Vroeger dacht ik dat ontroering alleen was voor als je verdrietig bent. Maar ik weet nu al lang dat je soms ook ontroering hebt omdat je juist heel blij bent of omdat je iets heel mooi vindt.

Uit zijn rugzak

Een paar dagen geleden kwam mijn man thuis. Hij was naar mijn dierendokter geweest. Ja, dat vond ik ook vreemd en ik wist er niks van. Maar hij zei dat hij iets voor mij had opgehaald. Hij haalde een grote plestik tas uit zijn rugzak. Mijn vrouw kwam er bij, en samen hebben we alles uitgepakt.
Ik zag brokken voor brits korthaarkatten. Toevallig ben ik brits korthaar, maar dan verkeerd in elkaar gezet. En ik ben dol op die brokken.
Er zaten ook brokken in dat je goed naar de weecee kunt als je veel haar in je buik hebt. Dat heb ik, dat haar in mijn buik. Ik voel dat het geen winter meer is, dus ik laat mijn winterharen los en die lik ik dan allemaal op. Volgens mijn mensen kan het nog best heel koud worden en is het nog wél winter. Maar ik weet zeker van niet, ik voel het toch als ik door mijn tuin loop?
De brokken zijn erg lekker, ik heb er van geproefd. Ik krijg ze nu elke dag door mijn slankbrokken heen. Ook waren er nog soepjes, van Feliks en Goermet. Ik hoef vast niet te zeggen dat ik die superlekker vind. Maar het allermooiste kwam nog. Mijn vrouw liet me een kaart zien. Het was een kaart van Vlo!

Twee veren

Vlo heeft me geschreven, dat we altijd vrienden blijven. En dat hij me twee veren stuurde. Een prachtige gestreepte veer, en een veer met een hele biesondere kleur. De veer is groen. Dat heb ik nog nooit gezien, een groene veer.
Ik rook meteen aan de veren. De veren roken naar vogel, maar ook naar iets anders. Of moet ik zeggen naar iemand anders. Ik wist het meteen, de veer rook naar mijn vriend Vlo, toen hij nog thuis bij zijn vrouw woonde. Toen hij nog geen ster was.
Ik moest meteen denken aan toen Loes de egel van Katrientje kreeg. Dat ze meteen wist dat de egel van Katrientje was, omdat ze dat rook. Dat had ik met de veer van Vlo. De veer ruikt naar vogel en buiten en hoog in de lucht en naar Vlo. Gek hè, terwijl Vlo niet kon vliegen, dacht ik.
Misschien rook ik wel de hemel, dat kan best.

Sterren

Ik heb een tijd bij de veren gelegen en aan Vlo gedacht en aan mevrouw Vlo. Aan prinses Katrientje en beebiePop. Aan mijn Molletje, aan Pop en Beer. Aan Billy, onze tuinkat. Aan opa. Aan alle sterren waarvan ik weet dat ze bestaan, maar die ik zelf niet heb gekend: Tim, Bart, Catootje, Boris, Joerie, Poncke en Derrick, Broddel, Charlie, Alonso, en zo zou ik nog veels te lang door kunnen gaan. Wat zijn er een boel sterren!
Ze worden allemaal gemist door iemand, en er zijn altijd katten en mensen die aan ze denken. Die misschien moeten huilen, van verdriet. Of misschien moeten ze glimlachen, van dat ze mooie herinneringen hebben.
Ik ga heel zuinig zijn met de veren, want ze zijn heel biesonder. Omdat ze gestreept zijn, en groen, maar vooral omdat ze van Vlo waren. Elke keer als ik met de veren speel denk ik ekstra aan Vlo.

Karpe Diejem

Ooit ga ik alle sterren ontmoeten. Als ik zelf een ster ben.
Maar nu ben ik nog hier en daar ben ik blij mee.
Ik weet weer dat het biesonder is, dat je gezond bent en dat je leeft. Want voordat je het weet kan het helemaal anders zijn. En je weet nooit wanneer dat is.
Mensen zeggen wel eens Karpe Diejem, dat betekent Pluk de dag. Dus dat je elke dag moet genieten.
Daarom hebben mijn vrouw en ik echt KEIhard met mijn veren gespeeld. Ik heb gesurfd op mijn tassen, ik heb gesprongen, ik heb gegromd en geblazen. Maar ik bleef voorzichtig met de groene en de gestreepte veer.
En daarna had ik heel veel gevoelens door elkaar heen, ontroering heet dat.
Wegens verdriet, liefde, vriendschap en verlies.
Wegens alles.