Oscar: weekie voor weekie

Dag liefe frientjes, weer een weekie foorbij en ik bekijk het weekie foor weekie hoe het met mij gaat. Als je zo oud bent zoals ik dan ben je blij als je tefreede kan liggen op een warme pleet of in de zon als die schijnt. Mijn frouwtje is feel thuis en dat is fijn. Het liefst lig ik bij haar op schoot, dat kan nie de heele dag. Ze moet natuurlijk ook dingen doen in huis en loopt ze dan heen en weer. Maar ik ga foor de fijne moomenten en tussendoor neem ik mijn rust en doe ik wat ik wil.

Mooment

Zo is er een fijn mooment in de ochtend als wij opstaan. Dan krijg ik knuffels en mijn ontbijt. Trek in eete hep ik nog steeds, ondanks de raare piep on mijn keel en neus. Eerst krijg ik een likwitsnek met mijn druppels van de natuur en mijn nierenpoeder. Dat gaat er goed in hoor en smaakt het gewoon lekker. De antiebijootie is op en hep ik nu om de andere dag een predniezonpil in de ieziepill-pasta.
Ik slik al een poos verschillende meediesijnen, maar of het hellupt… de piep blijft! Het is niet de heele dag, soms is het sagt alsof ik doe spinnen en dan is het weer hard. Aan mijn kop zie je niks. Mijn ooge staan normaal, daar zit geen snot in en in mijn neus ook niet. Frouwtje heeft aan mijn keel gefoelt en mijn neus en de rest van mijn gesigt, maar ze foel niks biezonders zegt ze.
Toch kunnen we het nie loslaaten. We willen het wel maar het ga niet, omdat ik ziekjes blijf. De natuurdokter gaat met frouwtje bellen oofer een paar dagen en frouwtje gaat de dierendokter bellen als de predniezonpille op zijn. Maar fandaag is fandaag en schijnt de zon. Daar geniet ik zo feel van. Dan doe ik rollebolle op de floer of in de fensterbank op mijn donskleedje. Daar kan ik heerlijk soesen in de zon en foel dan mijn kragten weer toeneeme. Dan denk ik, zolang ik nog eet, op mijn poote kan staan en nog kan loope, dan gaat het goed!

Kermis

Forige week was er op een aafond kabaal buite. Dat is hier wel meer, maar daar ben ik aan gewend en stoort het mij nie. Nee, vorige week was er een ander soort kabaal wat ik niet kende.
In de slaapkamer kan ik in de fensterbank op de straat kijke en jawel hoor ik had het goed gehoord. Er waren heele groote fragtootoos buite met feel mannen. Die deeden hard praate en schreeuwe. Het was foor mij moeilijk te folgen wat ze deeje, ik kon het eggie nie snappen.
Normaal staan daar altijd op die plek ootoos van de mensen, maar die waren ook weg.
Frouwtje zei ik zal je fertelle Oscar wat die mannen met die groote fragtwaagens aan het doen zijn, er komt een kermis, zo heet dat. En komt een poosje heel feel herrie waar niemand blij mee is, maar het komt toch. Het is mei-vakaanzie en dan is het altijd feest en hebbe we dan de kermis foor de deur. Dan koomen er allemaal herrie-dingen met felle lichten. Er komt een zweefmoole en ootootjes om in te botsen en nog feel meer draaidingen. Daar gaan mensen dan inzitten en gaan ze heel hard gillen van plesier. En er komt ook keiharde muziek waarvan de heele flat gaat dreune. Eggie nie leuk, maar het gaat weg hoor Oscar oofer een poosje, en dan hebbe we weer normaale fertrouwde geluiden.

Op de grond

De folgende dag was er dus kermis en zag ik al die dingen draaie en flitsen. De zweefmoole komt heel hoog, je zou haast denken dat die door de raame vlieg, maar dat is gelukkig nie so. Het blijft allemaal op afstand gelukkig. s,avonds gaat de muziek op zijn keihardst en zie je de flitslichies op de muuren bij ons in de huiskaamer. Daar moet je niet te lang naar kijke, dan wor je zelluf draaierig en duiselig. Nou hebbe de mensen hier in de flat geklaagt oofer de harde boomiesmuziek en nou hebbe ze het sagter gezet. De mannen hebbe ook iets weggehaald van de kermis, een hoogspringer zoals dat heet. Er was van de week een ziekenootoo hard koome aanrijden met siereene en swaajlichte. Er was een kindje gevallen uit de hoogspringer zo op de straatsteenen zei frouwtje, heel erg is dat. Al die aakelige springdingen en sweefmoolens is altijd een groot rieziekoo. Je kan maar beeter met bijde poote op de grond blijfe.

Saame

Wij hebbe iedere week de markt foor de deur en de vis en kipkraam. Maar die kunnen er nu niet staan omdat de kermis er is. De mannen van de markt hebbe ruzie gekreege met de mannen van de kermis, want ze kunnen nu niets ferkoopen en geen geld ferdiene. De man van de fiskraam zei jullie moeten weg gaan, er zijn feel kaaters en poesen uit de buurt die bij mij vis koome haalen en de man van de kipkraam scheeuwde hetzelfde, ophoepelen. Jullie maake alleen maar herrie en wij zijn rustug. Nou moest gisterenafond de heele straat leeg en moesten de mensen de ootoo’s ergens anders zetten. Nu staat de markt met de fiskraam en kipkraam midden op de straat en kunnen ze toch hun werk doen. Op de kermis is geen mens te zien en is het stil. De mannen van de markt en van de kermis hebbe freede gesloote want aan lang ruusie hebbe, hep je niets. Frouwtje gaat straks vis haale, ook foor mij, en hebbe we weer een fijn mooment saame!

Kever

Jullie kenne die gezellige kaater Kever toch wel met die mooie thuin? Hij heeft gesegd, hoelang Oscar nog met ons is weete we niet. We willen zo graag met z’n alle het stoelendansfeest viere bij mij in de tuin. We gaan het ferfroege en prikke we snel een daatum als de zon schijnt en het warrum is. De mensen van Kever hebbe alfast een stoel in de tuin geset met mijn naam erop.
Dorrie is al druk in aksie gekoome met zijn geele kanarieboes. Hij gaat alle frientjes ophaale en zo kunnen we saame het stoelendansfeest fieren. Frouwtje heeft mijn fagt eksta gekamt en de koelboks klaargezet. Daar gaan de garnaale in en de makreele en de kippebout. Ik ferheug mij er heel feel op, want het stoelendansfeest is morruge al!
Tot heeeel gauw liefe frientjes, we maake er een onfergeeteluk mooi feest van saame!

Een dikke kopstoot en poot van de taaje Oscar

Minnie beleeft binnen-afonturen

Het was de dag met de don erin. Frau gaat dan al froeg op weg om naar haar brokjes furrdien plek te gaan. Maar deese keer niet. Ze ging haar spulletjes klaar zetten in de MinKeef. Mieuw froeg ik ga je niet naar de brokjes furrdien plek fandaag?

Reepaareere

Nee Minnie er komt zo een meneer. En die gaat het raam reepaareere. Ikke keek met een furrbaasde blik. Is het raam kapot dan? Er zit toch nog gewoon glas voor. Miauw ik snap soms echt niks van die tweevoeters. Frau moest lachen en zei nee Min met het raam zelf is niks mis. Het gaat om het slot. Dat wil niet meer. Ohh mauwde ik. Nou snap ik het. Ikke had de frisse lucht van dat raam helemaal nog niet gemist. Want het isse nog niet echt lente offe soomer weer geweest. Nou ja behalve een dagje een keer dan.

Dus we gingen in de MinKeef zitten. Ikke op het buroo zoals je op de footoo kan zien. Zo kan ik alles goed in de gaate houden. Na een tijdje hoorde we TRING! Sjeempie ik schrik me altijd rot fan die bel. Maja zo weet je wel dat er iemand foor de deur staat. Snel rende ik de MinKeef uit en de gang in. Daarna snel de trap op. Kijk, ikke ben best een niewsgierig poesje hoor maar foor de zeekerheid ga ik toch altijd eerst maar even op de trap zit. Je weet maar nooit!
De meneer kwam binnen en liep naar het raam. Mijn nieuwsgierig zijn won het dus ik was inmiddels ook de woonkamer ingelopen. Oh ja. Aha. Ja ok. Dat zei die. En toen haalde die wat spullen uit zijn koffer en ging aan de slag. Maar toen hij een groot ding pakte wat keihard BOOR gromde toen rende ik snel weer de woonkamer uit. Au mijn oortjes. Wat een geluid!

Bij frau

Daarna was de meneer klaar en ging hij weer weg. Ikke kreeg foor de schrik een paar noepies. Toen ben ik eerst eefe in mijn hangmatje gaan rieleksen. En later ben ik nog eefe op het buroo weese meekijken. Heb ook nog in Frau haar armen gelegen maar dat fond ze toch niet zo handig want dan kan ze maar met één hand typen in plaats van met twee. Nou en toen was het weer wat later en was het brokjes furrdienen foorbij. Ikke kreeg me natfoer en dat ging ik lekker opsmikkelen. Daarna ben ik nog ff bij Frau op de bank gaan zitten tsjillen. Ze fond dat ik er grappig bij zat dus ze moest en zou er een footoo van maken. Zucht! Nou foor deese eene keer liet ik het maar toe. En zeg nou zelf het is best een mooie footoo geworden. Ikke sta er best goed op al miauw ik het zelf.

Koningsdag

Op de dag met de zater erin kwam mensenoopa. Hij zei dat het Koningsdag was. Miauw mauwde ik. Katjes hebben geen koning. Alleen een Minniester Purresident en dat ben ikke toefallig. Mensenoopa fond dat omdat ik heel mooi en statig kan zitten en omdat ik ook heel lief ben. Dat ik Queen Minnie ben. Prrr dat fond ik wel leuk om te horen. Dus ging ik hem allemaal kopjes geven. Daarna gingen hij en Frau op de teevee kijken naar hoe die Koning rondliep en allemaal dingetjes deed. Ikke moest wel lachen want er liep iemand naast hem die had allemaal flinders op haar hoofd.
Ikke wou bijna met mijn pootje naar de teevee gaan om de flinders te pakken. Maar toen ik wat beter keek zag ik dat het neppers waren. Doen alsof flinders dus. Hihi weer zo’n tweevoeters ding dus. Ikke zie liefer echte flinders fliegen. Maar die blijfe vast niet zo netjes en goed op een tweevoeters hoofd zitten.

Snek

Omdat het een feestdag was kreeg ik naast me ontbijtnoepies, middagnoepies en aafond natvoer ook een lekkere kouwstik. Zo eentje die dan in vier stukjes gebroken wordt en waar je lekker lang van kan smullen. Miauw ikke foelde me best wel weer furrwend. Daarna heb ik nog een beetje getsjilled en toen was de dag alweer foorbij.

Nou miauw dit was het weer foor deese keer. Fijne week iedereen en blijf fooral mee tetteren foor freede! Ikke doe dat sowieso.

Pootje van Minnie

Lucky en Moos: tips voor eete

Lieve allemaal, we hebben hier nu zowaar zon vandaag dus ik ga af en toe naar buiten maar om eerlijk te zijn vind ik het soms nog veel te koud dus dan blijf ik lekker binnen. Ik lig graag in een mandje maar ook vaak op de bureaustoel. Dat is handig want dan ben ik meteen dichtbij de laptop om mijn blog te maken. Ik mag, maar heb begrepen dat er meer zijn die dat ook niet mogen, niet alleen daaraan zitten want mijn mensen zijn bang dat ik dan nog meer snekkies bestel maar zeg nu zelf: die kun je toch nooit genoeg hebben zeker als katermans?

Eten

Eten is wel een belangrijk iets in het leven van een katermans zoals ik. Zoals jullie misschien nog wel weten ben ik als kitten later gevonden dan de rest van mijn nestje. Mijn mamapoes, zusjes en broertjes gingen eerder naar de opvang en ik was er toen net ff niet. Geen idee waar ik wel was maar ze hebben me later nog gevonden. Maar goed, ik was vies, had allemaal van die kriebelbeestjes in mijn vacht en ik had me toch een honger. Daarom eet ik nu ook werkelijk alles, zelfs dingen die je eigenlijk niet kunt eten. Je moet toch wat als je als kitten wilt overleven immers.

Tips

Ik heb even met mijn broer Moos overlegd waar we het deze keer eens over kunnen hebben en hij heeft ook nog wel wat tips voor jullie als het over eten gaat. Ik heb uiteraard ook goed geluisterd naar wat hij zei want daar kan ik wel wat mee. Moos is geen zwervertje geweest maar hij lust wel zowat alles als het om eten gaat. Maar goed, Moos zegt het volgende als tip één: ga er als kat vanuit dat alles wat je mensen je voorzetten in een bakje, schaaltje of op een bordje voor jou bedoeld is. Eerst altijd even goed eraan snuffelen want je mensen denken soms slim te zijn door er een pilletje of druppels die voor je gezond zijn in te doen maar daar trappen wij natuurlijk niet in. In dat geval laat je het dus gewoon staan. Zit er niks in en ruikt het goed? Meteen beginnen te eten natuurlijk. Stel dat ze het bordje namelijk weer weghalen voordat het leeg is. Daar doen we uiteraard niet aan mee.

Tip twee: kijk niet alleen naar het eten dat ze voor je neus neerzetten maar ga zeker ook op zoek naar andere bakjes. Woon je met meer dieren in huis? Grote kans dat de rest niet alles opeet dus dan kun jij meteen de afwas doen en alles netjes schoonmaken. Zijn je mensen gegarandeerd ook blij mee want dan kunnen de bordjes weer rechtstreeks de kast in. Niet dat ze dat hier doen want die moeten dan toch nog een keer in het apparaat dat zo lekker zoemt.
Tip drie: kijk zeker naar wat je mensen zelf op hun bord hebben liggen als ze gaan eten. Ik beveel persoonlijk vleesjes en visjes aan maar misschien vinden jullie andere dingen ook lekker? En vooral ook niet vergeten om extra zielig te kijken als je trek hebt in wat lekkers dat werkt goed.
Als laatste nog even dit: veel mensen-eten is natuurlijk niet zo goed voor katten dus zorg er ook voor dat je lekkere en goede brokjes krijgt die perfect bij jou als kater of poes passen. Mag je natvoer of snekkies erbij? Laat dan duidelijk merken welke je het lekkerste vindt want dan zorgen je mensen ervoor dat ze die in de dierenwinkel gaan kopen of laten brengen in zo’n doos met pootjes en een groene band erop. Snekkies kun je immers nooit genoeg in huis hebben, want stel dat je een feestje geeft waar veel vriendjes komen!

Lucky

Hier Lucky weer: Moos is steeds meer aan het verkennen nu het wat minder regent en het weer iets minder koud wordt. Hij weet dus wel hoe het kattenluik werkt (ik vind het knap hoor dat hij het snapt) en gaat nu ook de tuin in. Omdat alles daar nieuw is voor hem, ga ik wel mee. Dan kan ik dingen uitleggen en hem een beetje in de smiezen houden. Dat is toch ook belangrijk. En daarna gaan we gewoon lekker uitrusten en binnen slapen. Bijvoorbeeld onder een warme plaid. Dat is altijd een aanrader. Eet eerst wat brokjes en drink wat water, dan kun je het lekkerste slapen is mijn ervaring!

Knuffels van Lucky

Kever heeft een mening over een feest voor Oscar

Het fijnste find ik het als alles zoals altijd is, zodat ik weet hoe en wat en wanneer en waarom alles gebeurt, dan is mijn leefen een roetiene en daar hau ik van, ik hoef niet aalert te zijn of me te ferstoppen, nee: alles is gewoon zoals het hoort, en ik kan al mijn eenersjie besteden aan mijn hobbies.

Hobbies

Mijn hobbies zijn knuffelen, kouwstiks, lekker eeten en slapen, folgens mijn vrouw zijn dat geen echte hobbies, welles!!, o en ik maak muziek natuurlijk, maar ineens bedenk ik me dat ik nog een hobbie heb.

Stoel

Een paar dagen geleeden kwam mijn vrouw binnen met iets groots, ik zat net te eeten, ik hield meteen op en ferstopte me voor de zekerheid onder het buroo, mijn vrouw liep naar de tuin, zette iets neer, en kwam weer naar binnen omdat het reegende, maar ik had al lang gezien dat dat grote ding een stoel was, en voor stoelen ben ik NOOIT bang want stoelen zijn mijn hobbie!, dus ik ging naar buiten en klom er op, het maakte niet uit dat de stoel helemaal scheef stond en dat het reegende, ik zat op de stoel en bekeek hem van alle kanten, ik snuffelde oferal en ik krabte vast wat.

Kier

In de middag bracht mijn man de nieuwe stoel naar achteren, en mijn oude stoel naar vooren, die is helemaal kapoo en mijn mensen waren bang dat ik er doorheen zau zakken, mijn man zette de nieuwe stoel naast mijn andere nieuwe stoel, nu staan er twee nieuwe stoelen, ik klom meteen op de allernieuwste stoel, en weeten jullie wat zo biesonder was?, ik kon ineens tussen de twee stoelen op de grond kijken!, er zit een kier die er eerst niet was, het was keispannend, ik heb een hele tijd gekeken en ik zag van alles, er is nog iets leuks aan deze stoel: ik kan er ook onder zitten, dat kon bij mijn forige stoel niet, dus jullie snappen vast wel dat ik heel blij ben met deze stoel!

Oscar

De stoel komt van de straat, iemand had hem zomaar weggegooid maar gelukkig heeft mijn man hem gefonden, ik heb meteen oferal aan de stoel gekrabd, niet omdat ik find dat het persee mijn stoel is hoor, nee, ik zat juist te denken dat het een fijne stoel zau zijn voor Oscar, onze lieve vriend, Oscar is heel aud, en hij wilde eerst graag Paasen halen, dat is gelukt, nau wil hij graag naar het stoelendansfeest in mijn tuin, alleen werkt zijn gezond niet mee, en de lente ook niet, maar als we te lang wachten kan het misschien niet meer, dus daarom heb ik een plan bedacht.

Kadoo

Oscar: de nieuwste stoel staat altijd klaar voor je, en je mag ALTIJD komen voor het stoelendansfeest!, als je zin hebt kom je naar mij toe, ik bel dan meteen alle vrienden en vriendinnen op, en we gaan feest vieren!, ik ben altijd thuis, er zijn genoeg snekkies voor iedereen, en mijn vrienden zijn altijd welkom, mijn mensen weeten ervan en finden het prima, als vrienden kunnen we dit doen voor Oscar, staan jullie allemaal stent baai om meteen te komen feesten als Oscar er is?, we gaan rennen en spelen, we doen aan stoelendans, misschien zien we wel Loes- en Brammievlinders, en na afloop zwaaien we naar de sterren en zorgen we dat Oscar weer feilig thuis komt.

Het is een kadoo voor Oscar en mevrouw Oscar, omdat ze zo dapper en biesonder zijn, allebei, en omdat ze ferdriet tegemoet gaan, dat is heel moeilijk, en daarom wil ik ze graag eerst het feest van SAMEN geefen.

***Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, ik duim dat Givencio weer goed kan lopen, en zoals altijd tetter ik weer voor vreede, ik geef het niet op!!

Joep is op afontuur in het weiland

weiland Al zolang als ik op mezelf woon heb ik het achterpad naast m’n tuintje heel interessant gevonden. Zelfs toen ik nog niet naar buiten mocht zat ik lekker op de vensterbank naar buiten te kijken en te fantaseren over hoe de wereld er daar uit zou kunnen zien.

Hekje

Gelukkig heb ik alleen maar een hekje naast de schutting aan het eind van m’n tuintje en kan ik dus genieten van het uitzicht. Maar de vraag is hoe lang nog want Senior heeft plannen om, als er met de nieuwe buren een andere schutting tussen de tuinen wordt geplaatst, het tuinhekje te vervangen door een hoge, dichte poort. Junior vindt dat helemaal niks omdat ze dan niet meer over het weiland kan uitkijken en ‘t gevoel heeft opgehokt te worden. Zij is ook al op een leeftijd dat ze niet meer net zo makkelijk over de schutting klimt als ik… En eigenlijk ben ik het helemaal met haar eens maar ja, zij heeft haar eigen voordeur ergens anders, dus de beslissing ligt bij Senior. Zelfs ík heb over die keuze weinig in de melk te brokkelen, want Senior beslist.

Eerste keer

Maar goed, even terug naar de mijmeringen over de buitenwereld toen ik nog klein was.
Ik begreep al snel dat er een pad achter m’n tuintje moest lopen, want ik zag soms grote en weiland kleine tweebeners voorbij komen. Maar van hoe het er verder uitzag had ik eigenlijk nog geen idee.
Daar kwam ik pas achter toen ik m’n eerste tuigje kreeg, en mee uit wandelen mocht met m’n personeel. Doodeng vond ik dat, die eerste keer buiten. Allemaal vreemde geuren en geluiden die ik nog niet kende. En beestjes, héél veel beestjes…
En pas toen kwam ik er achter dat naast ‘t achterpad een brede sloot ligt, met daarachter het enorme weiland dat ik vanaf de vensterbank in huis kon zien. Ik had nog geen idee hoe ik daar moest komen, maar voorlopig had ik m’n pootjes al vol genoeg met het ontdekken van alles wat ik op het achterpad tegenkwam.

Tot ergens in februari dit jaar ben ik aan het lijntje gehouden en mocht ik alleen samen met m’n personeel naar buiten. Soms ging ik ook wel ‘s op de arm van Senior mee als hij naar buiten ging en dan had ik een veel beter uitzicht omdat ik dan lekker hoog zat, veilig in z’n armen.
Nadat ik begin februari bij de lieve dierendoktermeneer was geweest en nog een paar weekjes binnen was gebleven mocht ik dan toch ook eindelijk helemaal alleen naar buiten.
Nou, die allereerste keer was niet écht een succes hoor. Toen de achterdeur eindelijk voor me open ging nam ik een spurt door de tuin met de bedoeling om met een sierlijke sprong over het tuinhekje op ‘t achterpad terecht te komen. Maar ja, in al m’n enthousiasme was m’n sprong te hoog en bleek ‘t achterpad te smal, dus ik schoot rechtdoor de sloot in voor m’n allereerste zwemles…
Sindsdien klim ik maar gewoon op ‘t tuinhekje en spring daar vandaan dan gewoon op ‘t achterpad. Ik leer best wel snel.

Ontdekken

Inmiddels ken ik elke tuin langs de rechterkant op m’n achterpad en loop ik wel ‘s mee met Senior als ‘ie op bezoek gaat bij de buurman op de andere hoek van ‘t huizenblok. Bij hem mag ik niet naar binnen, dus ik wacht dan netjes in z’n voortuin tot Senior weer naar buiten komt. En dan wandelen we samen terug naar m’n voordeur. Want helemaal alleen weiland durf ik nog niet zo goed, omdat aan die kant van m’n huis heel veel auto’s geparkeerd staan waar soms buurtkatten onder kunnen zitten. En aangezien ik nog steeds ‘die nieuwe’ in de wijk ben wil ik daar toch een beetje voorzichtig mee zijn, want ze zijn niet alleen heel erg groot maar ze lijken me ook niet echt vriendelijk. Dus eigenlijk ontloop ik ze voorlopig nog even liever.
Gisteravond vond ik dat het de hoogste tijd was om vanuit m’n tuintje ook ‘s linksaf over het achterpad te gaan. Er staat maar één huis, en daar houdt het pad ook op. Maar ik kon onder het hek naast de schuur door en toen kwam ik in een strookje niemandsland naast de sloot. Daar was een hoop te snuffelen en te ontdekken en voor ik het wist stond ik voor de brug over de sloot. Ik had daar al ‘s eerder gestaan, maar toen schrok ik zó van een buurtkat die blazend op me af kwam dat ik de sloot in sprong en naar huis ben gezwommen.

Weilandmuis

Maar nu was er geen kat te zien en stond ik helemaal alleen op nog onbekend terrein.
Misschien een beetje overmoedig liep ik over de brug en door de spijlen van het hek zo ‘t weiland in. Helemaal in het pikkedonker en ik bedacht dat dit hét moment kon zijn om nou eindelijk ‘s een echte Weilandmuis te vinden…
Ik liep steeds verder het weiland in. Zó ver zelfs, dat ik uiteindelijk niet meer wist waar ik was omdat ik het hek waar ik doorheen was gelopen helemaal niet meer zag. Maar er was geen muis te vinden, dus ik ben gewoon als een dolle door het gras gaan rennen. Héérlijk!

Thuis

M’n personeel zag me op een gegeven moment langs de sloot racen, steeds verder weg van ‘t hek vandaan. Daar werden ze een beetje onrustig van en zijn toen naar buiten gelopen om me op te halen omdat ze dachten dat ik de weg terug naar huis niet meer kon vinden. Hadden ze ook wel een klein beetje gelijk in, maar dat heb ik ze natuurlijk niet gemauwd. Ik was alleen dat hek even kwijt. Maar toen ik ze hoorde roepen holde ik gelijk op ze af en kroop tussen de spijlen door naar ze toe.
Eigenlijk wilde ik dezelfde weg terug nemen naar het achterpad, precies zoals ik op de heenweg had gelopen. Dus Junior is zo goed en zo kwaad als ‘t ging met me meegelopen over dat stukje niemandsland, terwijl Senior me al met snoepies stond op te wachten bij m’n achtertuintje. Dat was nog ’s lekker thuiskomen na m’n eerste weilandavontuur!
Ik hoef je denk ik niet te vertellen dat ik vannacht heerlijk geslapen heb, dromend over alle Weilandmuizen die er aan de andere kant van de sloot te vinden waren…

Plan

Vanmorgen was m’n personeel al vroeg uit de veren. Niet alleen omdat ik om 6 uur al stond te mauwen dat ik naar buiten wilde, maar ze hadden een plannetje bedacht. Want ze vonden dat ze me bij daglicht moesten wijzen hoe ik naar ‘t weiland kon komen, maar ook weer terug naar huis.
Nou is ’t altijd leuk om samen met je personeel iets te ondernemen, dus ik stond al klaar bij de achterdeur.
Tot m’n verbazing vertrokken we via de voordeur, en gingen rechtsaf. Dat was duidelijk een veel gemakkelijkere weg dan door dat niemandsland achter de schuur, en we stonden al heel snel voor de brug. Heel onopvallend ging ik vol overgave een paar grassprieten besnuffelen, terwijl ik vanuit m’n ooghoeken in de gaten hield of die grote kat van een paar weken terug niet toevallig in de buurt was. Want ik had vanmorgen geen zin in een derde zwemles.

Ontbijt

weiland Zodra de kust veilig bleek huppelde ik de brug over richting het hek, waar m’n personeel al stond te wachten. Met gemak liep ik weer tussen de spijlen door en keek achterom of ze me zouden volgen, maar ze pasten er dus gewoon niet tussendoor. Jammer, maar aan de andere kant had dat ook wel weer een voordeel. Want dan zou ik eindelijk ‘s ongestoord m’n gang kunnen gaan in dat grote weiland zonder dat Juniorrazzi constant foto’s van me zou lopen te maken.
Maar ja, ik vond het toch ook wel weer een beetje sneu dat ze niet met me mee konden, dus ik ben eerst een paar minuten bij het hek gebleven zodat Junior even het moment van m’n eerste stappen in ‘t weiland bij daglicht op foto kon vastleggen. Leuk voor in het familie album.
Daarna heb ik weer een paar rondjes door het weiland gerend om vervolgens lekker in ’t natte gras te gaan liggen rollen. Kon ik best wel langer volhouden, maar toen zag ik dat m’n personeel aanstalten maakte om weg te lopen. Als een speer rende ik terug door ‘t hek heen, voor hun uit de brug over en ik heb in de voortuin op ze zitten wachten. Want ten eerste heb ik nog geen voordeursleutel en ten tweede had ik inmiddels wel trek in m’n ontbijt gekregen en daar had ik toch m’n persoonlijke blikopeners voor nodig.

Foto

Zeker weten dat ik nu vaker alleen naar ‘t weiland ga. Veel actiefoto’s zullen daar niet meer genomen kunnen worden, tenzij m’n personeel een échte camera gaat kopen met een enorme grote telelens. Maar dat zie ik nog niet zo snel gebeuren.
Dus als ik eenmaal m’n eerste Weilandmuis gevangen heb zal ik ‘m zeker mee naar huis nemen om uitgebreid op de foto te laten zetten. Want die wil ik dan natuurlijk heel graag met jullie delen. De foto dan hè, want die muis moet eerst even getest worden op kwaliteit en smaak voordat ‘ie de vriezer in gaat…

Stevige poot en kopjes van Joep