Vorige week had ik geschreven dat mijn rug pijn deed, en ook mijn ene achterpoot, omdat ik een vergipsing had gemaakt met springen, het is gelukkig al bijna over hoor, maar ik moest wel twee keer naar de dokter ervoor, dat was omdat ik echt niks wilde eten, ook niet toen ik meediesijnen tegen de pijn had gekregen, ik lag alleen maar heel stil, mijn mensen waren best onder-hun-stuur, ze dachten dat er nog meer met me aan de hand was, ze moesten steeds aan Bolle denken die ineens een ster werd, daarom gingen we terug naar de dokter en die prikte mijn bloed om te kijken of alles goed was, je snapt dat ik daar niks aan vond, maar ik zei niks en ik bewoog me niet, ook niet toen het PUNTje van de naald in mijn vel ging.
Een tekkel
Mijn bloed was prima, dat wist ik wel want het zit altijd gewoon binnenin mijn lijf, en daar zit het feilig, wat zau er nau mee kunnen gebeuren?, mijn nieren en mijn leever en mijn suiker en nog veel meer waren helemaal in orde, mijn mensen waren blij en ze moesten huilen, omdat ze opgelugt waren dat ik niet een ziekte in mijn lijf heb, de dokter zei dat ik misschien wel vaker pijn in mijn rug ga krijgen, dat komt omdat mijn rug eigenlijk te lang is en mijn poten te kort, ik lijk op een tekkel zei ze, dat is natuurlijk niet waar want ik ben geen hond!, ik ben gewoon Kever, PUNT uit.
Feilig
Het was een moeilijke week, maar mijn mensen en ik hebben weer iets over elkaar geleerd, ik weet dat mijn mensen verdrietig en zenuwachtig worden als ik ziek ben, en mijn mensen weten dat ik heel stilletjes word en niet wil eten, maar dat ik juist WEL knuffels wil, ekstraveel zelfs, hele zachte knuffels, en we hebben weer gemerkt dat we op de blog allemaal vrienden zijn, mijn mensen en ik willen echt heeeeeeeel veel dankjewel zeggen tegen alle vrienden en vriendinnen van de blog!, zooo heee ik heb zoveel lieve woorden en meels gekregen, en zelfs een anfelop met snekkies en speelgoed van de Ttjes, en Dorus was hier in de tuin voor een intervjoew, het was bijna een overdo-sis aan Kever, zegt mijn vrouw, wat dat is weet ik niet, maar ik foelde me zooo feilig en SAMEN met iedereen, tot in de PUNTjes van mijn tenen.
Gras
Nu ben ik bijna weer de aude Kever, ik moet nog foorsichtig aan doen, maar dat is moeilijk, als mijn mensen even niet kijken zit ik alweer op het buro, of ik ren in mijn eentje door het gras, lange rug of niet, dat maakt mij niks uit, en met die korte pootjes die ik zau hebben ben ik snel hoor!, gisteren ving ik een balletje dat er al een tijd lag, en ook gras, kijk maar op de fillum, heb je een tekkel dat wel eens zien doen?, nee dat bedoel ik, daar moet je toch echt een Kever voor zijn, met zo een streepPUNT!