Het is op een zondagochtend een heleboel licht en donkers geleden als Huiskater Bert mij een vraag stelt. Of ik over mijn leven als jonge kater wil schrijven en ook over hoe het is om een halve meen koen te zijn. Poeh, daar moet ik eerst eens goed over nadenken. Eerlijk gemiauwd sta ik nooit zo stil bij mijn leven. Heb ik wel iets te vertellen? En hoe doe ik dat, een blog schrijven? Zo’n belangrijke beslissing wil ik eerst met mijn familie bespreken.

Tantes en Ooms

Omdat het wel netjes is om dat te laten weten, schrijf ik alvast een bericht terug. Gelijk stuit ik op een dilemma. Onder zijn mail staat pootje van Bertje. Maar ik kan toch helemaal geen Bertje miauwen tegen zo’n wijze kater?! Zo ben ik niet opgevoed door mijn grote broer Foppe. En die heeft weer van zijn Oom Sjaak geleerd dat je altijd netjes moet meowen tegen snorders die meer levenservaring hebben. Daarom begin ik keurig met Beste Meneer Huiskater Bert. Al snel krijg ik een reactie terug dat ik echt niet hoeft te meneren tegen Bertje. Na wat kattenbelletjes heen en weer vinden we een purrrfecte oplossing. Ik noem hem voortaan Oom Bert. Dat vind ik tof. Want tantes heb ik best veel. Tante Cato bijvoorbeeld, de moeder van Foppe. Zij woont ook in het huis waar ik woon. Dan is er tante Luna Poes, de furkering van mijn grote broer. Op het erf waar zij woont, wemelt het van de muizen. Ze gaat me leren hoe ik die kan vangen als ik in de vakantie bij haar ga logeren. Want hier in de wijde omtrek is geen muis meer te vinden. Die zijn allemaal in de mousmousse verdwenen. Ook heb ik een tante Frenkie, die bij opa en oma op twee benen woont. Zij heeft een mooie jas in wit met rood en zwart. Maar ooms, die heb ik nog niet. Nu dus wel.

Op proef

Ik moet u eerlijk meowen dat ik me afvraag of het wel bij me past, dat bloggen. Op de site van Oom Bert wordt al zoveel moois gemeowd door andere snorders die van alles beleven. Heb ik daar wel iets aan toe te voegen? Ik weet dat mijn Oudoom Sjaak van alles over zijn leven als ex-straatkat vertelde. Met een rugzak aan ervaring had hij genoeg om over te schrijven. Maar ik kom net kijken. Ik vraag mijn furriend CW om katvies. Die heeft jarenlang met Sjaak door de buurt gestruind. CW is duidelijk. ‘Spring gewoon in het diepe. Jij kunt heel goed klimmen en iedere keer als je uit die boom springt, land je altijd keurig op je vier poten. De eerste paar keren in die boom waren ook eng. Maar je deed het toch! Dat bloggen is vast net zo. Misschien mag het wel op proef.’

Nu is die dan hier, het eerste furhaal van mijn poot. Zal ik volgende keer weer meowen?

Koppie van Japie

—-

Japie is ook op Feesboek: klik op Japie halfbakken koen