Hajooo daar ben ik weer. *poink poink poink* Vandaag ga ik het oofer mijn balkon heppe. Misschien weete jullie het nog niet, maar ikke mag helemaal ajeen oppe balkon. Zonder dat mijn mense erbij blijf. Vetgaaf he?
Durrefte niet
In het begin durrefte ik niet oppe balkon. Ik bleef voor de ope deur staan met knikkende knietjes. Ikke hoorde rare geluidjes. Kinderen die huilde of lachte. En ikke hoorte mijn buurhont opmijeens dichterbij. Frauw sei dat hij echt niet bij mij kon koom en dat ik niet bang hoefde te sijn.
En toch was ik het best wel.
Pootjes buite
Mijn mensen moedigte mij aan. Kom maar Doorie seide ze. En toen gebeurte het… ik zette een pootje buite de deur. Ooh dat was so eng. Ik hoorde goet sjo Doorie. Nou je andere pootjes nog.
Opeens stont alle vier mijn pootjes buite. Ikke was bang. Ikke durfde echt niet ferder te loop en ging in mijn achteruitje weer naar binne.
Ikke wert oppetilt en ze zeiden dat ik een dappere katermanneke was.
Toen ging gelukkie weer de deur digt. Ik was zo moe van mijn bang zijn dat ikke naar het mensebet liep en daar in sjaap fiel.
Ikke sjiep heel lang.
Weer pjobeere
De folg dag mog ik het weer pjobeere. Ikke durfte al met vier pootjes buite te staan. En opeens liep ik!! En niet één stapje… nee, meerdere. Wat was ik tjots oppe meselluf. Ikke liep er eggie. Ikke sat te snuffele. Ooh ikke rook van alles. Allemaal vreemde luchies.
Ik hoorde wel steeds moet je daar nauw loope? Ik benne net een magneet met vieze dingetjes aantrekken. Mijn hele pakje zat onder de viese stofjes of blaadjes.
Mijn mense moeste lache en zeiden dat ik een viespeukie was.
Na een paar daag mog ik wat langer buite blijf. Maar wel steeds mette mijn mense er bij. Dus asse se geen zin hadde om op balkon te gaan, moes ik binne blijf. Ook asse ik voor de deur aan het huilen was.
Mog ajjeen
En toen beurde het!!
Man was mijn eten aan het verdiene en frauw was in de kookkamer bezig. Mette deur digt. Ikke zit/lig altijd in de kookkamer bij se. Dat fin ik gezellug.
Frauw moest steets oppe balkon zijn om dinge weg te gooi. En ze liet de deur ope staan. Ze sei ga maar dorusman. Ikke furtrauw jouw.
Ikke mog ajjeen!!!
Oooh!! Ikke was alleen op balkon. MIJN balkon. Ikke liep ooveral heen of achter. Frauw keek elke paar minuute waar ik was. Of ik liep selluf naar binne en tikte frauw aan. En dan zei se ooh wat goet fan jou dorusje.
Nu sijn we zo ver dat ze mij fertrauwe en ik mag, alse ik ge-eet gep of als mijn mense thuis zijn, gewoon naar buite. Zonder toesigt.
Alse mense weg sijn mag ik niet op balkon. Dan sluite se die af.
Nou… dit was het foor deze week.
Ik sluit af met een dikke koes
Foor MammaLoes
Toedeledokie
Hajooo. Daar benne ik weer. Dorusje. Waar ga ik het vandaag oof hebbe? Nou… dat sien we wel. Ikke pjaat gewoon wat en ik sjie wel watte er kom.
Jullie weet dat ik een boererijkat ben geweest. Nou… die sgijne wat koppiger te zijn. Eerste gedeelte klop, tweetst gedeelte niet. Ikke ben nie koppig.
Nou… het werd aafond en Loes en ikjes werden moe en hongerig. We had ons mandje meegenoom en pakte die uit de auwtoo.
Ze werden helemaal soezelig van geluk en van hun volle buik. Loes droomde van haar Bert en Katrien van haar Floris. Ineens zaten er vlinders zomaar op hun neusjes.
Gelukkig kwam er een vriendelijke man langslopen die het enge wurmpie aan de haak deed.
Loes: ik voel mij emozie van mij akzie. Dattie bijna in jou see lag tussen jou haring. Ik vind het spannend van mij afontuur. Mij Bert schrik assie hoor van mij gefaar. Maar wij heb nu wel haring op jou gril Katterien. Mij tand kom tot mij leeve. Mij water loop mij uit mij bek.
Lief soolzusdinnetje,
– Oooh Katterien kijk, mij broer Floris zwaai naar ons eigen. Hij vind jou lief dat hebbie gezegd.