Tag archieven: Vlo

Kater Bolle over als je er weer bent (zijn laatste blog)

weer

Bolle is begonnen aan zijn reis over de Regenboogbrug. Dit heeft hij kort ervoor geschreven, hij was heel gelukkig met zijn mensen en met ons zijn vrienden. En wij met jou, Bolle. Dankjewel voor al je vriendschap en liefe woorden. Je blijft bij ons horen.


Het ene moment ben je gewoon in je tuin aan het scharrelen, ook al moet je steeds spugen. Het volgende moment zit je zomaar in je reistas.

Spugen

Ik vond het zelf niet nodig, maar mijn mensen waren eerlijk waar in paaniek. Alles wat ik die dag te eten had gekregen kwam er keihard uit, ik wist geeneens dat ik zo keihard kon spugen! En de laatste brokjes wilden er niet meer uit. Ik bleef maar kokhalzen, zo heet dat.
Ook al kwam er niks, mijn tong hing bijna op de grond zo hard probeerde ik de brokjes eruit te krijgen.

Ziekenhuis

Toen we met de trem en de meetroo waren geweest waren mijn mensen en ik in een soort ziekenhuis voor dieren. Nou, dan weet je het wel. Ik werd bekeken aan alle kanten, en er werd een footoo van mijn buik en mijn longen gemaakt.
Na een tijd zei de dokter dat ze wilde dat ik daar bleef loosjeren. Ik wilde dat zelf eigenlijk niet, en mijn mensen ook niet. Maar ze zagen wel dat het nodig was, vertelden ze me later.
Iedereen dacht dat ik een haarbal had die helemaal klem zat, of een grasspriet die tussen mijn neus en mijn keel was gekomen. Dan moest ik geopereerd worden.

Morfien

weerIk was superbang. Iedereen was heel erg lief, maar ik kende ze helemaal niet! Ik wilde niet eten, ik wilde niet naar de weecee, en ik lag helemaal verstopt in een hoek. Ik deed tegen niemand boos, maar ik heb wel een keer geblazen. Dat vond ik zelf best stoer, maar ik werd toch opgepakt en meegenomen. Naar een kamertje waar ik een kale buik kreeg, en iets dat een egoo heet. De dokter schrok toen ze mijn buik en darmen zag. Alles was helemaal dik. Daarom kreeg ik pijnstiller, een hele sterke. En een infuus.
In de middag werd ik in mijn tas gezet, en meegenomen naar een kamertje. Daar zaten mijn mensen! Ik was een beetje stoont, wegens dat ik morfien had gekregen. Maar we hebben zoveel geknuffeld en kusjes gegeven, het was superfijn.

Loosjeren

Na een tijdje werd ik weer meegenomen naar mijn hokje. Ik kreeg wat eten in mijn mond, want ik wilde zelf persee niet eten. En ik moest toch nóg een nachtje blijven loosjeren, erg hè?

Naar huis

weerDe volgende dag heeft iemand nog met naalden in me geprikt. Dat vond ik niet fijn. Toen ze me nog een keer wilden prikken, voor mijn bloed, was ik zo vreselijk bang dat ik helemaal in elkaar dook en me probeerde te verstoppen. Daarom heb ik een heel klein mienie-narkoosje gekregen, een roesje.
In de middag werd ik weer in mijn tas gezet en meegenomen.
Ineens zag ik mijn mensen. En ik snapte dat ik naar huis mocht, samen met mijn mensen.
Ooo, ik was zo vreselijk blij, ik moest trappelen en schuiven in mijn tas. In de meetroo mocht ik met mijn hoofd uit de tas en ik kroop helemaal tegen mijn mensen aan. Ik bleef maar kopjes en kusjes geven. Mijn vrouw deed eigenlijk best een beetje raar, ze riep de hele tijd mijn geheime naam en zei dat ze me nooit meer alleen zou laten. Mijn man was heel stilletjes, hij had natte ogen.

Thuis

Nu ben ik weer thuis.
Ik krijg drie keer per dag meediesijnen zomaar hóps in mijn mond gespoten.
Ik heb iets dat een hele moeilijke naam heeft. Pancreatitis. Dat betekent dat mijn alvleesklier ontstoken is. Raar is dat, ineens ben je ziek van een klier waarvan je niet eens wist dat die bestond. Mijn maag en mijn darmen zijn ook ontstoken. En mijn nieren zijn een beetje ziek.
Maar nu ik die fiese meediesijnen krijg foel ik me piekoo belloo.
Ik spin, ik rol op mijn rug dat mijn kale buik wordt geaaid en ik eet alles wat ik voor mijn neus krijg.

Pootjes

En weet je wat zo biesonder was? De hele tijd dat ik ziek was, en nog steeds, foelde ik van alle kanten pootjes. Die pootjes waren van mijn vrienden en vriendinnen, dat wist ik meteen. Er waren ook sterrenpootjes bij, van mijn Mol en Billy en Vlo. Zoooooveel pootjes…
Mijn mensen foelden dat ook, zeggen ze. Die pootjes die hielden ons overeind, we konden er op leunen zodat we niet omvielen.
En die pootjes hebben gezorgd dat ik me nu zo goed foel, en geen pijn meer heb.
Mijn mensen kregen allemaal lieve berichtjes en telefoontjes en meels, ze moesten er elke keer weer om huilen. Omdat ze het zo vreselijk lief vonden, hoor, niet van verdriet.
Daarom zeggen we alledrie wel een miljoen keer dankjulliewel. En ik geef iedereen heel veel lieve kopjes, ook al zijn ze een beetje kleverig en wankel van de morfien.
Maar ik ben er weer!

Pee Es:weer in het ziekenhuis hebben ze een teekening en letters voor me gemaakt. Die mocht ik meenemen. Ik ga hem altijd bewaren.

Dorus praat tegen Poppy (en Loesje ook)

Poppy

Hajooo Poppy,  is alles goed met jau? Waar benne nou? Ikke mis je so.

Oppe 12 juli foorig jaar ging je evve weg. Ikke sei nog tossooo. Ik mog niet met je mee.
Frauw sei al steets teege mij datte ik je met rus moes laate. Maar we ware nog so jong. Pas 10 weekjes. Dan hoor je tog te peele? Dan hoor je nie siek te zijn.

Oppe bak

Weet je nog hoe faak we peelde? Iedere dag wel hondertmiljoen keer. Jij peelde graag saggies. Nau… eg niet. We sijn tog jochies. Dan hoor je wuig te pele. Hihihi
Peelde ik te ruig dan met je? Nee toch?
Of kwam het ommedat je een beetje tauwt was datte je nu weg ben. Want je plaste en poepte soms naas de bak. Maar dat pjopleem was, flak voordat je voorgoet wegging, tog oppelos?
Je ging, nadat we kleikorrels krege, weer keurig oppe bak.
De kap wert er voor jau selfs affehaalt.
Ooooh wat ware we tjos op jau datte we keutels opeens in de bak sagen ligge fan jauw.
Dus daar kan het niet aan ligge datte er niet meer ben.

Ons plekkie

Fond je mij niet meer weuk? Was het toch het ruige pele? Ikke weet nog dat we onse eerse muis kwegen. Fan mamsie gekreeg!!
Wat ware we er bang voor, hè? Maar jij was de dapperste van ons tweetjes. Jij liep op de gefaarlijke muis af en gaf hem tikkies hihihi. Nau… toen durfte ik het ook. Na het pele ginge we altijd evve flink sjapen. Ikke slaap nog steeds op ons plekkie hoor, alleen een paar sentiemeeter ferder. Ik lig nu ook in een egt mantje, of ik ga onner de taafel slapen. Bij die grote middepoot. Waar we ook veel sliepen.

Me frientjes

Ikke snap het nie Poppy. As ik nou heel wief sorrie seg, kom je dan weer terug? Ikke seg het heel eerlijk Poppy… ik mis je zo.
Kijk… tijger en beertje zijn lief hoor en ik peel ook gjaag met ze. Ik kan bijten joh, niet normaal. Keihard hihihi.
Ikke was nog een klein manneke toen ik se kweeg. En beer en tijger waren groot joh!! Iedere keer as ik met ze wau wopen struikelte ik.
PLOF
Me mense zaten er hard om te lachen. Maar nou ben ik keigroot en ook lootzwaar. En ik loop met beide door het hele huis.
Ikke hep het zelfs voor elkaar gekreeg dat ik se beide kweitraakte. Ooooh hihihi mij mense soggen zich wot. Maar gewukkig vonden ze me frientjes steeds terug.
Als jij nou tewug komp dan mag jij ook hun vriendje worre. EG!!

Jou bonuseten

Poppy, ikke weet dat toen jij siekies was ikke teets met jau wau pelen. Jij lag bij frauw.
Je sliep alleen nog maar. Soms wau je nog wel wat eten.
Ikke was jawoers. Ikke wau ook ete. Ikke wau ook bij frauw ligge. Maar ik wau ook met je pele.
En dan sloop ik stiekumpies agger frauw en ikke peelte met je.
Dan zei man wat en haalde frauw me bij je weg en zette me oppe floer.
Frauw sei nu niet liefurd tege me en gaf me een koes.
Poppy voelt sig niet so wekker seide se.
Ikke kjeeg jou bonuseten as jij klaar was. Of beter geseg… as je er een paar likkies fan hat ge-eet.
Ooooh dat was superlekker eten seg.
Toene jij weg bleef hielt dat bonusete tjauwens gewoon op. Zo stom!!

De dokter

Poppy… je sei teets ikke foel me so ziek. Je was al een keer eerder bij tante Floor gewees. En je kweeg meesiesijntjes. Die nam je ook bjaaf in. Maar se hiellepe je niet.  Binne een week moes je weer naar de dokker sei-jen se.
Dat was de twaalfte julie.
Frauw was stil. Se keek af en toe naar jou.
Se gaf je bonuseten. Ikke poinkte ook op bet maar ik wert er steets affezet.
Nu niet lieffurt sei frauw. Elluk half uur ging frauw naar jou toe. Met ete of gewoon om te kijke hoe jij was.  Je sliep alleen maar. Frauw sat feel met mij te pele.
Opeens zei frauw Dooremans, pas jij evve op het huis? Ikke moet evve weg.
Se pakte jau op en stopte je saggies in onse kittenreismant.
Tossoooo Poppy sei ik nog en ik ging pele.
Dat was de laase keer dat ik jauw sag.
Frauw kwam een tijt later tewug. Alleen. En een uur later ook mij man.  Ik keek me mensen aan. Ik poinkte op de bank. HUH? Ik rook Poppy oppe arm van frauw.
Maar… maar… wat een rare geur!!
Frauw haar ogen waren nat. Ik riep Poppy… waar benne je?  Frauw sei liefurt, je broertje was heel erg siek.  Se hep alles uitlegt dat je nu niet meer ziek was. Maar Poppy… asse beter was, waarom ging je dan niet mee naar huis?

Poppy… is alles goed met jau? Waar benne nou? Ikke mis je so.

Dorusje

Lieve Poppy,

Poppyhier jou MammaLoesje die van ze eigen nog teege jou wil zegge dat mij hart jou mis. Jij ben mij andere jonge en omdat Mamsie geen erfaring heb met kittes hebbie lang gedacht dattie geboore ben als beebiemeisje. Hoop dattie weet dat het foor jou Mamsie geen ferschil maak. Jij ben blijf foor alteit mij kleine Poppy, wie jij ook ben en waar jij ook ben.
Jou broer Dorus heb alles al gefraag aan jou mij beebie. Jou mamsie wil alleen nog weete offie ook lekker eete heb ofer jou reegeboogbrug? En offie genoeg krijg? Want jij mag niks tekort koome, anders moet Mamsie naar boofe koome. Jij ben en blijf mij kleine zwarte Paarel, mij blek bjuutie. Jij zit in jou mamsie ze hart en alles in jou mamsie zeg dattie jou zo graag langer bij ze eigen had gehad. Maar soms ga het zo en dan moet jij akzepteere.
Mamsie heb er nog steeds ferdriet van maar zij weet ook, jij ben nu boove en jij ben nie alleen. Jou Oma Prinses Katrientje sorrug foor jou eigen en jij heb jou oom Vlo en oom Fynn. Dan hebbie ook katerpraat, dat is belangrijk.
Iedere avond als jou mamsie op ze denkpaal lig en zij kijk naar ze heemel dan zie zij een kleine, lieve ster. Dan foel mij hart, jij zwaai naar ons. Naar jou mamsie en naar jou broer Dorus. Dan foel jou mamsie ze traan van ferdriet en geluk. Want jij zal altijd straale mij jonge, recht in jou MammaLoesje ze hart.
Mamsie fergeet jou nooit, jij blijf mamsie ze kleine, zwarte beebiePop

MammaLoesje

Kater Bolle over als je heupen ouder worden

heupen

De laatste tijd gebeurt er soms iets vreemds als ik loop. Mijn voorpoten lopen rechtdoor, maar mijn heupen zakken een beetje naar de zijkant. Samen met mijn achterpoten. Het is maar eventjes hoor, ik val niet om.

Als mijn mensen het zien houden ze mijn heupen even recht, dat ik weer goed sta. Als ik alleen ben doe ik zelf alles weer goed neerzetten.
Ik heb de laatste tijd ook wel eens dat het niet helemaal goed lukt als ik wil gaan liggen. Mijn rug foelt niet fijn en ik kan ineens niet verder. Dan probeer ik het de andere kant op en dat gaat wel goed.
En als we met de veer spelen doe ik nu iets voorzichtiger met surfen over mijn tasjes.

De jongste

Mijn mensen zeggen dat dat komt omdat ik niet meer de jongste ben. Terwijl ik wél de jongste ben! Bij ons thuis in ieder geval. Ik ben ongeveer 15, en mijn mensen zijn echt veel en veel ouder dan 15. Maar mijn vrouw legde me uit dat het iets is dat mensen zeggen. Het betekent dat ik een beetje oud ben. Of seeniejor, zo kan je het ook zeggen.

Gewrigten

heupenIk vind het mooi om ouder te worden. Als je ouder bent heb je veel erfaring, je weet een heleboel, je hoeft niet meer de hele tijd te rennen en te spelen en je kan lekker veel slapen. Superfijn vind ik dat. Maar sommige dingen zijn misschien niet zo leuk. Dat je een beetje minder soepel bent in je lijf en in je gewrigten beivoorbeeld. Dat hoort er bij, het is sleitaasje. Mensen noemen dat ar-tro-se.
Het is daarom ook belangrijk dat mijn buik niet te groot is. Want die buik moet ik natuurlijk dragen, en dat maakt dat mijn kniejen sneller sleiten als ik te dik ben.
Mijn mensen en ik doen ons best dat ik slank word, maar het lukt nog niet helemaal.

Mijn hendikep

En ik heb ook nog mijn hendikep. Omdat ik als beebie niet goed te eten heb gekregen ben ik een beetje raar gegroeid. Dat komt omdat ik niet genoeg fietamiene Dee heb gehad.
Bij mensen had je dat vroeger ook, het heette Engelse ziekte of rachitis. Ik heb gevraagd of mijn vrouw dat even wilde schrijven, want het zijn moeilijke woorden.
Ikzelf gebruik die woorden niet, want waarom zou ik? Ik hoef niet aan andere katten uit te leggen wat ik heb. Als kat maakt dat je helemaal niet uit.
Mijn benen zijn altijd anders geweest dan bij andere katten. Ik ren anders, mijn benen gaan naar de zijkant in plaats van naar voren en naar achteren. En ik kan met mijn achterpoten bovenop mijn hoofd krabben, dat is best handig.
Ik ben zoals ik ben, ik weet niet anders en ik foel me er prima bij.

GroteBeer

heupenGroteBeer, die hier voor mij woonde, kreeg spesjaal voer voor zijn gewrigten. Dat hielp een hele tijd goed, en toen het niet meer hielp kreeg hij elke dag iets tegen de pijn. Zover is het bij mij nog niet. Maar mijn mensen zeggen dat ze volgende week de dierendokter gaan bellen. Ik hoef zelf niet aan de telefoon gelukkig, want ik zou niet presies weten wat ik moet zeggen. En ik wil er liever ook niet heen want ik ben net geweest. Straks kom ik dan zonder tanden thuis, net als Loes!
Maar mijn mensen zeggen dat ze willen vragen of er iets is dat ik in mijn eten kan krijgen. Iets dat een beetje helpt dat ik weer goed kan bewegen.

Ar-tro-se

Mevrouw Jip schreef in een antwoord op de blog al over traumeel. Dat is ook goed voor als je ar-tro-se hebt. Sinds een week krijg ik dat in mijn eten. Het zijn pilletjes die mijn vrouw helemaal fijn maakt en door een beetje goermetmoes met vissmaak doet. Dat eet ik heel goed, met pil en al.
Ik merk nog niet echt iets dat ik weer helemaal jong ben. Maar dat is misschien ook te snel.

Seeniejor

heupenIk vind het niet erg dat ik niet meer zo snel en zo soepel ben. Zo gaat dat in het leven, dat weet ik best. Eerst ben je een beebie en dan een grote kater of poes en als laatste een seeniejor. Andersom kan nou eenmaal niet.
Je kunt beter oud kunt worden dan dat je het niet wordt, vind ik. Zoals Billy, mijn vriend uit de tuin. En Vlo en Fynn en beebiePop. Of onze Popje. Die hebben geeneens oud kunnen worden, ook al hadden ze dat vast wel gewild. Maar hun lijf was kapot.
Dat is superverdrietig, als je voor altijd jong blijft. Als ster.
Wat maakt het dan uit als ik een beetje onhandige benen heb?

Dus ik loop gewoon door, ook al gaan mijn heupen soms de andere kant op. Ik heb geen haast, dus dat geeft niks.
Ook al duurt het wat langer, ik kom altijd waar ik wil zijn.
Bij mijn mensen.

Loesje vertelt assie schrik van het nieuws…

nieuws

Soms begin jou nieuwe jaar en moet jij wenne. Jij wil jou nieuwe jaar leere kenne en jij wil rustig beginne. Van me eigen heb ik u vorige week fertel van mij probleem met mij maatje meer.

Aan mij maat

Mij dokter zeg dat ik aan mij maat ben, hij heb het gezien op ze weegschaal. Van mij eigen wil ik mij leeve nie laate lijde door mij  getal op mij weegschaal. Gelukkig heb u mij allemaal u beste tip gegeeve. Mij hart foel dankbaar zijn maar mij buik foel nog
steeds mij weerstand. Assie het aan mij eigen fraag dan hoef het nie. Mij dokter wil het, hij vin mij buik te groot. Dan hebbie wel jou eigen dielemma waar jij mee worstel. Jij ben er druk mee.
Dan kom jou vrouw ineens en zij zeg, Loes er is iets gebeur en zij geef mij zachte knuffels. Van mij eigen gaf ik wel mij kopjes maar mij ene tand ruik ze onraad. Assie maar één tand heb dan kan jij er wel veel mee. Mij vrouw zeg Loes jou lieve vriend kater Vlo is over ze reegeboogbrug gegaan. Dan sta jou nieuwe jaar stil, van jou ene op jou andere moment. Van mij schrik kon ik mij geluid nie meer maake. Mij traan liep uit mij oog van mij verdriet.

Mij vriend Vlo

Jij fraag jou eigen meteen af in welk jaar jij ben beland? Selluf heb ik er geen ferstand van maar mij hart schrik assie zo moet beginne. Hoe kan jij jou jaar beginne assie jou vriend af moet geeve.
Vlo was mij lieve vriend van mij blog. Assie blogt dan schrijf jij verhaaltjes. Mij vriend Vlo heb ze allemaal, geleeze. Hij was van ze eigen een wijze katerman, hij heb mij eigen geholpe met mij sessuweele foorlichting. Hij gaf iedereen ze tip en hij was vriendeluk. Van me eigen vin ik vriendeluk zijn belangrijk. Jij kan ook blaase maar wat hebbie dan. Jij ferplaats alleen jou lucht en jij koop er niks foor.
Mij vriend Vlo was harteluk en hij was ze eigen bescheide katerman. Hij heb ook mee gedaan met mij hoedjessjoow en hij was trots op ze eigen, spesiejaale hoedje. Het was mij Vlo Hoedje, jij kan ze nerregus koope. In mij hart hoop ik dattie ze hoedje nie fergeete is toen ie over ze reegeboogbrug  ging. Maar misschien hebbie het voor ze vrouw, Mevrouw Vlo achter gelaate. Assie Vlo een beetje ken dan weet jij, hij heb ze hart van goud. Ze hart heb het altijd goed gedaan, het waare ze niere. Ze niere waare stuk, dan kan jij niemeer ferder.
In mij hart geef ik mij trooskopjes aan Mevrouw Vlo. Zij heb het nu noodig.

Be-trek-ke-luk

En daar zit jij dan met jou maatje meer. Jou traan stroom uit jou oog en jij denk waar ben ik van mij eigen mee beezig? Jij ben druk met jou gedoe van jou getal op jou weegschaal. Jij weet nie offie saardiene of jou paaling bij jou visboer moet bestelle. Jij wil jou plan maake maar dan maak jou leeve ze eigen plan.
Mij vrouw zeg, Loes alles is be-trek-ke-luk. Als poes denk ik daar toch ofer na. Wat stel mij maatje teveel foor assie hoor dat jou goede vriend over ze reegeboogbrug is gegaan? Jij kan wel zegge, ieder heb ze eigen ding maar in mij hart zit nu mij ferdriet. Assie zofeel emoozie heb dan kan jij nie aan jou maatje meer gaan werreke.
Mij dokter moet maar wachte met ze kielo, van mij eigen vin ik mij groote buik best be-trek-ke-luk. Mij vrouw maak ze eigen wel zorruge, zij wil nie dat mij buik straks ofer mij grond sleep. Ik geef er niks om, mij hart moet nu eers ferwerke. Dan kan jij al jou visssoorte goed gebruike. Kwaaliteit van mij leeve vin ik nu belangrijk. Mij jaar is nog nieuw genoeg foor mij andere dinge.

Mij gezond

In mij hart weet ik, van mij eigen moet ik wel aan mij gezond denke. Mij Bert zeg het, mij vriende en mij vrouw ook. Mij Doorie is bang en hij ferstop nu ze kaasnoepies. Maar ik zeg u eerluk, ik vin het moeiluk.
nieuwsJij kan wel jou heele leeve op jou visgraat bijte maar wat hebbie eraan? Straks doe jij het ineens niemeer net als bij mij vriend Vlo. Offie nou op jou visgraat bijt of in jou sappige makkareel. Van me eigen kies ik dan wel voor mij makkareel, jij moet er wel jou beste van maake. Mij vrouw zeg, Loes jij ben zo een boergondiese poes. Ik geef er niks om, jij ben wie jij ben.
Mij vriend Vlo heb gezeg dat niemand van ze vriende over ze regenboogbrug mag koome. Hij heb wel gelijk, wij heb al genoeg verdriet. Soms kijk ik naar mij sterre buite, mij lichtpuntjes aan mij heemel. Dan foel ik mij liefde stroom door mij hart. Jij foel wat jij ferloore heb en dat jou liefde nooit oferga. Jij moet het akzepteere en jou eigen leeve weer gaan zoeke. Maar jij heb tijd noodig. Tijd om jou plan weer met jou eigen letters te schrijve. En om jou vriend Vlo los te laate want jij mis hem…

Loesje

Kater Bolle over als je buik te groot is

buikVaak lees ik dat katten moeilijke eters zijn. Dat betekent dat ze veel dingen niet lusten. Of dat ze snel last van hun maag krijgen.

Ik ben zelf een makkelijke eter, dat kan ik wel zeggen.
Ik lust bijna alles.

Lekker

Ik vind brokjes lekker, als ze maar niet te klein zijn. Want dan kan ik ze niet kauwen, wegens dat ik een vreemde mond heb. En als ik brokjes niet kan kauwen slik ik ze zo door, en spuug ik ze even later allemaal weer uit. Daarom krijg ik altijd grote brokken.
Natvoer vind ik ook heerlijk. Alle soorten eigenlijk wel. Alleen patee niet, want ik snap nooit goed hoe ik dat moet eten. Hoe kan ik nou een groot stuk dat er overal hetzelfde uitziet eten? Waar moet ik dan beginnen? Ik heb liever iets met saus of sjelei, met stukjes erin. Ik eet altijd eerst de saus of de sjelei en spuug de stukjes terug in mijn kom. Als ik alles saus opheb, eet ik pas de stukjes.
Het allerlekkerste vind ik stukjes rauw runderhart. Of stukjes rauw rundvlees, die mijn vrouw klein maakt. Dan eet ik meteen alles op, en ik sta al een beetje te dribbelen als mijn vrouw het klaarmaakt. Van de zenuwen, dat het zo lang duurt.
Snoepjes vind ik ook heerlijk. Ketisfeksjons, of Feliks Partiemiks, of antihaarbalsnoepjes, ik lust het allemaal.
Menseneten hoef ik niet. Mijn mensen eten vegetatie, dus nooit vlees of vis ofzo. Ik ben geen konijn, dus daar begin ik niet aan. Kaas is lekker, maar dat krijg ik nooit. En sjips lust ik ook.
Pas geleden had mijn vrouw een schaaltje met iets heel kouds erin. Ze zegt dat het eis heet, dat kan best. Ze had het eventjes op de grond gezet en voordat ze zag wat er gebeurde had ik er al een paar keer aan gelikt. Het was biesonder en ik vond het lekker. Maar mijn vrouw zei dat het eigenlijk niet voor katten is en pakte het van me af.
Hoe dan ook, ik lust dus bijna alles.

Diejeetbrokken

Behalve diejeetbrokken. Ik heb wel een miljoen soorten diejeetbrokken geproefd. Meestal lust ik ze een paar dagen en dan niet meer. Vaak zijn ze heel mienieklein, en zo kan ik dus niet eten. Of ze ruiken al meteen als de zak opengaat heel vies. Of helemaal nergens naar, dat is ook vaak zo. Dat is natuurlijk niet lekker, dan kan ik net zo goed steentjes uit mijn tuin eten. Of het vogelvoer. Dat deed Popje altijd, dan was het maar opgeruimd. Daar moesten mijn mensen altijd erg om lachen. Ik laat het voor de vogeltjes staan, die hebben ook honger.

Pillen

En toch ben ik al weer een tijdje op diejeet, ook al lust ik geen diejeetbrokken.
Toen ik steeds binnen moest blijven en een druksdruppel kreeg, ging ik ook meer eten. En van die pillen van de dokter, dat ik rustig bleef, nou daar leek ik wel een stofzuiger van. Eerlijk waar, ik at alles wat me voor de voeten kwam, ook dingen die ik eigenlijk niet lekker vind zoals mijn slankbrokken. En toch ben ik toen niet slank geworden, raar hè?
Mijn buik is te groot geworden, zeggen mijn mensen. Net als bij Loes. Dat vind ik niet hoor, dat de buik van Loes te groot is! Dat zou ik nooit zeggen, dat had de dierendokter gezegd. Ik vraag me wel af wat die er eigenlijk van weet!

Kauwen

Nu heb ik weer de brokken die Bert ook heeft, en ik ben al afgevallen zegt mijn vrouw. Maar ik heb geen honger gehad, gelukkig maar. Ik heb even gevraagd aan mijn vrouw om op te schrijven hoe die brokken heten, hier komt het: Hills Metabolism.
Ik heb ze eerder gekregen, toen moest ik er steeds van spugen omdat ik ze niet goed kon kauwen. Nu gaat dat prima, hoe dat kan weet ik niet. Zijn de brokken groter geworden, of ik heb ik meer kiesen en tanden gekregen?
Ik vind het prima brokken. Ze zijn best lekker, maar ook weer niet zó lekker dat je er steeds nog meer van wilt. Ik krijg een paar keer per dag een klein beetje natvoer, voor het lekkere. En een paar snoepjes tegen haarballen, want anders krijg ik daar weer problemen mee.

Krom

Tot nu toe gaat het goed met mijn diejeet. Ik vind het zelf nog steeds niet nodig, maar ik wil ook liever geen suikerklontjesziekte. Dan moet je steeds een prik, bah.
Ik wil ook niet dat ik niet kan plassen, dat mijn blaas dicht zit met een soort stenen. Dat kan bij katers, zeker als ze niet heel slank zijn.
En ik ben geen 10 meer, en het is niet goed voor je knieën en je rug als je een grote buik hebt. Mijn benen zijn al krom en mijn tenen ook. Omdat ik vroeger te weinig te eten kreeg, als beebie. Maar als ik nu te dik ben dan wordt dat erger, dan kan ik niet goed meer lopen.
Dus ik doe nu mee met mijn diejeet. Maar ik hoef niet helemaal superslank te worden, vind ik.
Volgens mijn vrouw hoef ik me daar voorlopig nog geen zorgen om te maken.

Wat wel fijn is van mijn diejeet is dat we ekstraveel spelen met de veer (nóg meer?! riep mijn vrouw) en dat we ekstraveel knuffelen.
Dat helpt, bij het slankworden. En zo kan ik het wel volhouden.
Hoop ik.

Vlo

Het is nog maar net een nieuw jaar geworden en er is al verdriet.
Kater Vlo, die altijd antwoordde op de blog, is een prachtige ster geworden.
Het ging heel snel, zijn nieren waren zomaar ineens kapot en konden niet meer gemaakt worden.
Vlo heeft vast al een hoop sterren gesproken en gezien. Hij is daarboven gelukkig niet alleen.
Maar zijn vrouw is natuurlijk superverdrietig en mist hem heel erg. Daarom wil ik haar heel veel kopjes sturen, om haar een klein beetje te troosten.
Ik mis hem ook, want Vlo schreef altijd, echt altijd! En hij stuurde me veren op, van vogels in zijn tuin. Ik zal me Vlo altijd blijven herinneren.
Tot ziens Vlo!

Je vriend Bolle