Echt waar, ik dacht dat alles heel goed ging met de intiemiedinges, ook al lukt het soms niet met saame liggen of de ochtendknuffel brengen. En toen vroeg een van mijn vrienden of ik ook kopjes gaf.
Ik keek naar mijn vrouw en ze zei eerlijk: “Dat doe je nooit Ollie.”
En dat is waar.
Weeges ik weet niet hoe het moet. Weet iedereen dat vanzelf? Ik niet.
Wat ik wel doe is met mijn lighaam tegen mijn vrouw gaan hangen, dan weet ze ik wil bij haar horen. En ik laat ook merken als ik een knuffel wil dan weet ze ik heb het gefoel. En ik trappel op het tapijt en op badjassen in de badkamer en oferal dat het huis weet ik ben ook fan Ollie.
En soms slaap ik tegen haar aan op het tapijtje.
En soms geef ik hapjes of likjes.
Maar kopjes? Nee.
Het is wel zo dat ik zacht gefoel heb aan de zijkant van mijn kop dat heb ik deze week ontdekt toen ik daar knuffels kreeg. Heel zacht aaien aan beide kanten tegelijk dat is superfijn. Dus weeges het fijne kan ik het ook niet altijd of oferal. Het kan alleen als het afond is en dan in de keuken of in het donker op het tapijtje, ik weet ook niet waarom dat zo is maar het is zo. En ook niet elke afond daarfoor is het gefoel te intens.
Hoe ik moet leren om kopjes te geefe weet ik niet. Misschien zijn er wel meer katers of poesen die zeggen nou dat doe ik ook nooit. Dan ben ik de enige niet.
Op schoot zitten deed ik alleen toen ik hier pas was dat lukte dan boofe. En nou woon ik beneden en laatst probeerde ik het maar toen lukte het niet. Dus misschien is dat net iets als kopjes geefe dat het een fase is of iets dat er gewoon niet is. Dat kan misschien ook.