Bert en ik moesten wennen aan elkaar, en ook dat de een soms iets wilde wat de ander niet uitkwam en andersom. Zo wilde Bert graag ’s nachts knuffelen en ik slapen, en overdag wilde ik graag aan mijn werktafel zitten en dan wilde Bert juist liever spelen. Ik gaf het meeste toe, wat zijn wensenpakket meteen groter maakte.
Wennen
Geleidelijk ontwikkelde zich iets van balans.
Bert ontdekte dat hij ook alleen kon spelen, vooral met een muis die alle kanten op sprong als hij ertegen sloeg. Aan de krabpaal hangen vond hij ook leuk.
Ik leerde dat even wakker worden om half vier ’s nachts helemaal niet zo erg is als er een katehoofd zachtjes Miauw? vraagt, gewenning deed veel en daarna sliep ik weer door.
Wat me opviel, wat dat we konden overleggen.
In de eerste tijd van het samen wonen werkte ik aan mijn boek over Tim, de kater die voor Bert bij me woonde en dat bracht me vaak in tranen. Dat had ook met schuldgevoel te maken, want ik was niet in staat geweest Tim in leven te houden, dat gevoel bleef buiten de logica van zijn acute nierinstorting en echt niets tegen te doen, de dierenarts had het nog zo gezegd.
Ik huilde bij voorkeur buitenshuis, dat leek me eerlijker tegenover Bert. Maar ik had thuiskomend behoefte aan troost. Dat vroeg ik aan Bert en dan liet hij zich langer aaien.
“Bertje, kom je bij me? Ik verlang zo naar wat liefde van jou.”
Hij kwam en gaf zelfs kopjes.
Zelfvertrouwen
Geleidelijk durfde Bert meer. Hij werd emotioneel zelfstandiger, misschien ook omdat hij altijd won van het lintje: BAM, poot erop. En muis-onder-de-lap kon hij ook goed. Hij rende ook door het huis tussen de sessies door.
Maar ik zag ook nog steeds die onzekere kater. Hij durfde het meeste als ik erbij was, of wanneer ik zei dat het echt helemaal in orde was, en dat hij het uitstekend deed allemaal. Die bevestiging was nodig. Zijn batterijtje zelfvertrouwen was nauwelijks gevuld en snel leeg. Moest ik overdag weg, dan werd het inhalen met spelen en bemoediging.
Hij vond het moeilijk als ik twee keer achter elkaar het huis uit ging, dus dat deed ik niet meer. Ik kocht twee grote boodschappentassen en sjouwde wat meer.
Ik voelde me beschermend over hem. Hij ook over mij. Moest ik ’s nachts huilen om Tim, dan kwam hij even naar mijn gezicht kijken, en zich aanbieden voor een knuffel. ’s Morgens stonden we dan voor de trap naar de huiskamer samen te aarzelen:
“Wil jij eerst?:
“Dan ga ik hoor.”
“Goed, ga jij maar eerst.”
Beneden weer aaien. Bemoediging, dat hij er echt mocht zijn zoals hij was.
Teevee
In 2017 verscheen het boek waaraan ik werkte. Van Tim naar Bertje trok de aandacht. Er kwamen interviews, op de boekpresentatie verschenen veel huilende vrouwen, diep in de rouw en het televisieprogramma Hart van Nederland meldde zich.
Dat leek me wel wat, alleen: ze wilden Bert filmen. In huis. Het betekende een cameraman over de vloer met alle technische toestanden van dien. Van al die toestanden werd ik plaatsvervangend bang. Een vreemde man, hoe moest dat. Maar ja, het boek. Tim. En Bert had het al aangekondigd op zijn Facebookpagina.
De cameraman kreeg instructies van zacht praten en voorzichtig bewegen en ik nam de gok.
En toen kwam de verrassing. Bert ontpopte zich als een filmster.
De cameraman wilde dat Bert op hem af liep.
Bert wandelde ontspannen.
Bert liet zich aaien.
Bert deed een close up.
Bert poseerde met de cameraman.
Bert bleef ontspannen.
Ik niet.
Ik dacht wat gebeurt hier, waar is die onzekere kater die ik ken, zou Bert dit vaker willen.
Beroemd
Nadien duurde het nog weken eer het onderwerp in de uitzending kwam. Uitstel volgde op uitstel, en vrienden van Bert gingen ook Hart van Nederland mailen. En toen kwam het, de avondeditie van 12 juni 2017. Het zit nergens in een archief, ik zou het graag nog eens zien. Maar de herinnering blijft, hoe Bert een filmster bleek te zijn, en van de ene dag op de andere een beroemde kater werd, en daardoor me aan het denken zette, want vermoedelijk zat er nog iets anders dan onzekerheid in deze katerman.
😻💖
Hoi Mevrouw Bert,
Heb het boek van Tim naar Bert gelezen en het was een en al herkenning, verdriet om je geliefde huisdier mag er gewoon zijn.
En wat een mooie blog over Bert, zo leer ik weer een stukje van Bert kennen die ik nog niet kende.
Wijze lieve mooie Bert zal niet vergeten worden, nooit niet.
Pootje en een zacht kopje van Tommy!
Dankjewel Tommy dat is fijn om te lezen, het is ook een van de redenen waarom ik dit schrijf- om zijn leven te bewaren.
pootje van mij terug
mevrouw Bert
Wat een mooie herinneringen die je deelt, bedankt. Hartverwarmend om te lezen hoe hij je vertrouwde en over de chemie die jullie hadden.
Wellicht heb je het al onderzocht, maar heb je al contact opgenomen met het archief Beeld en geluid in Hilversum? Zij hebben een enorme collectie tvprogrammas/fragmenten.
Zou mooi zijn als je Bert zijn tvoptreden terug kunt kijken!
Hart van Nederland heeft een archief op YouTube, maar daarin vond ik de opname niet terug, evenmin in beeld en geluid. Ik hoop ook dat het nog eens ergens opduikt.
mevrouw Bert
Wat mooi om te lezen. Bert was toch wel een hele bijzondere kater en ondanks dat ik hem maar kort via fb kende vergeet ik hem nooit
Dat was hij zeker mevrowu Figo, en eens te meer in zijn latere jaren, toen hij meer zelfvertrouwen had en meer durfde,
mevrouw Bert
Hoi Vilan
Wat een mooi verhaal!!!
Hoe mens en dier op elkaar ingespeeld raken en elkaar aanvoelen. Het is zoooo bijzonder!!!
Heel leuk Bert’s tv debut……jij in de zenuwen om Bert en Bert doet het alsof het de normaalste zaak van de wereld is……….geweldig!!!!
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘
Ja, ik stond er met plaatsvervangende spanningen en Bert liet zich zomaar aaien door een wildvreemde man en kwam ook nog eens in beeld, niet heel lang, maar toch, hij durde het zomaar. En hij bleef me verrassen,
Vilan
Lieve Mevrouw Bert,
sinds kort ook bekend als Mevrouw OllieBert.
Wat een prachtig verhaal weer waarbij de innige band tussen jullie steeds meer voelbaar wordt. Wat een fantastische katerman was Bert en hoe bijzonder om te lezen hoe jullie elkaars hart wisten te vinden. Hoe het leven Saame vorm kreeg maar ook verbazing.
Dat Bert zich liet filmen en ja ik weet het nog als de dag van toen. Loes heeft dagen, weken op rij klaar gezeten om haar Bertje op tv te zien. Het was zo een mooi en bijzonder filmpje. Hopelijk is het nog ergens terug te vinden, dat zou toch haast wel moeten? Misschien dat iemand van zijn fans het nog heeft? Of Hart van Nederland?
Laten we het hopen en dat we allemaal nog een keer kunnen zien hoe Bert niet alleen jou, maar de hele wereld verbaasde met zijn performance.
Lieve, lieve Bert, we missen je zo….
Dank voor weer zo’n prachtig verhaal. Als dit een indicatie is van het te verschijnen boek van Bert dan wil ik bovenaan de lijst ❤️
Liefs Mevrouw Loes en Zusje
Dat hoop ik ook mevrouw Loes en Zusje, het kan toch niet zo zijn dat het hele jaar bewaard is en juist dit niet, ik blijf zoeken en misschien komt Bert met zijn stoere oogopslag dan opeens weer in beeld. Ik ga mijn herinneringen verder uitwerken en ik hoop op Dierendag 2025,
mevrouw Bert
Lieve mevrouw Bert,
Wat ontzettend emotioneel mooi verhaal. Dat Bertje zomaar iets durfde tegen alle verwachtingen in is zo bijzonder! Hij liet zien dat je echt dapper kon zijn want hij was het ook. Prachtig! Ik lees hier zoveel wat heel veel mensen met hun dier nog niet hebben, interactie vanuit twee kanten. Elkaar begrijpen op alle vlakken. Aanpassen en samen door. Mijn wens hierin zou zijn dat de dat mogen gaan ervaren want dat is echte liefde. Heel warm en heel mooi.
En ja, ik zou ook heel graag jouw boek van Bertje willen als het uitkomt!
Liefs, Jeanine en Mila
Samen duurt even, Jeanine en Mila en soms langer dan even, ik heb ook geleerd dat het van twee kanten moet komen, en Bert en ik waren hier natuurlijk gewoon samen, zonder andere huis genoten, dat maakt het misschien gemakkelijker,
mevrouw Bert
Lieve Mevr Bert, wat gaat de tijd snel. Ik herinner me de uitzending nog en ook dat het was uitgesteld en ik maar wachten want ik had het boek al. Het boek was zo herkenbaar en eindelijk iemand die het op papier schreef dat rouwen om een huisdier mag en kan. Bert was zo leuk helaas heb ik het filmpje niet maar ik denk dat veel mensen het terug zou willen zien. En wat een verschil Bert heel stoer op tv en hoe hij was. Hij was echt heel bijzonder en terwijl Bert dit zelf niet had kunnen vermoeden. Het boek dat gaat komen staat heel hoog op mijn lijstje en het krijgt een mooie plek naast Tim en van Tim aan Bertje.
Ja al jaren geleden en nog is het mooie herinnering, en Bert deed niet voor het laatst voor hoe stoer hij kon zijn. Op dat boek krijg ik tot op de dag van vandaag de meest persoonlijke reacties, er is veel herkenning,
mevrouw Bert
Hallo mevrouw bert.
Mevrouw doorie hier. Ik heb dat stukje waarschijnlijk nooit gezien aangezien we altijd rond 10 uur ons bed induiken. Je hebt prachtherinneringen aan een mooie kat. Zo blijft bertje altijd bij je.
Dat is een heel goed tijdstip mevrouw Doorie, kunnen slapen is belangrijk. Hopelijk vinden we de opname nog eens ergens terug,
mevrouw Bert
Lieve Vilan, zo mooi en ontroerend om te lezen hoe jij en Bertje zo’n innige band kregen met wederzijds vertrouwen en respect. Jammer genoeg heb ik het filmpje niet gezien, ik kende Bertje toen nog niet. Ik hoop het ooit toch eens te zien. Geweldig hoe Bertje, tegen alle verwachtingen in, de camera tegemoet trad als een geroutineerde acteur. Wat heb je prachtige herinneringen aan Bert, herinneringen die voor altijd blijven. Bert was uniek.
Hopelijk duikt de opname nog eens ergens op, het is helemaal niet zo lang geleden en digitale archieven waren er al, de foto met de cameraman is achter de schermen door mij gemaakt, Ja, er ging heel wat om in die jonge Bert!
Vilan
Lieve mevrouw Bert,
Wat een mooi stuk over elkaar leren kennen. Want ja, een kat komt al met zijn eigen verleden, karakter en persoonlijkheid.
Het mooiste vind ik altijd dat katten zich niets laten opdringen, maar wel degelijk willen samenwerken en overleggen. Het is geven en nemen van twee kanten.
En zo blijkt maar weer dat je een kat nooit helemaal kent. Want wie had ooit gedacht dat Bertje ook een filmster was, diep van binnen?
Lieve Bert, wat wordt je gemist. En lieve mevrouw Bert, wat hebben jullie met elkaar geboft.
Dank voor de mooie blog,
Mevrouw Kever.
Dta is waar mevrowu Kever, het overleg, en dan ook duidelijk om iets durven vragen, dat merk ik nu ook weer met Ollie. Ik had inderdaad nooit gedacht dat Bert zo ontspannen om ko gaan met een cameraman, op de foto is te zien wat een groot apparaat de camara was en Bert vond het prima, terwijl ik geen washandje hoefde te verleggen of hij zag het meteen,
mevrouw Bert
Wat een ontroerend verhaal over Bert