Vorige week schreef ik over mijn oog. Dat ik druppels moest en dat ik daar bang voor was.
Nu huilt mijn oog nog steeds en ik ben ook nog steeds bang voor de druppels.

Ik merkte na een paar dagen dat mijn vrouw ze aan me gaf als ze me kamde. Zo dom ben ik heus niet hoor, dat ik dat niet doorheb! En nu lukt het dus niet meer.

Bestwil

Als je een hele bange kater bent (of poes, dat kan ook natuurlijk) is het moeilijk als je meediesijnen moet nemen. Want misschien is het wel goed voor je, maar wil je het toch niet. En begrijp je soowiesoo niet waarom het nodig is. Want wat is nou presies ‘je bestwil’?
Katten willen soms iets heel anders willen dan mensen. Of mensen willen iets anders dan katten, zo kun je het ook zien.

Keuze

Kijk, je kunt denken dat mijn vrouw het goed bedoelde met die druppels. Dat geloof ik ook wel. Maar ik wil niet dat ze me steeds bang maakt. Ik wil ook niet dat mijn man dat doet. Ik wil me veilig voelen bij mijn mensen en in mijn huis en in mijn tuin. Ik wil niet steeds op moeten letten of er iets engs gaat gebeuren.
Daarom krijg ik dus een tijdje geen druppels meer. Mijn oog wordt wel schoongemaakt, en dan zien we wel.
Mijn man zei dat het een moeilijke keuze is, maar dat het twee jaar heeft geduurd voordat ik me veilig voelde en dat mijn mensen niet willen dat ik weer in de tuinen ga wonen. Ik was vorige week zo verdrietig en bang dat het daar eventjes op leek.

Een kadoo

Nu ik al een paar dagen geen druppels meer krijg, ben ik weer helemaal vrolijk. Ik slaap bij mijn mensen in bed, aan de kant van mijn man. Dus die moet elke nacht scheef liggen maar dat komt nou eenmaal omdat mijn vrouw en ik als eerste in bed liggen. Dan mogen wij kiezen waar we liggen.
Mijn man gaat in mijn tuin ekstra vaak bij me zitten om me te aaien, en dan ga ik tegen hem aan liggen. En mijn vrouw doet me nu kammen zonder die druppels, dat vind ik leuk.
Om te zorgen dat ik echt niet meer bang was heeft mijn vrouw ook nog een kadoo voor me gekocht.

Ketnip

Ik denk dat bijna alle katten wel ketnip kennen. Dat groene spul, dat vaak in kussentjes of bananen of vissen van stof zit. Als kat kun je daar in bijten of aan likken of er overheen rollen.
Weet je wat wel jammer is? Maar de helft van de katten reageert op ketnip. De andere helft vindt er niks aan. En dan heb je nog een helft die er juist agressief van wordt.
Mijn vrouw zegt nu tegen me dat je geen drie helften kunt hebben van iets. Ik vind dat dat best kan dus ik laat het gewoon staan, want ik schrijf dit verhaal.
Zelf hoor ik gelukkig bij de helft van de katten die ketnip lekker vinden. Ik heb een vis en een banaan met ketnip, en ik heb zelfs ketnip-planten in mijn tuin.

Valeerieaan

Nu heeft mijn vrouw iets gekocht dat ik nog lekkerder vindt dan ketnip. Het heet valeerieaan.
Mensen worden er rustig van, en katten ook. Maar voordat je als kat rustig wordt ga je eerst helemaal uit je Bol (haha, zie je wat ik geschreven heb?). Omdat het zo lekker is.
Gisteren heb ik in mijn tuin valeerieaan gekregen. Mijn vrouw had het op de tegels gedaan, en een beetje uitgesmeerd.
Jullie weten dat ik een kat ben die graag nadenkt, en die niet snel gekke dingen doet. Zo ken ik mezelf ook. Maar toen mijn vrouw die valeerieaan op de tegels deed… ik weet niet wat er presies met me gebeurde. Ik ging rollen en likken en snuffelen en ik kreeg hele grote ogen. Ik pakte de hand van mijn vrouw en bleef er maar aan likken, want ik rook dat spul. Mijn oren lagen plat tegen mijn hoofd en ik was heel erg aan het kwijlen. Ik lag languit op mijn rug, mijn tong hing uit mijn mond en ik zat onder de korrels van dat spul. Ik was helemaal wappie, ik kon er niet genoeg van krijgen. Het was geweldig, eerlijk waar!

(onder de foto komt de tip)

Mijn tip

Ik geef dit als tip aan alle katten: vraag of je mensen valeerieaan voor je kopen. Mijn vrouw heeft het bij een winkel gekocht die De Tuinen heet, en het is valeerieaanwortel. In een zakje. Het is niet zo duur, en je doet er best lang mee. Er is ook thee van. En het zit in pillen voor mensen, dat kun je eruit halen. Maar die wortel is het makkelijkste.
Mijn mensen vinden het stinken, naar kattenpies (dat zeggen zij, niet ik!). Ik vind het heerlijk ruiken, dat heb je vast al begrepen. Elke dag mag ik nu even aan dat spul ruiken en likken.
Ik vind het een superkadoo.
Maar het grootste kadoo vind ik dat ik niet meer bang hoef te zijn voor mijn mensen.