Er kwam een grote doos in huis, van zoeplus die dozen zijn groot en steefig, maar daar ging het niet ofer, er zat een kadoo in, zei mijn vrouw. Of ik wilde ruiken. Ik wel maar eefe want met de doos was ook spanning in huis gekomen, misschien van de straat daar was het druk.
Mand
De dag daarna ging de doos oope. Er zat eten in. En een brokjesbal feels te klein daar begin ik niet aan wist ik meteen. En ook een grote mand, die was voor mij. Het was een Kerstkadoo.
Mijn vrouw zette de mand op mijn matje neer.
“Kijk eens Ollie,” zei ze, en ik keek en meteen kwam het gefoel van heppie in me. Dat heb ik nou faker en dan ga ik trappelen. Dat hoort erbij zo beleef je het gefoel.
En nou met de mand deed ik het meteen. Poote erop, trappelen, het duurde een hele tijd en toen was het heppie-gefoel rustig dus ik hield ook op met trappelen en ik ging eefe wat anders doen.
Kerstkadoo
Later op de dag keek ik nog eens naar de mand.
En toen snapte ik mijn Kerstkadoo. Het was niet alleen om in te trappelen, ik kon misschien ook wel in de mand gaan liggen. Maar ik ben een grote jongen en ik dacht pas ik wel. Dus eerst mijn eene poot, mijn andere en toen stapte ik in de mand. En het paste. Ook toen ik ging liggen.
Alleen wat ik in de mand moest doen dat wist ik niet. Het was mijn eerste mand, mijn meubel is weer anders en de bank is ook weer anders, en met een mand heb ik weinig erfaring dat is gewoon zo.
Dus toen ben ik me een beetje gaan wassen en daarna ging ik weer wat anders doen.
Wennen
Nou staat de mand achter de kastjes. Weeges ik wil wel op mijn matje liggen en zo kan ik toch trappelen. En soms ga ik er in staan en dan denk ik ga ik liggen ja of nee. Dus ik heb nou iets erbij om aan te wennen en eerlijk waar, dat kan ook fijn zijn fooral als het met trappelen is.