag ik Dopey jullie mijn verhaal vertellen. Het gaat over onweer, bbbrrrrrrr.
En net toen ik naar mijn vrouw zat te kijken hoorde ik het… gerommel in de lucht boven me. Wat was dat nou?
Inmiddels ben ik een flinke kater van 8 jaar maar voor onweer ben ik nog steeds heel erg bang. Ik merk al dat het eraan komt als er eigenlijk nog niets aan de hand is. Ik word dan onrustig en loop heen en weer en blijf bij vrouw in de buurt.