Hoi lieve vriendjes, hier ben ik weer. Voor iedereen die vorige keer zo’n lieve reactie geschreven heeft op mijn verhuisblog, dank jullie wel. Mijn vrouw was vaak weg om brokjes te verdienen (en spulletjes voor het nieuwe huis zegt ze, iets met verf en zo’n ding waar ze de afwas mee kunnen doen) dat ik niet op de laptop kon maar we vonden het super leuk om alle berichtjes te lezen. Daar zijn we altijd heel blij mee. Blijf het alleen maar dom vinden dat ik niet gewoon alleen op de laptop mag. Dat kan ik als katermans van 9 jaar best. En al helemaal op de tablet trouwens want daarbij zet je gewoon je pootjes op het scherm. maar goed.

Spullen

Als antwoord op de vraag die meerdere mensen gesteld hebben: we gaan allemaal mee naar Duitsland, dus onze mensen samen, wij met vier poezels en natuurlijk ook de konijntjes. Het zal nog wel eventjes duren maar het komt goed. We vinden het best wel een spannend idee hoor. Daarover wil ik nu dus eventjes wat vertellen, over veranderingen en dingen die toch ook wel een beetje hetzelfde blijven.
We gaan dus naar een ander huis met een andere tuin en dat is anders want er staan bijvoorbeeld andere planten en struiken en het huis zelf is natuurlijk gewoon anders dan hier. Maar er gaan veel spulletjes die we nu ook al hebben gewoon mee hoor. Dat is fijn want daar zijn we aan gewend. Stel dat onze eigen krabpaal (die wel hard nodig een nieuwe paal nodig heeft want die wordt altijd vakkundig door Dropje bewerkt zodat nu de draden wel zowat helemaal los hangen) nu niet mee zou gaan, of onze mandjes niet. Dat zou te spannend worden want alles nieuw in een nieuw huis is wel heel erg veel. Dat wordt voor katers en poezen die nu eenmaal van alle dagen hetzelfde houden teveel.

Buurtkatten

Dus onze mensen hebben beloofd dat de bakken, de mandjes, de krabpaal, de bank en kussentjes waar we vaak op liggen en heel belangrijk, mijn favoriete bureaustoel zeker mee gaan. Dan hebben we toch van alles dat we al kennen samen met wat nieuws. Die spulletjes die we al kennen ruiken ook gewoon naar ons en daar zitten onze haren ook gewoon op. Nu ja, die halen ze er met de stofzuiger wel weer af maar toch zit onze geur er dan wel aan. Het gaat wel goedkomen op die manier denken wij. We zijn wat dat betreft niet de moeilijkste hoor. We hebben wel laten beloven dat we nog altijd lekkere snacks krijgen want dat is zeer voornaam.
Iets dat denk ik wel bijzonder zal worden is dat we de buurtkatten van hier dan moeten missen maar misschien wonen er in Krulliesland ook wel. Dat denken we toch zeker. Als we elkaar niet goed kunnen verstaan omdat zij Duits miauwen en wij Nederlands, dan komt dat toch wel in orde. We krijgen nu al Duitse kauwsticks dus die kunnen we wellicht eens delen om het ijs te breken en kennis te maken. Kijk, ik kan er eerlijk in zijn maar Loedertje hier die ga ik niet missen. Maar mijn look-a-like Hannes, dat is een ander verhaal. Ik moet zeggen dat ik hem regelmatig tegenkom in de voortuin. Soms zien we elkaar niet eens maar meestal gaan we gezellig op een bol liggen en een beetje naar elkaar liggen kijken. Dat is ook bijzonder leuk hoor om te doen. Mijn mensen zeggen dan dat ze trots op me zijn als ik niet boos word zoals ik wel eens doe bij Loedertje.

Luikje

Maar vorige week was er toch wel iets bijzonders, deze keer in de achtertuin. Ik stak net mijn kop door het kattenluikje, dat kun je al zien op de foto. Dropje zat al buiten en zij keek omhoog. Dus ik ook kijken wat zij zag. En wat denken jullie? Zit vriendje Hannes toch zomaar bovenop ons tuinhuis! Nu ja zeg. Hoe hij erop gekomen is, is niet helemaal duidelijk maar vermoedelijk via de schutting. We hebben gewoon een heel tijdje naar elkaar zitten kijken toen, hij kwam er niet af maar ik ben er ook niet op geklommen hoor. Ik houd erg van hoog zitten maar dat huis is me toch te hoog. Ik zit regelmatig op het konijnenhok maar dat vind ik wel hoog genoeg. Het tuinhuis gaat ook niet mee waarschijnlijk maar het huisje van de konijntjes natuurlijk wel dus daar ben ik blij om. Maar Hannes, die zal ik toch zeker wel gaan missen!
Knuffels en kopjes van ons.

Hoi allemaal, ik heb deze keer best wel spannend nieuws te vertellen. Ik moest pas geleden naar de witte jas maar daar had ik natuurlijk helemaal geen zin in.
Kijk, die prik zal me tamelijk worst wezen want daar word ik als stoere katermans eigenlijk niet koud of warm van om eerlijk te zijn. Ik geef gewoon geen kik als ze me proberen te prikken maar verder heb ik eigenlijk het liefste dat ze snel klaar zijn en me vooral niet op die weegschaal die altijd stuk lijkt te zijn, proberen te zetten. Ik ben nu gewogen met mand en al dus volgende keer weegt mijn man de mand apart zodat ze precies weten wat ik weeg.

Dropje

Nu is inmiddels Dropje, na veel pogingen om haar in de mand te krijgen ook bij de dierenarts geweest. Alleen gaat zij in een andere mand dus die van mij moet nog gewogen worden maar dat komt goed. Voor zowel Dropje als mezelf geldt nu dat we twee prikken gekregen hebben en we zijn ook weer voor een hele tijd beschermd tegen allerlei kriebelbeestjes.
We hebben allebei onze jaarlijkse enting gehad maar ook nog een extra prik, een speciale die we nog niet eerder gekregen hebben. Dit is een prik tegen rabiës. Wat dat nu weer precies is weten we eigenlijk niet meer in Nederland hoef je zo’n prik eigenlijk niet te hebben als kat zijnde maar daarmee kom ik ook meteen op het volgende.

Huis

In het huis waar we nu wonen, heb ik altijd gewoond. Nu ja, ik ben ook in een pleeggezin geweest toen ik klein was en heel even in het asiel maar daarna heb ik altijd hier gewoond. Dat geldt ook voor Dropje en Molly. Maar nu komt het spannende nieuws: we krijgen een ander huis. Dat is in een ander land zeggen mijn mensen en daarom hebben we nu een extra prik gekregen omdat het daar moet. Ik was pas toch zo boos op de witte jas he? Toen kreeg ik dus die prik en probeerde ik flink te bijten. Maar goed, die prik op zich deed me niet zoveel hoor maar ze moeten gewoon niet aan me gaan zitten friemelen. Dat vind ik niks. We gaan verhuizen naar hetzelfde land als waar onze kattenvriendjes met de krullies wonen en dat land heet Duitsland. We moeten daarvoor wel een poosje in de auto maar niet zo heel ver dus dat valt weer reuze mee. We hoeven geen Duits te leren zeggen onze mensen want miauw verstaan ze daar ook heus wel. Het is het land waar ze nu veel voetbal doen, dat komt echt iedere dag op de televisie. Soms kijk ik ook mee en ik heb de juiste vachtkleur om voor Nederland te supporteren natuurlijk.
We gaan over een poosje in het blik met wielen daar naartoe, dus dat is wel spannend. Dropje gaat waarschijnlijk apart want zij krijst zo hard in de auto dat we daar zowat doof van worden. Of teveel stress krijgen maar het komt goed. Om daar naartoe te moeten hebben we nu een heel speciale penning gekregen. Die zou je aan een bandje kunnen doen dat we dan om moeten hebben maar dat hoeft niet van onze mensen en verplicht is dat ook niet. gelukkig maar want ik houd niet zo van bandjes. Toen ik klein was deed mijn vrouw me ooit een riempje om waarmee ik buiten mocht maar niet zo ver weg kon lopen. Ja, die is gek zeg. Daar deed Lucky niet aan mee. Heb net zolang gegild tot ze het weer af deed en daarna hoefde ik het nooit meer om. Ik denk ook niet dat het nog past hoor want het was een speciaal bandje voor kittens en mijn snuit en nek zijn natuurlijk wel wat groter gegroeid in die tijd.

Paspoort

Maar goed, een speciale penning dus en een nieuw paspoort. Daarvoor hoefden ze geen nieuwe foto te hebben maar wel mijn chip uitlezen. Dat geldt ook voor de rest en Dropje en ik zijn inmiddels klaar als het moment daar is om te vertrekken. Moos en Molly gaan uiteraard ook mee maar zij krijgen nog zo’n mooi nieuw boekje dat de witte jas moet invullen en een prik. Het voordeel van verhuizen is nu wel dat er veel dozen in huis staan. Eerst zijn ze leeg en dat betekent dat ik erin kan gaan liggen. Altijd leuk natuurlijk. Daarna doen ze er spulletjes uit het huis is en maken ze de dozen dicht. Dan kan ik er dus bovenop gaan liggen.
Ik moet zeggen, verhuizen zelf lijkt me spannend maar die dozen, die houden we erin wat mij betreft. Dubbel leuk omdat je erin en erop kunt liggen. En al onze spullen gaan uiteraard ook mee. Die zijn het belangrijkste natuurlijk! In ons nieuwe huis krijgen we ook weer een tuin. Een grote tuin zeggen ze hier dus dat lijkt me wel wat. Vooral Dropje is enthousiast denk ik. En er is een vijver…met vissen. Daarover wordt nog nagedacht wat ze ermee gaan doen. Wij mogen ze niet vangen hebben ze hier gezegd. Maar daar moeten we zeker nog eens een woordje over miauwen met onze mensen.

Wordt vervolgd, veel knuffels en kopjes van Lucky

Hoi lieve allemaal, Bertje heeft gevraagd of Molly wat over de trimsalon wil vertellen deze keer dus ik heb aan haar gevraagd of ze dat wilde doen. Ze vindt het best spannend om erover te praten want Molly is geen haantje de voorste en ze is niet altijd zo spraakzaam. Ze kletst wel veel meer dan eerst zeggen mijn mensen dus ze gaat het toch proberen om jullie over haar ervaringen te vertellen en hoopt dat jullie er wat aan hebben.

Molly

Hoi, Molly hier dus. Ik zit met dit mooie weer heel vaak buiten maar nu kom ik wel even binnen om mijn verhaal te vertellen aan jullie. Ik ga ’s morgens trouwens bij voorkeur zo vroeg mogelijk buiten en kom dan ’s avonds pas binnen als het zowat donker is. Dat is echt heel lang hoor maar ik kan dan lekker rustig liggen en slapen en als het regent, kan ik in een van de buitenhuisjes. Er zit momenteel wel erg veel zand op aan de buitenkant maar dat is niet zo erg. Dat krijg je als Oopa Floris veel pinkels van boven naar beneden stuurt en dan spat het zand dat op de stoep ligt ook tegen het huisje aan. Heel soms is mijn kleedje dat erin ligt nat geworden van de regen (tip: ga er gewoon bovenop liggen of zorg ervoor dat het zover mogelijk achterin het huisje ligt, dan kan het gewoon niet nat worden) en dan krijg ik een droog exemplaar. Mijn mensen letten daar goed op want op een nat kleedje of natte handdoek liggen is niet goed. Dat is koud en niet best voor mijn al wat oudere kattenbotjes. Zeggen ze. Nu zit ik er persoonlijk niet zo mee als ik nat word maar toch.

Daarmee komen we meteen op het punt waarover ik wat zou vertellen. Mijn mensen denken dat er wat Brits in mij zit en dat is waarschijnlijk ook wel zo. Iets van een Britse korthaar noemen ze dat dan. Ik voldoe wel aan een aantal kenmerken daarvan zeggen ze zoals tamelijk veel slapen maar dat doen toch alle poezels zeker? Maar goed, mijn vacht is bijvoorbeeld veel anders dan die van Dropje, Moos en Lucky. Ik heb een soort ondervacht en een jasje dat daarom heen zit. Dit zorgt ervoor dat de druppels van de regen erop blijven liggen en ik zelf niet erg nat word. Dat is best handig. Mijn vacht lijkt op die van blogger Kever trouwens. Qua kleur komen we ook erg bij elkaar in de buurt dus wie weet, misschien zijn we nog ergens familie van elkaar.

Trimsalon

Omdat ik niet superslank ben, kan ik niet altijd even goed bij de haren achter op mijn billen en rug. Hierdoor krijg ik soms klitten en vervilte plekken. Dat staat niet zo netjes en je wilt er als poezendame natuurlijk wel altijd op je best op staan. Stel je voor dat er ineens een knappe kater in je tuin staat. Die vervilte plekken en klitten kan ik er niet zelf uit halen dus daarvoor moet ik naar de trimsalon. Daar is een aardige borstelmevrouw die me dan helpt de klitten eruit te halen. Ik vind het erg spannend als ze me hier proberen te vangen, daar kan ik eerlijk in zijn. Ik schreeuw en blaas dan hard maar als ze me eenmaal vast hebben, dan geef ik het op en laat mezelf in de mand zetten. Daarna mag ik in het rijdende blik met wielen maar de borstelmevrouw woont niet ver weg.
Eenmaal daar ben ik zo mak als een lammetje (hoe dan, ik ben toch geen schaap???) zeggen mijn mensen. Dat komt omdat ik dan zie dat ik daar ben en niet bij de witte jas. De mevrouw praat zachtjes tegen me en zegt dat ik lief ben. Dat wist ik natuurlijk allang maar ja, aan mijn lijf liever geen polonaise maar soms moet het want die dikke klitten krijg ik er niet uit en ze doen pijn. Als ik geluk heb kan ze alles met de kam of borstel eruit halen, echt ze heeft er zoveel, dat er altijd wel iets bij zit dat bij jouw kattenjasje past en dat werkt. Heel soms heeft ze een brommend ding nodig om er nog meer haren af te halen maar meestal hoeft dat niet. Daar ben ik blij om want dat doet geen zeer of zo maar ik vind het geluid heel akelig.

Mensenpootje

Als ik een heel poosje geborsteld ben, ligt er zowat de helft van mijn jas naast me op de tafel maar ik ben nog lang niet kaal. Dat word ik nooit want ik heb een superdikke dubbele vacht. Het voelt daarna wel heel fijn en tijdens het borstelen word ik zelf ook relaxed en soms spin ik zelfs zachtjes. Als ik klaar ben, zijn alle klitten en losse kriebelhaartjes weg en heb ik een nieuwe outfit. Dat is met name met de zomer op komst erg fijn want dan heb ik een net en luchtig zomerjurkje gekregen. Niks mis mee.
Kortom, de trimsalon is niet zo eng maar het is wel spannend om er naartoe te gaan en er te zijn. Ik doe erg mijn best om zelf alle klitten eruit te halen en me goed te wassen. Dat lukt tot op zekere hoogte maar soms kan ik wel een mensenpootje erbij gebruiken. Daarna is het zo fijn dat ik altijd blij ben en als een dol kitten door de tuin en kamer ren.

Onze vrouw wil nog even wat zeggen:

Molly hoeft niet als een langharige kat met grote regelmaat getrimd te worden. Meestal twee keer per jaar (soms maar eens) maar ze wordt wat slanker en dan kan ze het ook beter zelf bijhouden. Jaren geleden borstelden we haar zelf maar dat laat ze niet meer toe. Als ze de borstel ziet, is ze weg en zie je haar uren niet meer. Dus op naar de borstelmevrouw. Moet jouw kat dat ook? Ga eerst zelf een keertje kijken daar, zonder kat. Overleg wat er kan en wat je wilt dat ze doen. Wassen en nagels knippen kan vaak ook maar dat hoeft Molly niet. Gewoon alleen de klitten eruit en ze is weer als nieuw en vooral, heel happy. Wij mogen erbij blijven en dat vindt Molly fijn. Katten trimmen is een vak op zich maar als je eenmaal een goede borstelhulp gevonden hebt, is dat alles waard!

Knuffels van ons allemaal

Hoi lieve allemaal, vonden jullie het ook een fijn feest voor mijn 100ste blog? Wij hebben er in ieder geval wel van genoten dus jullie hopelijk ook. Nu verder met nummer 101 dus.

Dat klinkt toch echt als heel veel. Eerst wil ik de vrouw van Oscar heel veel sterkte wensen nu hij een ster geworden is. Oscar is nu weer bij al zijn vriendjes en zijn meneer waar hij eerst woonde. Het is erg sneu maar hij zal het daar zeker fijn hebben! We sturen uiteraard ook sterkteknuffels aan iedereen die het nodig heeft, mens en dier!

Moos en ik

Vorige keer had ik beloofd wat te vertellen over ballonnen maar dat laat nog even op zich wachten. Mijn man had er eentje aan het buitenhuisje van Molly gemaakt maar ja, zij vond het maar een eng en raar ding en ging er toen niet meer in liggen. Dus de ballon er weer af en nu regent het steeds dus we moeten even wachten voor foto’s. Als ik dan tenminste wel in het huisje ga liggen. Nu ja, een van ons dan toch.
Daarom vertel ik deze keer maar over mijn broer Moos en mezelf. Moos en Dropje keken elkaar toen hij hier nog maar net was, niet echt aan. Ze negeerden elkaar heet dat dan. Dat vonden mijn mensen niet zo erg want dat was best rustig. Dropje vindt vreemde katten (en dan doet het er niet echt toe of ze hier of in een ander huisje wonen) nu eenmaal niet altijd zo leuk. Mij vond ze in het begin ook niet zo aardig maar ik trok me daar weinig van aan en ik was klein dus dat vond ze minder eng. Alleen vindt ze Moos die wel groot is, nu ineens raar en eng dus die twee hebben wel eens ruzie. Dat is niet zo leuk maar het gaat soms ook goed. Dus laten we hopen dat het steeds beter wordt en Moos niet steeds onder de bank duikt als hij haar hoort of ziet.

Schoot

Moos en ik zijn ondertussen dus wel al aardig aan elkaar gewend. Moos heeft sinds een paar dagen ontdekt dat je heel fijn bij je mensen kunt liggen op de bank. Dan kun je mooi op schoot gaan liggen of tegen ze aan en dat doet hij nu ook. Maar ik lig soms ook op de bank en nu doen we dat gewoon met zijn tweetjes. Op de foto kun je dat zien. Ik sta er heel groot op en Moos lijkt kleiner dan ik. Dat is niet zo maar omdat mijn man heel dichtbij mij zat toen hij de foto maakte, lijkt dat nu zo. Maar we liggen amper 30 cm van elkaar af dus dat vonden mijn mensen erg fijn en dapper ook. We blazen niet meer naar elkaar, geen plumeau staarten meer en alleen wat kijken. En dan vallen we gewoon daarna in slaap. Moos durft ook al samen met mij in de keuken te eten maar we krijgen nog wel ieder een aparte bord. Ik vind samen van dezelfde nog wat ingewikkeld eigenlijk. Ik denk ook dat we momenteel meer snoepjes krijgen dan anders omdat we vriendjes zijn. Daar heb ik uiteraard geen problemen mee. Moos trouwens ook niet.

Nieuwe plek

In huis heb ik inmiddels weer een nieuwe plek ontdekt. We hadden in de berging een wasmachine en die is er nog steeds hoor. Mensen kunnen niet zelf hun jas wassen zoals wij poezels dat kunnen, die hebben daar een apparaat voor nodig. Op die wasmachine stond eerst een droger. Dat is om de natte kleren weer mee droog te maken. Nu doet mijn vrouw liever buiten de kleren op de waslijn als het droog is want dat vindt ze fijner en heeft ze de droger afgegeven. Die stond bovenop de wasmachine maar omdat ie nu weg is, is daar veel meer plek gekomen. En daar kun je prima zitten zeg ik je! Als het ding uitstaat, is het stil maar soms trilt ie en dat voelt meer als een massage aan. Ik kan het aanraden.
Bovendien kun je veel zien als je erop zit, dat is ook belangrijk. Ik kan zie wie er binnen komt of naar buiten gaat en houd dat goed in de gaten. Je weet immers maar nooit of ze ook dozen met voer en snekkies meebrengen. Of dat buurkat binnen wil komen. Mijn lookalike Hannes zat gisteren in de gang. Ik heb hem niet gezien want ik zat bij de buren op de stoep maar mijn mensen zeiden het. Hannes wil nu ook knuffels en dat kan natuurlijk prima. Alleen komen er ook van die vieze slakken binnen af en toe. Die vind ik maar niks. Zeker die zonder huisjes vind ik griezelig. Toch raar he dat zij het luikje wel snappen. Het is per slot van rekening een kattenluik, geen slakkenluik.

Heel veel knuffels van Lucky en de rest

Lieve allemaal, deze keer ben ik er met zon! Tenminste dat hoop ik toch want nu ik deze blog maak, is er super veel zon en is het lekker warm.

Buiten

Dit betekent dat we heel lang buiten kunnen als het licht wordt en dat is natuurlijk altijd prettig. Ik heb inmiddels ontdekt dat er hier twee poezels in de buurt wonen die op mij lijken. Of zij op mij, het is maar hoe je dat wilt zien natuurlijk. Hannes heb ik al eerder genoemd maar er is ook een poesje dat dezelfde kleuren heeft. Zij zit regelmatig in onze tuin maar jullie snappen natuurlijk wel dat ik daarna alle plekjes waar zij geweest is, goed moet inspecteren want je weet maar nooit of ze er toevallig een kuiltje heeft staan graven of dat ze haar geur ergens aan heeft afgezet. Ik blijf nu eenmaal een verkenner hoewel ik van mijn mensen eigenlijk niet zo ver de straat in mag als ik tegenwoordig wel eens doe. Dan zijn ze me kwijt en kunnen ze me niet altijd meteen vinden. Ik zeg uiteraard ook niks als ze mijn naam roepen. Verstoppertje spelen vind ik nu eenmaal een erg leuk spel.

Tuin

Het is in de achtertuin ook prettig vertoeven hoor. Jullie weten al dat we een buitenhuisje hebben. Dat is een grijs huis maar de kleur doet er eigenlijk niet zoveel toe. Nu lag ik er pas in te slapen en dat vond Molly wel een beetje moeilijk. Zij wilde er namelijk ook graag in liggen maar we zijn allebei niet de kleinste dus dat ging niet lukken. Toen zag mijn vrouw op internet dat de huisjes een beetje goedkoper waren dan anders en heeft ze een nieuw besteld. Of liever, eentje extra! Het kwam heel snel met de postmevrouw maar toen lieten mijn mensen het in de gang staan. Iets met nog even bewaren zeiden ze. Daar deed ik natuurlijk niet aan mee en toen de doos zowat omgevallen was op mij, hebben ze besloten deze daar weg te halen. Molly en ik hebben onze meest zielige blik opgezet en toen was het zo geregeld. Onze man heeft de doos open gemaakt en het huis in elkaar gezet. Dus nu hebben we er twee.

Anders

Het nieuwe huisje staat in de tuin naast het andere. Het is eigenlijk helemaal hetzelfde alleen de kleur is anders. Molly ligt op de foto in het huisje maar ik heb er ook al meer keren in gelegen natuurlijk. Ik zat er uiteraard als eerste ook in. Mijn mensen zeggen dat het erg luxe is dat we een eigen buitenhuisje hebben. En als je goed kijkt, zie je op de foto ook nog het egelhuisje staan. Daar kunnen wij niet in maar er bovenop liggen terwijl de zon op je vachtje schijnt, is zeker aan te bevelen. We hebben al een paar keer tegelijk in een huisje gelegen maar ja, je denkt toch zeker niet dat we zomaar even blijven zitten als ze weer met die telefoon aankomen om een foto te maken? Dus dat is niet gelukt maar goed. Jullie snappen het idee wel. O, mocht je nu ook zo’n soort huisje hebben of iets dat erop lijkt? Je wordt er in principe niet nat in en je waait niet uit je haren als het stormt maar soms is er zoveel pinkel van Oopa dat het kleedje dat erin ligt, nat kan worden. Even melden bij je mensen zodat ze het vervangen voor een schoon en, vooral belangrijk, droog exemplaar.

Nummer 100

Deze keer is het blog nummer 100 die ik schrijf, dus dat is toch wel heel veel al he? Tenminste, dat vind ik wel want dat zijn zomaar drie cijfers achter elkaar! Mevrouw Loes heeft er een hele mooie en speciale foto voor gemaakt en mijn mensen hebben het ook over ballonnen. Nu weet ik niet zo heel goed wat dat voor dingen zijn maar ze horen bij een feestje. Volgende keer meer over ballonnen als ik eenmaal weet wat dat voor dingen zijn. Omdat het toch mooi weer is en we pas zo’n supermooi feest voor Oscar hadden, doen we bij deze ook een poolparty ter gelegenheid van blog nummer 100!
Komen jullie ook allemaal? Er is een bbq met visjes, snekkies en muisjes (wil jij ze klaarmaken chef Tiga?) en iedereen mag zwemmen, lekker luieren in de zon en een huisje kiezen dat je aanstaat. Ik zou het super vinden als iedereen komt. En dan kunnen we meteen nog wat verjaardagen vieren natuurlijk. Samen met al onze vriendjes is toch het leukste dat er is. Doorie kun jij iedereen ophalen met de flowerpower boes? Dank je wel alvast en iedereen tot straks!

Knuffels van Lucky