Lieve allemaal, als ik deze blog miauw is het niet koud meer maar er valt wel weer best veel regen. Denk dat Oopa Floris daarvoor zorgt. We hebben ook al zon gehad en de plantjes in de tuin krijgen knopjes zodat ik nu ook weet dat het toch een beetje voorjaar wordt. Dat vind ik erg fijn want dan kan ik weer vaker buiten en in het zonnetje liggen.

Knuffeltjes

In een jaar zitten verschillende maanden en nu heet de maand februari. Niet dat ik als katermans aan maanden en tijden doe, dat is meer iets voor mensen natuurlijk. Alleen is er in deze maand wel een speciale dag en dat is op 14 februari. Dan is het namelijk Valentijnsdag.

Mijn mensen hebben uitgelegd wat dat is. Op die dag kun je andere mensen of dieren want die mogen natuurlijk ook meedoen, een kaartje of een cadeautje geven. Gewoon omdat je ze lief vindt. Dat is dan extra speciaal en dan kun je bijvoorbeeld iets kiezen waar hartjes op staan. Gewoon om de ander te laten weten dat je aan ze denkt of omdat je ze super lief vindt. Dat is toch wel een goed idee om te doen, vinden jullie ook niet? Dan weten anderen ook dat je aan ze denkt. Je hoeft dan niet per se je naam op de kaart te zetten maar dat mag natuurlijk wel. Als je daar te verlegen voor bent, dan mag het op die dag ook zonder naam. Dat is best een beetje spannend natuurlijk. Ik weet niet of ik een kaartje krijg maar ik vind het allang best als ik maar een knuffel en wat lekkers krijg. En de rest natuurlijk ook want die horen er allemaal bij. Ik ben wat dat betreft niet zo moeilijk en snel tevreden, zeker als er snekkies aan te pas komen.
Nu was het pas dus nog geen Valentijnsdag maar toen was er toch wat met de post gekomen en het zat in een doosje. We hebben van een lieve vriend een mooi pakket met allemaal spulletjes gekregen. Mijn vrouw ging het open maken maar ze zei nog wat over plakband en dat er zoveel omheen zat. Nu ja…ze had de grootste moeite om het open te krijgen maar het is gelukt hoor. Ik vond het zelf natuurlijk wel steeds spannender worden omdat we zolang moesten wachten voordat ze het eindelijk open had. Maar goed, er zaten (hebben wij ff mazzel) snekkies in voor ons en voor de konijntjes en ook wat lekkers en leuks voor onze mensen. Maar het mooiste van alles waren toch wel de knuffeltjes die erin zaten!

Slaapplekjes

Zoals jullie misschien weten is ons konijnenvriendinnetje Kimmie vlak voor kerst een sterretje geworden. Ze at niet meer en toen mijn mensen naar de witte jas gingen met haar, is ze daar ingeslapen. Dat was heel verdrietig en we missen haar erg. De andere twee konijntjes hebben elkaar nog gelukkig maar ze vinden het best raar en vooral niet leuk dat Kimmie er niet meer is. Kimmie was dan wel een langoor maar we waren vriendjes want we gaven elkaar neusjes door het gaas van hun konijnenhuis heen. Om ons te troosten hebben we twee mooie knuffels gekregen die een heel speciale plek in huis gekregen hebben zodat we er iedere dag naar kunnen kijken. Voor de foto heeft mijn man ze even in mijn mandje gezet maar nu staan ze in de kast. Zo denken we nog steeds aan haar en we zwaaien ook elke avond even. Ook naar alle andere sterretjes natuurlijk. We zijn wel super blij met de cadeautjes en vinden het heel erg lief dat we deze gekregen hebben.

Ik ben de laatste dagen een beetje op zoek naar andere slaapplekjes in de kamer om uit te proberen. Ik lig veel op de bureaustoel (en ja, Kever die draait inderdaad rondjes als je zelf beweegt, dat vroeg jij pas toch) maar ook op de plank aan de muur. Daar staat Siepie ook op maar ik pas er nog best bij. Enne het kaartje dat nog aan Siepie zat is er nu af hoor. Dat waren ze vergeten eraf te halen. Best dom toch? Maar nu staat ze daar mooi te zijn en ik vind het een fijne plek om te slapen. Hoog, lekker zacht op een dik kussen en warm tegen Siepie aan. Wat wil je als katermans nog meer…lekker dromen en doezelen is toch perfect?

Knuffels van Lucky

Hoi lieve vriendjes, daar ben ik weer en deze keer wil ik ook Molly straks wat laten vertellen want we zijn hier erg trots op haar. Is het bij jullie ook zo koud? Nou, hier wel hoor en vorige week was er wat speciaals hier. Het was heel koud, nu ja niet eens zo koud zei mijn vrouw als je naar de thermometer keek maar voor het gevoel was het veel kouder. En je gevoel mag natuurlijk niet koud zijn, maar hoort warm te zijn. Dat is het beste.

Buiten

Maar goed, omdat het zo koud was, had onze man achter in de berging een bak voor de konijntjes gezet en mochten zij daar zitten in plaats van buiten. Ze hadden al een huis dat zowat helemaal dicht zat vanwege de kou maar nu konden ze lekker binnen. Ik geloof alleen dat zij het er niet zo leuk vonden, behalve als ze door de berging heen konden rennen. Dan moet je als konijn zijnde natuurlijk ook alles besnuffelen en bekijken. Dat zou ik als katermans ook doen immers.

Ze vonden het denk ik nogal spannend en dat snap ik ook wel want het is dan echt helemaal anders dan wat je gewend bent en altijd hetzelfde is gewoon het fijnste. Ook als je een langoor bent. Ik ben wel een paar keer bij ze gaan kijken hoor, mij kennen ze goed en soms geven we elkaar een neusje. Nu kregen we pas sneeuw maar toen was het niet meer zo koud en er was geen heel koude waaiwind meer dus ze zijn weer terug naar hun eigen verblijf. Dat vinden ze heel fijn maar ze krijgen nu wel vaak vers water want soms wordt dat keihard. Dat heet ijs zeggen mijn mensen en dat zit ook in de waterbakjes die voor ons buiten staan. Daaruit drinken werkt natuurlijk niet goed dus dat doen we nu binnen. Ik kom toch niet veel buiten want om eerlijk te zijn houd ik niet van die witte vlokken want die zijn koud en ik wil er niet met mijn pootjes in stappen als ze op de stoep blijven liggen. Dropje en Molly hebben er wel een spoor in gemaakt trouwens. Dat ziet er wel leuk uit, zo al die pootafdrukjes.
Molly wil nu ook zelf wat zeggen, dus hier komt ze.

Molly

Nou, ik was dus buiten gegaan toen er witte vlokken vielen. Zoals jullie wel weten ben ik een zwarte kat met een beetje wit. Nou, toen niet meer. Ik had nog even buiten in de groene tent gezeten waar Lucky in de zomer wel eens in zit maar mijn huis staat al een poosje binnen dus daarin schuilen ging niet. Dat komt wel weer terug maar pas als het voorjaar is zeggen mijn mensen. Dus daar wacht ik dan gewoon op, dat vind ik niet erg want ik heb best veel geduld. Dat zal wel wat met mijn leeftijd te maken kunnen hebben maar eigenlijk ben ik altijd al een rustige poezendame geweest naar mijn idee. Maar goed, ik dus naar buiten in een sneeuwbui en toen ik binnenkwam wisten mijn mensen niet wat ze zagen! Ze dachten even dat er een andere poes binnen gekomen was door het luik want ik was ineens niet meer zwart maar gewoon zwart wit geworden! Nu ja zeg….ze zagen toch wel snel dat ik het gewoon was hoor.

En later kwam het hoor. Ik moest naar de witte jas. Niet omdat ik ziek ben maar voor een prik. Lucky zei het pas ook al maar het lijkt wel alsof die prikken steeds sneller komen. Anyway (ik ben een halve Britse kat dus ik spreek soms ook wat Engelands) ik maakte me natuurlijk uit de pootjes want ik wist allang dat ze mij in die vervelende mand wilden proppen. Maar ja, ik was niet snel genoeg. Bij de witte jas heb ik me heel goed gedragen en ik heb niet gebeten, ze mochten met die koude schijf aan mijn levenswerk voelen en ik liet me in de bek kijken. Niet te lang uiteraard. Twee prikjes erin en ik gaf echt geen kik. Best dapper toch? Maar toen kwam het beste nieuws: er werd gekeken naar mijn cijfer en wat denken jullie? Ik weeg onder de zes kilo, eindelijk gelukt! Mijn mensen waren super blij en ik eigenlijk ook wel. Ik voel me top en ren af en toe als een kitten door het huis en de tuin. Denk dat ik daarom nu wat minder weeg dan eerst maar voel me er helemaal happy bij. Mijn staart lijkt nu ook langer dan eerst. Dat is ie natuurlijk niet maar dat komt doordat mijn billen wat slanker zijn. Dan lijkt je staart vanzelf langer te worden. O ja en twee prikken, dat is niks als je het vergelijkt met wat Loes moest…zomaar vijf stuks. Dapper van haar hoor!

Mand

Zo, hier ben ik Lucky nog even. Ik moet jullie zeggen, ik heb mijn pootjes aan de sneeuw laten voelen maar eerlijk gezegd, voor mij hoeft het allemaal niet. Als jullie deze blog lezen is al het witte waarschijnlijk weg en is er harde woei. Dus ik kruip liever in mijn mand. Wel zo prettig. En op de foto zien jullie dat ik heel dicht bij Molly gelegen heb. Dat vind ik wel zo fijn en ga ik zeker nog eens vaker doen! Sturen jullie sterktekopjes en knuffels naar de mevrouw van katlega Japie nu konijntje Magnum een sterretje geworden is? En we blijven miauwen voor vrede natuurlijk.

Knuffels van Lucky

Lieve allemaal, om te beginnen wil ik iedereen de beste wensen sturen voor het komende jaar! Hopelijk wordt het een fijn jaar met alles wat jullie leuk vinden, wordt het gewoon kattastisch voor iedereen en krijgen jullie, zeer belangrijk vind ik, lekkere snacks en veel knuffels.

De rust

Als ik deze blog schrijf is de rust hier gelukkig weer teruggekeerd. Ik heb gelezen dat er veel vriendjes zijn die net als ik vuurwerk ook echt niks leuk vinden. Sterker nog, ik ben er gewoon bang van. Ik ben wel van de verkenners onder de katermansen maar die harde knallen en flitsen, nee die vind ik echt drie keer niks. Ik was zenuwachtig en kon niet goed slapen en dat is nu juist mijn grootste hobby. Maar goed, ik ben wel een opgewekt type kater en zie de dingen graag positief dus ik kan ook fijne dingen vertellen over de afgelopen tijd. We hadden onze kerstsokken opgehangen en wat denken jullie? Zitten er kerstkransjes in voor mijn mensen. Nou ja zeg…die lusten we niet. Die mogen we niet eens want er zat chocolade in. Maar we hebben er ook liquid snacks in gekregen en er kwam een grote doos met blikjes voer in verschillende smaken. Altijd goed natuurlijk. De doos waar het in zat, was ook een succes natuurlijk. De blikjes waren er zoveel dat ze niet eens in de sok passen.
We hebben veel kaartjes gekregen in de brievenbus voor en zelfs nog na kerst, dus dat was iedere dag weer super leuk om te gaan kijken en alles open te maken. Op sommige enveloppen stond zelfs onze naam erbij. Ik wil alle vriendjes bedanken voor de fijne en lieve wensen! Het is ons helaas, ondanks een goede samenwerking, niet gelukt het touw waar de kaartjes allemaal aan hingen, los te krijgen maar dat is niet zo erg. Een dag na Kerst ging mijn man een pakket ophalen bij de winkel. Ik was sowieso al blij dat hij een hele week thuis was, want samen zijn vind ik gezellig. Dan kijken we samen televisie, ik help bij het verschonen van de bakken door er meteen in te gaan zitten, ik help bij het opeten van zijn brood en dan vooral het beleg en soms slaap ik gewoon gezellig op de bank. Maar goed, dat pakket dus. Het was een vrij grote doos en er zat een fijne verrassing in.

De mand

Het is niet dat we niet genoeg mandjes hebben maar ja, deze hadden ze gezien bij mijn neefje Prince en zijn vriendjes en toen hebben ze er ook eentje voor hier gekocht. Ik moest er eerst even over nadenken en heb de mand uitgebreid besnuffeld maar sindsdien is het mijn nieuwe favoriete plaats om te slapen. Toen er veel knallen en flitsen in de lucht waren, ging ik juist in mijn nieuwe mand liggen want dat vond ik prettig. Daar voelde ik me veiliger dus jullie snappen het wel: de mand is een groot succes! Molly en Dropje mogen er van mij ook in liggen maar dat doen ze niet. Nu ja, dat denken mijn mensen maar ik weet wel beter. Ook zij hebben er al aan staan snuffelen natuurlijk. Het is trouwens best een grote mand en ik pas er precies in. Mijn kop leg ik op de rand, die is van dat fijne en zachte geribbelde stof, dat kan ik iedereen aanraden.
Behalve de kaartjes hadden mijn mensen ook kerstballen. De ronde hebben ze in de kerstboom gehangen, met de lampjes samen. Er waren ook platte kerstballen, sommige waren rond en er waren er ook in de vorm van een kat. Die heeft mijn man voor het raam gehangen. Nu hebben we lamellen voor de ramen en daar kun je als kat prima je snuit doorheen steken als je buiten wilt kijken. Om de ballen op te hangen, deden ze de lamellen aan de kant. Nou, ik kan je zeggen dat ik niet wist wat ik zag. Het werd ineens heel licht in de kamer en ik kon heel goed buiten kijken en echt alles zien. Dat hadden ze van mij best zo mogen laten trouwens maar ze moesten weer dicht helaas. Maar goed, ik heb er toch een hele poos van kunnen genieten en ik kon ook omhoog kijken naar alle moois wat er hing. Eigenlijk heb ik best van de kerst en de rest van die tijd genoten maar nu het weer alle dagen hetzelfde is als eerst, vind ik dat toch ook weer fijn. Ik ga weer slapen in mijn mand.

Knuffels van Lucky

Hoi lieve allemaal, deze week is precies mijn week en vorige keer was ik extra omdat de mensen oma van Japie een ster geworden is. Sturen jullie nog extra knuffels naar hen allemaal? Dat vinden ze denk ik erg fijn want ze hebben heel veel verdriet nu. Zeker omdat het bijna Kerstmis is en dat vond mensen oma altijd zo fijn en dan waren ze allemaal samen.

Thuis

Heel eerlijk, ik vind Kerst prima omdat mijn mensen dan ook thuis zijn. Op die dagen kunnen ze geen extra brokjes gaan verdienen en dat hoeft natuurlijk ook niet. Mijn man is zelfs nog langer thuis dus dat vind ik super fijn want dan ga ik op de bank slapen of samen met hem televisie kijken. Voetbal vind ik soms super spannend en dan ga ik wel eens kijken waar de bal blijft. Ik pas nog steeds achter de televisie door dus dat is handig. Ik was toch vorige week bij de witte jas geweest he? Is mijn cijfer weer veranderd maar ze was er niet boos om. Ik was eerder twee ons minder en nu weer drie meer dus zoveel verschil maakt het dan uiteindelijk ook niet. Ze zei alleen iets over minder snekkies maar daar doe ik niet aan mee natuurlijk.

Hetzelfde

Met Kerst zijn er wat andere dingen in huis dan anders. Het zijn maar kleine dingen dus dat vind ik niet zo heel erg. Ik zal het eerlijk zeggen: ik vind het eigenlijk het fijnste als alles iedere dag hetzelfde is. Dat we ’s morgens lekkers krijgen als mijn mensen wakker zijn, dat we knuffels krijgen en een keertje naar buiten kunnen. Dat soort dingen dus. Dingen die je eigenlijk als katermans altijd doet. Dat betekent dat alles in huis hetzelfde is en ook blijft. Alleen in deze tijd komen er wat dingen extra bij. Zo heeft mijn man een touwtje opgehangen om alle kaarten die we gekregen hebben op te hangen. Dropje heeft al geprobeerd het los te maken maar het hangt nogal hoog dus dat is nog niet gelukt. Mijn man denkt ons te slim af te zijn maar hij weet misschien nog niet dat wij ook heel goede ideeën kunnen bedenken en door samen te werken het touwtje misschien wel los krijgen. Op de foto kun je mij zien met de kaarten die we al gekregen hebben. Ik heb natuurlijk wel meegeholpen met de enveloppen open maken want daar zijn scherpe nagels zeer geschikt voor.

Op de stoel

Iets kleins dat anders is nu, is dat ik veel op de stoel lig waar mijn vrouw op zit als ze aan de laptop werkt. Ik help graag mee, dus ik neem daar ook plaats om haar te assisteren. Dat kan ik heel goed en ik duik uiteraard ook nog gewoon op het bureau of op het toetsenbord want dat ben ik nu eenmaal gewend. Eigenlijk is alles hetzelfde gewoon echt het fijnste maar ik kan ook wel aan nieuwe dingen wennen. Zoals een nieuwe mand of doos, of kerstspulletjes in huis. Onze kerstsokken hangen er ook al weer. Als we lief zijn (en dat zijn we altijd natuurlijk) krijgen we misschien wel wat extra lekkers. In die sokken want die zijn speciaal bedoeld om cadeautjes in te doen. We hebben ook een kleine boom, maar geen echte trouwens. Dropje probeert er soms van te eten maar dat is niet zo’n goed idee. Ik wilde niet met de boom op de foto maar je kunt wel wat leuke dingen zien die we nu extra hebben. Met die ronde dingen kun je trouwens goed spelen, ook al is dat niet helemaal de bedoeling maar ze moeten nog opgehangen worden. Aan zo’n zelfde touw als de kaarten zeg maar.

Wensen

Wat ook anders is, is Molly trouwens. Zij moest deze week ook al in de mand, net als ik pas. Maar zij hoefde niet naar de witte jas maar naar de borstelmevrouw. Ze heeft nu een super zachte jas en is veel kriebelhaartjes kwijt. Vrees niet, ze is bepaald niet slecht in haar vachtje komen zitten want ze heeft nog genoeg haartjes over maar ziet er nu op haar best uit. Helemaal klaar voor de feestdagen zeg maar. We wensen iedereen fijne feestdagen en hopen dat jullie allemaal gelukkig zijn en het fijn hebben! Voor iedereen die het extra nodig heeft, veel knuffels en kopjes. We hopen dat het komende jaar heel fijn mag worden voor iedereen en dat er niet zoveel vuurwerk komt. Daar schrik ik namelijk altijd zo van. Iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar en tot dan. Ik wil het dan ook eens over goede voornemens hebben. Ik zal dan ook uitleggen wat dat precies is.

Knuffels van Lucky en maak er samen wat moois van in deze tijd.

PS vergeten jullie niet om volgende week het kerstverhaal te lezen op de blog?

Lieve allemaal, deze keer ben ik Lucky er weer! Ik moet echt even wat kwijt over de witte jas hoor. Dit was dezelfde mevrouw dokter als de vorige keer, toen ik zo moest niezen dus ik kende haar nu al wel een beetje.

Ze is heus lief en ze praat zachtjes, ik kreeg ook een aai en hoefde deze keer niet eens mijn mandje uit. Ik ben niet ziek hoor, maar krijg ieder half jaar een prik tegen kriebelbeestjes. Dat was nu echt precies een half jaar geleden (dat is best veel dagen en donkers maar ik vond het toch snel gaan eigenlijk) dus ik was weer aan de beurt. Op zich vind ik dat allemaal niet zo erg hoor want zo’n prik, daar voel ik niet veel van.

Wachten

Maar goed, we komen aan bij de witte jas en waren netjes op tijd. Het was al donker dus dan is het best spannend in het blik met wielen want dan zie je buiten heel veel lichtjes. Eenmaal bij de witte jas, kwam er een spoedgeval binnen. Dat is wanneer een beestje heel snel hulp nodig heeft, dus die mocht natuurlijk eerst. Ik was al uit mijn mandje gehaald maar ja, wat doe je dan als katermans die even wachten moet? Dan kruip je er natuurlijk gewoon weer in. Dus ik lag tamelijk relaxed in mijn mandje terwijl het andere dier geholpen werd en dacht nog, misschien vergeten ze me wel. Niet dus want een poosje later kwam de witte jas terug. Mijn mensen hadden intussen van dat vieze bruine water te drinken gekregen, ik niks. Eigenlijk ook niet zo eerlijk als ik erover nadenk nu.
Die prik, dat was niet erg maar toen vond ze het nodig een pil in mijn bekje te proppen. Daar had ik dus even helemaal geen zin meer in en toen heb ik de witte jas gebeten. Het ging eigenlijk best wel per ongeluk maar ze was niet boos en mijn mensen ook niet. Ze snapten het wel. Ik mocht daarna nog heel snel op het ding met cijfers die laten zien hoeveel je weegt en toen meteen in mijn mand. Dat vond ik het fijnste want dan mag je weer naar huis. Ik hoop dat het beestje dat zo ziek was en eerst mocht, ook weer beter geworden is.

Pakjes

In deze tijd van het jaar is het belangrijk om samen te zijn en aan anderen te denken. Dat is altijd belangrijk maar nu het soms koud en vaak donker is, is het speciaal en het is ook al snel Kerst. Dan moeten mensen zeker aan elkaar denken en dingen voor elkaar doen is het fijnst. Mijn vrouw kreeg deze week pakjes met de post. Er waren er al eerder gekomen (het was natuurlijk ook pakjesavond, zo noemen ze dat als Kattenklaas komt) maar nu komt de postbode mevrouw vaker. Dan brengt ze veel kaartjes in de bus. Daar staan onze namen dan ook vaak op, dus die zijn ook voor ons. Dat maakt het super speciaal. Mijn vrouw gaat iedere dag in de bus kijken of er wat in zit en we hebben gelukkig een grote brievenbus. Ze heeft zelf ook kaartjes geschreven, onze namen mogen er ook op! Als mensen aan anderen denken, is dat fijn. Dat vind ik speciaal.
We hopen veel kaartjes te krijgen en eerst was ik wel eens bang van de postmevrouw maar nu niet meer hoor. Het is bijna iedere dag dezelfde en soms zwaait ze naar ons. Nu ja, als ze ons ziet natuurlijk. We hebben trouwens een grote doos gekregen, die leek wat op de doos die katlega Japie pas had en waar hij wel een feestje in kon geven. Die van ons rook erg lekker en ik ben er eerst op gaan zitten en toen de doos eenmaal leeg was, gewoon erin. In de doos zaten allemaal van die gedroogde grassprietjes in een zak, dat was wel een kleine teleurstelling want die lusten we echt niet. De konijntjes wel. Dat was eigenlijk net zo als bij Japie want daar waren al die sprietjes natuurlijk voor Magnum en Pita. Maar goed, zo’n pak hooi ligt wel lekker zacht en warm moet ik zeggen, dat is dan weer een voordeel.
Enne…toen alles werd uitgepakt, bleken er nog een heleboel snacks onderin de doos te zitten. Dus aan ons is zeker ook gedacht maar dat wisten jullie al dat wij verwend zijn en worden. We hebben ook een doos gehad met daarin een nieuw vriendje…ze ligt in de hangmat. Dat mag ze van mij wel. Misschien kennen jullie haar wel van de televisie want daar komt ze soms ook op.

Kopjes

Voor iedereen veel knuffels, alvast fijne feestdagen mocht ik voor die tijd niet meer op de blog komen, en voor alle mensen en dieren hoop ik dat ze gelukkig zijn en we sturen heel veel kopjes aan iedereen die het nodig heeft! Wees lief voor elkaar!

Kopjes van Lucky en de rest