Al zeg ik het zelf, ik ben geen lelijke jongen. Ik ben groot, heb mooie ogen en veel verschillende kleuren in mijn haar. En dan heb ik ook nog eens hele brede schouders.
Al ben ik meer van de psiegologie en de diepe gedachten, ik vind dat mijn buitenkant er ook best mag zijn.

In-teelt kat

En toch klopt er iets niet helemaal aan mij, zei de dierendokter. En mijn vrouw zag het meteen de eerste keer dat ze me goed kon bekijken.
Ik ben namelijk een in-teelt-kat.

Wat is dat, denk je nu misschien.
Nou, ik wist het zelf ook niet, maar mijn mensen hebben het me uitgelegd. Inteelt is als twee katten die familie van elkaar zijn een kindje krijgen. Dus zeg maar broer en zus ofzo die samen papa en mama worden.
Als mens denk je a-jakkes, van die familie, maar ons katten maakt dat niks uit.
Maar toch is het beter als het niet zo gaat, zei de dierendokter, want de kindertjes kunnen ziek zijn. Of niet echt ziek, maar een beetje raar. Dat je een vierkant hoofd hebt, bijvoorbeeld (nee hoor, grapje!). Maar de kinderkatjes kunnen een beetje gehendikept zijn.
Daarom is het ook zo belangrijk dat katten hulp krijgen. Nee: dat ze geholpen worden.
Ik weet niet precies waarmee katten hulp nodig hebben, maar mijn vrouw zegt dat het zo heet. En dat ik ook geholpen ben. Heb ik nooit geweten!

Flippers

De dokter zei dat ik door die in-teelt kromme benen heb. En ook door een vietamienentekort.
Dus als beebie had ik weinig te eten en was ik aan mijn benen verkeerd gegroeid. Zielig hè?
Als ik ren gaan mijn achterbenen niet van voren naar achteren, maar naar de zijkanten. Ik zou niet weten hoe je anders moet rennen, maar mijn mensen vinden het altijd heel leuk om te zien.
Ze zeggen dat ik flippers heb, als ik ren. Gelukkig doe ik dat niet zo vaak, anders denkt iedereen straks nog dat ik een dol-fijn ben!

Tradietie

En ik heb ook een beetje een vreemde mond, zei de dokter.
Want mijn onderkaak gaat verder naar voren dan mijn bovenkaak. Een centenbak heet dat in mensentaal. Daarom heb ik soms last met eten. Want de onderkant van mijn mond raakt eerder het bakje dan de bovenkant, en daar schrik ik dan van.
Het liefste eet ik van de grond, dat vind ik het makkelijkst. Mijn brokjes eet ik dus van de vloer, binnen en buiten.
Maar dat willen mijn mensen binnen niet altijd als ik natvoer, of rauwe stukjes vlees eet.
Nou, ik vind dat juist wel handig, die vloerbedekking – dan glijdt het vlees niet weg.
Dus vaak haal ik mijn vlees of natvoer uit mijn bakje en leg het tóch op de vloerbedekking voor ik het eet. Dat deed de GroteBeer, die hier voor mij woonde ook. Dus ik pas in de tradietie!

Lenig

Ik heb er zelf trouwens geen last van, van die hendikeps. Ik weet niet beter, want ik ben altijd zo geweest.
Het is zelfs wel handig, want ik ben daardoor heel lenig.
De eerste keer dat ik vlooienspul kreeg achter mijn hoofd, zo tussen mijn schouders, kon ik erbij met mijn achterpoot. Ik krabde alles weg en likte het van mijn tenen. Vies, dat spul!
Mijn mensen hebben het overal op mijn rug en zelfs bovenop mijn hoofd geprobeerd, maar ik kan er altijd bij. Zelfs precies bovenop mijn hoofd! Dan ga ik zitten, en krab met mijn achterpoot bovenop mijn hoofd. En lik het weer van mijn tenen af. Jekkie, ik vind dat echt niet lekker dat vlooienspul!
En ik kan een koprol maken, maar dan naar de zijkant toe. Dat doe ik soms als we met de veer of het ding aan het touwtje spelen.

Vierkant

Dus in-teelt of niet, het maakt mij helemaal niks uit.  Mijn Molletje interesseerde het ook niet.  En mijn mensen ook niet, want die houden van mij zoals ik ben. Ja natuurlijk, want ik houd ook van mijn mensen zoals ze zijn!
Maar dat vierkante hoofd… dat krijg ik misschien nog wel eens.
Van alle aaien en kusjes die ik bovenop mijn hoofd krijg!