Aaien vind ik heerlijk, knuffelen en kusjes krijgen en geven ook. Ik wil altijd wel knuffelen.
Maar alleen met mijn eigen mensen.

Andere mensen mogen mij niet aaien, dat wil ik persee niet. Nou ja, misschien even over mijn hoofd, maar meer niet.
Dat is altijd zo geweest, en ik dacht dat dat ook altijd zo zou blijven.

Veilig

Mijn mensen zijn heel rustig. Gelukkig. Ze doen geen feestjes houden of dat soort dingen.
Maar er komen wel mensen op bezoek in ons huis, vrienden of vriendinnen van mijn mensen.
Ook wel eens monteurs en zo, maar dat telt niet. Daar blijf ik soowiesoo bij uit de buurt, want ze maken vaak lawaai en ze stampen op de vloer. Dat is grieselig.
Eigenlijk doe ik als mensen op bezoek komen altijd hetzelfde: ik ga naar de slaapkamer en ik blijf daar. Of ik ga naar mijn tuin en ik blijf daar.
In de slaapkamer komt niemand, alleen mijn mensen en ik.
In de tuin kan ik me verstoppen of ik lig in mijn mand achter de struiken. Als mensen in mijn tuin gaan kijken zien ze mij meestal helemaal niet.  Dus in de slaapkamer en in mijn tuin ben ik veilig.
Ik ken katten die overal bij komen zitten, die zomaar bij vreemde mensen op schoot gaan zitten. Zo ben ik dus niet, dat heb je vast al wel begrepen.

Damesmensen

Na een tijdje kom ik altijd wel eventjes kijken, en heel soms mag iemand me dan over mijn hoofd aaien. Alleen damesmensen, want die vind ik het minst eng.
Als iemand me zomaar probeert te aaien probeer ik om die mens heen te lopen. Of ik ren KEIhard voorbij, zo hard dat je me geeneens kunt zien. Als iemand me toch aan kan raken zak ik door mijn poten en loop heel laag bij de grond, als een rups, onder de hand vandaan.

Buurman

Nu met coroona was er al een hele tijd niemand geweest.  Ik vind dat prima, van mij mag het altijd wel zo zijn.
Maar vorige week kwam onze buurman Daan op bezoek.  Ik ken Daan al lang en hij is best vaak geweest.
Daan doet altijd heel rustig en praat ook tegen me. Hij zegt “Dag jongen” en steekt zijn hand naar me uit. Daar snuffel ik altijd wel even aan en dan loop ik snel voorbij. Zoals bij iedereen.
En nu zat Daan in mijn tuin, samen met mijn mensen. Op mijn grasveld!
Eerst had ik me verstopt, in mijn grote mand onder het perenboompje. Maar ik was toch wel een beetje nieuwsgierig naar wat ze daar deden dus ik ging voorzichtig kijken.
Er stond een beker met dat bruine spul op de grond, dat heet koffie. Ik heb er aan geroken maar ik lust het niet. Het ruikt fies. Er stond ook me-loen. Dat rook niet fies, maar ook niet dat ik er van wilde eten. Daarna snuffelde ik heel voorzichtig aan de voet van Daan en dat merkte hij. Hij stak zijn hand naar achteren en aaide me over mijn hoofd. Eerst schrok ik eventjes, maar ik liep niet weg. Eigenlijk vond ik het wel gezellig, dat ik zo over mijn hoofd werd geaaid. Mijn vrouw zei Goed zo Bol! en daardoor foelde ik me veilig. En weet je wat er toen gebeurde?

Brommen

Ik zakte door mijn poten en rolde zomaar op mijn rug! Mijn vrouw moest lachen en zei tegen Daan dat iemand op zijn buik geaaid wilde worden. Daar bedoelde ze mij natuurlijk mee, dat snapte ik echt wel en Daan ook. Hij kwam bij me zitten en aaide me zachtjes over mijn rug en over mijn buik en over mijn hoofd. Het was eerlijk waar presies goed. Ik ging brommen, zo lekker vond ik het. En mijn tong ging zelfs een beetje naar buiten, per ongeluk.
Ik heb best een tijdje zo gelegen en Daan heeft me best een tijd geaaid.

Manmens

Mijn mensen waren allebei helemaal verbaasd. Ikzelf ook wel.
Ik kreeg ook heel veel kompliementen van mijn mensen dat ik zo dapper was, daar was ik best een beetje trots op. Maar als je iemand vertrouwt foel je in je hart dat het goed is. En dat foelde ik, die dag.
Dus nu heb ik gemerkt dat ik soms best geaaid durf te worden door iemand anders dan mijn mensen. Zelfs door een manmens.
Ik hoop dat ik dat onthoud.

Biesonder

Ik had zomaar ineens iets nieuws gedurfd. Dat is best biesonder, want ik had er van tevoren helemaal niet mee geoefend. En toch deed ik het.
Zo zie je maar dat je ook als je al 15 bent nog nieuwe dingen kunt leren.