Hallo poezels en mensenvrienden, hier ben ik, Lucky, weer. Ik wil deze keer wat vertellen over mijn kattenbak. Misschien niet het leukste onderwerp dat er is maar die bak hoort er wel echt bij dus daar wil ik wel wat over (en in ook trouwens) kwijt.
Kitten
Waar ik eerst woonde, toen ik nog klein was, had ik ook een bakje om plasjes en zo op te doen. Deze is voor kittens nog niet zo groot en heeft een lagere rand, zodat je er als kleine katermans ook makkelijk in en uit kunt. En ik was heus een klein kitten hoor, lang geleden. Onze mamapoes heeft ons toen geleerd waar de bak voor was. Je snapt wel dat we dat zo doorhadden natuurlijk. Toen ik in het pleeggezin woonde, vonden mijn zusjes en broertje het eerste een huisje. Er kwam een keertje iemand voor mij kijken maar toen wilde ik niet spelen. Omdat mijn broertje Semmie dat wel deed, hebben ze hem gekozen. Dat is niet zo erg hoor want het was heus fijn waar ik woonde, alleen was er toen geen een katje meer om mee te spelen. Daar werd ik wel een beetje verdrietig van want ik speel graag.
Dus mocht ik voor heel even terug naar het asiel, waar mijn mensen toen mij al snel gevonden hebben. Dat was fijn, want toen mocht ik naar mijn forever home. En je raadt het al: daar hadden ze gelukkig ook een bak, wel meer dan eentje zelfs. Nu moet je weten, ik was een bak gewend waar geen deksel op zat en ook geen klepje in. Nu ben ik dus al niet zo handig met klepjes (dat weten jullie wel van mijn gedoe met het kattenluikje) dus ik was allang blij dat ze dat er meteen uitgehaald hadden. Dat vonden mijn mama en zus ook wel zo makkelijk. Er zit alleen wel een deksel op de bak maar dat geeft juist privacy en daar hecht ik als nette katermans toch ook veel waarde aan hoor. Ik vind het fijn dat het een beetje donker is als ik in de bak ga.
Lekker graven
Ik vind het vooral erg fijn op de bak als deze net helemaal verschoond is. Dan zitten er fris ruikende korreltjes in en dan ga ik lekker wild graven. Soms doe ik zo woest graven dat de korrels alle kanten opvliegen. Dan moeten mijn mensen weer alles opvegen, hihi. Maar dat doen ze graag voor ons hoor. Zij zijn tenslotte ons personeel. Mijn ervaring is dat een dikke laag korrels het fijnste is want daar kun je diep in graven. Net als buiten, dan maak ik graag een diepe kuil. Maar goed, ik dwaal weer af. Wat ik dus wilde vertellen en dat is iets dat mij soms pijn doet door mijn gevoel, is dat ik soms erg hard schreeuw voordat ik naar de bak ga. Daar schrikt mijn vrouw dan erg van. Ze weet namelijk niet zo goed waarom ik dat doe maar ik heb geprobeerd dat duidelijk te maken aan haar. Dat is denk ik ook gelukt.
Ik schreeuw hard omdat ik soms een beetje pijn in mijn buik heb als ik op de bak moet. Dan ga ik erin en lukt het niet goed. Dat duurt dan gewoon even. Soms helpt het om in de ene bak te gaan, dan weer in de andere en weer terug. En zo soms een paar keer. Maar als het dan uiteindelijk gelukt is, dan ben ik toch blij. Dan race ik door het huis of ren naar buiten toe en soms lijkt het wel alsof ik dan over de tafel en bank kan vliegen, zo snel ben ik dan. Dat heet dus opluchting, kennen jullie dat ook? Dan is mijn gevoel daarna ook veel fijner.
Netjes
Ik ben wel een van nature erg nette kater. Ik schud alle korreltjes van mijn pootjes af en graaf alles wat ik gedaan heb goed onder. Dat doe ik buiten trouwens ook. Soms doet Molly het kuiltje dat ze maakt niet goed dicht. Dan doe ik dat wel voor haar. Dat doe ik graag voor mijn mamapoes want ik vind haar lief. En zo’n open kuiltje, dat is toch niks zeg. Dus ruim ik alles weer keurig op. En ook dan ben ik blij trouwens. Ik schreeuw tegenwoordig wel minder als ik op de bak moet. Dat komt omdat ik wat meer kattensoep en soms ook een hapje yoghurt krijg. Dan gaat het allemaal wat makkelijker en kan ik daarna weer heerlijk slapen… uren en uren en uren. O ja, eerst wel nog wat eten natuurlijk als er weer plek in mijn buikje is. Dat slaapt namelijk nog veel fijner!
Knuffel van Lucky
PS Er zijn geen foto’s bij dat ik in de bak zit hoor. Dat is namelijk best privé.