Tag archieven: dokter

Kater Bolle over als je naar de dokter moet. En toch blij bent.

dokter

Maandag moest ik naar de dierendokter. Tenminste, dat vonden mijn mensen, en de dierendokter ook. Voor mij had het niet gehoeven, dat kan ik rustig zeggen. Ik voel me prima, er is niks met mij aan de hand.

Operazie

Bovendien had ik gehoord van Loes, dat ze een operazie kreeg aan haar tanden. Gelukkig is het goed gegaan en is ze weer thuis. Maar als je zoiets hoort dan wil je helemáál niet meer naar de dierendokter. Straks zou ik ook moeten blijven voor een operazie, nou nee bedankt.

O-ver-leg

Normaal doen wij thuis alles in o-ver-leg. Zo heet dat, dat we allemaal mogen zeggen wat we willen, of niet willen. Maar over de dierendokter heb ik nooit iets te zeggen. Ik word onder prootest in mijn reistas gezet en dan is het zover.

Maandagochtend kreeg ik niks te eten. En ik had ook al de hele nacht geen eten gekregen.
Toen kwam dus dat gedoe met die reistas, ik moest er van piepen. Iiiiieeeee mieieieiep! deed ik een paar keer. Maar ik mocht er niet uit. Ik ging in de trem, samen met mijn vrouw. Mijn man ging met de fiets.
Hij mocht geeneens mee naar binnen, hij moest op straat blijven. Wegens dat fierus. Dus ik was alleen met mijn vrouw. Ze moest mij afgeven aan de dokter toen ik aan de beurt was, ze mocht niet mee de kamer in. Dat was eerlijk waar best heel spannend. Voor mij en ook voor mijn vrouw.

Kale nek

Van de dokter kreeg ik een prik dat ik niet ziek word. De dokter keek overal waar je maar kan kijken waarvan je dat als kat helemaal niet wilt. En ik moest op de weegschaal.
Daarna deed ze met een masjientje mijn nek kaalmaken en ging ze daar prikken. Voor mijn bloed. Ik wil dat helemaal niet, het doet pijn. Maar ik bleef beleefd en alles ging in één keer goed.
De doktermevrouw keek ook nog naar mijn oren. Die zijn ineens een beetje kaal aan het worden, aan de buitenkant. En ik krab er veel aan. Ze kon niks vinden, ik heb geen sgimmel of beestjes of wat dan ook.
Toen de dokter klaar was met mij bracht ze me terug naar mijn vrouw. Ze zei dat ik erg lief was en dat ik de hele tijd keurig in mijn tas bleef. Behalve toen ik op de weegschaal moest. Ze zei dat ze wel wilde dat alle pasjenten zo lief waren. Daar was mijn vrouw best een beetje trots op. Raar hè, want IK ben degene die zo lief is!
We moesten nog wachten of alles goed was met mijn bloed. Ik heb bij mijn vrouw op schoot gezeten, in mijn tas.

Julia

Na een tijdje kwam er een meneer met een kat in een reismand binnen. De kat deed keihard miauwen, het klonk eksaktpresies zoals mijn Molletje klonk. De kat heette Julia, dat hoorde mijn vrouw. Julia klonk verdrietig en in de war en bozig tegelijk.
De dokter kwam Julia halen en haar man mocht mee naar binnen. Samen met nog een andere meneer die buiten had staan wachten. Ik was even onrustig en mijn vrouw aaide me, in mijn tas. Ze zei steeds dat alles goed was en dat ik haar grote jongen was.
Na een lange tijd kwamen de meneren van Julia maar buiten. Met haar mand. Die was leeg. De ene meneer had natte ogen.

Toen de dokter weer kwam met de uitslag van mijn bloed zei ze dat alles helemaal piekoo belloo was. Ik was bijna drie ons afgevallen, daar kreeg ik kompliementen voor. Voor mijn oren heb ik zalluf gekregen. Als die niet werkt moet er een stukje van mijn oor worden onderzocht. En mijn tanden moeten schoongemaakt.
Mijn vrouw vroeg naar Julia en de dokter vertelde dat ze heel oud was. En dat het nu met dat fierus cooroonaa nog moeilijker is maar dat de meneren wel naar binnen mochten. Gelukkig maar, zei mijn vrouw.

Weer thuis

We gingen naar buiten. Daar stond mijn man op ons te wachten. Mijn vrouw vertelde hoe alles was gegaan, en toen gingen we eindelijk weer naar huis.
O wat was ik blij dat ik thuis was! Ik bleef dribbelen, naarbinnennaarbuitennaarbinnennaarbuiten.
Ik heb het hele huis bekeken en de hele tuin gekontrooleerd. Alles was in orde, eigenlijk was er niks veranderd.
Ik was nog teveel bezig met thuiskomen om te kunnen eten. Ik kreeg brokjes en natvoer, maar ik had er geen tijd voor. Ik wilde knuffelen en rondlopen. Als ik mijn mensen niet zag deed ik Prrriet? en dan kwamen ze meteen. We waren alledrie helemaal blij.
We hebben de rest van de middag in de tuin gezeten. Mijn mensen waren moe, en ik ook. Maar we waren vooral blij.

Want wij konden gewoon weer met zijn drietjes naar huis.

Hoe het was toen de dokter kwam

dokter

Ik lag net lekker met mijn kop op een wiewkussentje en mijn vrouw aaide me superzacht toen ze opeens zei: “Daar is de dokter.” En ze liet de dokter binnen.

In mijn kop

Toen ik de dokter zag kwam het meteen terug in mijn kop. Dat er vorig jaar iets gebeurde toen ze er was en ik wist niet meer wat maar voor de zekerheid ging ik onder de tafel zitten.  Ik keek naar de dokter en zij keek naar mij. Ze snapte wel dat ik oer en stoer was en me niks liet vertellen. En toen stak ze opeens haar hand zomaar naar me uit!!

Hand

Er was iets met die hand. Ik rook ketnip en snoep, dat lag in de hand. Dus nou ja, ik was net toe aan iets lekkers dus ik zette voorzichtig een stapje onder de tafel uit. En nog een. En toen was ik zo dichtbij dat ik snoep kon eten. Lekker spul. Heb ik anders nooit.

Opeens zette ze een koud ding tegen mijn buik. Ik keek van moetdat, maar niet heel erg wegens dat er snoep was. “Je hart is heel goed,” zei ze. Ik dacht nou is het bezoek afgelopen maar toen werd het pas echt moeilijk.

Kastje

Ik moest een prik. Dat is met een naald en je foelt het gewoon. Dus ik weer onder de tafel en daarna voor de zekerheid achter de kastjes, presies in het midden.
Aan de ene kant stond de dokter: “Bert, kom eens.”
Aan de andere kant mijn vrouw, zelfde verhaal.
Ik bleef dus zitten.

Maar daarna zette mijn vrouw haar liefe stem op en ik ben dan zo dat ik toch naar haar toe ga. Had ik niet moeten doen. Ze tilde me op!! Ik hing in de lucht!! En toen kwam ik op mijn eigen kussen terecht!! En wham!! Prik!!

Nou ik hoefde geeneens snoep meer. De dokter ging gelukkig weg en daarna heb ik heel lang goedmaak-knuffels gekregen. Die had ik nodig zeker weten.

Oja. Ik ben een beetje slanker dus geen pre-diejebeet en ik hoef geen operaazie. En ze vond dat ik er goed uitzag!!

kater Dorus: over dokters en prikkies

dokter

Hajooo
Daar benne ik weer. Vandaag ga ik het onderjeander hep oof mijn aankoomende besoek naar Floor offe Joyce.

mijn broer

Frauw sei datte ik fandaag weer naar de dokkie moet foor mein laase prikkie.  Ikke wasse foor mijn eerse prikkie niet bang. Want ik was saam met mein broertje.  Iedereen weet nu dat mein broer niete ligaampies bij de mij meer is. Maar in mijn gedaggies is hij er wel hoor.

Ooh… ikke hep iedee, sul we nu allemaal eve swaai doen naar Poppy?
Swaai swaai Poppy. Sein de fliegjes lekker?

Mijn mensen zijn besorgt om mei. Ze zeg dat eerluk. Omdat Poppy onnewacht so siek wert.  Frauw segt dat er feel gepraat gaat worden. En datte ik binnesebuiten gekeert wor. Ikke wor ook heel vaak aait, se doet dat om te voel of ik niet kookunt heet ben sowals Poppy.

Stuiterbal

Nou moesse ik vrijdag 19 juli opeens naar ze dokter. Ikke sat een paar daag te hoese. En daar heppe ik mesiesijn voor gekreeg. Ikke kreeg van Tante Joyce een muis mette feertjes. So vetgaaf. Ze feertjes zat in zijn kont. Alleen ben ik hem nu een beetje kweit.  En mein hoessie isse ook weg. Gelukkie, want alse dat niet oofer sauw gaan sauw ik voor FIP getest moet word.
Ik mag, ommedat ik misschien het Fipvierus hep, voorloopig nog geen nieuw vriendje krijg. Want ik kan hem/haar besmet en frauw segt datte ze niet nog een kitten wil wegbreng doen. Dusse waarschijntje blijfe ik altijd alleen hier in huis. Isse priema hoor. Ikke ben stuiterbal fan beroep en speel eggiewaar heel feel.

Halfe jaar

Dan komme ik chelijk op ondjewerp mijn feesboek.  Waarom staat mein naam er nog niet. Nauw… datte is omdat mijn personeel nog bang is dat er iets ergs kan gebeur. Frauw wil eerst seker sein datte ik een halfe jaar wor.
Hette wor eggie ferandert, maar nu nog niet. Voor nu blijfe Oma Katrien haar mooie naam staan.

Opa Floris

Ik hep feel gehoort oof Oma Katrien. En ik hep haar fotoos zien. Enne ook van Opa Floris. Ikke fin het sjielig datte Opa Floris sein friendin kweit is. Maar ikke benne sein kleinkint. En datte fint hei fast ook leuk.

Dit wasse het weer foor deze keer.
Ikke sluit af met een dikke koes
voor MammaLoes
Toedeledokie

Dorus

Hoe het was toen de dokter hier kwam

dierenarts

“Straks komt de dokter voor je,” zei mijn vrouw ’s morgens. “Het is voor de controle.” Het klonk gewoon. Maar ik voelde me toch raar.

In huis

Andere mensen in huis dat heb ik liever niet. Ze horen er niet, vind ik. Dus dan hoeven ze er ook niet te zijn en als ze er toch zijn, dan moeten ze snel weg. Zeker helemaal als het om monteurs gaat.

Ik heb best ervaring met bezoek en heel soms kan het toch. Maar niet vaak. In huis daar horen alleen mijn vrouw en ik te zijn.

Zo zie ik dat.

Vrouw

Dus een dokter voor mij, dat vond ik niks. De vorige keer deed ze me in een dekentje en ze keer naar mijn tanden. Ze had sneks meegenomen maar ik moest toch heel erg verschrikkelijk bijkomen ook al omdat het zo snel ging. Als kater kun je soms weinig beginnen tegen een vrouw.

Dokter

Dit was een andere vrouw, ik bedoel een andere dokter.  Ze friemelde minder fijn aan me.  Opeens gaf ze een prik. Ik ging onder tafel zitten dan mag niemand aan me komen. Toen ging ze over mij praten met mijn vrouw.

En toen ik even op mezelf lag toen wilde ze naar mijn tanden kijken, precies waar ik die operazie heb gehad. Ze zei dat het tandvlees rood was en bijna paars en dat ik er last van had en dat er iets moest gebeuren. Ik vond van niet. Zij van wel.

Meteen toen ze weg was gingen mijn vrouw en ik bankhangen daar ontspande ik weer van.

Avond

En nou moet ik vast weer een operazie. Er zit een kies die raar is. En het gaat niet vanzelf over.  Ik weet ook wel dat ik me vroeger beter voelde en dat eten toen gemakkelijker was.  Mijn vrouw zegt dat het best in orde gaat komen en dan aait ze me zachtjes en zegt dat ze voor me zorgt en dat ze van me houdt, en dan geloof ik het ook.

Wat de dokter met mij deed

dokter Wat de dokter met mij deed vond ik allemaal heel erg raar. Ik kende haar nog wel van de vorige keer. Toen gaf ze me snoep en ik eten, en toen prikte ze me dus toen ze weer met snoep kwam hoefde ik niks. En ik kreeg geen prik.

Operazie

De operazie aan mijn tanden van een paar weken geleden is dus gelukt nou mooi zo. Dat hoef ik niet nog een keer. Ik moet nou verder aan de revalidinges.

Er zit nog wat rood op mijn tandvlees daarom ruik ik uit mijn bek, ja dat is gewoon zo. Maar dat gaat vanzelf weg anders moet ik mondwater tegen het rood. Of ik dat neem zie ik dat wel.

Onderzoek

De dokter wilde naar mijn tanden kijken maar ik wilde dat niet. Dus ik was een beetje zenuwachtig en wat doe je dan, dan ga je jezelf gerust stellen. Dus ik heb alles wat ik zag een kopje gegeven. Ook haar been en haar tas. En toen ging ik even liggen. Ik dacht, klaar. Maar niks klaar. Het onderzoek begon.

Deken

Ze pakte een deken van de bank en ik weet niet hoe ze het deed maar opeens zat ik erin met poten en al. Dus ik kon niks doen. Van schrik werd ik helemaal slap. En zij aaide me over mijn kop en net toen ik dacht heel fijn maar nou los, friemelde ze mijn lip aan de zijkant omhoog. En toen aan de andere kant.  Daarna mocht ik los en ik ging meteen op afstand staan te kijken.

Dus ik ben niet ziek maar ook niet beter. Ik hoef geen operazie of pillen maar aandacht en misschien spul in mijn water.

Moe

Erna was ik keimoe. En mijn vrouw ook. Ze zei dat we veel te veel hadden meegemaakt en daar was ik het mee eens. Toen zag ik dat de dokter het snoep was vergeten en daar heb ik toen lekker van genomen.