Zelf heb ik mijn hele gebit nog, voor zover ik weet. Ik hoop ook dat ik al mijn tanden houd, want ik wil geen kunstgebit. Maar ik weet dat een kat ook zonder tanden en kiezen prima kat kan zijn. Mijn grote liefde Molly had namelijk in totaal nog maar 4 of 5 tandjes en kiesjes.

Eerste keer

En toch wist ik de eerste keer dat ik haar zag meteen dat ze voor mij de vrouw van mijn leven was.

Ik woonde toen buiten, en werd samen met een grote groep katten gevoerd. In een huis wonen durfde ik niet.
Tot ik Mol zag, en wist dat ik altijd bij haar wilde zijn.
Ik ging elke nacht haar huis in. (En at haar eten op, maar dat terzijde).
In het begin werd Mol razend als ze door had dat ik er was, en sloeg ze me volkomen in elkaar. Dan moesten Molletjes mensen, die nu ook mijn mensen zijn, mij komen helpen.
Nou, toen wist ik het natuurlijk helemáál zeker! Zo’n vrouw, die zo mooi en zo stoer is, die vind je nooit meer.

Tijger

Dus ik bleef volhouden en uiteindelijk legde Mol zich er bij neer dat ik binnen kwam.  Ik mocht niks van haar: niet op bed, niet op de vensterbank, niet op de bank. En ik mocht niet door het huis rennen, want daar hield ze niet van. Dus dat deed ik allemaal niet, want ik wilde dat ze me lief vond.
Ik liep haar overal achterna en ging altijd met haar mee. Waar Mol was, was ik.
Mol was tien jaar ouder dan ik, doof, kon niet meer zo goed zien, en was een beetje in de war. Maar toch respecteerden alle katten in de buurt haar. En terecht, want als ze boos was was ze een tijger.
Een tijger zonder tanden, maar rennen en krijsen dat ze kon!

Trots

Als ze een kat uit de tuin joeg ging ik altijd snel op een tuinstoel zitten, want ik vond het een beetje eng. Na afloop ging ik dan naast haar zitten, en gaf kopjes en kusjes. Wat was ik dan trots op haar!
Ook zonder kiesjes en tandjes at Mol gewoon alles wat ze voor die tijd ook at. Als we runderhart kregen, of vers vlees, duwde ze mij bij mijn bakje weg en at eerst dat leeg en dan pas haar eigen bakje. Dat liet ik altijd toe, want ze moest goed eten om sterk te blijven.

Stel

Bijna een half jaar waren mijn Molletje en ik een stel.  Ik was zo gelukkig met haar, en zij uiteindelijk ook met mij.

Toen werd ze nog zieker, en ging ze voor altijd slapen. Zonder mij.
Ik heb haar een jaar lang gezocht en mis haar nog steeds.

Stoer

Mol liet zien dat je ook zonder gebit stoer kunt zijn.  Dat stoerheid in jezelf zit, en niet in hoe je eruit ziet. Als je denkt dat je stoer bent, en mooi, en lief, en je zo gedraagt dan ben je dat ook.
Maar met dat stoerzijn moet ik nog oefenen, zo zonder Mol.