Alle berichten van mevrouw Bert

Hoe Mittens de asielpoes een thuis kreeg

asielpoes   Mittens de voormalige asielpoes ligt er heerlijk bij. Luxe kussens in je eigen huis, dat is superheerlijk. En er is ook volop liefde, dankzij de inzet van een jong meisje.

Dit verhaal komt uit Texas, Amerika. Eigenlijk begint het twee jaar geleden. Toen ging  de kat die er toen woonde over de regenboogbrug en het hele gezin was ontroostbaar. De kat was dan wel 19 jaar, op zich een mooie leeftijd maar toch – of beter gezegd juist daardoor leek het leven zonder  moeilijk. Als je zo lang samen bent geweest…

 

De muur

Peyton, de jongste dochter in het gezin wilde dat er een nieuwe kat zou komen. En wel een kat uit het asiel, omdat die het hardste een nieuw thuis nodig hebben.

asielpoesHaar vader zei nee.

Wat doe je dat als jong meisje? Precies. Je gaat emotionele druk uitoefenen. Binnen de kortste keren verscheen er in de huiskamer een muur vol zielige tekeningen en teksten, bedoeld om het hart van de vader te verzachten. En ze ging er vol in, zoals we dan zeggen.

Hoe kon een vader weerstand bieden aan zulke dringende oproepen van zijn dochter?  Hij wankelde dus.

 

Verjaardag

Peyton wist dat ze een extra troefkaart had: haar verjaardag kwam eraan. Op 9 december was dat. En wat onvermijdelijk was, gebeurde. Enkele dagen ervoor ging Peyton met haar vader naar Watauga Animal Shelter, het plaatselijke asiel.

Daar zat al een poosje de tweejarige Mittens te wachten tot ze een nieuw thuis kreeg. Toen Peyton haar zag, was het liefde op het eerste gezicht. Mittens had haar mandje gevonden, en wat voor mandje. Heerlijk als je zo welkom bent,

Gezin

Nu is het gezin weer compleet en dat komt dankzij Mittens. Ze ligt op de bank, ze hangt met haar mensen waar ze maar kan en ze slaapt ook graag op de schoot van de vader, die nu helemaal begrijpt dat zijn jonge dochter gelijk had. In hun gezin hoort gewoon een kat, en die is er nu. Mittens is nu ex-asielpoes.

(Bron: Lovemeow.com)

 

Alkmaar heeft een kattencafé

 Alkmaar heeft het: een nieuw kattencafé. Op de website van DigiBeet en Kattencafé (zo heet het) worden de katten voorgesteld. Wat leuk om al die verschillende poezen en katers alvast een beetje te leren kennen. Klik en kijk 

 

Lefko

Een goed voorbeeld is de poes linksboven. Zij heet Lefko en er staat bij: “Van de witte katten is Lefko de kleinste. Ze heeft twee verschillende kleuren ogen. Lefko werd moederziel alleen op straat gevonden en is daarna met de fles grootgebracht. Hierdoor is ze erg op mensen ingesteld en zeer aanhankelijk. Ze zit graag bij je op schoot en dan gaat de motor op volle sterkte aan. (vrouw van April 2017)”  Dan weet je meteen wat je kunt verwachten. Maar evenzogoed gelden er in het kattencafé van Alkmaar de gewone regels. Respect voor deze bewoners staat op de eerste plaats.

Computers

In dit kattencafé kun je ook terecht als je computerproblemen hebt. Dus voor advies en ook reparaties. Dat doen de katten niet, ook al helpt elke kat graag. De combinatie van katten en computers is bedacht door de initiatiefneemster van het kattencafé.  Doenja Bobbeldijk komt uit de IT en wilde iets anders, maar wel met IT en ook met katten. Ja, dan kom je op zoiets uit. Als het er is, lijkt het opeens vanzelfsprekend.

Griekenland

Minder vanzelfsprekend is de herkomst van de tien katten die in het café wonen. Ze zijn allemaal zwervers uit Griekenland, die nu een nieuw leven in Nederland hebben gekregen. Elk van de katten heeft een eigen manier om met mensen om te gaan, maar nieuwsgierig en aanhankelijk zijn ze allemaal. Je krijgt de indruk dat ze inmiddels heel goed Nederlands begrijpen.

Reserveren

Wil je het café bezoeken, dan moet je reserveren.  Dat is nodig omdat de katten maar een beperkt aantal mensen aankunnen. Logisch. Te veel bezoek is voor niemand goed. Zin in een bezoekje? Klik en reserveer. 

 

  Seniorpoes is Britches zeker weten: deze dame met rondingen is al twintig jaar.  De ouderdom komt ook voor haar met enkele gebreken, maar daarom geniet ze nog wel volop van haar poezenleven.

Hoi Britches uit Texas, Amerika!

Verrassing

Deze supersenior is niet wat je zou verwachten van de gemiddelde twintigjarige poes. Ze houdt van slapen en knuffels, maar ze is elke dag blij dat ze er is. Wanneer ze een dekentje ontdekt, gaat ze het meteen uitproberen: ligt het lekker, slaapt het goed? Ze is niet bang voor iets nieuws.

Wanneer Britches een snoepje wil, gaat ze even op haar achterpootjes zitten. Dat kunstje helpt altijd. De knuffels die ze erna krijgt, kunnen haar niet lang genoeg duren. Elke dag is een feest voor haar.

Gezondheid

Met haar leeftijd zijn ook wat gezondheidsproblemen ontstaan. Ze heeft al haar tanden niet meer. Haar geheugen hapert soms, wat voor een actieve poes lastig kan zijn. En ze heeft af en toe een epileptische aanval. Soms is de bak net even te ver weg en dan doet ze wat ze moet doen, waar ze is.

Haar vrouw vertelt: “Ze kan alleen naar de linkerkant draaien, ze loopt de hele tijd in de weg en vanwege haar geheugenverlies wordt ze voor haar gevoel elke dag wakker in een nieuw huis, maar ze is mijn poes en ze is volmaakt.”
Dat is liefde.

Asiel

Met die klachten zat de seniorpoes in het asiel te wachten op een thuis. Wie zou haar dat geven? Ze was toen ook nog te dik, wat weer andere gezondsheidsproblemen kon veroorzaken. Maar toen de juiste vrouw haar zag, was het meteen in orde.  Britches gaf haar een kopje en ging mee naar haar nieuwe thuis.

Hier raakte ze op een gezond gewicht en werd ze de blije knuffelpoes die ze van binnen eigenlijk was. “Van binnen is ze nog steeds een kitten,” zegt haar vrouw.

seniorpoesVriendin

In haar nieuwe huis heeftt Britches een vriendin gevonden in een  andere poes. Olive helpt haar oudere dame met alles. Ze zorgt dat ze veilig is, dat ze het altijd warm heeft en dat ze weet waar het lekkere eten staat.  Zo brengt deze seniorpoes het beste naar boven: in de vrouw die haar een thuis gaf, en in haar poezevriendin.

(bron: Lovemeow.com)

buidelrat  Vooraan: een verbaasde kat in een mandje. Achteraan: een gelukkige buidelrat in een mandje. Tete wilde graag een kat zijn, net als de andere dieren in het huis. En dat is gelukt of nou ja… bijna.

Dit is een merkwaardig echt-gebeurd verhaal uit Kansas, de Amerikaanse staat waar The wizzard of Ozz speelde.  U weet vast nog, die rode schoenen van Judy Garland. Nu is er iets wonderlijks in Kansas.

Opvang

Al een heel poosje gaf een oudere dame in Kansas onderdak en eten aan zwerfkatten. Iedere kat mocht bij haar komen eten en logeren, en ze kregen er net zoveel knuffels als ze wilden. Oma’s huis en hart waren even groot en er was ruimte voor iedereen. Ze had dus best veel aanloop. Zulke huizen zijn populair.

Anders

Op een dag kreeg oma bezoek van een kleinzoon. Hij vond dat een van de katten er een beetje vreemd uitzag. Anders dan de andere katten.  Zo anders, dat hij wist dat dit dier eigenlijk geen kat kon zijn, ook al lag het in een hoekje in een kattenmandje, tussen de andere katten gezellig te slapen.

Het dier leek op een oppossum, een buidelrat. Oma ontkende het.  Iedere kat zag er nu eenmaal anders uit en Tete – zoals hij inmiddels heette – woonde er al een paar maanden en hij was gewoon een van haar katten.

Buidelrat

In het Nederlands klinkt het woord ‘buidelrat’ niet gunstig. Dat is jammer. Buidelratten zijn mooie en bijzondere dieren. In Amerika en Canada zijn er wel honderd verschillende soorten die vermoedelijk allemaal afstammen van de marsipulami, die in Noord-Amerika leeft.  In tegenstelling tot de naam, hebben ze geen buidel zoals de kangoeroe, wel twee buikplooien.

In Amerika zijn de oppossums dus veel gewoner dan bij ons.

Blijvertje

Hoe lief een oppossum ook is, een zwerfkat is het niet, en dus was Tete eigenlijk niet op zijn plaats bij de katten-oma. Maar hij mocht toch blijven. Tete was vriendelijk al hield hij niet zo van knuffelen als de andere katten en hij hoorde er inmiddels gewoon bij.  Het huis en het hart van Oma hadden ook voor hem een plekje.

(bron: Lovemeow.com)

Het Kattenkabinet in Amsterdam

Kattenkabinet Amsterdam   Het Kattenkabinet in Amsterdam is een attractie voor iedereen die van katten houdt. En van kunst.  En van katten in de kunst. Het mooie is: je kunt het museum ook online bezoeken.

Klik en kijk: Kattenkabinet virtuele rondleiding 

Ontstaan

Het verhaal over het ontstaan van dit bijzondere museum moet iedereen raken die een hart bezit.  Zakdoek klaar? In 1883 ging de rode kater J.P. Morgan over de regenboogbrug. Zijn man Bob Meijer was bijna ontroostbaar. Als een soort rouwtherapie ging hij van alles verzamelen dat met katten te maken had. Dat lukte zo goed, dat de verzameling een museum werd. Het staat op stand, namelijk aan de Herengracht 497. Vijf indrukwekkende stijlkamers vol kunst, ter ere van een rode kater. J.P. Morgan kun je leren kennen in zijn eigen stijlkamer.

Winkel

Voor degenen die graag winkelen, is er de webshop. Er zijn posters, ansichten, t-shirts, boeken en een leuke collectie diversen, waar je voor 50 eurocent een J.P. dollarbiljet kunt kopen.  Mooi om hem ook hier tegen te komen.

Poezenboot

Het Kattenkabinet heeft dus geen levende katten om mee te knuffelen, dit voor de duidelijkheid. Het is geen kattencafé (dan moet je bezoekuurtjes reserveren in Kattencafé Kopjes) en het is evenmin een opvang zoals de Amsterdamse Poezenboot, waar ze altijd nog wel donaties kunnen gebruiken. (twee euro mag ook). Het is puur gericht op de kunsten en katten. Ja, en een beetje op winkelen.

Collectie

Ook al is er veel te zien in de collectie, voor het bezichtigen van vijf kamers hoef je natuurlijk geen hele dag uit te trekken. Ook al niet, omdat je tijd nodig hebt om kunst in je op te nemen en die indrukken te verwerken. Het is dus bij uitstek geschikt voor meerdere bezoeken. Dan ga je voor een schilderij staan en je laat het helemaal in je hart komen. Die ene kat op dat portret, wie is hij of zij?