Tag archieven: asielkater

Hoe kater Kyle zijn thuis vond

 Hoi Kyle! Tegenwoordig heeft deze super-aparte kater een veilig thuis bij een familie die veel van hem houdt. Ze vonden zijn wilde snorharen leuk, ze houden van zijn melk-snor en wat zijn grote goudgede starende ogen.

Voordat hij zijn veilige thuis had, ging het minder goed met Kyle. Hij zat bij een familie die niet in orde was. Daar heeft hij zelfs een moord gezien.

 

Buro

Na die moord gold Kyle als ooggetuige en toen moest hij naar het politieburo. Dat was moeilijk voor hem. Gelukkig kwam hij al snel in aanmerking voor adoptie. Hij zag er onverzorgd uit en hij had ook nog eens een trauma door alles wat hij had gezien. Dus of hij veel kans had, durfde niemand met zekerheid te zeggen.

Op zoek

In het asiel ontmoette Kyle een stel dat op zoek was naar gezelschap voor hun poes Prinses Mer. Toen ze hem zagen, waren ze meteen verliefd op hem en ook meteen geschrokken, want je kon wel aan hem merken dat hij het een en ander had meegemaakt.

En toch, of juist daarom namen ze hem mee naar huis.

Thuis

Daar moest hij natuurlijk heel erg wennen. Hij was schuw. Maar hij wist ook niet goed hoe hij zich moest gedragen in een liefdevolle en veilige omgeving, want hij was het anders gewend. Met geduld en begeleiding leerde hij zich thuis te voelen en…. van knuffelen te houden. Hij is zacht, lief en aanhankelijk.

Instagram

Zijn wilde snorhalen heeft Kyle nog steeds, en meer dan dat. Op Instagram (klik en kijk) heeft hij tienduizenden volgers die allemaal willen weten hoe zijn dag is.

Nu woont hij zes  jaar bij zijn familie. Ze vermoeden dat hij ongeveer tien jaar oud is. Het verhaal van zijn herkomst lblijft de familie vertellen, om duidelijk te maken dat katten gevoelig zijn voor wat er thuis gebeurt,  en dat ze ook daardoor een trauma kunnen oplopen. Kyle vindt dat goed, zolang hij knuffels en liefde krijgt.

(bron:Iheartcats.com)

Uit het asiel en naar een huis

asiel  Vroeger zat ik in het asiel. Dat weet ik nog. En toen kreeg ik een huis en daar ben ik nou nog en daar blijf ik voor altijd.  Ik weet dat mensen vragen hebben over asielkatten dus ik dacht daar vertel ik wat over.

 

 

In het asiel

Toen ik in het asiel kwam, was dat voor mij al een vooruitgang. Want ik leefde op straat en ik had het heel moeilijk. Zwerven is erg hoor. Je weet niet waar je veilig bent en waar je kunt slapen en hoe je aan je eten moet komen. En ik werd ook ziek, dus dat was helemaal beroerd. De mensen van het dierenhospitaal hebben me toen opgehaald en opgenomen in de ziekenboeg. Dus zo kwam ik erin.

Uit het asiel

Het duurde best een paar maanden eer ik  me beter voelde. Ik kreeg medicijnen. En een verstopdekentje. En toen leerde ik dat knuffels fijn waren dus ik kreeg steeds meer knuffels, ook achter mijn oor.  Op een dag zeiden ze dat ik toe was aan een eigen huis.  Eigenlijk wilde ik dat niet. Want ik voelde me net lekker veilig en ik wilde dus geen verandering.  Waarom kon alles niet blijven zoals het was?

Bij mij op de gang zaten andere katten die heel graag een eigen huis wilden. De een wilde een tuin, de ander een balkon, en weer iemand anders wilde alleen een warme schoot. Dus dat waren gewone kattenwensen. Het waren ook gewone katten, alleen hadden ze dus wat meegemaakt waardoor ze daar zaten.

Huis

Op een middag kwam er een vrouw speciaal naar mij kijken. Ze friemelde ook achter mijn oor. Ik voelde gewoon dat ze iets met mij wilde.
Dus ik draaide mijn kop weg en ik ging expres achterin  mijn hokje zitten.
Maar ze nam me mee. Ik moest in een reiskorfje en we gingen met een taxi. Onderweg heb ik eerst keihard gemiauwd en toen ben ik gaan liggen.

En zo ben ik hier gekomen.  En weet u wat het gekke is? Ik voelde me supersnel thuis en nou heb ik met mijn vrouw afgesproken dat we voor altijd samen blijven.