Hoi lieve allemaal, vonden jullie het ook een fijn feest voor mijn 100ste blog? Wij hebben er in ieder geval wel van genoten dus jullie hopelijk ook. Nu verder met nummer 101 dus.
Dat klinkt toch echt als heel veel. Eerst wil ik de vrouw van Oscar heel veel sterkte wensen nu hij een ster geworden is. Oscar is nu weer bij al zijn vriendjes en zijn meneer waar hij eerst woonde. Het is erg sneu maar hij zal het daar zeker fijn hebben! We sturen uiteraard ook sterkteknuffels aan iedereen die het nodig heeft, mens en dier!
Moos en ik
Vorige keer had ik beloofd wat te vertellen over ballonnen maar dat laat nog even op zich wachten. Mijn man had er eentje aan het buitenhuisje van Molly gemaakt maar ja, zij vond het maar een eng en raar ding en ging er toen niet meer in liggen. Dus de ballon er weer af en nu regent het steeds dus we moeten even wachten voor foto’s. Als ik dan tenminste wel in het huisje ga liggen. Nu ja, een van ons dan toch.
Daarom vertel ik deze keer maar over mijn broer Moos en mezelf. Moos en Dropje keken elkaar toen hij hier nog maar net was, niet echt aan. Ze negeerden elkaar heet dat dan. Dat vonden mijn mensen niet zo erg want dat was best rustig. Dropje vindt vreemde katten (en dan doet het er niet echt toe of ze hier of in een ander huisje wonen) nu eenmaal niet altijd zo leuk. Mij vond ze in het begin ook niet zo aardig maar ik trok me daar weinig van aan en ik was klein dus dat vond ze minder eng. Alleen vindt ze Moos die wel groot is, nu ineens raar en eng dus die twee hebben wel eens ruzie. Dat is niet zo leuk maar het gaat soms ook goed. Dus laten we hopen dat het steeds beter wordt en Moos niet steeds onder de bank duikt als hij haar hoort of ziet.
Schoot
Moos en ik zijn ondertussen dus wel al aardig aan elkaar gewend. Moos heeft sinds een paar dagen ontdekt dat je heel fijn bij je mensen kunt liggen op de bank. Dan kun je mooi op schoot gaan liggen of tegen ze aan en dat doet hij nu ook. Maar ik lig soms ook op de bank en nu doen we dat gewoon met zijn tweetjes. Op de foto kun je dat zien. Ik sta er heel groot op en Moos lijkt kleiner dan ik. Dat is niet zo maar omdat mijn man heel dichtbij mij zat toen hij de foto maakte, lijkt dat nu zo. Maar we liggen amper 30 cm van elkaar af dus dat vonden mijn mensen erg fijn en dapper ook. We blazen niet meer naar elkaar, geen plumeau staarten meer en alleen wat kijken. En dan vallen we gewoon daarna in slaap. Moos durft ook al samen met mij in de keuken te eten maar we krijgen nog wel ieder een aparte bord. Ik vind samen van dezelfde nog wat ingewikkeld eigenlijk. Ik denk ook dat we momenteel meer snoepjes krijgen dan anders omdat we vriendjes zijn. Daar heb ik uiteraard geen problemen mee. Moos trouwens ook niet.
Nieuwe plek
In huis heb ik inmiddels weer een nieuwe plek ontdekt. We hadden in de berging een wasmachine en die is er nog steeds hoor. Mensen kunnen niet zelf hun jas wassen zoals wij poezels dat kunnen, die hebben daar een apparaat voor nodig. Op die wasmachine stond eerst een droger. Dat is om de natte kleren weer mee droog te maken. Nu doet mijn vrouw liever buiten de kleren op de waslijn als het droog is want dat vindt ze fijner en heeft ze de droger afgegeven. Die stond bovenop de wasmachine maar omdat ie nu weg is, is daar veel meer plek gekomen. En daar kun je prima zitten zeg ik je! Als het ding uitstaat, is het stil maar soms trilt ie en dat voelt meer als een massage aan. Ik kan het aanraden.
Bovendien kun je veel zien als je erop zit, dat is ook belangrijk. Ik kan zie wie er binnen komt of naar buiten gaat en houd dat goed in de gaten. Je weet immers maar nooit of ze ook dozen met voer en snekkies meebrengen. Of dat buurkat binnen wil komen. Mijn lookalike Hannes zat gisteren in de gang. Ik heb hem niet gezien want ik zat bij de buren op de stoep maar mijn mensen zeiden het. Hannes wil nu ook knuffels en dat kan natuurlijk prima. Alleen komen er ook van die vieze slakken binnen af en toe. Die vind ik maar niks. Zeker die zonder huisjes vind ik griezelig. Toch raar he dat zij het luikje wel snappen. Het is per slot van rekening een kattenluik, geen slakkenluik.
Heel veel knuffels van Lucky en de rest